Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

© Street-Life.gr

© Street-Life.gr

© Street-Life.gr

“Αφροδίτη Υδροφόρος”, photo: Street-Life.gr

“Η σκέψη σου καθορίζει τη πραγματικότητά σου, κι αν τείνεις να επαναλαμβάνεις τις ίδιες σκέψεις ξανά και ξανά, τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργείς διαρκώς την ίδια πραγματικότητα.” (Dr. Joe Dispenza)

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ

*ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΧΑΡΤΕΣ*

«…Αλήθεια είναι η πραγματικότητα. Καθετί που είναι ψεύτικο είναι μη πραγματικό. Όσο περισσότερο καθαρά βλέπουμε την πραγματικότητα του κόσμου, τόσο αρτιότερα είμαστε εφοδιασμένοι να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο. Όσο λιγότερο καθαρά βλέπουμε την πραγματικότητα του κόσμου – όσο περισσότερο το πνεύμα μας είναι θολωμένο από ψέματα, απατηλές αντιλήψεις, και ψευδαισθήσεις – τόσο λιγότερο ικανοί θα είμαστε να χαράζουμε μια σωστή πορεία δράσης και να παίρνουμε σωστές αποφάσεις.

Ο τρόπος που βλέπουμε την πραγματικότητα είναι σαν ένας χάρτης με τον οποίο ανιχνεύουμε το έδαφος της ζωής. Αν ο χάρτης είναι αληθινός και ακριβής, θα ξέρουμε γενικά που βρισκόμαστε, κι αν έχουμε αποφασίσει που θέλουμε να πάμε, θα ξέρουμε γενικά που βρισκόμαστε, κι αν έχουμε αποφασίσει που θέλουμε να πάμε, θα ξέρουμε γενικά πως να φτάσουμε εκεί.
Αν ο χάρτης είναι λαθεμένος και ανακριβής, το αποτέλεσμα γενικά είναι να χαθούμε.

© Ed Fairburn

© Tina Spratt

Μολονότι αυτό είναι ολοφάνερο, οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να το αγνοούν. Το αγνοούν γιατί η όδευση μας προς την πραγματικότητα δεν είναι εύκολη. Πρώτα πρώτα δεν γεννιόμαστε με χάρτες· πρέπει να τους φτιάξουμε. Και το φτιάξιμο τους απαιτεί προσπάθεια. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλουμε για να εκτιμήσουμε και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα, τόσο μεγαλύτεροι και ακριβέστεροι θα είναι οι χάρτες μας.

Πολλοί όμως δεν θέλουν αυτή την προσπάθεια. Μερικοί σταματούν να την κάνουν όταν φτάνουν στο τέλος της εφηβείας. Οι χάρτες τους είναι μικροί και πρόχειροι, και οι απόψεις τους για τον κόσμο περιορισμένες και παραπλανητικές. Προς το τέλος της μέσης ηλικίας, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια. Αισθάνονται σίγουροι ότι οι χάρτες τους είναι πλήρεις και ότι η Weltanschauung (κοσμοθεωρία) τους είναι σωστή (και μάλιστα ιερή) και δεν ενδιαφέρονται πια για καινούργιες γνώσεις. Λες και είναι κουρασμένοι. Μόνο μια σχετικά μικρή και τυχερή μειοψηφία συνεχίζει μέχρι τη στιγμή του θανάτου να εξερευνά το μυστήριο της πραγματικότητας μεγαλώνοντας, εξειδικεύοντας και αναθεωρώντας συνεχώς την κοσμαντίληψη τους και την άποψη τους για το τι είναι αλήθεια.

© Edward Hopper

“Ιπτάμενη Νίκη”, photo: Street-Life.gr

© Melvin Sokolsky

Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χάραξη του χάρτη δεν είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε από το μηδέν, αλλά ότι, αν θέλουμε να είναι οι χάρτες μας ακριβείς, θα χρειαστεί να τους αναθεωρούμε συνεχώς. Ο ίδιος ο κόσμος διαρκώς αλλάζει.

