ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ – ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

To Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Μάρτιο του 2018, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Aπό την Μεταπολίτευση στη Μαφιοζία – Από τον Νίκο Άγουρο | HUFFPOST GREECE

Υπάρχουν κράτη που έχουν μαφίες, όπως η Ιταλία. Υπάρχουν «μαφιόζικα κράτη» (ένας θεωρητικά αμφιλεγόμενος αναλυτικός όρος που έχουν κατά καιρούς επιστρατεύσει ακαδημαϊκοί και αναλυτές για να προειδοποιήσουν σχετικά με την σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποίησης), υπάρχουν και οι «Μαφιοζίες». Πρόκειται για έναν εντελώς αυθαίρετο και νεόκοπο όρο, αλλά χρήσιμο για όσα συμβαίνουν στα μέρη μας.

…Ωστόσο, επειδή τα κράτη περιλαμβάνουν ποικίλες δομές, οργανισμούς και φορείς, ενώ διασυνδέονται εθνικά και υπερεθνικά με αντίστοιχους κρατικούς και μη κρατικούς φορείς, είναι προβληματικό να μιλάμε απλά για «μαφιόζικο κράτος», θεωρώντας ότι έχουμε καταλάβει τις αιτίες, την λειτουργία και τα όρια του. Είναι ακριβέστερο να συζητάμε για κράτη των οποίων οι δομές βρίσκονται υπό καθεστώς αποικισμού ή τις έχουν αποικίσει δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος (σε όλες τις εκδοχές του).
Κάπως έτσι οδηγούμαστε στην έννοια της «Μαφιοζίας». Η «Μαφιοζία» είναι η εντατική διαδικασία αλλοίωσης του κράτους από την ακάθεκτη διαδικασία της «μαφιοποίησης». Το μονοπώλιο της βίας του κράτους αφαιρείται και μοιράζεται σε διάφορα δίκτυα, δομές και ομάδες με ποινικά χαρακτηριστικά, οι οποίες είτε προσπαθούν να μειώσουν το ζωτικό χώρο του κράτους είτε επιδιώκουν να γίνουν φορείς άσκησης εξουσίας και προώθησης των συμφερόντων τους, αξιοποιώντας την κατάρρευση του κράτους δικαίου.

Προφανώς μια χώρα με κρατικές δυσλειτουργίες, χρόνιες παθογένειες και διαφθορά δεν γίνεται από την μια ημέρα στην άλλη «Μαφιοζία». Απαιτείται μεγάλη και δραματικά εντατική διαδικασία αποτυχίας. Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν ήταν μια «Μαφιοζία», όπως παρουσιάζεται εκ των υστέρων, αλλά σίγουρα οι βάσεις για την οικονομική συντριβή και χρεοκοπία τέθηκαν τότε.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/apo-ten-metapoliteese-ste-mafiozia_gr_5aa67f10e4b07047bec8672f

Τα 4+1 μέτωπα της χώρας και ο γρίφος του Μαξίμου – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Η κυβέρνηση εντός του επομένου διμήνου έχει να διαχειριστεί 4 προβλήματα που αφορούν τη χώρα, όλα μείζονος και διαχρονικής σημασίας, και ένα πρόβλημα που αφορά την ίδια και κυρίως την ηγετική ομάδα του Μαξίμου. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα συνολικά και το πολιτικό προσωπικό ειδικά δεν είναι ενδεχομένως σε θέση να διαχειριστούν ταυτόχρονα τα ανοικτά μέτωπα. Οι σχεδιασμοί θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί εδώ και καιρό (πολύ καιρό) και οι στρατηγικές όσο και οι τακτικές να είχαν προσδιοριστεί με ακρίβεια επί χάρτου.

…Ο συνομιλητής ήταν ιδιαιτέρως θορυβημένος ως προς την διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος «Nobody listens – nobody understands – nobody answers» στις ελληνοτουρκικές επαφές κατά την τελευταία χρονική περίοδο. Πρόκειται για έναν έστω άτυπο «διάλογο κωφών» ένθεν και ένθεν του Αιγαίου. Οι σημαντικοί συντελεστές του Υπουργείου Εξωτερικών, οι σοβαροί κυβερνητικοί σύμβουλοι, οι αξιόπιστοι πανεπιστημιακοί παράγοντες, όλοι ανεξαιρέτως εκφράζουν τον φόβο (δεν πρόκειται πια για ανησυχία) πως μια σοβαρή έως και πολύ σοβαρή σύγκρουση Ελλάδaς – Τουρκίας, στο Αιγαίο ή τον Κυπριακό χώρο, είναι πιθανή έως το καλοκαίρι του 2018. Οι διμερείς σχέσεις – συνεννοήσεις και οι δίαυλοι επικοινωνίας λειτουργούν αναποτελεσματικά και χωρίς δυνατότητα αποφυγής της εμπλοκής. Το πρόσφατο περιστατικό στα Ίμια, καθώς και το θεωρητικά χαμηλής έντασης περιστατικό στον Έβρο, αναδείχθηκαν σε μείζονα ζητήματα. Για άλλη μια φορά η πρωτοβουλία ανετέθη, ένθεν κακείθεν στα ΜΜΕ και τα social media τα οποία διαμόρφωσαν εν πολλοίς τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/426401_ta-41-metopa-tis-horas-kai-o-grifos-toy-maximoy

Σε διπλό ταμπλό θα παίζει ο Τσίπρας μέχρι τις εκλογές – Aπό την Βασιλική Σιούτη | LIFO

Μετά το άτσαλο άνοιγμα του πρωθυπουργού προς την κεντροαριστερά, Τσίπρας και Καμμένος συμφώνησαν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πιο ισχυρά από όσα τους χωρίζουν.

…Ο Πάνος Καμένος δεν φαίνεται να ενοχλείται από το άνοιγμα του Τσίπρα προς το κέντρο, αρκεί να μην γίνει ο ίδιος αποδιοπομπαίος για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός. Αυτό είναι που του ξεκαθάρισε.
Ούτε για τις συνομιλίες του πρωθυπουργού με τον Σταύρο Θεοδωράκη δείχνει να ανησυχεί, όσο και αν δεν του αρέσει, καθώς, όπως λέει στο περιβάλλον του, «δεν υπάρχει Ποτάμι» και οι ΑΝΕΛ εκτιμούν ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης απλώς διαπραγματεύεται το προσωπικό του πολιτικό μέλλον και τίποτα άλλο.
Ο υπουργός Άμυνας δείχνει κατανόηση για τους πολιτικούς τακτικισμούς του Αλέξη Τσίπρα και παρά την προσωρινή του ενόχληση, παραμένει ήσυχος για την ώρα, καθώς μετά και την πρόσφατη συνομιλία τους, δείχνει να πείστηκε ότι οι σχεδιασμοί του Μαξίμου δεν συμπεριλαμβάνουν κάποιο αρνητικό σενάριο για αυτόν.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/185216/se-diplo-tamplo-tha-paizei-o-tsipras-mexri-tis-ekloges

Στενές επαφές φαρμακευτικού τύπου – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τις επαφές της Novartis με τα ανώτερα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης (Σαμαράς, Στουρνάρας, Γεωργιάδης) δημιουργούν νέα δεδομένα και (ακόμα περισσότερα) ερωτηματικά. Το σίγουρο είναι ότι τα επιχειρήματα της άγνοιας, της «σκευωρίας» και των «ψευδομαρτύρων», βασικά στοιχεία της «υπερασπιστικής γραμμής» των εμπλεκομένων, έχουν ήδη καταρρεύσει. Οι πιθανές ποινικές ευθύνες όμως, το διακύβευμα της Προκαταρκτικής, είναι ένα πολύ διαφορετικό ζήτημα, που απομένει να διερευνηθεί. Αν διερευνηθεί ποτέ…

…Οι νέες αυτές αποκαλύψεις όμως, αποδεικνύουν πολλά και τίποτα μαζί. Η Προανακριτική για τη Novartis έγινε, θεωρητικά, για τη διερεύνηση πιθανών ποινικών ευθυνών. Η πολιτική ενοχή των προσώπων που επί των ημερών τους συντελέστηκε η ζημία 23 δις. στα δημόσια ταμεία από τις φαρμακευτικές ήταν φανερή εξαρχής. Είναι σίγουρα χρήσιμο να μαθαίνουν οι πολίτες το πώς μια πολυεθνική προσπαθούσε να επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις μιας εκλεγμένης κυβέρνησης. Δεν είναι άλλωστε η μόνη, δεν είναι η πρώτη και δεν είναι ούτε η τελευταία. Και δεν αρκεί να μαθαίνουμε απλά ότι «κάτι συνέβη».

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι το «γιατί οι πολιτικοί δέχονταν» να συμμετέχουν σε τέτοιες διεργασίες. Ήταν, για παράδειγμα, από ιδεολογικό, νεοφιλελεύθερο πρόσημο; Ήταν μια συμμαχία με στόχο το πολιτικό και κομματικό όφελος; Ήταν με οικονομικό αντίτιμο; Αυτήν τη στιγμή, τίποτα δεν αποκλείεται και τίποτα δεν επιβεβαιώνεται. Και είναι εξαιρετικά αμφίβολο, για να μην πούμε δυσοίωνο, ότι η Προανακριτική θα ρίξει φως σε αυτά τα ερωτήματα. Είτε γιατί το πλαίσιο, λόγω του νόμου περί (μη) ευθύνης υπουργών είναι τέτοιο, είτε γιατί η ίδια η Προανακριτική θα επιλέξει να μην αναλάβει όλες τις αρμοδιότητες του ανακριτή, είτε γιατί η αντιπολίτευση θα επιδιώξει να τορπιλίσει τις συνεδριάσεις, είτε γιατί τα πιθανά αδικήματα θα κριθούν ήδη παραγεγραμμένα, είτε γιατί θα επιτευχθεί κάποιας μορφής… συναίνεση, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι τις σημαντικότερες πτυχές που αφορούν πολιτικά πρόσωπα στην υπόθεση Novartis, δεν θα τις μάθουμε ποτέ.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125594/Stenes-epafes-farmakeutikou-tupou

Πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου πίσω από την επίθεση στη «Φαβέλα» – Από τους Γιάννη Μπασκάκη και Μάνο Τσαλδάρη | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Δύο από τα μέλη του τάγματος εφόδου, που στις 25.2.2018 άνοιξε με λοστό το κεφάλι της συνηγόρου πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, Ελευθερίας Τομπατζόγλου, και τραυμάτισε άλλα τρία άτομα, έχουν πλέον ταυτοποιηθεί.
Και είναι βέβαια στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης, με τον πρώτο μάλιστα να είναι ένα από τα πιο γνωστά ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής.

Πρόκειται για τον Σωτήρη Δεβελέκο και τον Βασίλη-Παναγιώτη (Ακη) Θεοδώρου, οι οποίοι έχουν δράση στον πιο ενεργό σήμερα Πυρήνα της οργάνωσης, αυτόν του Πειραιά.

Τα στοιχεία τους λοιπόν περιλαμβάνονται στη σχετική δικογραφία, η οποία υποβλήθηκε από την Κρατική Ασφάλεια στην Εισαγγελία Πειραιά.
Ο Δεβελέκος, του οποίου δακτυλικό αποτύπωμα εντοπίστηκε στη «Φαβέλα» σε κράνος των δραστών, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής, έχει διατελέσει πυρηνάρχης του Πειραιά και βρίσκεται πολύ κοντά στον Μιχαλολιάκο ως στενός συνεργάτης του και «σωματοφύλακάς» του.
Δηλαδή ως επίλεκτο μέλος του προσωπικού τάγματος εφόδου του Αρχηγού, το οποίο τον συνοδεύει παντού και συχνά κυκλοφορεί με κόκκινα καπέλα για να ξεχωρίζει από τα κατώτερα στελέχη.

Κι επειδή έχει καταφέρει να μείνει εκτός του κατηγορητηρίου για την εγκληματική οργάνωση, ο Δεβελέκος έχει την πολυτέλεια να αναλαμβάνει σε ρόλο «Ταγματάρχη Εφόδου» να φέρνει σε πέρας το οργανωμένο εγκληματικό έργο που του ανατίθεται από την ηγεσία, κάθε φορά που ο Μιχαλολιάκος αποφασίζει να επανεμφανίσει τα τάγματα εφόδου που έχει υποχρεωθεί να αποσύρει λόγω της δίκης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/arthro/protopalikaro-toy-mihaloliakoy-piso-apo-tin-epithesi-sti-favela

Η δίκη της Χρυσής Αυγής | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Όλες οι εξελίξεις σχετικά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/i-diki-tis-hrysis-aygis

Άννα Φραγκουδάκη: «Οι ακροδεξιοί λένε σε όλες τις χώρες το ίδιο παραμύθι» – Aπό τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Με αφορμή την εξάρθρωση της νεοναζιστικής Combat 18, η συγγραφέας και καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών επιχειρεί μια «χαρτογράφηση» του ακροδεξιού εξτρεμισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη σήμερα.

…Η συνομιλήτριά μου ανησυχεί ιδιαίτερα για την «κανονικοποίηση» των ακροδεξιών ιδεών και πρακτικών πανευρωπαϊκά, αποδίδοντας τις κύριες ευθύνες γι’ αυτό στον τρόπο που η ΕΕ και οι εθνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την τρέχουσα οικονομική κρίση, στη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, την γκρίζα πλευρά της παγκοσμιοποίησης, τη βαθιά κρίση του κοινοβουλευτισμού και την «τύφλωση» των μεγάλων, παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων απέναντί της, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας στο μεταναστευτικό-προσφυγικό και όχι μόνο, αντί για την ξεκάθαρη καταγγελία της.
Θεωρεί ότι η Combat 18 δεν είναι παρά ένα ακόμα παρακλάδι μιας ανέκαθεν παρούσας στην Ελλάδα φιλοναζί ακροδεξιάς, χαρακτηρίζει τη δίκη της ΧΑ «δυσνόητα πολύχρονη» , υπογραμμίζει δε ότι σε μια κοινωνία που έστω «ανέχεται» τον ρατσισμό και τον φανατικό εθνικισμό, καμία κοινωνική ομάδα δεν είναι ασφαλής και η δημοκρατία της είναι ναρκοθετημένη.

…Με την κρίση, την Ε.Ε. και την παγκοσμιοποίηση, ο κοινωνικός κόσμος παίρνει στα μάτια του πολίτη διαστάσεις εκφοβιστικά απέραντες, μοιάζει να κυβερνιέται από δυνάμεις δυσδιάκριτες και ανεξέλεγκτες. Η ανασφάλεια και ο φόβος αποκτούν έτσι, εκτός από το πραγματικό μέγεθος, και φανταστικό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/greece_articles/183506/anna-fragkoydaki-oi-akrodeksioi-lene-se-oles-tis-xores-to-idio-paramythi

Combat 18:Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον – Aπό την Δανάη Καρυδάκη | THE PRESS PROJECT

Τη βδομάδα που μας πέρασε, η ελληνική αντιτρομοκρατική υπηρεσία προχώρησε σε συλλήψεις μελών της νεοναζιστικής οργάνωσης «Combat 18 Hellas», οι οποίοι κατηγορούνται για μια σειρά από εγκλήματα σε τόπους φιλοξενίας προσφύγων, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, εβραϊκά μνημεία και καταυλισμούς Ρομά. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα μέχρι τη στιγμή που γράφτηκε αυτό το κείμενο, η «Combat 18 Hellas» είναι ολιγομελής ομάδα με έναν αρχηγό που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Αλέξανδρος Τσαμπανίκας» και έδινε εντολές μέσω Facebook (ναι, καλά διαβάσατε μέσω αυτού του απόλυτα ασφαλούς και αδιάτρητου μέσου). Μεταξύ των υπόλοιπων συλληφθέντων φέρεται να είναι και νεαρός δικηγόρος Πειραιώς ο οποίος υποστήριξε παλαιότερα ότι «η 21η Απριλίου εκπορεύθηκε από τον ένοπλα συντεταγμένο Λαό, τις δοξασμένες ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, τον πολεμικό ανθό του Γένους».

…Αν το ψάξει κανείς λίγο παραπάνω θα μάθει ότι «Combat 18» ή «C18» είναι το όνομα μιας αγγλικής νεοναζιστικής οργάνωσης, με συνδέσμους και σε άλλες χώρες και με διόλου βαρετή ιστορική διαδρομή. Κι επειδή, όπως ξετυλίγεται το αστυνομικό ρεπορτάζ φαίνεται να έχει ζουμί η υπόθεση, έχει, νομίζω, αξία να εξετάσουμε αυτή την ιστορία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125229/Combat-18O-fasismos-den-erxetai-ap-to-mellon

Η μπάλα βρωμάει από το… κεφάλι – Aπό τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Παρατήρηση 1η: Όταν παίζει ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, αυτό είναι ποδόσφαιρο. Όταν, όμως, παίζει ο Μαρινάκης με τον Μελισσανίδη, ο Μελισσανίδης με τον Σαββίδη, ο Σαββίδης με τον Μαρινάκη και ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Αυτό είναι άλλου τύπου παιχνίδι…

Παρατήρηση 2η: Εδώ και 40 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η πολιτική που ακολουθείται (και) στο ποδόσφαιρο «παράγει» διάφορα «διαμάντια»: «Χοντρούς» και «Περίεργους», «Αγαπούλες» και «μπάρμπα-Θωμάδες», «Ρίνγκο» και «Κοκαλιάρηδες», «Τίγρεις» και «Κάου-μπέους». Δεν πρόκειται για ονόματα μαφιόζικων συμμοριών στο Σικάγο. Είναι τα προσωνύμια και τα χαριτωμένα παρατσούκλια ευυπόληπτων παραγόντων που κατά καιρούς διοικούν και ελέγχουν το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Τι τρέχει λοιπόν;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.imerodromos.gr/h-bala-vromai-apo-to-kefali-tou-nikou-bogiopoulou/

Ένας κήρυκας του νόμου του ισχυρού – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Η αθώωση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου, για το κήρυγμα μίσους και την προτροπή σε βία κατά ομοφυλόφιλων, αλλά και την κατάχρηση της εκκλησιαστικής του θέσης, είναι από μόνη της μια απόφαση – ντροπή για την ελληνική Δικαιοσύνη. Περισσότερο ντροπιαστικό όμως, είναι ότι ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενη. Είθισται στην Ελλάδα, η δικαιοσύνη να σηκώνει λίγο το μαντήλι που καλύπτει θεσμικά τα μάτια της, να κοιτάει ποιον έχει απέναντί της και να αποφασίζει ανάλογα. Όχι τυφλή πλέον, αλλά τυφλωμένη.

