Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

© Pascal Campion

© Ana Hard

Πηγή: Pinterest

EXOYME ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠ’ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ

© Dominick Sheldon

“Παντού, από τη λαϊκή κουλτούρα μέχρι το προπαγανδιστικό σύστημα, υπάρχει μια συνεχής πίεση να κάνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι άσχετοι και ότι ο μοναδικός τους ρόλος είναι να υποστηρίζουν αποφάσεις και να καταναλώνουν.” (Νόαμ Τσόμσκι)

H πανδημία του 2020 μας βρήκε απροετοίμαστους. Οι συνθήκες της νέας πραγματικότητας προκάλεσαν αλλεπάλληλες κρίσεις σε εδραιωμένα συστήματα, οργανισμούς και επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα βγήκαν στην επιφάνεια καλοκρυμμένες παθογένειες και “υποκείμενα νοσήματα” του σύγχρονου τρόπου ζωής (δημόσια υγεία & πρόνοια, εκκλησία, συνταγματικές ελευθερίες, δημοκρατία, ΜΜΕ & κοινωνικά μέσα, παγκοσμιοποίηση, εργασία & επιχειρηματικότητα, περιβάλλον, κατανάλωση κ.ο.κ). Οι ανεπάρκειες κρατών και ηγετών – όχι μόνο πολιτικών αλλά από ολόκληρο το φάσμα της δημόσιας ζωής- στη διαχείριση της κρίσης αποκαλύφθηκαν θριαμβευτικά κατά την έναρξη της πανδημίας και μέχρι σήμερα δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν, παρά την μεθοδική επικοινωνιακή διαχείριση στην οποία επιδίδονται μανιωδώς.

© Gregory Ferrand

© Matthew Quick

© Steve Cutts

Θα έπρεπε ως πολίτες να συγχαρούμε τις κυβερνήσεις για την όποια επιτυχία τους στην διαχείριση και τον περιορισμό της πανδημίας;  Ζούμε στο 2020 και όχι στο 1920, η τεχνολογία και οι επιστήμες έχουν κάνει άλματα, επομένως η ηγεσία κάθε χώρας οφείλει με τα διαθέσιμα υπερσύγχρονα – σε σχέση με παλαιότερα – μέσα και εργαλεία να πράξει, αν μη τι άλλο, τα αυτονόητα και στοιχειωδώς απαραίτητα για να προστατεύσει τους πολίτες της υπό τις δεδομένες συνθήκες και να χτίσει τις απαραίτητες δομές ώστε να αντιμετωπίσει αντίστοιχες μελλοντικές κρίσεις. Δεν υπάρχει χώρος για κοντόφθαλμη οπτική, κουτοπονηριές, τακτικισμούς, τοξική πόλωση, μικροπολιτικά συμφέροντα και επικοινωνιακές μπαλαφαρίες.

© John Holcroft

© Dilbert

Η αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας και κάθε κρίσης αποτελεί μέρος των καθηκόντων κάθε κυβέρνησης, η οποία είναι υπόλογη στους πολίτες.
Ας το ξαναθυμηθούμε λοιπόν και ας δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά μέσα από ένα ευρύτερο πλαίσιο, όπου δεν κρίνονται όλα με βάση τον χαμηλότερο κοινό παρανομαστή ή διάφορα τραγικά case studies εξ Αμερικής και παλαιότερες ματαιωμένες προσδοκίες. Ο πήχης πρέπει να τίθεται ψηλά και όχι στον πάτο. Αν μπορεί να διαχειριστεί επαρκώς την πανδημία μια αφρικανική χώρα με λιγότερους πόρους, τι εμποδίζει μια ευρωπαϊκή;
Όλα είναι θέμα πολιτικής βούλησης: στρατηγική, προτεραιότητες, στόχοι, διαφάνεια, διορατικότητα, δράση, έλεγχος και ικανότητα κρατικής ευελιξίας σε κρίσιμες στιγμές.
Σε κρίσεις τέτοιου μεγέθους φαίνεται ποιος είναι πραγματικά ικανός ηγέτης στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια.

