O ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

© Monty Kaplan

© Colin Fraser

Πηγή: Pinterest

ΒURNOUT

O οργανισμός αρχίζει να μπαίνει σε “χειμερία νάρκη”, προετοιμάζεται για τις κρύες, σκοτεινές μέρες του χειμώνα. Μπορούμε επισήμως πλέον να εισέλθουμε ανενόχλητοι σε μια γλυκιά, ληθαργική κατάσταση μειωμένης φυσιολογικής δραστηριότητας, χωρίς να απολογούμαστε γι’αυτό.

Το ερώτημα που προκύπτει όμως, υπό τις παρούσες πάντα συνθήκες, είναι “Εάν και πότε πραγματικά βγήκες από αυτή την κατατονική φάση για να ξαναμπείς τώρα”.
Την περασμένη άνοιξη ξεχάστηκες, σε πήρε ο ύπνος και αντί να ανοίξεις το παντζούρι αποφάσισες να αλλάξεις πλευρό στο μαξιλάρι.

© J Louis

© Lora Mathis

© Alex Selkowitz

Λένε ότι σε μεταβατικές περιόδους πρέπει να είμαστε παρόντες, σε εγρήγορση και σε επιφυλακή. Αφυπνισμένοι δηλαδή. Ωστόσο, η πραγματικότητα μας διαψεύδει. Τα στοιχεία φανερώνουν Ολική Εξουθένωση (σωματική – ψυχολογική – πνευματική).

© Marc Johns

© Jane Beata

Στην Ελλάδα, οι σημερινοί σαραντάρηδες, εκπρόσωποι της Generation X (σε γενικές γραμμές, όσα άτομα γεννήθηκαν την περίοδο 1965-1980), της λαμπρής γενιάς του “Work Hard – Play Hard”,  βρίσκονται σε απόγνωση. Κάπου στην πορεία χάθηκε το “Play Hard”.
Δεν είναι ότι δεν θέλουν, απλά τους λείπει η απαραίτητη ενέργεια, το καύσιμο.

© Ella Murtha

© Maan Ali

© Marcos Martínez

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο της εφημερίδας Independent, με τίτλο “In the war between Millenials and Baby Boomers we have forgotten about the work-hard, play-hard Generation X” :

“Οι Baby Boomers (1946-1964) ζουν στο παρελθόν και ζητάνε λύτρα για το μέλλον. Oι Millenials (1981-1996) φοβούνται το μέλλον και αγνοούν το παρελθόν. Οι Generation X αναγνωρίζουν αυτό που πέρασε, μαθαίνουν από αυτό και αποφασίζουν συνειδητά να μετατρέψουν το μέλλον σε κάτι καλύτερο. Δεν σηκώνουμε τα χέρια στον αέρα λέγοντας η δουλειά είναι ένα φιάσκο, ας τα παρατήσουμε. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στις παλιές, μυθικές μέρες της ευημερίας και γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τα διαλύσουμε όλα και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Δουλεύουμε με αυτό που έχουμε και προσπαθούμε να το κάνουμε καλύτερο. Αλλάζουμε τα πράγματα από τα μέσα προς τα έξω.”

© John Atkinson

…Τα αλλάζουμε, άραγε;

“Δεν έχει νόημα να κάνεις περισσότερο κουπί, αν η βάρκα πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση”. (Kenichi Ohmae)

© John Atkinson

© Barbara Kruger

© Greg Guillemin

Όσοι είναι λίγο πριν ή μετά τα σαράντα συνειδητοποιούν πλέον ότι το “κάθε πέρυσι και καλύτερα” που λένε κάποιοι χαριτολογώντας στο τέλος κάθε χρονιάς είναι ένα γνωστικό σφάλμα. Άλλη μια φούσκα που πρέπει να σκάσει. Κάπως έτσι ξεκινάει η παρατεταμένη “κρίση της μέσης ηλικίας”.

© Sandra Chevrier

© Mariano Peccinetti 

Μετά από τις απανωτές ματαιώσεις και το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων που κουβαλάει ο καθένας, έρχεται, αργά ή γρήγορα, η ανακουφιστική αποδοχή ότι έτσι είναι η ζωή.
Αυτή είναι η ζωή!
Με τα σκαμπανεβάσματα της – τις καλές, απαίσιες, τρομακτικές, υπέροχες, συγκλονιστικές στιγμές της. Ο πόνος και η απώλεια είναι αναπόφευκτα για όλους.

“Η απελπισία είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για να φτάσει στην αυτογνωσία.” ( Irvin D. Yalom)

© Sarah Joncas

© Lee Crutchley

Eίναι πάντα πιο βολικό να επιρρίπτεις ευθύνες σε τρίτους από το να παίρνεις τον έλεγχο της ζωής σου.  Διαθέτεις πάντα την ελευθερία να επιλέξεις την οπτική σου, τον τρόπο που θα ενεργήσεις ή θα αντιδράσεις. Η ζωή είναι αυτή που είναι και συνεχίζεται.
Αυτό που αλλάζει είναι ότι εσύ, με την πάροδο του χρόνου, γίνεσαι -εάν το επιθυμείς- καλύτερος/η, πιο δυνατός/ή, πιο ώριμος/η, πιο αποτελεσματικός/ή στην αντιμετώπιση και διαχείριση της.

“Το αντίθετο του θάρρους στην κοινωνία μας δεν είναι η δειλία, είναι το βόλεμα.” (Rollo May)

© Waldemar von Kozak

© Lino Lago

Λοιπόν; Λαμπρή γενιά; Που κρύφτηκε η δύναμη μας;

*Υστερόγραφο

“Getting Away With It (All Messed Up)” – James