…Απέναντι στο δικαστήριο στάθηκε ένας μητροπολίτης, ορκισμένος εχθρός των μειονοτήτων, ιερέας του μίσους και κήρυκας της βίας που δεν έχει διστάσει να δηλώσει δημόσια ότι «προτιμά να τον λένε φασίστα παρά αριστερό». Ένας αμετανόητος κατηγορούμενος, ο οποίος είχε το θράσος στο «φτύστε τους», που μεταξύ άλλων προκάλεσε την αντίδραση, να προσθέσει ότι ««το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από τον νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε». Ένας «εκπρόσωπος του Θεού», που χρησιμοποιεί την κοινωνική του θέση, την αποδοχή που απολαμβάνει από τμήμα της κοινωνίας, το ποίμνιο του, για να παραχαράξει τα κηρύγματα της θρησκείας που υποτίθεται πως πρεσβεύει, προσφέροντας στη βία, τον εξευτελισμό και την περιθωριοποίηση τον «χριστιανικό» μανδύα που αποζητά, μαύρο κι επικίνδυνο.

Τελικά όμως, οι θεσμοί δεν πέρασαν τη δοκιμασία, ο Αμβρόσιος αθωώθηκε.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125443/ambrosios

Πόση δύναμη έχει τελικά η Εκκλησία στην Ελλάδα και πόση σχέση με τη θρησκεία που «υπηρετεί»; – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Δύο εκ των μηνυτών του μητροπολίτη Αιγίου Αμβρόσιου (Λύο Καλοβυρνάς, Πέτρος Σαπουντζάκης) και ένας έμπειρος δικαιωματικός (Παναγιώτης Δημητράς) μιλούν για τη δικαστική απόφαση που «έβγαλε» αθώο τον κατηγορούμενο στα μάτια της έδρας, όχι όμως και της κοινωνίας.

…Και το θέμα δεν είναι ότι ο «τράγος» του Αιγίου με το χουντικό παρελθόν, το… τζιχαντιστικό παρόν και τους κοινούς με τη ΧΑ συνηγόρους παραμένει κυνικός κι αμετανόητος αλλά το ότι η δικαστική έδρα, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, ανέλαβε εξαρχής «εργολαβικά» την υπεράσπισή του, επιμένοντας σε αυτή ακόμα κι όταν ο ίδιος ο κατηγορούμενος την «άδειαζε» με τη στάση του.

Έχει αλήθεια νόημα να θεσπίζονται νόμοι όπως ο αντιρατσιστικός αλλά να αποφεύγεται η εφαρμογή τους ακόμα και σε κραυγαλέες περιπτώσεις; Πώς γίνεται «απολογούμενοι» να βρίσκονται ουσιαστικά εντέλει οι ενάγοντες; Πόση δύναμη έχει τελικά η Εκκλησία σε αυτή τη χώρα αλλά και πόση σχέση με τη θρησκεία που υποτίθεται υπηρετεί;
Είναι λόγος απογοήτευσης η –εντελώς αναμενόμενη, κι αυτό είναι το χειρότερο– αθώωση Αμβρόσιου ή το ότι έκατσε έστω στο σκαμνί είναι μια πρώτη νίκη στον δύσβατο και μακρύ μαραθώνιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Γι’ αυτά και άλλα σχετικά μίλησα με δύο εκ των μηνυτών, τον συγγραφέα-μεταφραστή Λύο Καλοβυρνά και τον εκπαιδευτικό Πέτρο Σαπουντζάκη, καθώς και με τον εκπρόσωπο του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) Παναγιώτη Δημητρά, που με την ευκαιρία αυτής της «κακοδικίας», όπως τη χαρακτήρισε, έθεσε το ζήτημα του αντιρατσιστικού νόμου και της ρητορικής μίσους στην Ελλάδα σε ευρύτερα πλαίσια, κάνοντας ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις και παραλληλισμούς.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/lgbt_articles/184683/posi-dynami-exei-telika-i-ekklisia-stin-ellada-kai-posi-sxesi-me-ti-thriskeia-poy-ypiretei

Η οριστική χρεοκοπία της ελληνικής Εκκλησίας ονομάζεται Αμβρόσιος – Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο | LIFO

Η χθεσινή αθώωση του Αμβρόσιου για το καραμπινάτο ρατσιστικό του μίσος εναντίον Ελλήνων πολιτών βασικά δείχνει δύο πράγματα: ότι ο αντιρατσιστικός νόμος που τόσο επαινέσαμε, στην πράξη είναι κούφιος. Και ότι η ελληνική Εκκλησία δεν δυναστεύει μόνο τις τσέπες των Ελλήνων και τους μπακαλίστικους υπολογισμούς των πολιτικών· δυναστεύει και τη Δικαιοσύνη.
Αν όμως η ελληνική Εκκλησία έχει τέτοιους αναχρονιστικούς φασίστες ως ταγούς, να πάει να φτιάξει σαπούνια μαζί με τους χρυσαυγίτες και τους ναζί… Δεν εκπροσωπεί μια κοινωνία που θέλει να είναι δίκαιη και ισόνομη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/184532/i-oristiki-xreokopia-tis-ellinikis-ekklisias-onomazetai-amvrosios

Έρευνα: Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες – 2018 | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η έρευνα της διαΝΕΟσις αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις των Ελλήνων σε μια σειρά από κρίσιμα θέματα.

…Η μεγάλη πανελλαδική δημοσκόπηση διεξήχθη τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2018. Φέτος, η έρευνα διεξήχθη για λογαριασμό της διαΝΕΟσις από την εταιρεία MRB Hellas, με πανελλαδικό δείγμα 1.250 ατόμων για καθένα από τα δύο μέρη της (και περίπου 2.500 ατόμων για μερικές κοινές ερωτήσεις) και μεθοδολογία διεξαγωγής τις τηλεφωνικές συνεντεύξεις (CATI).

Όπως πάντα, από τον Απρίλιο του 2015 που διεξήχθη για πρώτη φορά, η δημοσκοπική έρευνα περιλάμβανε συνολικά πάνω από 70 ερωτήσεις με περισσότερες από 200 μεταβλητές, που καταγράφουν τις απόψεις των Ελλήνων σε μια σειρά από θέματα: από τις αντιλήψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν, μέχρι τις απόψεις για την οικονομία, τη μετανάστευση, τα ατομικά δικαιώματα, την εκπαίδευση, θρησκεία, τη σεξουαλική παρενόχληση, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.dianeosis.org/research/tpe-2018/

Ο οικονομικός θάνατος του 40άρη: εισόδημα «κουρεμένο» κατά 25% και σύνταξη 700 ευρώ – Από τον Θάνο Τσίρο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα νιάτα τους μπορεί να ήταν υπερήφανα, μπορεί και όχι. Η μέση ηλικία τους περνάει τώρα με το άγχος της οικονομικής επιβίωσης και της εκπλήρωσης υποχρεώσεων (δανειακών και άλλων που γεννήθηκαν στις… παλαιές καλές εποχές). Οσο για τα γερατειά τους, μόνο… τιμημένα δεν θα είναι, καθώς θα τους βρουν με ισχνές αποταμιεύσεις και πολύ χαμηλά εισοδήματα. Ο λόγος, για τη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων, η οποία βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της οικονομικής κρίσης και πρακτικά θα πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού των μνημονίων.

Ο σημερινός 40άρης έχει χάσει –κατά μέσον όρο– το 25% των αποδοχών του και πλέον επιβιώνει κατά μέσον όρο με 1.000-1.200 ευρώ μεικτά, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ. Αυτό σημαίνει ότι τον περιμένει μια σύνταξη των 600-700 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση και ένα εφάπαξ που δύσκολα θα ξεπερνάει τις 15.000 ευρώ.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr./954359/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/o-oikonomikos-8anatos-toy-40arh-eisodhma-koyremeno-kata-25-kai-synta3h-700-eyrw

Η τυραννία της πλειοψηφίας και οι Ιβάν – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO

Κακά τα ψέματα, στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα πρόβλημα τυραννίας της πλειοψηφίας. Υπάρχει μια ιδεολογία-Ιβάν Σαββίδη, μια φαντασίωση-Ιβάν Σαββίδη, ένας λαός-Ιβάν Σαββίδη.

…Αυτό που σκοτεινιάζει τον ουρανό της Θεσσαλονίκης είναι ένας μοναδικός οπαδικός μεσσιανισμός που ενώνεται με τον τοπικισμό του παράπονου και μια διάχυτη ρωσόφιλη δεισιδαιμονία. Αυτό το χαρμάνι μπορεί να το συναντάς σε αστούς, σε προλετάριους και σε λούμπεν. Να εκπέμπεται από το αθλητικό ραδιόφωνο, τον ιερέα στο λεωφορείο, τον καλοντυμένο μεσήλικα που πίνει εσπρέσο λούνγκο στον Τερκενλή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/183991/i-tyrannia-tis-pleiopsifias-kai-oi-ivan

Από το Ροστόφ στη Θεσσαλονίκη, ένα τσιγάρο δρόμος – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Σε ιδιωτικές του συνομιλίες αναφέρει πως έχει τρεις προτεραιότητες. Την «Ορθοδοξία», τον ΠΑΟΚ και τη Ρωσία. Σύμφωνα με πληροφορίες είναι ένας από τους «χορηγούς» των συλλαλητηρίων για τη «Μακεδονία». Δεν υπάρχουν βέβαια παραστατικά. Άλλωστε τις κατηγορίες αυτές τις εκτοξεύουν οι εκπρόσωποι των «κακών Αμερικάνων».

Ο Σαββίδης έχει λεφτά αλλά δεν διαθέτει «απεριόριστα κεφάλαια». Δεν είναι «άνθρωπος του Πούτιν» αλλά πολύ θα ήθελε να ήταν. Μάλιστα πέρασε και ένα φεγγάρι που ο Πούτιν τον είχε αποκηρύξει. Πέρασε πάντως και αυτό. Είναι εξαιρετικά συντηρητικός και απορρίπτει τους κομμουνιστές, αλλά «στηρίζει» το σύστημα Τσίπρα γιατί απλώς διευκολύνει τους χειρισμούς του. Το σύστημα Σαββίδη απειλεί να στήσει «Λέγκα του Βορρά», με τη συνδρομή τοπικών πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων. Κάτι τέτοιο μουρμουρίζουν εσχάτως στο Μαξίμου και το ΥΠΕΞ. Μόνον που ένα τέτοιο εγχείρημα χρειάζεται πολλά λεφτά. Το σύστημα Σαββίδη δεν τα διαθέτει. Εκτός κι αν από κάπου τα «προμηθευτεί».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/426092_apo-rostof-sti-thessaloniki-ena-tsigaro-dromos

Η παρακμή της εναντίωσης – Aπό τον Παναγή Παναγιωτόπουλο | ATHENS VOICE

Και υπό αυτούς τους όρους η ελληνική συνθήκη του σήμερα δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί με την εσφαλμένη μέθοδο της «εξαίρεσης» και της ιδιαιτερότητας. Η Ελλάδα είναι ένα ισχυρό παράδειγμα της παρακμιακής ευρωπαϊκής πορείας, ίσως ακριβώς επειδή αποτελεί το καθαρότερο υβριδικό κοινωνιολογικό παράδειγμα, ο τόπος όπου ο αρχαϊσμός και η υπερνεωτερικότητα συγκατοικούν στις πιο οξυμένες τους εκδοχές.

Η φιλελεύθερη, προοδευτική και [φιλ]ευρωπαϊκή σκέψη δυσκολεύεται να αντιληφθεί αυτές τις πραγματικότητες. Και όταν δειλά τις ονοματίζει το κάνει για να ψέξει την απόκλιση από έναν κανόνα ή μια ιδανική διάταξη των πραγμάτων. Στο παράδειγμα της εδώ φωτογραφίας η αδυναμία αυτή μετατρέπεται σε έναν μονομερή ορθολογισμό, τη λεγόμενη κοινή λογική.

Πιο συγκεκριμένα, για αυτήν, η εικόνα της βανδαλισμένης «μπάρας» του μετρό συμβολίζει την παρακμή της συμμόρφωσης στους κανόνες, της ορθά διατεταγμένης σχέσης ανάμεσα στο κόστος και το όφελος. Συμβολίζει την κυβερνητική πολιτική της τυραννίας κάποιας πληβειακής ιδεολογίας, το τζάμπα πάνω στην οικονομική λογική.
Και πράγματι, από την εποχή της αγανάκτησης, η εθνολαϊκιστική, αντιφιλελεύθερη και αντιδυτική ιδεολογία, η υπονόμευση του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μετακίνησης, απέκτησε κινηματική διάσταση.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/427987_i-parakmi-tis-enantiosis

Ανθρώπινα δικαιώματα και «δικαιώματα να…» – Από τη Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE

Σε κοινωνίες που έχουν επηρεαστεί από συνθήματα «Απαγορεύεται το απαγορεύεται» είναι πολύ δύσκολο να τοποθετηθούν όρια.

…Πολλά από τα «δικαιώματα να…», αν όχι όλα, είναι ζήτημα πολιτισμού. Οι ΗΠΑ δίνουν ένα παράδειγμα τού πώς συγχέονται τα ανθρώπινα δικαιώματα με τα «δικαιώματα να μη…»: «Έχω δικαίωμα να μη συμμετέχω στην ανακύκλωση· το κράτος δεν μπορεί να με αναγκάσει»· «Έχω δικαίωμα να μη μάθω αγγλικά· οι ΗΠΑ δεν έχουν επίσημη γλώσσα»· «Έχω δικαίωμα να μη στείλω τα παιδιά μου στο σχολείο». Την ίδια στιγμή η δυνατότητα άσκησης ενός δικαιώματος, όπως εκείνη της οπλοφορίας («μπορώ να οπλοφορώ υπό ορισμένες συνθήκες») ταυτίζεται με «ανθρώπινο δικαίωμα» όχι μόνο επειδή περιλαμβάνεται στο Σύνταγμα του 18ου αιώνα αλλά επειδή συνδέεται με τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Αλλά ό,τι μας επιτρέπεται δεν είναι δικαίωμα· κυρίως, δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να το ασκήσουμε. Τα δικαιώματα δεν μας απαλλάσσουν από τις ηθικές επιλογές. Και κάθε μέρα, κάθε ώρα, παίρνουμε μικρές ηθικές αποφάσεις.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/422607_anthropina-dikaiomata-kai-dikaiomata-na

Η καταστροφή είχε φωτογένεια αλλά ποιος θυμάται τη Μάνδρα 4 μήνες μετά; – Από τους Θάνο Καμήλαλη και Τζένη Τσιροπούλου | THE PRESS PROJECT

«Καλησπέρα. Πιστεύω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να δει ο κόσμος τι ακριβώς έχει γίνει στη Μάνδρα μετά τη φονική πλημμύρα. Πέρασαν 4 μήνες και πρέπει να δει ο κόσμος την πόλη-φάντασμα και το πού πήγαν τα χρήματα που διέθεσαν εταιρείες, ποδοσφαιρικές ομάδες και απλοί πολίτες. Τι θα λέγατε να έρθετε μία βόλτα από εδώ που θα σας μείνει πραγματικά αξέχαστη; Θα δείτε τι έχουν φτιάξει και τι δεν έχουν φτιάξει που θα έπρεπε να είχαν φτιάξει! Είμαι έτοιμος να τα ανεβάσω στο ίντερνετ».

…Οι κάτοικοι δεν ξεχνάνε ότι, σύμφωνα με τα πρακτικά συνεδρίασης του Δήμου Μάνδρας τον Μάιο του 2017, οι δημοτικοί σύμβουλοι Γιώργος Σαμπάνης και Μπάμπης Θεοδώρου προειδοποιούσαν τη δήμαρχο, Ιωάννα Κριεκούκη, πως αντί για έργα ανάπλασης πεζοδρομίου στην κεντρική οδό Κοροπούλη θα έπρεπε να προηγηθούν έργα αντιπλημμυρικής προστασίας καθώς η οδός βρίσκεται πάνω στο ρέμα της Αγίας Αικατερίνης -το ένα από τα δύο ρέματα που έχουν μπαζωθεί και προκλήθηκε έτσι η θανατηφόρα καταστροφή.