© Waldemar von Kozak

© Greg Guillemin

H διαχείριση κρίσεων είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία, ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και διαχείρισης που καταδεικνύει την ανάγκη για αλλαγή: το υπάρχον σύστημα δεν είναι πλέον λειτουργικό, κάτι πρέπει να αλλάξει – ποιo είναι το καλύτερο ή χειρότερο δυνατό σενάριο και ποιες οι διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις. Η ιδεοληπτική προσκόλληση στην επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων, η έλλειψη διαφάνειας και η κατευθυνόμενη, προπαγανδιστική και εσκεμμένα κατακερματισμένη ενημέρωση των πολιτών (για την οποία ευθύνονται όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι εμπλεκόμενοι φορείς) ως αυτοσκοπός δεν αποτελεί “διαχείριση κρίσεων”, φανερώνει όμως αδυναμία και ανασφάλεια ηγεσίας, προκαλώντας, μεταξύ άλλων, έντονη καχυποψία στους πολίτες. Εκ των υστέρων δικαιολογίες του τύπου “Δεν το προβλέψαμε” υποδηλώνουν “Το προβλέψαμε, αλλά επιλέξαμε να το αγνοήσουμε”. Σε συνθήκες πανδημίας τι είναι ποιο σημαντικό; Η προστασία όλων των πολιτών, η οποία ενδεχομένως να συνεπάγεται βραχυπρόσθεσμα κάποιο πολιτικό κόστος λόγω σύγκρουσης με ένα status quo που έχει τις δικές του προτεραιότητες ή η διατήρηση του εκλογικού ποσοστού πάση θυσία και η προσφυγή σε μεσοβέζικες λύσεις και προχειρότητες; Πως χτίζεται άραγε καλύτερα το λεγόμενο “πολιτικό κεφάλαιο” ενός ηγέτη; Ο άρτος και τα θεάματα σίγουρα δεν αρκούν.

Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όλες οι κυβερνήσεις, όπως και οι εταιρίες, πρέπει να υπόκεινται σε έλεγχο των δράσεων τους, όσο κι αν επιχειρούν κάποιοι να ανασκευάσουν την κοινή λογική και να φιμώσουν τα μέσα ενημέρωσης, προβάλλοντας μια εξωραϊσμένη εκδοχή της πραγματικότητας.

© Monica Garwood

© John Holcroft

Συγχαρητήρια και ευχαριστίες θέλω να προσφέρω στους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας που προσπαθούν – παρά τις αντιξοότητες, τα εμπόδια, τις αδικίες, τις στρεβλώσεις του συστήματος εν μέσω πανδημίας – να κάνουν σωστά και επιμελώς τη δουλειά τους με περιορισμένα μέσα: σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, εκπαιδευτικούς, ερευνητές, ευσυνείδητους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, υπαλλήλους σουπερμάρκετ, υπαλλήλους σε τηλεφωνικά κέντρα εξυπηρέτησης αγανακτισμένων πελατών, αμερόληπτους δημοσιογράφους που τιμούν το δικαίωμα των πολιτών για ανεξάρτητη ενημέρωση, όσους ασυμβίβαστους εκδότες έχουν απομείνει, επιχειρηματίες που σέβονται τους πελάτες και τους υπαλλήλους τους, αδιάφθορους δικαστικούς λειτουργούς που πασχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους παρά τις πολιτικές πιέσεις ή απειλές, ακτιβιστές και ομάδες ανθρώπων που μάχονται αφιλοκερδώς και ειρηνικά για μια καλύτερη κοινωνία και σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν “φωνή” ή δημόσιο βήμα, αλλά προσπαθούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να συνδράμουν και να κάνουν την καθημερινότητα των άλλων λίγο καλύτερη.

© Victor Nizovtsev

“Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις αυτός που θέλεις να είσαι. Ελπίζω να ζήσεις μια ζωή για την οποία θα είσαι περήφανος και αν δεν είσαι, ελπίζω να έχεις τη δύναμη να ξεκινήσεις από την αρχή.”
(Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ)

“ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ…”

Καλή χρονιά με υγεία, αγάπη, αισιοδοξία, εσωτερική γαλήνη και δημιουργικότητα .
Ελπίζω το καινούριο έτος να μας βρει όλους λίγο πιο ώριμους, συνειδητοποιημένους και δυνατούς, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις νέες προκλήσεις της εποχής.
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!

*Υστερόγραφο

“Mele Kalikimaka” – Kacey Musgraves