Παγετώνες έρχονται, …παγετώνες φεύγουν. Πολιτισμοί έρχονται, πολιτισμοί φεύγουν. Υπάρχει πολύ λίγη τεχνολογία, υπάρχει πάρα πολλή τεχνολογία. Ακόμα πιο δραματικά, η σκοπιά από όπου θεωρούμε τον κόσμο αλλάζει διαρκώς και πολύ γρήγορα. Όταν είμαστε παιδιά είμαστε εξαρτημένοι και αδύναμοι. Όταν γίνουμε ενήλικοι, μπορούμε να είμαστε δυνατοί. Ωστόσο, σε περίπτωση αρρώστιας ή γεροντικής αναπηρίας μπορεί να ξαναγίνουμε αδύναμοι και εξαρτημένοι. Όταν έχουμε παιδιά που πρέπει να φροντίσουμε, ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός απ’όταν δεν έχουμε κανένα παιδί. Όταν ανατρέφουμε μικρά, ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός απ’όταν ανατρέφουμε εφήβους. Όταν είμαστε φτωχοί, ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός απ’όταν είμαστε πλούσιοι.

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με νέες πληροφορίες για τη φύση της πραγματικότητας.
Αν θέλουμε να αφομοιώσουμε αυτές τις πληροφορίες, πρέπει συνεχώς να αναθεωρούμε τους χάρτες μας, και μερικές φορές όταν αρκετές νέες πληροφορίες έχουν συσσωρευτεί, πρέπει να κάνουμε πολύ σημαντικές αναθεωρήσεις. Η διεργασία της αναθεώρησης, και ιδιαίτερα της σημαντικής αναθεώρησης, είναι επίμοχθη, μερικές φορές μάλιστα βασανιστική.
Και εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη πηγή πολλών από τα κακά του ανθρώπινου γένους.

© Seth Armstrong

© Abiodun Olaku

Τι συμβαίνει όταν ένας έχει μοχθήσει πολύ και για μακρόχρονο διάστημα για να σχηματίσει μιαν ικανοποιητική κοσμοαντίληψη, έναν φαινομενικά χρήσιμο και πρακτικό χάρτη, και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πληροφορία που δείχνει πως η αντίληψη αυτή είναι λαθεμένη και πως ο χάρτης χρειάζεται σε ένα μεγάλο μέρος του να ξανασχεδιαστεί;
Η απαιτούμενη οδυνηρή προσπάθεια φαίνεται τρομερή, σχεδόν συντριπτική. Εκείνο που κάνουμε πιο συχνά και συνήθως ασύνειδα είναι να αγνοούμε το νέο στοιχείο. Πολλές φορές αυτή η πράξη της ηθελημένης άγνοιας είναι πολύ περισσότερο από παθητική. Μπορεί να καταγγείλουμε το νέο στοιχείο ως λαθεμένο, επικίνδυνο, αιρετικό, έργο του διαβόλου. Μπορεί και να κηρύξουμε σταυροφορία εναντίον του, κι ακόμα να προσπαθήσουμε να παραπλανήσουμε τον κόσμο ώστε να τον κάνουμε να συμφωνήσει με τη δική μας αντίληψη για την πραγματικότητα. Ένα άτομο αντί να προσπαθήσει να αλλάξει τον χάρτη, μπορεί να προσπαθήσει να καταστρέψει το νέο στοιχείο.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ένα τέτοιο άτομο μπορεί να ξοδεύει περισσότερη ενέργεια από ό,τι θα χρειαζόταν για να την αναθεωρήσει ή να την διορθώσει.

© JC Götting

© Alexey Kondakov

…Η αλήθεια ή η πραγματικότητα αποφεύγεται όταν είναι οδυνηρή. Μπορούμε να αναθεωρήσουμε τους χάρτες μας μόνο όταν έχουμε την πειθαρχία να ξεπεράσουμε τον πόνο. Για να έχουμε μια τέτοια πειθαρχία πρέπει να είμαστε ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι στην αλήθεια.
…Η ψυχική υγεία είναι μια συνεχής διαδικασία αφοσίωσης στην πραγματικότητα, όσο μεγάλο κι αν είναι το κόστος.»

(Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος” του Σκοτ Πεκ – μετάφραση Στέλιος Ζαχαρόπουλος, εκδόσεις Κέδρος)

© Fábio Gomes Trindade

*Υστερόγραφο

“Do You Know Where You’re Going To” – Diana Ross