Η κ. Κριεκούκη έχει καταγραφεί να απαντάει ότι: «Aν έγινε μία περίπτωση [πλημμύρας] ή αν θα γίνει στα 30 χρόνια, που το απευχόμαστε, άλλη μία, δεν μπορούμε να κάνουμε το δρόμο ρέμα».
Οι Μανδραίοι – όσοι δεν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους γιατί όλο το βιος τους καταστράφηκε – είναι θυμωμένοι, απογοητευμένοι και νιώθουν ότι οι τοπικοί άρχοντες και η πολιτεία τούς περιπαίζουν και αδιαφορούν πλήρως για τις τόσες ζωές της πόλης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/126189/I-katastrofi-eixe-fotogeneia-alla-poios-thumatai-ti-Mandra-4-mines-meta

Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Στην Ελλάδα – Μια Μελέτη – Από τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Πώς μπορεί η χώρα μας να λύσει τα χρόνια προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης χρησιμοποιώντας καινοτόμες τεχνολογικές λύσεις;

Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυσυζητημένα προβλήματα του ελληνικού κράτους είναι η γραφειοκρατία και, ειδικότερα, η θρυλική και διαχρονική δυσλειτουργικότητα της δημόσιας διοίκησης. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχει μελετηθεί πολύ, με εκφάνσεις γνωστές και συνέπειες πολλαπλές, δραματικές και οφθαλμοφανείς. Πώς θα μπορούσαν τεχνολογικές λύσεις και πληροφοριακά συστήματα να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος; Πώς θα μπορούσε μια τεχνολογική επανάσταση στο ελληνικό Δημόσιο να μειώσει την ταλαιπωρία των πολιτών και να κάνει τις υπηρεσίες του κράτους πιο αποδοτικές και αποτελεσματικές; Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία απαντά η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση στην Ελλάδα.

Η ερευνητική ομάδα, υπό τον συντονισμό του καθηγητή Διομήδη Σπινέλλη, εκπόνησε μια λεπτομερή καταγραφή της κατάστασης της Δημόσιας Διοίκησης και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σήμερα στην Ελλάδα, η οποία, μάλιστα, εκτός από τη μελέτη τις βιβλιογραφίας, περιλαμβάνει και μια σειρά από συνεντεύξεις με υπαλλήλους αλλά και με πολίτες σε ΚΕΠ, ΔΟΥ, υποκαταστήματα ΙΚΑ, αστυνομικά τμήματα και γραμματείες νοσοκομείων, δηλαδή στα σημεία όπου οι πολίτες έρχονται συχνότερα σε επαφή με τη δημόσια διοίκηση, αλλά και συνεντεύξεις με στελέχη της δημόσιας διοίκησης αλλά και εταιρειών πληροφορικής. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν μια σειρά από βέλτιστες πρακτικές σε άλλες χώρες, και κατέληξαν σε μια σειρά από ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για την αναβάθμιση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στη χώρα μας μέσω του λεγόμενου ψηφιακού μετασχηματισμού των προσφερόμενων υπηρεσιών.

…Τι σημαίνει ότι “είμαστε πίσω” στην πράξη; Αφενός ότι ελάχιστες διαδικασίες και δομές της δημόσιας διοίκησης χρησιμοποιούν ψηφιακές λύσεις και πληροφοριακά συστήματα, και αφετέρου ότι πολλές από αυτές που υπάρχουν είναι προβληματικές ή δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε, ενίοτε όχι εξαιτίας κακής υλοποίησης ή προβλημάτων με την τεχνολογία, αλλά εξαιτίας του αλλοπρόσαλλου σχεδιασμού του Δημοσίου και των διαδικασιών του.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.dianeosis.org/2018/03/e_government_post/

Η μάχη για τα ακίνητα και η γραμμή άμυνας του κινήματος – Από τους Θάνο Καμήλαλη και Κωνσταντίνο Πουλή | ΤΗΕ PRESS PROJECT

«Κερδίζουμε χρόνο, αντιστεκόμαστε, είναι μια γραμμή άμυνας κι αναχαίτισης της μαζικής εκποίησης της λαϊκής περιουσίας, που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα». Κάπως έτσι, περιγράφει την κατάσταση το κίνημα κατά των πλειστηριασμών. Κάθε Τετάρτη, σε «σιδηρόφρακτα συμβολαιογραφικά γραφεία» η λαϊκή περιουσία τίθεται σε κίνδυνο, απροστάτευτη ή με πολύ ελλιπή προστασία, όπως φαίνεται. Και καθώς οι δανειστές πιέζουν και η κυβέρνηση υλοποιεί, το φαινόμενο των πλειστηριασμών, μιας μυστικής όπως αποδεικνύεται διαδικασίας, πρόκειται να ενταθεί.

Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει ξεκινήσει η νέα εποχή των πλειστηριασμών, που εκτελούνται πλέον μόνο ηλεκτρονικά. Κάθε Τετάρτη, περίπου 250-300 ακίνητα, ετοιμάζονται να βγουν στο σφυρί, η μάλλον, στην περίφημη (και μυστηριώδη) ηλεκτρονική πλατφόρμα, όπου έχουν πρόσβαση μόνο ο εντεταλμένος συμβολαιογράφος και όσοι έχουν καταθέσει προσφορά. Όπως φαίνεται από τις πρώτες εβδομάδες του νέου μέτρου των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, η κατάσταση, όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των ακινήτων αλλά και τα ύψη των οφειλών, είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποστήριξε επανειλημμένα ότι «η πρώτη κατοικία και η λαϊκή περιουσία προστατεύονται», η πραγματικότητα λέει ότι ακόμα και η μόνη κατοικία οικογενειών, που δεν είναι «στρατηγικοί κακοπληρωτές», κινδυνεύει.

…Για να καταλάβουμε καλύτερα τις νέες εξελίξεις, μιλήσαμε στο ραδιόφωνο του TPP με τον Ηλία Παπαδόπουλο, μέλος του κινήματος «Δεν Πληρώνω», που πρωτοστατεί εδώ και 4,5 χρόνια στο ευρύτερο κίνημα κατά των πλειστηριασμών. Για τις σοβαρές καταγγελίες που ακούγονται, όπως το ότι δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα η σύμβαση με την εταιρεία που ανέλαβε την ηλεκτρονική πλατφόρμα, τις μικρές νίκες του κινήματος, την κάλυψη από τα ΜΜΕ, τις κινηματικές και νομικές ενέργειες, την στάση των αστυνομικών, τα επόμενα βήματα. Και τη «μάχη για τα ακίνητα», που κάθε εβδομάδα εντείνεται, αλλά ίσως είναι ακόμα στην αρχή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/124951/I-maxi-gia-ta-akinita-kai-i-moni-grammi-amunas

Νόμος για ταξί: επιστροφή στο 1997 – Από τον Σταύρο Μαλιχούδη | INSIDE STORY

Αναχρονιστικές ρυθμίσεις και τιμωρίες όχι μόνο γι’ αυτούς που παρανομούν, αλλά και γι’ αυτούς που καινοτομούν, περιέχει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή για τις μεταφορές. Η Beat θα προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, η Uber τηρεί σιγή ιχθύος, και οι ιδιοκτήτες των ταξί ηλικίας από 15 έως 21 ετών πανηγυρίζουν.

…οι δύο εταιρείες που θίγονται άμεσα από το νομοσχέδιο δεν είναι ίδιες. Η Uber, που δημιουργεί τον δικό της στόλο συμβατικών αυτοκινήτων (Ο.Ι.Χ.) μέσα από τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων και τα τουριστικά γραφεία με τα οποία συνεργάζεται, μέχρι τώρα λειτουργούσε υπό καθεστώς παρανομίας, όπως αποδείχθηκε προσφάτως. Αντίθετα, η Beat φέρνει σε επαφή τους επαγγελματίες οδηγούς ταξί με τους πελάτες, αλλά κάνει εκπτώσεις στους τελευταίους (χωρίς όμως να επηρεάζει το κόμιστρο, δηλαδή το έσοδο που εισπράττει ο ταξιτζής από την κούρσα) και θέτει ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια στους οδηγούς που συμβάλλονται μαζί της.

…Ο νόμος βάζει στο ίδιο καλάθι δύο πολύ διαφορετικές εταιρείες –η Uber παρανομεί, ενώ η Beat όχι.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2Grbevy

Γιατί συνέλαβαν τους οδηγούς της Uber και πώς παρανομούν οι συνεργάτες της – Από τον Σταύρο Μιχαλούδη | INSIDE STORY

Μέχρι σήμερα, η αίσθηση για την Uber ήταν πως είχε βρει ένα παραθυράκι στην ελληνική νομοθεσία, που της επέτρεπε να λειτουργεί σύννομα. Τα πράγματα όμως είναι χειρότερα. Οι εταιρείες-συνεργάτες της πλατφόρμας παρέχουν υπηρεσίες ταξί δίχως να τηρούν την σχετική νομοθεσία και εκμεταλλεύονται την ανέχεια των άνεργων νέων, ωθώντας τους στην παρανομία.

…Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσουμε μία καθόλου αυτονόητη πτυχή του ζητήματος: εκτός από τους οδηγούς, η εταιρεία που κατηγορείται στο δικαστήριο δεν είναι η Uber Ελλάδος. Eίναι άλλες εταιρείες, μάλιστα πολλές. Τόσες όσοι οι οδηγοί που συνελήφθησαν. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η Uber δεν έχει δικά της οχήματα στην Ελλάδα. Επιτελεί ρόλο μεσάζοντα, συνάπτοντας συμφωνίες με τις εταιρείες που έχουν στην κατοχή τους αυτοκίνητα, δηλαδή τα τουριστικά γραφεία και τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Αυτές τις εταιρείες, η Uber τις συνδέει με πελάτες, μέσω της εφαρμογής της.
Οι εν λόγω εταιρείες προσλαμβάνουν οδηγούς, τους οποίους αποκαλούμε «ουμπεράδες», αλλά στην πράξη οι οδηγοί δεν έχουν σύμβαση με την Uber. Εχουν σύμβαση με την εταιρεία που τους προσλαμβάνει. Η Uber αρέσκεται να υπενθυμίζει πως διενεργεί απλώς τη σύνδεση των δύο πλευρών, κυρίως δε όταν δέχεται κατηγορίες. Προσφέρει την εφαρμογή που χρησιμοποιούν οι οδηγοί και παρουσιάζει στο τέλος του μήνα τις ώρες που κάποιος εργάστηκε μέσω αυτής και τις επιδόσεις του (π.χ. πόσες διαδρομές έκανε), κρατώντας ένα ποσοστό επί της αμοιβής για μια διαδρομή ως προμήθεια σε συνεργασία με την εταιρεία, που έχει τα αυτοκίνητα. Η απόδειξη που εκδίδεται στο τέλος της διαδρομής είναι αποκλειστικά υπόθεση της εταιρείας, που εκμεταλλεύεται τα αυτοκίνητα.
Παρόλα αυτά, η υπηρεσία που παρέχεται γίνεται παρακάμπτοντας τη σχετική νομοθεσία. Και θα εξηγήσουμε παρακάτω το γιατί.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2EDY09b

Πενταετής άδεια από την κυβέρνηση στο ζιζανιοκτόνο της Monsanto | THE PRESS PROJECT

Την έγκρισή του στο αμφιλεγόμενο ζιζανιοκτόνο της Monsanto με την επικίνδυνη χημική ουσία γλυφοσάτη έδωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ανοίγοντας τον δρόμο για τη χρήση του στην Ελλάδα μέχρι και το τέλος του 2023.

Την ώρα που το πολύκροτο εμπορικό deal κόστους δεκάδων δισεκατομμυρίων μεταξύ της γερμανικής πολυεθνικής Bayer και της βασίλισσας των μεταλλαγμένων, Monsanto, βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση δίνει την έγκρισή της για πενταετή χρήση του ζιζανιοκτόνου Roundup της αμερικανικής εταιρείας που ηγεμονεύει στον χώρο της αγροκαλλιέργιας, παρότι η συζήτηση γύρω από την επικινδυνότητα της χρήσης της χημικής ουσίας γλυφοσάτη που περιέχει το προϊόν της βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.

…«Είμαστε όλοι (διατροφικά) πειραματόζωα»

Η συζήτηση γύρω από τη χρήση και τα αποτελέσματα του εν λόγω φυτοφαρμάκου και του βασικού του συστατικού είναι επιτακτικού χαρακτήρα και έντονη διεθνώς, καθώς η επιχειρούμενη εξαγορά της Monsanto από τη Bayer θα ανοίξει τον δρόμο για μία σειρά προϊόντα της, που μέχρι σήμερα συναντούσαν τη σθεναρή αντίσταση της κοινοτικής νομοθεσίας απέναντι στα αμερικανικά προϊόντα.

Σύμφωνα με τη μελέτη του Γάλλου καθηγητή μοριακής βιολογίας Ζιλ Ερίκ Σεραλινί του Πανεπιστημίου της Καέν, που μίλησε τον περσινό Απρίλιο στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, η μελέτη του ζιζανιοκτόνου Roundup παρείχε ενδείξεις για αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, σημάδια τοξικότητας στα νεφρά και στο ήπαρ και πρόωρο θάνατο. Η έρευνά του επικροτήθηκε, αλλά επίσης δέχθηκε κριτικές από κάποιους άλλους επιστήμονες και επιστημονικούς φορείς ότι δεν πληρούσε τις αναγκαίες προδιαγραφές. Όμως ο ίδιος αποδίδει το θόρυβο σε πιέσεις από τη Monsanto και τα λόμπι μεγάλων χημικών και βιοτεχνολογικών εταιρειών.

…Σύμφωνα, δε, με σχετική ανακοίνωση της Greenpeace, «το glyphosate που περιέχεται στο Roundup είναι τοξικό, μολύνει νερά και εδάφη, σκοτώνει ωφέλιμους μικροοργανισμούς του εδάφους, καταστρέφει τη χλωρίδα και την πανίδα των περιοχών όπου ψεκάζεται και αυξάνει την ανθεκτικότητα των ζιζανίων στα ζιζανιοκτόνα. Έχει ήδη ανιχνευθεί από τους επιστήμονες στο νερό, το έδαφος, τον αέρα, το νερό της βροχής και …μέσα στο σώμα μας».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125261/Pentaetis-adeia-apo-tin-kubernisi-sto-zizanioktono-tis-Monsanto

Η επόμενη μεγάλη μάχη – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στην Ελλάδα οι γυναίκες αμείβονται ετησίως κατά μέσο όρο 15% λιγότερο από τους άνδρες. Η εκπροσώπηση των γυναικών στο επίπεδο των ανώτερων διευθυντικών στελεχών είναι 25%, ενώ σε ό,τι αφορά τα διοικητικά συμβούλια είναι μόλις 8%. Το «Κ» καταπιάνεται με το νέο μεγάλο μέτωπο στον «πόλεμο» της ισότητας και των δικαιωμάτων.

…Βέβαια, το μισθολογικό χάσμα συχνά οφείλεται απλώς σε διακρίσεις λόγω φύλου. Για παράδειγμα, πρόσφατες εμπειρικές μελέτες, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχουν συμπεράνει ότι υπάρχουν εργασιακά χαρακτηριστικά που προσελκύουν μεγαλύτερες αμοιβές ή μπόνους και τα οποία συνήθως διαθέτουν οι άνδρες. Οι άνδρες επιβραβεύονται μισθολογικά επειδή μπορούν να δουλεύουν πολλές ώρες ή συγκεκριμένες ώρες, δεν κάνουν διαλείμματα στην καριέρα τους και μπορούν ευκολότερα να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές ή χώρες. Άλλες εργασιακές συμπεριφορές που μπορεί να θεωρούνται προσόντα είναι η ικανότητα διαπραγμάτευσης, η ανταγωνιστική διάθεση, οι διαπροσωπικές σχέσεις. Οι γυναίκες ωστόσο φαίνεται ότι υπολείπονται σε διαπραγματευτική δεινότητα όταν στο τραπέζι βρίσκεται ο μισθός τους ή η ανέλιξή τους. Ο λόγος δεν είναι κάποια μυστηριώδης έλλειψη ενός διαπραγματευτικού…γονιδίου στις γυναίκες, αλλά το γεγονός ότι συχνά, όταν προχωρούν σε διαπραγμάτευση του μισθού ή της θέσης τους, κακοχαρακτηρίζονται γι’ αυτό και καταλήγουν να αισθάνονται νευρικές, σαμποτάροντας ουσιαστικά την προσπάθειά τους. Ενδιαφέρον στοιχείο είναι και το γεγονός ότι συνήθως πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα και θετικότερες γνώμες όταν διαπραγματεύονται για άλλους ή για συλλογικούς σκοπούς. Εμπόδιο στέκεται επίσης, όπως επισημαίνει η κ. Σοφία Καραγιάννη, συνιδρύτρια του οργανισμού 50/50 Project για την προώθηση των γυναικών σε περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας, «το ότι οι γυναίκες δεν πιστεύουν αρκετά στον εαυτό τους, δεν θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Παρουσιάζουν το “σύνδρομο του απατεώνα”, δηλαδή, παρότι έχουν τις ικανότητες, νομίζουν ότι δεν αξίζουν αυτό που έχουν πετύχει και ότι κάποια στιγμή θα το ανακαλύψουν οι άλλοι».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/951589/gallery/periodiko-k/reportaz/h-epomenh-megalh-maxh

Έχει νόημα ο φεμινισμός σήμερα; – Από την Ξένια Κουναλάκη | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Απολύτως, ναι. Και εξηγούμαι:
Πρώτον, ο μισογυνισμός παραμένει ισχυρός και διαδεδομένος: από τα 200 εκατομμύρια κορίτσια ή γυναίκες που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή μέχρι την κουλτούρα απενοχοποίησης των βιασμών, από την καταπίεση της μαντίλας στον ισλαμικό κόσμο μέχρι τις μισθολογικές ανισότητες και την υποεκπροσώπηση γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις, οι διεκδικήσεις είναι αμέτρητες. Όπως άλλωστε εξηγεί στο τελευταίο της βιβλίο «Γυναίκες και εξουσία, ένα μανιφέστο» η καθηγήτρια του Κέιμπριτζ Μέρι Μπιρντ (Μary Beard, «Women and power, a manifesto», Liveright, November 2017), η ροπή των ανδρών να υποχρεώνουν τις γυναίκες να σιωπούν χρονολογείται από την ομηρική «Οδύσσεια», στην οποία ο Τηλέμαχος υπενθυμίζει στην Πηνελόπη ότι οι αποφάσεις είναι δουλειά των ανδρών («σ’ εμένα ανήκει το κουμάντο του σπιτιού», μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης) και την καλεί να αποσυρθεί στα διαμερίσματά της.

