Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ

© Frank Moth

© Alex Gross

© Eugenia Loli

“MIND THE GAP”

© Seth Armstrong

Mε αφορμή τις εκλογές και την περιρρέουσα πολιτική αναμπουμπούλα που βιώνουμε όλοι αυτό το διάστημα, το Street-Life.gr θυμήθηκε το διορατικό, καθηλωτικό, επιδραστικό και πάντα επίκαιρο βιβλίο “Άκου Ανθρωπάκο”, γραμμένο το 1946 από έναν από τους σημαντικότερους γιατρούς-ψυχαναλυτές και οραματιστές του 20ου αιώνα, τον Βίλχελμ Ράιχ.

© Slinkachu

Απευθύνεται στο μικρό Ανθρωπάκο που κρύβουμε όλοι μέσα μας, καλώντας μας να γίνουμε κύριοι του πεπρωμένου μας και να ανακαλύψουμε το πραγματικό νόημα της ελευθερίας.
Μιας και όπως λένε κάποιοι… “Πολιτική είναι ο τρόπος που ζούμε”.

Ακολουθούν μερικά πολύ διαφωτιστικά αποσπάσματα.

© Steve Cutts

«”Σε ονομάζουν “Ανθρωπάκο”, “Κοινό άνθρωπο”. Λένε ότι ξεκίνησε μια νέα εποχή, η εποχή του “Κοινού Ανθρώπου”. Αυτό δεν το λες εσύ, Ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι γόνοι των μπουρζουάδων που επιζητούν την εξιλέωση, οι πολιτικοί, οι φιλόσοφοι. Σου τάζουν το μέλλον χωρίς να αναρωτιούνται καθόλου για το παρελθόν σου.

Κι όμως, είσαι ο κληρονόμος ενός φοβερού παρελθόντος που καίει τις χούφτες σου σαν πυρωμένο διαμάντι. Αυτό σου λέω εγώ.

Κάθε γιατρός, τσαγκάρης, τεχνίτης ή δάσκαλος πρέπει να γνωρίζει τις ατέλειες του, αν θέλει να βγάζει σωστά το ψωμί του. Πάνε κάμποσες δεκαετίες που έχεις αρχίσει να γλυκοκοιτάζεις την εξουσία. Από εδώ και στο εξής, το μέλλον της ανθρωπότητας εξαρτάται από τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δε σου λένε ποτέ ποιος είσαι και πως σκέφτεσαι. Κανείς δεν τολμά να σου θίξει το μόνο σημείο που θα μπορούσε να σε καταστήσει κυρίαρχο του πεπρωμένου σου. Είσαι “ελεύθερος” μόνο με μια έννοια: ελεύθερος να γνωρίζεις πως μέσα από την αυτοκριτική θα κουμαντάρεις τη ζωή σου.

Δεν σ’άκουσα να παραπονεθείς ποτέ: “με προβάλλετε σαν τον μελλοντικό αφέντη του εαυτού μου και του κόσμου μου, όμως δεν μου είπατε ποτέ πώς γίνεται κανείς αφέντης του εαυτού του, ούτε ποια είναι τα λάθη στον τρόπο που σκέφτομαι και ενεργώ”.

Επιτρέπεις στους εξουσιαστές να ασκούν την εξουσία εν ονόματί σου, Ανθρωπάκο, ενώ εσύ ο ίδιος παραμένεις σιωπηλός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιτρέπεις να σε εκπροσωπούν άνθρωποι κακόβουλοι. Και τελικά διαπιστώνεις, πολύ αργά, πως πιάστηκες κορόιδο.

© Steve Cutts

…Δε σʼ αγαπούν Ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό σου. Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη”. Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις “ζήτω, ζήτω”.

…Δεν είσαι όμως πάντα μικρός Ανθρωπάκο. Ξέρω πως έχεις και τις “μεγάλες στιγμές” στη ζωή σου, τις “εξάρσεις” και τις “εμπνεύσεις” σου. Εκείνο που δεν έχεις είναι το σθένος να τις αφήσεις να σε ανυψώσουν, να σε φθάσουν στην κορυφή. Φοβάσαι να πετάξεις, φοβάσαι τα ύψη και τα βάθη.

© Waldemar von Kozak

…Θέλω να σε βοηθήσω να γίνεις ο εαυτός σου. Επαναλαμβάνω: o εαυτός σου. Όχι η εφημερίδα που διαβάζεις, μήτε η άποψη του γείτονα σου. Εγώ, ξέρω τι είσαι κατά βάθος, ενώ εσύ το αγνοείς. Κατά βάθος είσαι ένα πανέμορφο ελάφι στο δάσος, είσαι ό,τι ο Θεός σου, ο ποιητής σου, ο φιλόσοφος σου. Μα εσύ πιστεύεις πως είσαι μέλος του Συλλόγου Βετεράνων, της Αθλητικής σου Λέσχης, ή της Κου Κλουξ Κλαν. Και φέρεσαι ανάλογα.

…Αποζητάς την ευτυχία αλλά η σιγουριά είναι για σένα πιο σημαντική, ακόμα κι αν σου στοιχίσει ακριβά. Αφού δεν έμαθες να αρπάζεις την ευτυχία, να την απολαμβάνεις και να την προστατεύεις δεν μπορείς να καταλάβεις την ακεραιότητα της γενναιότητας.