Δεύτερον, μπορεί να ακούγεται παρωχημένη η λέξη και να παραπέμπει στη δεκαετία του ’70, σε συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα και έλλειψη χιούμορ-διάθεσης φλερτ, αυτή η καρικατούρα του φεμινισμού είναι όμως προϊόν της αφομοιωμένης πατριαρχίας. Μάλλον το αντίθετο ισχύει πλέον.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/951617/article/periodiko-k/h-erwthsh/exei-nohma-o-feminismos-shmera

Όταν οι γυναίκες της Ισλανδίας απείχαν από τα καθήκοντά τους, οι άνδρες αντιλήφθηκαν την αξία τους – Από την Irene d’Athenes | LIFO

Πριν από 40 χρόνια οι Ισλανδές έδειξαν στους άνδρες πως χωρίς αυτές δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Συνήθως την Ημέρα της Γυναίκας διοργανώνονται συζητήσεις, εκδηλώσεις και συμβολικές κινητοποιήσεις που δυστυχώς την επόμενη ημέρα ξεχνιούνται, ενώ η ζωή για τις γυναίκες συνεχίζει όπως και πριν: σχεδόν ηρωικά.
Όταν ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προκήρυξε το 1975 «Έτος της Γυναίκας», φεμινιστικές οργανώσεις και κινήματα χειραφέτησης από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να συμμετάσχουν στον εορτασμό της 8ης Μαρτίου.

Στην Ισλανδία μια επιτροπή που εκπροσωπούσε πέντε από τις μεγαλύτερες οργανώσεις γυναικών της χώρας ανέλαβε τη διοργάνωση εκδηλώσεων και μια ριζοσπαστική ομάδα ονόματι «Κόκκινα Καλσόν» διατύπωσε την εξής πρόταση: «Γιατί να μην κατέβουμε όλες σε απεργία;».
Τα «Κόκκινα Καλσόν» προφανώς δεν εννοούσαν απλά να μην πάνε οι Ισλανδές στην εργασία τους, αλλά να απέχουν από όλες τις δραστηριότητές τους ως εργαζόμενες, μητέρες, σύντροφοι κ.λπ.

…Και έπραξαν σοφά, γιατί αυτό που ακολούθησε ταρακούνησε συθέμελα τις αντιλήψεις και την νοοτροπία σχετικά με το άχθος που επωμίζονται επιτυχώς οι γυναίκες καθημερινά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/woman_articles/183301/otan-oi-gynaikes-tis-islandias-apeixan-apo-ta-kathikonta-toys-oi-andres-antilifthikan-tin-aksia-toys

Αρκεί μια Σύμβαση για το τέλος της βίας κατά των γυναικών; – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Ένα σημαντικό βήμα στη μάχη της πρόληψης, της αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών, αλλά και της περίθαλψης των θυμάτων της έμφυλης βίας πρόκειται να πραγματοποιήσει η Ελλάδα την ερχόμενη εβδομάδα. H Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, το «πληρέστερο και πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο προστασίας για τη βία κατά των γυναικών που υπάρχει», είναι έτοιμη προς ψήφιση από τη Βουλή. Τα νέα δεδομένα όμως θέτουν νέες, ζωτικής σημασίας προκλήσεις για τις αρμόδιες αρχές.

…Τα θετικά της Σύμβασης ξεκινούν από τον ίδιο τον ορισμό της βίας κατά των γυναικών, που πλέον αναφέρεται ως εξής: «Όλες τις πράξεις μίας βίας βασιζόμενης στο φύλο οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα ή ενδέχεται να έχουν ως αποτέλεσμα, φυσική, σεξουαλική, ψυχολογική ή οικονομική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέλεσης τοιούτων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη αποστέρηση της ελευθερίας, είτε αυτή συμβαίνει στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό βίο».
Με τον ορισμό αυτό, η έννοια της βίας κατά των γυναικών διευρύνεται, ενσωματώνοντας και εκφάνσεις της που συχνά θεωρούνται αμελητέες, παραγνωρίζονται ακόμη και από τα ίδια τα θύματα ή περνούν απαρατήρητες. Η οικονομική βλάβη, για παράδειγμα, αλλά και οι απειλές τέλεσης βίαιων πράξεων κάθε μορφής. Σημαντική προσθήκη υπάρχει και στον όρο της ενδοοικογενειακής βίας, που κρίνεται πιο επιβαρυντικά για τον δράστη και αφορά πλέον όλες τις πράξεις βίας «μεταξύ πρώην ή νυν συζύγων ή συντρόφων, ανεξάρτητα ή όχι του κατά πόσο ο δράστης μοιράζεται ή έχει μοιρασθεί την ίδια κατοικία με το θύμα».

…Προβλέπεται νέα διάταξη για το stalking, δηλαδή την «επίμονη συμπεριφορά καταδίωξης ή παρακολούθησης», που θεωρείται πλέον ποινικό αδίκημα.

…Το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να δημιουργήσει καταφύγια για γυναίκες – θύματα βίας, σε όλη την επικράτεια, αλλά και να μεριμνά για τη χρηματοδότησή τους. To ίδιο οφείλει να κάνει για τη δημιουργία και διατήρηση ομάδων ψυχολογικής και θεραπευτικής υποστήριξης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125853/sumbasi-konstantinoupolis

Μουσείο Ολοκαυτώματος: Η Θεσσαλονίκη επανορθώνει για τα λάθη της – Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO

Ο πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας Δαυίδ Σαλτιέλ μιλά στο LIFO.gr για τη μοίρα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, το μουσείο που ετοιμάζεται και μοιράζεται μαζί μας προσωπικές αναμνήσεις από τη ζωή του στην πόλη.

Στη Θεσσαλονίκη άκμαζε προπολεμικά μία από τις πιο δραστήριες εβραϊκές κοινότητες της χώρας. Το 1941 αριθμούσε 52.000 ανθρώπους και αποτελούσε το ένα έκτο του συνολικού πληθυσμού της πόλης, καθώς και το ένα πέμπτο της οικονομίας της, ενώ υπήρχαν συνολικά 16 συναγωγές και 20 δημοτικά σχολεία. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έμελλε όμως να τα αλλάξει όλα ριζικά. Το 97% των Εβραίων της Θεσσαλονίκης εξοντώθηκε στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς.

…«Σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε έναν τόπο μνήμης και μαρτυρίας, ένα διεθνές σύμβολο ενάντια στον ρατσισμό και στις διακρίσεις κάθε είδους.
Παράλληλα, επιδιώκουμε μέσω του μουσείου να αποκτήσουν φωνή τα εκατομμύρια των Εβραίων που εκτοπίστηκαν, ταπεινώθηκαν και εξοντώθηκαν. Είναι ο ήχος των Ελλήνων Εβραίων στο θρήσκευμα, της ιστορίας τους, που φυσικά είναι ταυτόσημη με την ιστορία της Θεσσαλονίκης».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/exhibitions_articles/185395/moyseio-olokaytomatos-i-thessaloniki-epanorthonei-gia-ta-lathi-tis

«Μεγαλώσαμε κοιτώντας τον αριθμό στα χέρια των παππούδων μας» – Από τον Κώστα Κουκουμάκα | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στις 28 Ιανουαρίου, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης εκφώνησε μια ιστορική ομιλία στο λιμάνι της πόλης. Ήταν μια σπάνια, συναισθηματική ομιλία, με υψηλούς συμβολισμούς και σκληρές αλήθειες για το κομμάτι από τα σπλάχνα της Θεσσαλονίκης που εξοντώθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα. «Ποιοι θρήνησαν το 1945 τους εξαφανισμένους γείτονές τους; Ποια μνημεία στήθηκαν; Ποιες τελετές έγιναν; Μόνη η κοινότητα, καθημαγμένη και ρακένδυτη, πάλευε να ανασυστήσει την ύπαρξή της και να θρηνήσει τους νεκρούς της. Η πόλη, η κοινωνία, η χώρα ολόκληρη, αδιαφόρησαν. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους. Έκαναν πως δεν ήξεραν τι συνέβη, ποιος το έκανε, ποιος βοήθησε, ποιος προστάτευσε όταν άλλοι, πολλοί, γκρέμιζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, καταλάμβαναν τον χώρο και τα υπάρχοντα των πολλών απόντων και των λιγοστών παρόντων», είπε ο κ. Μπουτάρης, κάνοντας αίσθηση με τον τολμηρό του λόγο.

Λίγες ημέρες μετά, το «Κ» προσπάθησε να ανιχνεύσει τον αντίκτυπο της ομιλίας στους ανθρώπους που τους αφορούσε περισσότερο: στα μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Όχι όμως μέσα από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, αλλά μέσα από τα μάτια των σημερινών νέων Ελλήνων Εβραίων που ζουν και εργάζονται στην πόλη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/955236/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/megalwsame-koitwntas-ton-ari8mo-sta-xeria-twn-pappoydwn-mas

Η μνήμη που πρέπει να επιμένει – Aπό τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη | ΤΗΕ PRESS PROJECT

Ο καθηγητής του Παντείου Χ.Κ. Γιαλλουρίδης, στον εξαιρετικό πρόλογό του για το βιβλίο «ΑΟΥΣΒΙΤΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥ» του Γιώργου Πηλιχού, σημειώνει: “[…] Ο (Ρούντολφ) Ες έγραψε πριν από τον απαγχονισμό του το 1947, στο κελί, ένα είδος αυτοβιογραφίας. Εκεί αναφέρει ότι το Άουσβιτς «ήταν η μεγαλύτερη εγκατάσταση εξόντωσης της ανθρώπινης ύπαρξης όλων των εποχών». Μεταξύ του 1941 και του Ιανουαρίου 1945, δολοφονήθηκαν, μόνο στο Άουσβιτς, περίπου 960.000 χιλιάδες Εβραίοι. Θανατώθηκαν με αέριο, πυροβολήθηκαν, κακοποιήθηκαν σεξουαλικά μέχρι θανάτου, πέθαναν από αρρώστιες, εξάντληση και απελπισία.

…Αυτοί οι «απλοί» άνθρωποι, ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής θέσης, συνήθως «παρασύρονται» και ψηφίζουν ή υποστηρίζουν το χειρότερο των χειροτέρων. Ίσως γιατί όταν ο άνθρωπος γίνει πλήθος, λαός και όχλος, φέρεται σα ζώον. Ο Ernest Borneman κλείνει ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα, την «Πατριαρχία», με τρεις λέξεις: «Διαβάστε, Διαβάστε, Διαβάστε». Τελικά τίποτε δεν είναι πιο δυνατό από έναν ενημερωμένο άνθρωπο, αλλά βέβαια κανένα πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο, γι’ αυτό ο καθένας οφείλει να πάρει το μυαλό του και τη ζωή του στα χέρια του.

Κάτι ακόμη, που σε κάνει να απορείς πραγματικά με τη συγκεκριμένη φράση του Ρούντολφ Ες, είναι, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι σήμερα, μόλις 73 χρόνια από το φινάλε του Β’ ΠΠ, όταν υπάρχουν ακόμη επιζώντες αυτής της κτηνωδίας, που να αμφισβητούν το τι έγινε τότε, ειδικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και στο Ολοκαύτωμα. Να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν όσους τους λένε πως όλα ήταν ψέμματα, που να πιστεύουν σε θεωρίες συνομωσίας, και το βιβλίο περί της σοφών της σιών, πχ, και άλλα πολλά, και να βλέπεις γύρω σου την πιο άκρα δεξιά να ανθίζει πανευρωπαϊκά, μια και «ο απλός άνθρωπος είναι ζορισμένος και ταλαιπωρημένος» και οφείλει να υποστηρίξει εγκληματίες, φυσικά, για να ξεζαλιστεί…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125661/I-mnimi-pou-prepei-na-epimenei

10 πετυχημένοι μύθοι για την 25η Μαρτίου – Από τον Δημήτρη Φύσσα | ATHENS VOICE

Επειδή πάντα υπάρχουν κάποιοι/ες που δεν τους ξέρουν.

1. Η Επανάσταση προετοιμάζονταν για χρόνια στα κρυφά σχολειά.
Μύθος: Δεν υπήρξε ούτε ένα κρυφό σχολειό, αλλά εκατοντάδες φανερά. Η Επανάσταση προετοιμάστηκε από τη Φιλική Εταιρεία και εκτελέστηκε από αγρότες, εμπόρους, εφοπλιστές, ναυτικούς, παπάδες, φιλέλληνες, κλεφταρματολούς, μικροεπαγγελματίες, διαφωτιστές κλπ.

2. Ο Γερμανός, δεσπότης των Παλαιών Πατρών, ευλόγησε επαναστάτες την 25η Μαρτίου 1821 στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.
Μύθος: Ο δεσπότης, σύμφωνα και με τ΄ απομνημονεύματά του, ευλόγησε επαναστάτες τον ερχόμενο μήνα στην Πάτρα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/429024_10-petyhimenoi-mythoi-gia-tin-25i-martioy

«Το νέο νομοσχέδιο για τα κατοικίδια προωθεί το εμπόριο, τους εκτροφείς και σκοτώνει τον εθελοντισμό» – Aπό την Αναστασία Βαϊτσοπούλου | POPAGANDA

Η Πανελλαδική Φιλοζωϊκή και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία ασκεί δριμύτατη κριτική στο νομοσχέδιο του ΥΠΑΑΤ, κρίνοντάς το ως αντισυνταγματικό και αντι-επιστημονικό.

…Οι φιλοζωικές ομοσπονδίες και τα σωματεία αναφέρουν πως «ο νόμος είναι εγκληματικός για τα ζώα, στερείται κάθε επιστημονικής προσέγγισης και καταργεί όποια πρόοδο σημειώθηκε στην προστασία των ζώων τις τελευταίες δεκαετίες, γυρίζοντας την ελληνική κοινωνία πολλά χρόνια πίσω. Σημαίνει την επιστροφή της ευθανασίας σε μαζική κλίμακα, χωρίς καμιά δυνατότητα παρέμβασης από φιλοζωικό φορέα και χωρίς τη θέσπιση επιστημονικών κριτηρίων αποδεκτών από την επιστημονική κοινότητα.»

…Όλη η φιλοσοφία του νομοσχεδίου προωθεί το εμπόριο, τους εκτροφείς και σκοτώνει τον εθελοντισμό και τον ακτιβισμό, σύμφωνα με τη Μαρία Χουστουλάκη. «Δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποια φιλοσοφία και θέση καταχωρεί ένας νομοθέτης τέτοιου είδους άρθρα. Θα μπορούσε να συνεργαστεί με τις φιλοζωικές οργανώσεις που έχουν χρόνια στον δρόμο. Αυτού του είδους ο εθελοντισμός έχει δώσει πολλά πράγματα κι αν δεν υπήρχε, θα είχαμε εκατομμύρια αδέσποτα στους δρόμους.»

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://popaganda.gr/nomoschedio-zoa-sintrofias-katikidia/

Η ωρολογιακή βόμβα του υπερπληθυσμού – Από τον Γιάννη Γορανίτη | INSIDE STORY

Θεωρείται ότι ο πλανήτης μας μπορεί να φιλοξενήσει 2-2,5 δισ. ανθρώπους αν επιθυμούμε να ζούμε αρμονικά, ειρηνικά και να καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Η Γη φιλοξενεί σήμερα 7,6 δισ. ανθρώπους και τα επόμενα 30 χρόνια, ο πληθυσμός της θα έχει φτάσει στα 10 δισεκατομμύρια.

…Ακόμη κι αν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων στοιβαχτούν κάπως, το βασικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίζουν είναι oι πόροι. Φυσικοί και ανθρωπογενείς, οι οποίοι όπως μας έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία δεν είναι αρκετοί. Και σίγουρα δεν είναι ανεξάντλητοι, όπως υπονοεί η απερισκεψία με την οποία τους σπαταλάμε. Ανεξαρτήτως αν το αποδώσουμε στην απληστία, στην αφροσύνη, την κακή διαχείριση ή απλώς στην αγνή ανθρώπινη ηλιθιότητα, το δεδομένο είναι ότι οι πόροι δεν επαρκούν. Και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, συνεχίζουν να μειώνονται. Τι κάνουμε λοιπόν; Όχι μόνο υποκρινόμαστε ότι δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα, αλλά φροντίζουμε να εξαντλήσουμε τα διαθέσιμα αποθέματα. Οι διαθέσιμοι υδάτινοι πόροι εξαντλούνται, τα δάση αποψιλώνονται, ο αριθμός των θηλαστικών μειώνεται, είδη ολόκληρα ζώων και φυτών εξαφανίζονται, μόνο και μόνο για να χορτάσουμε την πείνα μας. Και πάλι, υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που συνεχίζουν να πεινούν και να πεθαίνουν από την πείνα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2GuYvUx

Στο έλεος του Ερντογάν – Aπό την Βασιλική Σιούτη | LIFO

Είναι πλέον προφανές ότι η υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που βρίσκονται στις φυλακές της Αδριανούπολης δεν είναι άλλο ένα συνηθισμένο περιστατικό ρουτίνας.

…Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κρατήσει χαμηλούς τόνους για την ώρα, ώστε να μην ερεθίσει τον Ταγίπ Ερντογάν, και απευθύνεται σε ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία για να τη βοηθήσουν να λύσει διπλωματικά το ζήτημα. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Αυτό ακριβώς είναι κι ένα από τα προβλήματα της δυτικής συμμαχίας εσχάτως, ότι δεν μπορεί να συνεννοηθεί με την Τουρκία, η οποία τραβάει τον δικό της δρόμo.

…Τούρκοι δημοσιογράφοι έχουν υποστηρίξει ότι ανέμεναν πως κάποιοι Έλληνες, ακόμα και πολίτες, θα συλλαμβάνονταν για να χρησιμεύσουν στον Ερντογάν ως αντάλλαγμα για να διαπραγματευτεί με τον δικό του τρόπο. Το ερώτημα εδώ είναι, αφού υπήρχαν αυτές οι προβλέψεις κι αφού όλοι έβλεπαν ότι ο Ερντογάν ακολουθεί «πολιτική ομηριών», γιατί δεν λήφθηκαν τα αυτονόητα μέτρα, ώστε να αποφευχθεί η σύλληψη των δύο στρατιωτικών;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/eptaimero/184169/sto-eleos-toy-erntogan

Οι σχέσεις εξάρτησης της Ε.Ε. και της Τουρκίας – Από την Φραγκίσκα Μεγαλούδη | THE PRESS PROJECT

Ολοκληρώθηκε την Δευτέρα η πολυαναμενόμενη Σύνοδος Κορυφής Ευρωπαϊκής Ενωσης –Τουρκίας, η οποία, όμως, πέρα από ευχολόγια και ωραίες φωτογραφίες, δεν άλλαξε κάτι στις σχέσεις των δύο πλευρών. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου, Donald Tusk, ότι η συνεργασία με την Τουρκία συνεχίζεται αλλά οι σχέσεις παραμένουν τεταμένες.

…Και εδώ βέβαια η Γερμανία κατέχει τα πρωτεία καθώς αποτελεί τον 6ο μεγαλύτερο επενδυτή στην Τουρκία. Περισσότερες απο 7000 γερμανικές εταιρείες και οργανισμοί δραστηριοποιούνται στην Τουρκία μεταξύ των οποίων η Deutsche Bank, η Siemens και η MAN, η οποία αποτελεί θυγατρική της Volkswagen.
Η Γερμανία- η οποία σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI) είναι ο 4ος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων παγκοσμίως κατέχοντας περίπου το 6% της παγκόσμιας αγοράς μετά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Γαλλία– είναι ο 2ος εξαγωγέας όπλων στην Τουρκία. Μπορεί επισήμως η Ε.Ε. να διαμαρτύρεται για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων εναντίον κουρδικών στόχων, όμως η γερμανική κυβέρνηση, μόνο τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, ενέκρινε 31 άδειες σε γερμανικές εταιρείες όπλων για εξαγωγές προς την Τουρκία.

Όμως δεν είναι τα οικονομικά συμφέροντα και οι ιδιωτικές επενδύσεις που καθορίζουν την πολιτική της Γερμανίας και κατ’επέκταση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία. Το κομβικό σημείο αυτή τη στιγμή στις μεταξύ τους σχέσεις παραμένει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/126088/Oi-sxeseis-eksartisis-tis-EE-kai-tis-Tourkias

Ο Χίτλερ, ο Κεμάλ και ο Ερντογάν – Από τον Μάριο Λ. Ευρυβιάδη | HUFFPOST GREECE

Για τον Χίτλερ ο Κεμάλ και το κίνημά του ήταν «ένα φωτεινό άστρο» προς μίμηση για την αναγέννηση της Γερμανίας και την απελευθέρωσή της από τις δουλείες του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του έκαναν ευθεία αναφορά στην ανατροπή της Συνθήκης των Σεβρών από τον Κεμάλ και των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν, ως το «άστρο» που τους καθοδήγησε για την ανατροπή της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Είναι δε ιστορικά εξαιρετικά ενδιαφέρον πως ο Χίτλερ και η συνομοταξία του μιλούσαν με θαυμασμό για τις γενοκτονικές πρακτικές των Οθωμανών/Τούρκων κατά των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και την ανάγκη να τις μιμηθούν – να προσφύγουν στις «τουρκικές μέθοδους» ήταν μια κοινη τοποθέτηση- για να ξεφορτωθούν και οι Γερμανοί μια και καλά τα δικά τους μειονοτικά «παράσιτα/ζιζάνια», αρχίζοντας από τους γερμανοεβραίους. Η δε λέξη «παράσιτα» για την περιγραφή των γερμανοεβραίων, πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους για την περιγραφή των χριστιανών της Μικράς Ασίας.

…Τι το κοινό έχουν οι ολοκληρωτικές και ρατσιστικές αντιλήψεις του Ερντογάν με το δίδυμο Χίτλερ- Κεμάλ; Σχεδόν τα πάντα. Καταρχάς να θυμίσω πως πρόσφατα ο Ερντογάν δήλωσε δημόσια πως έχει τον Χίτλερ και τη «διακυβέρνησή» του ως το «ιδεώδες» μοντέλο που επιδιώκει και για τη δική του «αναγεννημένη Νέα Τουρκία».
Και μπορεί φαινομενικά ο Ερντογάν να θεωρείται εχθρός του Κεμαλισμού, ως κοσμικού τάχατες μοντέλου διακυβέρνησης. Αλλά στην πράξη υιοθετεί όλες τις «μεθόδους» του κεμαλικού ολοκληρωτισμού επενδύοντας τις όμως με τον μανδύα του ισλαμισμού.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-chitler-o-kemal-kai-o-erntoyan_gr_5aaad015e4b05b2217fd4513

Ο «υβριδικός πόλεμος» της Τουρκίας και οι δύο αλλαγές που πρέπει να κάνει η Ελλάδα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων – Από τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE

Η φανερή πρόθεση τα Άγκυρας για την δημιουργία κλίματος που θυμίζει ψυχροπολεμικές περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας μας και η σχεδόν δεδηλωμένη στάση της για την επιλογή της να μετατραπεί σε ταραξία του Αιγαίου και της Θράκης μέσω της εφαρμογής πολιτικών που θυμίζουν την εφαρμογή αρχών «υβριδικού πολέμου» ( μορφή ψυχολογικού πολέμου που δημιουργεί την ανάγκη ψυχολογικής καθυπόταξης του αμυνόμενου στον ψυχολογικό εκβιαστή), επιτάσσει όχι μόνο την αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την γειτονική μας χώρα , αλλά κυρίως για το πως βλέπουμε εμείς τους εαυτούς μας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-evridikos-polemos-tes-toerkias-kai-oi-deo-allayes-poe-prepei-na-kanei-e-ellada-yia-ten-antimetopise-ton-prokleseon_gr_5ac1e498e4b0f112dc9d7a0a

Η απομόνωση της Τουρκίας χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα – Από τον Αλέξανδρο Μασσαβέτα | INSIDE STORY

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε η Τουρκία περισσότερο απομονωμένη διπλωματικά και περισσότερο ανεπιθύμητη. Και ποτέ η ευκαιρία για την Ελλάδα να την στριμώξει δεν ήταν μεγαλύτερη.

…Αυτό που ο Έρντογαν αδυνατεί –ή δεν θέλει– να καταλάβει είναι πως τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι, τουλάχιστον στις δημοκρατίες της Δύσης. Όταν οι προσταγές του «δεν περνούν», αντιδρά με το γνωστό «αλήτικο» στιλ του Τούρκου «καμπά-νταη», του «σκληρού του δρόμου», απευθύνοντας ύβρεις και απειλές στην άλλη πλευρά. Το στιλ αυτό τον «ανεβάζει» στα μάτια πολλών Τούρκων, που εκτιμούν τόσο την εξουσία και το θράσος όσο και την βία. Τον έχει όμως καταστήσει ανυπόφορα αντιπαθή σε πολλά μήκη και πλάτη του δυτικού –και μη– κόσμου.
Θεωρώντας ότι μπορεί να υπαγορεύει καταστάσεις και αποφάσεις με την ίδια ευκολία στο εξωτερικό, ο Έρντογαν κατέστη αντιπαθής όσο κανείς Τούρκος ηγέτης στο παρελθόν.

…Κάποτε η Δύση έβλεπε την Τουρκία ως έμπιστο εταίρο και απαραίτητη γέφυρα προς τον μουσουλμανικό κόσμο και το χάος της Μέσης Ανατολής. Σήμερα, η χώρα μόνο γέφυρα δεν μπορεί να αποτελέσει, καθώς οι σχέσεις της με όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις της περιοχής είναι κάκιστες. Σαν να μην έφθανε αυτό, η συμπόρευσή της με σκιώδεις τζιχαντικές οργανώσεις έχει τρομάξει τους δυτικούς συμμάχους της.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2pY5HSK

Το Αφρίν έπεσε. Και τώρα τι; – Από τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE

Και τώρα τι; Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο ερώτημα στο οποίο αναζητά απάντηση η διεθνής κοινή γνώμη μετά, και την πύρρειο για πολλούς, νίκη του Ταγίπ Ερντογάν στο πεδίο της μάχης στο Αφρίν της Συρίας. Προτού γίνει η οποιαδήποτε προσπάθεια απάντησης σε ένα ερώτημα που η απάντηση που θα δοθεί θα κρίνει τις γεωπολιτικές σταθερές της Συρίας και της Μέσης Ανατολής για τις δεκαετίες που έρχονται, θα πρέπει να σταθούμε σε μια σημαντική λεπτομέρεια: Η κατάληψη του Αφρίν δεν αποτελεί νίκη του τακτικού στρατού της γειτονικής μας χώρας. Αποτελεί απόρροια μιας ερμαφρόδιτης συμπαράταξης ανάμεσα στην Τουρκία και έναν μισθοφορικό στρατό που αποτελούταν στην συντριπτική του πλειοψηφία από φανατικούς Ισλαμιστές.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/to-afrin-epese-kai-tora-ti_gr_5ab37d8be4b054d118dfd242?utm_hp_ref=gr-homepage

Όλοι σκυλεύουν τον λαό της Συρίας – Από τον Μάριο Λ. Ευρυβιάδη | HUFFPOST GREECE

Στον δικό μας ευρύτερο χώρο, η Συρία υπέστη τα περισσότερα πραξικοπήματα. Έξι συνολικά, από το 1949 μέχρι το 1970 (1949, 1954, 1961, 1963, 1966, 1970). Θα αναφερθώ, στη συνέχεια του κειμένου και στο έβδομο πραξικόπημα, αυτό που λαμβάνει χώρα από από το 2012 μέχρι σήμερα και το οποίο είναι μεν τζιχαντιστικό, αλλά στη ουσία είναι ένα πραξικόπημα made in the west και το οποίο αποτελεί συνέχεια των Δυτικών προσπαθειών να τεθεί υπό την ηγεμονία της Δύσης ο γεωπολιτικός χώρος της ιστορικής Συρίας και των προεκτάσεών της στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Λόγω οικονομίας χρόνου θα περιοριστώ σε συνοπτικές, κυρίως, αναφορές στα δυο από τα έξι πραξικοπήματα- αυτά του 1949 και του 1957- και τα οποία εμπεριέχουν, πιστεύω, αρκετά στοιχεία που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τι επακριβώς συμβαίνει στη Συρία σήμερα, γιατί το μακελειό δεν σταματά, αλλά και γιατί γινόμαστε μάρτυρες μιας άθλιας και δυτικής έμπνευσης και χρηματοδότησης προπαγάνδας που κάνει τη Χιτλερική να μοιάζει με έργο «ατζαμήδων».

Η συγκεκριμένη προπαγάνδα αποτελεί συνέχεια αλλά «ανταγωνίζεται», ταυτόχρονα σε «ποιότητα»- αφού είναι πιο εκσυγχρονισμένη- αυτή των μεταψυχροπολεμικών πολέμων στην Γιουγκοσλαβία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/oloi-skeleeoen-ton-lao-tes-serias_gr_5a9e888de4b0a0ba4ad7ad07

Όπλα μαζικής παραπληροφόρησης – Από τον Άρη Χατζηστεφάνου | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Καθώς οι σχέσεις Λονδίνου – Μόσχας οδηγούνται στην άβυσσο, με αφορμή τη δηλητηρίαση του Ρώσου διπλού κατασκόπου Σεργκέι Σκρίπαλ, ένας άνθρωπος θα μπορούσε να διαλευκάνει όσα πραγματικά συνέβησαν. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι βρέθηκε νεκρός, κοντά στο σπίτι του, πριν από 15 χρόνια. Είχε κάνει το λάθος να αποκαλύψει ότι η βρετανική κυβέρνηση ψευδόταν για τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ.

…Για αρκετούς αναλυτές, βέβαια, όπως ο Βρετανός πρώην πρέσβης στο Ουζμπεκιστάν Κρεγκ Μάρεϊ, αλλά και ο διάσημος ντοκιμαντερίστας Τζον Πίλγκερ, ο φάκελος της δηλητηρίασης του Ρώσου διπλού πράκτορα είναι εξίσου διάτρητος με τα στοιχεία για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/arthro/opla-mazikis-parapliroforisis

Δεν είναι η Ρωσία, ηλίθιε – Από την Μαργαρίτα Λιβιεράτου | THE PRESS PROJECT

Η Βρετανία εμφανίζεται σίγουρη ότι για την απόπειρα δολοφονίας του Ρώσου πρώην πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ ευθύνεται η Μόσχα, χωρίς όμως να έχει παρουσιάσει στοιχεία και αποδείξεις. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ υιοθετούν άκριτα την άποψη αυτή. Όμως υπάρχουν κάποια κενά.

…Ο Ρώσος πρεσβευτής στην ΕΕ Βλαντίμιρ Σιζχόφ μιλώντας στην εκπομπή του Άντριου Μαρ στο BBC δήλωσε ότι η Ρωσία δεν έχει σχέση με την υπόθεση και άφησε να εννοηθεί ότι η πηγή του αερίου που χρησιμοποιήθηκε στη δηλητηρίαση του Σκριπάλ και της κόρης του ίσως να είναι ένα βρετανικό ερευνητικό κέντρο, όπως το ιδιο το Porton Down, που διαθέτει δείγματα του Novichok και βρίσκεται μόλις 12 χιλιόμετρα από το σημείο της επίθεσης.

…Το Λονδίνο αρνείται ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο ότι το Porton Down έχασε ένα δείγμα από το απόθεμά του σε Novichok. Σύμφωνα πάντα με τον Μάρεϊ είναι πιο λογικό να θεωρείται ύποπτο το Ισραήλ για την επίθεση αυτή.
«Κι αν δυσκολεύομαι να κατανοήσω το πιθανό κίνητρο της Ρωσίας για να επιφέρει ένα τόσο σοβαρό πλήγμα στη διεθνή της φήμη, το Ισραήλ έχει ξεκάθαρο κίνητρο να βλάψει τη ρωσική φήμη. Οι ρωσικές ενέργειες στη Συρία έχουν υπονομεύσει θεμελιωδώς τη θέση του Ισραήλ στη χώρα και τον Λίβανο, και το Ισραήλ έχει κάθε λόγο να βλάψει τη διεθνή θέση της Ρωσίας εξαπολύοντας μια επίθεση για την οποία θα κατηγορηθεί η Μόσχα», σχολίασε ο Μάρεϊ.

…Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ έθεσε κάποια καίρια ερωτήματα: «Πρώτον: πού βρίσκονται ο Σκριπάλ και η κόρη του; Δεύτερον: γιατί οι αξιωματούχοι της Σκότλαντ Γιάρντ δήλωσαν ότι η έρευνα θα διαρκέσει μήνες και την ίδια ώρα η βρετανική κυβέρνηση έχει ήδη ανακοινώσει την ετυμηγορία της, χωρίς να αναμένει την απόφαση δικαστηρίου;».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125845/Den-einai-i-Rosia-ilithie

Ρωσικές εκλογές, πράκτορες, διαδίκτυο και αδιαφορία – Από τον Γιώργο Ξ. Πρωτόπαπα | HUFFPOST GREECE

O ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ετοιμάζεται να διεκδικήσει στις εκλογές της 18ης Μαρτίου 2018 για τέταρτη φορά τον προεδρικό θώκο της χώρας του. Η επανεκλογή του θεωρείται σίγουρη εξαιτίας της έλλειψης μια ηγετικής φυσιογνωμίας που θα ενώσει την αντιπολίτευση και της «σιδηράς πυγμής» που χαρακτηρίζει τις σχεδόν εδώ και δυο δεκαετίες διακυβέρνησής του είτε από τη θέση του προέδρου ή του πρωθυπουργού.