…Η σύγχυση της αυθάδειας με την ελευθερία ήταν πάντα χαρακτηριστικό των σκλάβων. Επικαλούμενος την ελευθερία σου αρνείσαι να στέλνεις αναφορές για τη δουλειά σου. Αισθάνεσαι ελεύθερος – ελεύθερος από συνεργασία και ευθύνη. Γι’αυτό είσαι αυτό που είσαι Ανθρωπάκο, και ο κόσμος είναι όπως είσαι.

…Εσύ δεν θέλεις να γίνεις αετός, Ανθρωπάκο, γι’αυτό σε κατασπαράζουν τα όρνια. Ζεις κοπαδιαστά και κατασπαράζεσαι κοπαδιαστά.

Πηγή: Pinterest

…Πάρα πολλοί γενναίοι και μοναχικοί άνθρωποι σου έχουν πει εδώ και καιρό τι πρέπει να κάνεις. Κάθε φορά διαστρεβλώνεις τις διδασκαλίες τους, τις κομματιάζεις, τις καταστρέφεις. Κάθε φορά, τις βλέπεις από λανθασμένη οπτική γωνία, κάνοντας γνώμονα στη ζωή σου το ασήμαντο λάθος σου και όχι τη μεγάλη αλήθεια.

…Οι βανδαλισμοί δεν πρόκειται να σε βγάλουν από το βούρκο. Εξέτασε βαθιά τον εαυτό σου, Ανθρωπάκο. Αυτή είναι η μόνη σου ελπίδα.

© Jenny Holzer

…Σώπασε πια! Κρύβεσαι πίσω απ’το μύθο του Ανθρωπάκου γιατί φοβάσαι να μπεις μέσα στο βαθύ ποτάμι της ζωής μην τυχόν κι αναγκαστείς να κολυμπήσεις – έστω και για το καλό των παιδιών σου και των παιδιών των παιδιών σου.
Αυτό που κυρίως δεν θα κάνεις στο μέλλον είναι να θεωρείς τον εαυτό σου ασήμαντο ανθρωπάκι χωρίς τη δική του άποψη που θα επαναλαμβάνει: “ποιος είμαι εγώ για να…”.
Έχεις δική σου άποψη και στο μέλλον θα το θεωρείς ατιμωτικό να μην την γνωρίζεις, να μην την εκφράζεις, να μην την υποστηρίζεις.

© Eric Yahnker

‘Μα τι θα πει η κοινή γνώμη για την άποψη μου. Αν την εκφράσω δημόσια θα με πατήσουν σαν σκουλήκι!’
Αυτό που αποκαλείς “κοινή γνώμη”, Ανθρωπάκο, είναι το άθροισμα της κοινής άποψης όλων των ασήμαντων ανθρώπων, αντρών και γυναικών. Κάθε ανθρωπάκος και κάθε γυναικούλα έχει μέσα του και μέσα της μια σωστή και μια λαθεμένη άποψη. Τις λαθεμένες απόψεις τις έχουν γιατί φοβούνται τις λαθεμένες απόψεις των άλλων ομοίων τους ανθρώπων. Γι’αυτό και τις σωστές απόψεις δεν τις εκφέρουν ποτέ.
Για παράδειγμα θα πάψεις να πιστεύεις πως δεν αξίζεις τίποτα. Θα έχεις πειστεί και θα υποστηρίζεις πως είσαι το θεμέλιο της ανθρώπινης κοινωνίας.

© Danny Galieote

…’Και τι πρέπει να κάνω για να γίνω το στήριγμα της κοινωνίας;’
Τίποτα το ιδιαίτερο ή το καινούργιο. Απλά συνέχισε να καλλιεργείς το χωράφι σου, να χρησιμοποιείς το σφυρί σου, να εξετάζεις τον ασθενή σου, να πηγαίνεις τα παιδιά σου στο σχολείο ή στην παιδική χαρά, να γράφεις άρθρα, να ερευνάς τα φυσικά φαινόμενα. Ό,τι κάνεις και σήμερα, μόνο που σήμερα τα θεωρείς ασήμαντα. Νομίζεις πως σημαντικά είναι μόνον όσα κάνει ο Στρατάρχης Παρασημίδης, ή ο Πρίγκηπας ο Κορδωτός.

… Να συνεχίσεις ό,τι έκανες πάντα κι ό,τι ήθελες να κάνεις. Να κάνεις τη δουλειά σου, ν’αφήνεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν ευτυχισμένα, ν’αγαπάς τη γυναίκα σου.
Αν όλα αυτά τα έκανες με θάρρος και αποφασιστικότητα, δεν θα γίνονταν πόλεμοι.

…Με ρωτάς ακόμα, Ανθρωπάκο, πότε θα’χεις μια καλή και ασφαλή ζωή. Η απάντηση μου θα σε παραξενέψει. Θα’χεις μια καλή και ασφαλή ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την ασφάλεια, ο έρωτας περισσότερα από τα χρήματα, η ελευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή την κομματική γνώμη.
…Όταν το μυαλό σου και τα αισθήματα σου εναρμονιστούν αντί να συγκρούονται.»

(Αποσπάσματα από το βιβλίο «Άκου, Ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ, εκδόσεις Αργοναύτης)

© Kari Moden

Πηγή: Pinterest

*Υστερόγραφο

“Let The Sunshine In” – Galt MacDermot 

–