H ελληνική διαδικτυακή κοινή γνώμη θεωρεί δεδομένη την επανεκλογή Πούτιν και εμφανίζεται αδιάφορη για την έκβαση των ρωσικών εκλογών της 18ης Μαρτίου σύμφωνα με τα ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα του PaloPro, εργαλείο για web – analytics. Η οντότητα «Ρωσικές εκλογές» κατέγραψε 4.282 συνολικές αναφορές για την χρονική περίοδο 1- 14 Μαρτίου 2018. Παρατηρούμε ότι οι περισσότερες αναφορές προέρχονται από τις ιστοσελίδες ειδήσεων (news) και μετά ακολουθούν τα socialmedia. Tα συναισθήματα των αναφορών είναι στην πλειοψηφία τους ουδέτερα (48%), ακολουθούν τα αρνητικά (37%) και τέλος τα θετικά (15%).
Η θεματολογία επικεντρώνονται στο πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν χειρίζεται την εσωτερική αλλά και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/rosikes-ekloyes-praktores-diadikteo-kai-adiaforia_gr_5aac18ece4b0c33361b05923?utm_hp_ref=gr-blogs

Ιταλικές εκλογές με νικητή χωρίς έπαθλο – Από τον Δημήτρη Δεληολάνη | HUFFPOST GREECE

Αν κάτι χαρακτηρίζει αυτές τις εκλογές είναι η πολλοστή αλλά και άπελπις προσπάθεια των Ιταλών ψηφοφόρων να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα. Πολλοστή, διότι κατά την τελευταία τριακονταετία τα πειράματα ήταν συνεχή και επίμονα: δικομματισμός, δικαστική υπερεξουσία, βοναπαρτισμός, ακραίες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Άπελπις, διότι τα αποτελέσματα ήταν πάντα καταστροφικά: η χώρα παραπαίει, η ποιότητα της πολιτικής τάξης εκπίπτει και το χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και την πολιτική διευρύνεται.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/italikes-ekloyes-me-nikete-choris-epathlo_gr_5a99559ae4b089ec35397329?utm_hp_ref=gr-homepage

KAOS: Σκέψεις για το ιταλικό χάος μετά τις εκλογές – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO

Η κατάσταση στη γειτονική χώρα δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη την αριστουργηματική ταινία των Ταβιάνι πάνω στις ιστορίες του Πιραντέλο, καθώς η Ιταλία του 2018 εξωτερικεύει την επώδυνη κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού που απασχολεί πολλές κοινωνίες της εποχής.

Στην Ιταλία έχουμε ένα αξιοσημείωτο, τεράστιο ρήγμα. Το ρήγμα ανάμεσα στην πολιτική της Ιστορία μέχρι τη δεκαετία του ’90 και σε αυτό που παρουσιάζεται στη χώρα την τελευταία τριακονταετία. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι μια χώρα με το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα και την πιο θορυβώδη ανατρεπτική αριστερά της Δύσης έχει τώρα ένα ριζοσπαστικό αριστερό ψηφοδέλτιο της τάξης του 1%, ένα χλιαρό αριστερό του τρία και κάτι, ένα προοδευτικό Κέντρο του 19% και έπειτα ένα 63% που περιλαμβάνει μεταμορφισμούς της Δεξιάς και υβριδικούς λαϊκιστές.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/182997/kaos-skepseis-gia-to-italiko-xaos-meta-tis-ekloges

Η μυστηριώδης πανίσχυρη πρώτη οικογένεια της Βόρειας Κορέας – Από την Μαργαρίτα Μιχελάκου | INSIDE STORY

Μοντέρνα χαρέμια, παιδιά εκτός γάμου, «ομάδες ευχαρίστησης», δολοπλοκίες, πισώπλατα μαχαιρώματα. Ό,τι ξεφεύγει από το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τη χώρα είναι για εξώφυλλο σε κουτσομπολίστικο περιοδικό.

Ότι γνωρίζουμε στη Δύση για τα εσωτερικά της Βόρειας Κορέας είναι ό,τι η Βόρεια Κορέα θέλει να μάθουμε. Τα υπόλοιπα προέρχονται από ψήγματα πληροφοριών που με δυσκολία συγκεντρώνουν οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας ή είναι μαρτυρίες σεφ, μασέρ ή και μελών της πρώτης οικογένειας που διέφυγαν στο εξωτερικό. Ακόμη και οι πιο κοντινοί των Κιμ, όμως, μοιάζουν να μην γνωρίζουν ποτέ ολόκληρη την ιστορία, καθώς τρεις ηγέτες που έχουν περάσει από τη χώρα προσπάθησαν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο την προσωπική τους μυθολογία και να δημιουργήσουν την αίσθηση μιας σχεδόν θεϊκής διακυβέρνησης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2uJHZ1A

Ολοκληρωτικός πόλεμος ΗΠΑ-Ε.Ε. και στο διαδίκτυο – Από τον Άρη Χατζηστεφάνου | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Η νέα νομοθεσία που θα εφαρμόσει η Ε.Ε. από τον Μάιο για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα φαντάζει σαν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Για τους αμερικανικούς γίγαντες του διαδικτύου όμως είναι το Περλ Χάρμπορ του εμπορικού πολέμου στην ψηφιακή εποχή.

…Το «τριαξονικό» της ιστορίας μας είναι ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων (GDPR) της Ε.Ε., που θα τεθεί σε εφαρμογή από τις 25 Μαΐου και χαρακτηρίζεται η μεγαλύτερη τροποποίηση στους κανονισμούς προστασίας προσωπικών δεδομένων στην Ιστορία.

Το GDPR θα δίνει στους Ευρωπαίους πολίτες τη δυνατότητα να ελέγχουν πολύ πιο αποτελεσματικά τις πληροφορίες που συλλέγουν ιδιωτικές εταιρείες – από τη γεωγραφική τους θέση, την οποία «χαφιεδίζει» το GPS τους, μέχρι τις καταναλωτικές προτιμήσεις τους, τα κείμενα που διαβάζουν στο ίντερνετ, τα σχόλια στα οποία κάνουν like στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή τις θερμίδες που καίνε και καταγράφονται στα έξυπνα κινητά τους. Η Ε.Ε. φαίνεται για πρώτη φορά να βρίσκεται στη σωστή μεριά της Ιστορίας – ειδικά σε μια περίοδο που όλες οι ρυθμίσεις της για το διαδίκτυο οδηγούν σε περιορισμό της ελευθερίας του λόγου με πρόσχημα τον έλεγχο των λεγόμενων fake news.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/arthro/oloklirotikos-polemos-ipa-ee-kai-sto-diadiktyo

Τι συνέβη με το Facebook και τη «μεγαλύτερη διαρροή προσωπικών δεδομένων» | THE PRESS PROJECT

Τεράστια ερωτήματα αναφορικά με τη χρήση και τους κανόνες ασφαλείας του Facebook επισκιάζουν την πλέον δημοφιλή πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, μετά το σκάνδαλο της «μεγαλύτερης διαρροής προσωπικών δεδομένων», πενήντα και πλέον εκατομμυρίων χρηστών από την εταιρεία Cambridge Analytica, τα οποία και φέρεται να χρησιμοποίησε για να βοηθήσει την καμπάνια εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Έκθετη η Facebook, σε εξηγήσεις καλούν τον Ζάκερμπεργκ Βρετανία, Ευρώπη και ΗΠΑ. Κατακρημνίζεται η εμπιστοσύνη στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης.

…Μία ακόμη σημαντική αντίδραση, ήταν αυτή της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ενώσεων καταναλωτών, Beuc, που κάλεσε την Τρίτη τις ευρωπαϊκές αρχές να διεξαγάγουν έρευνες.
«Η συμπεριφορά της Facebook κατέστη δυνατή μόνο επειδή, όπως η Google, λειτουργεί πάνω σ’ ένα εμπορικό μοντέλο διαρκούς παρακολούθησης των καταναλωτών για να τροφοδοτεί τον συμπεριφορικό διαφημιστικό μηχανισμό της», σχολίασε ο εκπρόσωπος της ομοσπονδίας Γκιγέρμο Μπέλτρα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125700/Ti-sunebi-me-to-Facebook-kai-tin-megaluteri-diarroi-prosopikon-dedomenon

Μέσα στο «Εργοστάσιο των Τρολ» – Aπό τον Γιάννη Παπαδόπουλο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το τηλεφώνημα που δέχθηκε ο Βιτάλι Μπεσπάλοφ στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2014 θα του άλλαζε τη ζωή. Ο απόφοιτος δημοσιογραφίας μόλις είχε μετακομίσει στην Αγία Πετρούπολη. Μόνος και άνεργος, 38 ώρες δρόμο μακριά από το πατρικό του στο Τομπόλσκ της Σιβηρίας, πάσχιζε να βρει μεροκάματα. Στον αριθμό 55 της οδού Σαβούσκινα, όμως, βρισκόταν μια εταιρεία πρόθυμη να τον αξιοποιήσει. Τους επόμενους μήνες θα περνούσε τα εργασιακά του οκτάωρα εκεί, αναρτώντας αλλοιωμένες ειδήσεις στο Ιντερνετ, δημιουργώντας ψεύτικα προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διασπείροντας ψεύδη. Ηταν κι αυτός ένας από τους δεκάδες υπαλλήλους της ρωσικής εταιρείας που έγινε γνωστή ως «Εργοστάσιο των Τρολ».

«Η αρχική μου αποστολή ήταν πολύ απλή. Επρεπε καθημερινά να βρίσκω 20 ειδήσεις σχετικές με την Ουκρανία και να τις ξαναγράφω», λέει με τη βοήθεια διερμηνέα σε τηλεφωνική μας συνομιλία από την Αγία Πετρούπολη ο 27χρονος Μπεσπάλοφ. «Απαγορευόταν να αποκαλέσω τους φιλορώσους αυτονομιστές “αποσχιστές” ή “τρομοκράτες”. Επρεπε να γράφω ότι ήταν “μαχητές”, να δείξω ότι ήταν ήρωες. Απαγορευόταν ακόμη να γράψω οτιδήποτε σχετικό με τον Πούτιν για την Ουκρανία, οπότε τα κείμενα ήταν παρόμοια με την προπαγάνδα της ρωσικής τηλεόρασης».
Ο Μπεσπάλοφ λέει ότι ήταν υπάλληλος της εταιρείας Internet Research Agency (IRA). Στα μέσα του περασμένου μήνα οι ΗΠΑ απήγγειλαν κατηγορίες κατά της συγκεκριμένης εταιρείας και 13 Ρώσων πολιτών για ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές του 2016.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/954390/gallery/epikairothta/ereynes/mesa-sto-ergostasio-twn-trol

Τι κρύβει το σκάνδαλο της Cambridge Analytica και του Facebook – Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου | LIFO

Προς το παρόν, η παγκόσμια απογοήτευση έχει στραφεί όλη στο Facebook, το οποίο συνεχίζει να αντιμετωπίζει αρνητικά πρωτοσέλιδα σε όλον τον κόσμο. Αλλά τα μεγαλύτερα ερωτήματα εξακολουθούν να επικρέμανται πάνω από τον Λευκό Οίκο.

Eάν θέλουμε να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει όλος αυτός ο θόρυβος τις τελευταίες ημέρες στον τεχνολογικό κόσμο θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε εάν γνωρίζουμε τι σημαίνουν οι λέξεις «μηχανή» και «προπαγάνδα». Και τα δύο στοχεύουν τους ανθρώπους για να τους στρατολογήσουν σε μια τακτική ή σε μια ιδέα. Το σκάνδαλο της Cambridge Analytica και του Facebook, λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελεί «σοκαριστικό» νέο για κανένα χρήστη του Internet – και, αντικειμενικά, δεν είναι αφού έχουν διεξαχθεί έρευνες και έχουν κατατεθεί δεκάδες μελέτες από καθηγητές πανεπιστημίων πριν καν εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ.

…Αμέσως μετά την νίκη του Τραμπ οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε για το φαινόμενο των ψευδών ειδήσεων, για κάποιες φαινομενικά αθώες ή απίστευτες ιστορίες που πέρασαν και χάθηκαν στις ροές του Twitter και του Facebook. Για την ακρίβεια, όλες αυτές οι στοχευμένες διαφημίσεις και τα ψεύτικα νεα ήταν κομμάτι ενός μεγαλύτερου και πιο σκοτεινού αινίγματος: μιας προπαγανδιστικής μηχανής που πλέον είχε μπει σε πλήρη λειτουργία για να χειραγωγήσει τις απόψεις και τις συμπεριφορές των Αμερικανών ψηφοφόρων και να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές ατζέντες. Πώς όμως;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/technology_articles/185509/ti-kryvei-to-skandalo-tis-cambridge-analytica-kai-toy-facebook

Έρευνα: Τα social media σε τέλμα – Αυτό που είμαστε σήμερα online δεν είναι ωραίο – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Άνοιξαν δρόμους, μας «κοινωνικοποίησαν» , ανέλαβαν εργολαβία από την ενημέρωση, την καριέρα και τη διασκέδαση μέχρι την ερωτική μας ζωή, την πολιτική, την επανάσταση ακόμα. Έχουν, όμως πια πλήρως απομυθοποιηθεί και βρίσκονται στην πιο κρίσιμη τους καμπή…

…Facebook, Twitter, Instagram, WhatsΑpp, Pinterest, LinkedΙn, Snapchat, Tumblr και Blendr, Grindr συγκαταλέγονται στα πιο γνωστά (ορισμένοι προσθέτουν στον κατάλογο τα YouΤube και Skype, που λειτουργούν σε παρόμοιο μοτίβο), με τα τρία πρώτα να έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή, το πλέον διαδραστικό και αλληλεπιδραστικό «ίχνος» στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι.
Όλα έχουν βρει θέση στο τσίρκο των κοινωνικών δικτύων, αυτό το τεράστιο εν εξελίξει κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό πείραμα: ενημέρωση, εργασία, πολιτική, ακτιβισμός, διαφήμιση, εμπόριο, σεξ, η ίδια η προσωπική ζωή ως καθημερινό δημόσιο θέαμα.

Ελάχιστοι μοιάζουν να νοιάζονται για την κατάργηση της ιδιωτικότητας που επέφεραν, ουσιαστικά κοινή συναινέσει – για τον περισσότερο κόσμο η ανάγκη έκφρασης, επικοινωνίας, προβολής, αυτοεπιβεβαίωσης, όπως το βλέπει κανείς, αποδεικνύεται ζωτική ανάγκη, μπροστά στην οποία ωχριούν οι οργουελικοί εφιάλτες.

…Κόπωση, βάλτωμα, overdose πληροφόρησης που συχνά αποδεικνύεται παραπληροφόρηση, ψευδαίσθηση ελευθερίας, αίσθηση ότι βλέπεις καθημερινά το ίδιο βαρετό και προβλέψιμο, ακόμα και στις εξάρσεις του, έργο. Υπερτροφικά εγώ λιμασμένα για πόζες και likes, ακόλουθοι-πρόβατα, τρολ ολούθε, δημαγωγία, ακατάσχετη πολυλογία κι ένας διαρκής ψυχαναγκασμός να υπενθυμίζεις την παρουσία σου.
Δημοσιοσχετίστικες νοοτροπίες, διαφημίσεις που πολλαπλασιάζονται ενοχλητικά, άπειρος χαμένος χρόνος στο online «χάζεμα», ειδικά αν τον υπολογίσεις προσθετικά, περίκλειστες κλίκες και σέχτες που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.
Καθημερινές επαναστάσεις του καναπέ, τοξικότητα, άμβλυνση κριτηρίων, μαζικός εθισμός σε μια εικονική, μην ξεχνιόμαστε, πραγματικότητα, λογοκρισία και αυτολογοκρισία, θηριώδης αλαζονεία, υστερία, χυδαιότητα, κυβερνομπούλινγκ, θυμός και μίσος – πολύ μίσος. Αρκετοί χαρακτηρίζουν τα κοινωνικά δίκτυα σύγχρονο Φόρουμ και σε κάποιο βαθμό, ναι, είναι.
Όμως, στην Αρχαία Αγορά, εκτός από τη ρητορική ή/και δημαγωγική δεινότητα, μέτραγε και η φυσική παρουσία, αναλάμβανες δηλαδή αυτοπροσώπως την ευθύνη των λόγων και των πράξεών σου, δεν κρυβόσουν πίσω από κάποιο άβαταρ που μπορεί να μην έχει καν το πραγματικό σου όνομα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/digital-media_articles/151446/ereyna-ta-social-media-se-telma-ayto-poy-eimaste-simera-online-den-einai-oraio

Ο έρωτας στα χρόνια των dating apps – Από την Τζένη Τσιροπούλου | THE PRESS PROJECT

Η πρώτη φορά που άκουσα για sites γνωριμιών ήταν πριν δέκα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όταν αρκετά απορημένη ρώτησα δύο συμφοιτητές μου πώς κατάφερναν να βγαίνουν μέρα παρά μέρα ραντεβού με κάποιον καινούριο. «Gaydar», ήταν η απάντηση που έκανε το πρόσωπό μου να δείχνει ακόμα πιο απορημένο. Χαμογέλασαν με την άγνοιά μου και μου εξήγησαν ότι το Gaydar ήταν ένα site γνωριμιών που έκανε τότε πάταγο στην γκέι κοινότητα. Δέκα χρόνια μετά, είπα πρόσφατα σε κάποια ότι δεν έχω Tinder και με γουρλωμένα μάτια αναφώνησε: «Και τι κάνεις;» Κι έτσι αποφάσισα να ψάξω καλύτερα τι συμβαίνει στο techno-sexual σύμπαν και να δοκιμάσω το Tinder.

…«Σε ερωτικό επίπεδο ζούμε στην techno-sexual εποχή , αν έχεις ακούσει τον όρο, και βιώνουμε το λεγόμενο “παράδοξο της επιλογής”. Το παράδοξο της επιλογής έγκειται στο ότι έχουμε μια φαινομενική προσβασιμότητα σε άφθονες επιλογές και μία ευκολία επικοινωνίας που μας δίνει μία πλασματική αίσθηση ελέγχου. Όμως, όσο περισσότερες επιλογές έχουμε, τόσο περισσότερες είναι οι συναισθηματικές προσδοκίες και τόσο χαμηλότερη τελικά η ποιότητα της συναισθηματικής επαφής. Το online dating είναι ελεγχόμενο -ελέγχω πόσες και τι είδους πληροφορίες θα δώσω, παίρνω τον χρόνο μου και ελέγχω καλά τις απαντήσεις μου χάρη στον γραπτό λόγο- και ανάμεσα στους δύο βασικούς εαυτούς που έχει το άτομο, τον αυθεντικό και τον ιδεατό, τελικά στο διαδίκτυο επικοινωνεί με τον ιδεατό» απαντάει η κ. Πάλμου.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/124806/O-erotas-sta-xronia-ton-dating-apps

Συζητώντας με τον διευθυντή του περιοδικού New York για το μέλλον της δημοσιογραφίας – Από τον Θεοδόση Μίχο | POPAGANDA

Ο Adam Moss μιλάει στον Θεοδόση Μίχο για το πώς, συνδυάζοντας την ιστορικότητα της έντυπης έκδοσης με μία σαρωτική ψηφιακή παρουσία, το New York συνεχίζει να αποτελεί το μιντιακό success story που προσπαθούν να αντιγράψουν οι «πάντες».

…Αν ένας εικοσάχρονος σας πλησίαζε και σας ρωτούσε αν θα έπρεπε να γίνει δημοσιογράφος σήμερα -και πιο συγκεκριμένα δημοσιογράφος σε περιοδικά- τι θα του λέγατε;
“Θα έλεγα ότι αν ορίζει το περιοδικό με μία πολύ ευρεία έννοια, να το κάνει. Αν αυτό θέλεις, αν αυτό είναι το πάθος σου, σήμερα υπάρχει περισσότερη ανάγκη για καλή δημοσιογραφία παρά ποτέ. Θα πρότεινα επίσης να μάθει να κάνει ρεπορτάζ. Μία από τις αρνητικές συνέπειες της εποχής που όλες οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες με το πάτημα ενός κουμπιού, είναι ότι οι νέοι δημοσιογράφοι φοβούνται να κάνουν παλιομοδίτικο ρεπορτάζ (σ.σ. “old-fashioned shoe-leather reporting”), φοβούνται να έρθουν σε πραγματική επαφή με πρόσωπα και αντικείμενα. Οπότε ναι, θα τους ενθάρρυνα να γίνουν πρώτα απ’ όλα ρεπόρτερ, γιατί ανησυχώ ότι στο μέλλον ίσως να αποτελέσει είδος υπό εξαφάνιση.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://popaganda.gr/new-york-magazine-adam-moss-interview/

Θέλεις έγκυρη ενημέρωση; – Aπό τον Θανάση Παναγόπουλο | ATHENS VOICE

Να κινείσαι αντισυμβατικά, να μην ακολουθείς το κοπάδι.

Ο Richard Watson πληρώνεται για να προβλέπει το μέλλον. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό, ο άνθρωπος δεν είναι μέντιουμ με κληρονομικό χάρισμα που διαβάζει κάρτες ταρώ, ούτε «διαβάζει» το φλιτζάνι του καφέ. Διδάσκει τους φοιτητές στα business schools του Λονδίνου αλλά και τους γκουρού της πληροφορικής στη Silicon Valley πώς να οραματίζονται το τεχνολογικό μέλλον και πώς να σχεδιάζουν τα εργαλεία που θα χρησιμοποιούμε σε λίγα χρόνια.

Θα περιμέναμε λοιπόν να είναι ενθουσιώδης χρήστης των πιο σύγχρονων gadgets και να περνάει όλη του την ημέρα στα κοινωνικά δίκτυα. Λανθασμένα, όμως, γιατί ο Watson δεν έχει ούτε λογαριασμό στο Τwitter και δεν παρακολουθεί την επικαιρότητα με τον κλασικό τρόπο της εποχής μας. Οι συνήθειές του όσο αφορά την ειδησεογραφία και την ενημέρωση θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αντισυμβατικές ως περίεργες: διαβάζει τις κυριακάτικες εφημερίδες με καθυστέρηση ενός μήνα και αδιαφορεί για τα έκτακτα γεγονότα. Αντίθετα, προσπαθεί να καταλάβει ποιες ειδήσεις και ποια πρωτοσέλιδα έχουν αξία μερικές εβδομάδες αργότερα. Για τον Watson η ανθρώπινη ιστορία έχει πολλές πιθανές εκβάσεις που δεν καθορίζονται από τα απλά μεμονωμένα, και πολλές φορές ασήμαντα, γεγονότα. Ο Watson, λοιπόν, έδωσε πριν λίγες μέρες ένα δεκάλογο προς όλους για τη δημιουργία ενός έξυπνου προσωπικού φίλτρου πληροφοριών – ένα φίλτρο που θα κρατάει τι είναι ουσιαστικό και έχει σημασία και θα αφήνει να περάσουν τα επουσιώδη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/426085_theleis-egkyri-enimerosi

Μη διαβάζετε – Από τον Διονύση Χαριτόπουλο | LIFO

Αν δεν σας ενδιαφέρει να εννοήσετε τον κόσμο και να ερευνήσετε τον βαθύτερο εαυτό σας, δεν υπάρχει λόγος.

Tο διάβασμα δεν είναι υποχρεωτικό. Έτσι και τελειώσετε τις σπουδές σας, ξεμπερδεύετε μια και καλή με αυτή την αγγαρεία.
Αν δεν έχετε υπαρξιακές αγωνίες. Αν δεν σας ενδιαφέρει να εννοήσετε τον κόσμο και να ερευνήσετε τον βαθύτερο εαυτό σας, δεν υπάρχει λόγος.
Πάρτε παράδειγμα γύρω σας, οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι του τόπου μας δεν ανοίγουν βιβλίο. Κανείς ποτέ δεν πλήρωσε κανέναν για να διαβάζει.
Δεν έχει βρεθεί ακόμα προσφορότερος τρόπος ανάπτυξης, διάδοσης και πρόσληψης των ιδεών από το βιβλίο.
Αλλά ιδέες που δεν μεταφράζονται σε χρήμα είναι αέρας κοπανιστός.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/guest_editors/186617/mi-diavazete

Στη Yafka του Αντώνη Κοτζιά – Από τον Άθω Δημουλά | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ιστορία μιας ελληνικής εταιρείας με εξειδίκευση στα οπτικά εφέ και στα 3D Animation, που κατάφερε μέσα σε μία δεκαετία να συνεργάζεται με μεγάλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές από όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με την ενημέρωση του κορυφαίου αμερικανικού δικτύου ΗΒΟ, ο δεύτερος κύκλος της δημοφιλούς σειράς «Westworld» θα προβληθεί τον Απρίλιο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Αντώνης Κοτζιάς και η ομάδα του θα πρέπει να βιαστούν. Ναι, τα οπτικά εφέ αυτής της πανάκριβης αμερικανικής τηλεοπτικής παραγωγής τα έχει αναλάβει μια ελληνική εταιρεία, που με μικρά βήματα τα τελευταία δέκα χρόνια έχει καταφέρει να φτιάξει ένα εξαιρετικό όνομα στον χώρο και να παίρνει μεγάλες δουλειές από όλο τον κόσμο. Το «Κ» βρέθηκε στα γραφεία της Yafka, σε έναν χώρο με θέα την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου, ανάμεσα σε αποθήκες και παλιά αθηναϊκά κτίρια με κεραμοσκεπές στην κάπως ξεχασμένη πλατεία Θεάτρου.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/954534/gallery/periodiko-k/reportaz/sth-yafka-toy-antwnh-kotzia

Ο Θανάσης Βράτιμος δημιούργησε ένα app για όσους αδυνατούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους – Από την Χριστίνα Γαλανοπούλου | LIFO

Μια ομάδα νέων ανθρώπων έγινε θέμα στα ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για όλους τους σωστούς λόγους: ο νεαρός ηλεκτρολόγος μηχανικός μιλά στο LIFO.gr γι’ αυτό που ίσως γίνει πραγματική ανακούφιση για όσους δεν έχουν καμία πρόσβαση σε φαρμακευτική περίθαλψη.

…Σε αυτήν την εφαρμογή συναντιούνται όσοι μπορούν να προσφέρουν φάρμακα από δεύτερο χέρι και όσοι τα έχουν ανάγκη. Οι πρώτοι πρέπει απλώς να σκανάρουν τον κωδικό του φαρμάκου που έχουν στο σπίτι και δεν το χρειάζονται πια.
Ο κωδικός καταχωρίζεται και στη συνέχεια ακολουθεί ενημέρωση για τα κοινωνικά φαρμακεία που έχουν έλλειψη το συγκεκριμένο φάρμακο. (Μόνο στην Αθήνα υπάρχουν 64 κοινωνικά φαρμακεία που συνεργάζονται με την εφαρμογή). Θανάσης Βράτιμος Η συγκεκριμένη εφαρμογή, η χρησιμότητά της, αλλά και το παγκόσμιο πρόβλημα που θίγει έγιναν αντικείμενο ρεπορτάζ του BBC, κάτι που ο Βράτιμος, μιλώντας στο LIFO.gr, θεώρησε σημαντικό ακριβώς γιατί αναδεικνύει το ζήτημα της φαρμακευτικής φτώχειας και ταυτόχρονα της σπατάλης φαρμάκων σε όλον τον κόσμο.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/greece_articles/183785/o-thanasis-vratimos-dimioyrgise-ena-app-gia-osoys-adynatoyn-na-plirosoyn-ta-farmaka-toys

5 χρόνια (κι 1 εκατομμύριο τεύχη) μετά, η «σχεδία» δε φοβάται τον ΕΦΚΑ και συνεχίζει να επιπλέει… – Aπό την Αλεξάνδρα Καστάνια | POPAGANDA

Κάναμε τον απολογισμό της πρώτης πενταετίας του περιοδικού που στηρίζει έμπρακτα τους άστεγους διανομείς του και μάθαμε γιατί αναγκάστηκε να αυξήσει την τιμή του κατά 1 ευρώ. Με τον διευθυντή του, έναν πωλητή και την ηθοποιό Αλεξάνδρα Αϊδίνη.

…Η «σχεδία» έχει καταφέρει να βοηθήσει μεγάλο αριθμό αστέγων, ανέργων και ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας μέχρι σήμερα, τόσο από οικονομική, όσο κι από ψυχολογική σκοπιά. Π.χ. 45 πωλητές του περιοδικού, με το εισόδημα που εξασφάλισαν από αυτό, κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους την αστεγία και να νοικιάσουν δικό τους σπίτι. Άλλοι πλήρωσαν οφειλόμενα ενοίκια και λογαριασμούς που είχαν οδηγήσει σε διακοπή παροχής ρεύματος και νερού. Άλλοι 93, μετά την απασχόλησή τους στο έντυπο, βρήκαν μόνιμη εργασία, είτε με τη δική μας συμβολή, είτε μόνοι τους. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι που περνούν την πόρτα της «σχεδίας» είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι, έχουν απορρίψει την κοινωνία και έχουν αμφισβητήσει τον ίδιο τους τον εαυτό. Όταν, λοιπόν, ξεκινούν να πουλήσουν το περιοδικό, ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα από έναν περαστικό στο δρόμο, έχει τη δύναμη να τους αλλάξει όλη τη διάθεση.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://popaganda.gr/5-xronia-sxedia/

Τα κόκκινα φωτάκια και η κόκκινη ομπρέλα – Από την Τζένη Τσιροπούλου | THE PRESS PROJECT

Είναι Τετάρτη αργά το απόγευμα και βρίσκομαι στον χώρο της Red Umbrella Athens (RUA), της πρώτης οργάνωσης στην Ελλάδα που από τον Δεκέμβριο του 2015 βρίσκεται στις επάλξεις για την ενδυνάμωση και την κοινωνική ένταξη των εργαζομένων στο σεξ. Πιο συγκεκριμένα, είναι Πρωτοβάθμιος Φορέας Πρόληψης και Ενδυνάμωσης εργαζόμενων στο σεξ και γεννήθηκε μετά από πρωτοβουλία του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», των Κέντρων Πρόληψης και Εξέτασης «Checkpoint» και του Συλλόγου Ασθενών Ήπατος Ελλάδας «Προμηθέας».
Η κόκκινη ομπρέλα είναι το διεθνές σύμβολο των sex workers και υιοθετήθηκε το 2001, όταν σε μια πορεία στη Βενετία, οι εργαζόμενοι στο σεξ διέσχισαν την πόλη κρατώντας κόκκινες ομπρέλες για να ξεχωρίζουν και να γίνουν ορατοί και ορατές: το κόκκινο είναι το χρώμα της αγάπης ενώ η ομπρέλα συμβολίζει την προστασία.

…Το trafficking αποτελεί ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο. Η Red Umbrella διεθνώς ασχολείται με τα δικαιώματα των ανθρώπων που επιθυμούν να εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ γιατί ναι, υπάρχουν και αυτοί.

…”Εκεί που ο παραδοσιακός φεμινισμός -γιατί γενικά ο φεμινισμός έχει εξελιχθεί πάρα πολύ- κάνει λάθος είναι στο ότι δε ρίχνει το βάρος στην κοινωνική ένταξη όλων των ανθρώπων που εργάζονται στο σεξ και στο πώς να δημιουργήσει επαγγελματικές επιλογές, αλλά τους τοποθετεί ως θύματα που έρχεται να τα προστατεύσει, ακυρώνοντας αυτό το επάγγελμα και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων από αυτούς που το ασκούν. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολιτικοί φορείς που βγάζουν κείμενα υπέρ της κατάργησης της πορνείας και θέλουν να προστατεύσουν τα θύματα trafficking. Εμείς, ως Red Umbrella, φυσικά και υποστηρίζουμε πρακτικές ένταξης και προστασίας θυμάτων trafficking. Αυτό που λέμε είναι ότι δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά υπάρχουν και οι άνθρωποι που το κάνουν περιστασιακά ή μόνιμα γιατί δεν υπάρχουν δουλειές ή γιατί το θέλουν. Μας λένε συχνά «Εγώ θα το κάνω για λίγο γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία άλλη δουλειά λόγω της ανεργίας». Είναι άνθρωποι που δεν έχουν την πολυτέλεια να μπουν στο ταμείο ανεργίας γιατί φυσικά δεν έχουν ένσημα, δεν έχουν την πολυτέλεια να στέλνουν βιογραφικά και να περιμένουν για μήνες χωρίς να έχουν καθόλου εισόδημα. Επίσης, το ότι εργάζεσαι στο σεξ δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να θέσεις τα όριά σου. Μπορείς να επιλέξεις το ωράριο, τους χώρους που θα δουλέψεις, τους πελάτες σου, τα λεφτά που θα παίρνεις και αυτό αποδεικνύει την αυτοδιάθεση και την αυτενέργεια. Όπως δουλεύεις με τα χέρια σου ή άλλα μέρη του σώματός σου, έτσι μπορείς ελεύθερα να δουλεύεις και με τον κόλπο σου. Αλλά εκεί κρύβεται η ενοχή της κοινωνίας και η ενοχοποίηση της γυναικείας σεξουαλικότητας. Εμείς δε θέλουμε να το ωραιοποιήσουμε, αλλά να το κανονικοποιήσουμε για τους ανθρώπους που θέλουν να το κάνουν.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/125107/Ta-kokkina-fotakia-kai-i-kokkini-omprela

Στέλιος Παρλιάρος: Ο εθνικός μας ζαχαροπλάστης – Από τον Άγγελο Ρεντούλα | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Παρλιάρος είναι ο πρώτος που αξιοποίησε τα ελληνικά προϊόντα σε γλυκά σύγχρονα. Φώτισε την αξία τους, αποκάλυψε τις δυνατότητές τους, τα συνταίριαξε με παράταιρα σε πρώτη ανάγνωση υλικά, πάντρεψε τη σοκολάτα με ελαιόλαδο, τη φέτα με μέλι και ζάχαρη, έφτιαξε απίθανα γλυκίσματα με ταχίνι, μαστίχα, ξινοτύρια, ελιές, ακόμα και με τη φάβα έχει παρασκευάσει γλυκό (και ναι, τρώγεται!). Άνοιξε δρόμους, υπάρχει όμως συνέχεια σε όλο αυτό; «Οι νέοι ζαχαροπλάστες ενδιαφέρονται για γλυκά εστιατορίου, όμως αυτά είναι συνθέσεις, δεν είναι κανονικά γλυκά, δεν έχεις να θυμάσαι τίποτα μετά, δεν έχουν ψυχή. Και αν χρησιμοποιούν ελληνικά υλικά, είναι σαν “πασπάλισμα”, μια επίφαση ελληνικότητας. Ενώ μπορούμε, όπως οι Γάλλοι, να πάρουμε τα παραδοσιακά μας γλυκά, τα αμυγδαλωτά, τους κουραμπιέδες, την καρυδόπιτα, να τα αλλάξουμε, και να τα χρησιμοποιήσουμε ως βάσεις, αντί για παντεσπάνια σε μοντέρνα γλυκά».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/952690/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/stelios-parliaros-o-e8nikos-mas-zaxaroplasths

Πώς είναι να μεγαλώνεις παιδί σήμερα; – Από την Μερόπη Κοκκίνη | LIFO

Οκτώ νέες μαμάδες μας εξηγούν πόσο όμορφο και δύσκολο είναι να είσαι γονιός.

…Η πρώτη και βασικότερη συμβουλή είναι ότι όσες συμβουλές κι αν διαβάσετε ή ακούσετε, δεν θα σωθείτε. Κάθε παιδί, κάθε μαμά, κάθε μπαμπάς, κάθε οικογένεια, κάθε περιβάλλον, είναι διαφορετικά και λειτουργούν διαφορετικά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/society_articles/186274/pos-einai-na-megaloneis-paidi-simera

Αφιέρωμα: Lifo Kids | LIFO

Το πρώτο αφιέρωμα της LIFO στο παιδί (και τους γονείς του).

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/topics/view/134

«Πολιτικώς ορθά και αναμενόμενα»: Ο Θ. Κουτσογιαννόπουλος σχολιάζει την απονομή των Όσκαρ – Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο | LIFO

Με τα λουριά σφιγμένα και τις επιλογές σχεδόν καθορισμένες, τα Όσκαρ έκλεισαν τα 90 τους χρόνια και είχαν στον νου τους μόνο ένα πράγμα: να μη γίνει λάθος, σε όλα τα επίπεδα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/182888/politikos-ortha-kai-anamenomena-o-th-koytsogiannopoylos-sxoliazei-osa-eide-stin-aponomi-ton-oskar

OSCAR 2018: Ο λόγος κι η ώρα των κινηματογραφιστών – Από τον Παναγιώτη Τιμογιαννάκη | PANTIMO.GR

…Τα οποία ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ δεν είναι τίποτε άλλο από τα ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ μηνύματα της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, όπου ΑΚΑΔΗΜΙΑ είναι οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ, οι 7.285 –αν δεν κάνω λάθος σε κάποιο ψηφίο… Τα ΜΗΝΥΜΑΤΑ για όσους ασχολούνται ή ενδιαφέρονται ΣΟΒΑΡΩΣ στο να μάθουν δυό πράγματα αφορούν στο ότι τα ΟΣΚΑΡ που οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν επειδή δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι, εξηγώ πως είναι ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ. Το διευκρινίζω για μιά ακόμα φορά πως δεν έχουν σχέση με κριτικούς, με θεωρητικούς, με Φεστιβάλ, πόσο μάλλον με «δημιουργούς» και “auteurs”. ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ είναι ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΕΣ, είναι ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ, κι αυτό που αναζητείται κι εξετάζεται είναι επί του συνόλου το ΕΡΓΟ, κι όχι ο «δημιουργός», και στα ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ το ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ κι όχι το πρόσωπο.

Με βάση λοιπόν αυτή τη ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ αρχή πάμε να δούμε τι μας είπαν φέτος, οι 7.285 ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΤΕΧΝΩΝ ΚΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ!!!!!
Και το πρώτο που μας είπαν ήταν ότι στο σύνηθες δίλημμα «ΤΑΙΝΙΑ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ή ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ;», όπου συνήθως κέρδιζε η πρώτη, φέτος βροντοφώναξαν ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ! Κι αυτή ήταν «Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ»
Κι από αυτήν ξεκινάμε . Κι όπως στην ΑΝΑΛΥΣΗ 20-ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ, στο PANTIMO.GR, είχα την κάθε ταινία ξεχωριστά προς επισήμανση με βάση τις υποψηφιότητες, θα κάνω το ίδιο και στο aftermath, μετά τα βραβεία δηλαδή, επί των συμπερασμάτων. Με βάση τι βραβείο πήρε η κάθε ταινία και την περί αυτής, επισήμανση.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://pantimo.gr/index.php/component/k2/item/922-oscar-2018-o-logos-ki-i-ora-ton-kinimatografiston

Αφιέρωμα: H Θεσσαλονίκη του 2018 | LIFO

Οι ενθουσιώδεις άνθρωποι και οι δημιουργικές ιδέες που κάνουν τώρα συναρπαστική και ολοζώντανη την πρωτεύουσα του Βορρά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/topics/view/132

What the Monsanto Papers tell us about corporate science – Aπό το Corporate Europe Observatory | TRUEPUBLICA

The Monsanto Papers are a treasure trove of internal documents slowly released since March 2017 as part of a US lawsuit by cancer victims against Monsanto over its ubiquitous herbicide, glyphosate. They tell a lot about how Monsanto actively subverts science, both in the company’s practices and the way it abuses science’s moral authority to push for its interests.

…But the Monsanto Papers show the company’s real, and rather troubling, approach to science and evidence. Revelations include confirmation that the company hardly tested the real-world toxicity of its products, actively avoided pursuing studies which might show unwelcome results, and ghostwrote the studies of supposedly independent scientists. The documents also show Monsanto systematically attacked scientists whose research threatened their profits, as aptly summarised in a 2001 email by a Monsanto executive…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://truepublica.org.uk/global/monsanto-papers-tell-us-corporate-science/

Ex UK Ambassador: Skripal, Novichoc, Russia, Israel, Syria, MI6 and Salisbury – Aπό τον Craig Murray | TRUEPUBLICA

‘Russian to Judgement‘: The same people who assured you that Saddam Hussein had WMD’s now assure you Russian “novichok” nerve agents are being wielded by Vladimir Putin to attack people on British soil. As with the Iraqi WMD dossier, it is essential to comb the evidence very finely. A vital missing word from Theresa May’s statement yesterday was “only”. She did not state that the nerve agent used was manufactured ONLY by Russia. She rather stated this group of nerve agents had been “developed by” Russia. Antibiotics were first developed by a Scotsman, but that is not evidence that all antibiotics are today administered by Scots.

…From Putin’s point of view, to assassinate Skripal now seems to have very little motivation. If the Russians have waited eight years to do this, they could have waited until after their World Cup. The Russians have never killed a swapped spy before. Just as diplomats, British and otherwise, are the most ardent upholders of the principle of diplomatic immunity, so security service personnel everywhere are the least likely to wish to destroy a system which can be a key aspect of their own personal security; quite literally spy swaps are their “Get Out of Jail Free” card. You don’t undermine that system – probably terminally – without very good reason.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://truepublica.org.uk/united-kingdom/ex-uk-ambassador-skripal-novichoc-russia-israel-syria-mi6-salisbury/

Is Facebook listening through your smartphone microphone, whistleblower says yes | TRUEPUBLICA

Whilst Wylie said that he was only speculating (presumably to protect his legal position), he went on to say that Facebook and other apps can listen in and figure out the context of where you are based on the sounds in your environment. It picks up whether your TV is on, or if you’re at work or at home based on “environmental context,” he said.

“There’s audio that could be useful just in terms of, are you in an office environment, are you outside, are you watching TV, what are you doing right now?” Wylie said.

The social media giant has repeatedly denied using people’s microphones to target ads or tailor users’ news feeds. But Facebook also said that its app only accesses the microphone on a smartphone if the user gave it permission to do so, and only if the user is using a feature that requires audio, for example, if they are recording a video.
Last October, Facebook’s vice president of ads addressed the rumour again. “I run ads product at Facebook. We don’t — and have never — used your microphone for ads. Just not true,” Rob Goldman tweeted.

But as privacy activist Paul-Olivier Dehaye, who was at the hearing, points out, Facebook’s “opaque” practices means there’s no telling how much data users hand over.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://truepublica.org.uk/united-kingdom/is-facebook-listening-through-your-smartphone-microphone-whistleblower-says-yes/

How to Fix Facebook – Από τους Adrian Chen, Nathan Heller, Andrew Marantz, και Anna Wiener | THE NEW YORKER

We asked a handful of writers who have covered technology for The New Yorker—Adrian Chen, Nathan Heller, Andrew Marantz, and Anna Wiener—to discuss these questions over e-mail and suggest something like a way forward. We began with Zuckerberg’s recent post. The participants’ remarks have been edited for length and clarity.

…”To “fix” Facebook would require a decision on Facebook’s part about whom the company serves. It’s now in the unenviable (if totally self-inflicted) position of protecting its users from its customers. If Facebook users could see themselves as advertisers likely do, they would probably modify their sharing behaviors. Can the platform be both a functional social network and a lucrative ad network?”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.newyorker.com/science/elements/how-to-fix-facebook

Sorry, Silicon Valley Won’t Save Your Kids From Tech Addiction – Από την Kathleen Davis | FAST COMPANY

We asked hundreds of parents how they manage (and don’t manage) their kids’ screen time. The answers were candid, scary–and sometimes hopeful.

…To find out what parents think about their kids’ use of tech, Fast Company surveyed nearly 400 parents. We tried to look at the issue from all angles, from the amount of screen time kids get to have, to the types of devices kids use, to parents’ regrets about their kids use of technology, to the benefits that technology can provide to families. We also asked parents how they feel about witnessing their own tech addiction reflected in their kids’ behavior. Those were, perhaps, the most telling answers of all.

…And that’s really the bottom line to this thorny conversation. Technology has changed so rapidly in just the last 15 years, let alone since the time today’s parents were kids themselves. Screen time often feels like the new sugar: We fear it’s rotting our kids’ insides. And while it’s true that we need more research to really understand how screen time is affecting kids’ brains, Kamenetz asserts that tech isn’t an unknown toxin doing invisible damage to kids. She believes that the negative effects of technology are things parents can see, and that parents can apply common sense in order to figure out how to mitigate the problems.
Like most things in life, the solution might just be moderation.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.fastcompany.com/40543266/sorry-silicon-valley-wont-save-your-kids-from-tech-addiction

The drugging of the American boy – Από τον Ryan D’Agostino | ESQUIRE

By the time they reach high school, nearly 20 percent of all American boys will be diagnosed with ADHD. Millions of those boys will be prescribed a powerful stimulant to “normalize” them. A great many of those boys will suffer serious side effects from those drugs. The shocking truth is that many of those diagnoses are wrong, and that most of those boys are being drugged for no good reason—simply for being boys. It’s time we recognize this as a crisis.

If you have a son, you have a one-in-seven chance that he has been diagnosed with ADHD. If you have a son who has been diagnosed, it’s more than likely that he has been prescribed a stimulant—the most famous brand names are Ritalin and Adderall; newer ones include Vyvanse and Concerta—to deal with the symptoms of that psychiatric condition.

…Doctors, parents, and therapists give a lot of different explanations for the sharp rise. Increased awareness—that’s a big one. We know more now. Other possibilities put forth: Too many video games. Too much refined sugar. Pharmaceutical companies pushing ADHD drugs. Lack of gym classes at schools. All of these factors are cited. And people have a lot of different ideas about what to do for the children who receive these diagnoses. Many believe that medicine should be the first treatment, either combined with behavioral therapy or not. Others feel that drugs should be a last resort after making every other alleviative effort you can find or think of, from hypnosis to herbal treatments to neurofeedback.

Given today’s prevailing pharmaceutical culture, clinicians who believe that drugs should never be used to treat ADHD in children are very much in the minority. Marketing is powerful, and blockbuster drugs like Ritalin are big business. Business booms, market share grows when scripts are written, and countercultural doctors and therapists who advocate caution and who believe that diagnoses are made too easily—doctors and therapists who preach alternatives to drugs—are finding themselves the butt of jokes.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.esquire.com/news-politics/a32858/drugging-of-the-american-boy-0414/

Raise Your Son to Be a Good Man, Not a ‘Real’ Man – Από τον Michael Kimmel | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE

Instead of scolding our sons about “toxic masculinity,” let’s invite them to try this little thought experiment: Ask yourself, “What does it mean to be a good man?” Imagine waking up in the morning and looking in the mirror and saying to yourself, “You are a good man.” Imagine your funeral. You’ll want it said of you, “He was a good man.”

I have asked this question of several thousand young men and boys around the world, from single-sex schools in Australia and a police academy in Sweden to former soccer stars at FIFA and cadets at West Point. Their answers rarely vary.

…Being a real man isn’t something “internal,” but something performed — for other men. Masculinity is “homosocial” — meaning it’s other men who judge whether we’re doing it right. We want to be a “man’s man,” not a “ladies’ man.” A “man among men.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thecut.com/2018/03/teaching-our-sons-to-be-good-men.html

Stephen Hawking, an appreciation: ‘He had an unquenchable zest for life’ – Aπό τον Roger Highfield | THE GUARDIAN

Science journalist Roger Highfield remembers Stephen Hawking’s great determination – a steely defiance of the odds that took him to infinity and beyond.

Yes, he was the world’s best-known scientist, the galaxy’s most unlikely celebrity, a brilliant mind trapped in a failing body, a global inspiration to disabled people, and so much more.

But there was also a glint of steel in Stephen Hawking. All the accounts that try to capture the spirit of Hawking’s work tend to gloss over a grittier ingredient that was harder to convey: a relentless drive and unquenchable zest for life that has allowed him to achieve so much despite his huge physical challenges. As his daughter Lucy would often say, he was “enormously stubborn”.

I have met him on and off since the late 80s. Not once did I hear him complain or show any signs of self-pity as he explored the furthest reaches of the universe with his mind, or expanded the cosmic horizons of millions with his bestselling books.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/science/2018/mar/18/stephen-hawking-appreciation-by-roger-highfield

Why So Many High-Profile Digital Transformations Fail – Aπό τους Thomas H. Davenport & George Westerman | HARVARD BUSINESS REVIEW

What can we learn from these examples of digital dreams deferred? How did these smart, experienced leaders make decisions that don’t look so smart in hindsight? They made the investments, they got a lot of exciting feedback from their digital leaders and from the press, they increased the investments, and the cycle repeated. However, while their companies had plenty of resources, the big digital bets did not pay off quickly enough, or richly enough, to counter the drain they represented on the rest of the business.

We think there’s something more here than executive over-exuberance or slowing markets. This kind of unfortunate decision has happened over and over again, in wave after wave of transformative business technology. It happened with e-commerce, when companies like Staples and Walmart invested heavily in separate e-commerce units, only to have those units drain the company of resources. It happened with analytics and big data, when companies like Sears and Zynga invested millions in creating analytics units that never paid back their investments. And now it’s happening with digital transformation.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://hbr.org/2018/03/why-so-many-high-profile-digital-transformations-fail

The roaming empire – Από τον Jonathan Beckman | 1843 MAGAZINE – THE ECONOMIST

As buying a house becomes harder and remote working simpler, should we remain wedded to the idea of settling down? Jonathan Beckman meets the people who hope to find a home wherever they wander.

…The property is one of four operated by Roam, a company that describes itself as a “co-living and co-working community”. It manages similar-sized complexes in Miami, Tokyo and Ubud in Bali. They are designed for people who can work anywhere and want to live everywhere. In London, members pay £600 ($850) a week and can move out with seven days’ notice. They are able to flit between properties with ease, finding at each of them a community of fellow travellers. These are not fugitives from the mainstream but waist deep in it, even representative of it. They are the outriders of globalisation and the beneficiaries of flexible working. For them, home is not a castle or even an assemblage of rooms, but a state of mind.

…Among other things, co-living spaces are an attempt to solve the problem of nomadic dislocation. They try to conjure feelings more often associated with that place we call home – contentment, belong­ing and assurance – through companionship alone. If the experiment proves successful, the commune, once the freakish sibling of modern society, may finally have found its place.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.1843magazine.com/features/the-roaming-empire

Advice From Sexuality Research About How to Keep the Spark Alive – Από την Kate Morgan | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE

In a paper recently published in the Journal of Sex Research, University of Kentucky researchers Kristen Mark and Julie Lasslo conducted a review of dozens of studies on sexual desire spanning more than two decades, and concluded that while maintaining sexual desire in a long-term relationship is a ubiquitous struggle, it’s not a given than your lust will disappear over time — nor is it a death sentence if it does.

“The decline of sexual desire,” they wrote, “is a common, but not necessary, part of long-term relationships,” and keeping that decline at bay depends on a complex cocktail of social, interpersonal, and individual factors. Here are a few highlights from their findings about what goes into sustaining the spark.

…When Carolynn Aristone, founder and director of the Center for Intimate Relationships, works with clients in long-term relationships who want to amp up their sex lives, the first thing she looks at is the relationship as a whole.
“The first place I’d go is looking at the relational connection,” says Aristone, who was not affiliated with the review. “Is our sex life mirroring how we’re living our lives together in general? I see that a lot. Maybe you do the same things, eat the same things, watch the same things, wear the same things all the time. That’s boring. And again, that’s not an adjective for sex. Step one is to break that rut all around and create new experiences together.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thecut.com/2018/03/advice-from-sex-research-about-how-to-keep-the-spark-alive.html

The male glance: how we fail to take women’s stories seriously – Από την Lili Loofbourow | ΤΗΕ GUARDIAN

Male art is epic, universal, and profoundly meaningful. Women’s creations are domestic, emotional and trivial. How did we learn to misread stories so badly?

… A nefarious impulse strikes when we look at faces. It is the result of advertising combined with centuries of male-dominated image-making. Perhaps you have noticed: when you look at a face that you have been told is female, you critique it at a much higher resolution than you would if it were labelled male. Women’s skin should be smoother. We detect wrinkles, discolourations and pores, and subtract them from a woman’s beauty in ways we don’t if that same face is presented to us as masculine. There is a long history of grading aesthetics on a gendered curve. We may hope that bad habits such as these are ancient history, but in practice, our snap judgments frequently trump our theoretical progress.

…Generations of forgetting to zoom into female experience aren’t easily shrugged off, however noble our intentions, and the upshot is that we still don’t expect female texts to have universal things to say. We imagine them as small and careful, or petty and domestic, or vain, or sassy, or confessional. We might expect them to be sentimental or melodramatic, or even – in the days of Transparent and Girls – provocative, unflattering and exhibitionist. But we don’t expect them to be experimental, and we don’t expect them to be great. We have not yet learned to see within female ugliness the possibility of transcendent art (as we have with its male counterpart), and however far we have come since 2013, thanks to shows such as Insecure, Fleabag and Catastrophe, we still have not quite learned to see female storytellers as either masterful or intentional.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/news/2018/mar/06/the-male-glance-how-we-fail-to-take-womens-stories-seriously