ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ – ΜΑΪΟΣ 2018

Τo Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Μάιο του 2018, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Η χαμένη δεκαετία – Από τον Φώτη Γεωργελέ | ATHENS VOICE

Η χώρα αμέριμνη ετοιμάζεται για το «τέλος των μνημονίων» και τα καλοκαιρινά μπάνια. Αναπαράγοντας τη στασιμότητα που τη χρεοκόπησε.

…Η οικονομία μεταξύ 2010 και 2013 καταστράφηκε από τις δολιοφθορές, περισσότερο από ό,τι τη χτύπησε η κρίση. Η Αθήνα κάηκε, ο τουρισμός υπονομεύτηκε, άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Η τυχοδιωκτική πολιτική του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με αποκορύφωμα το δραματικό εξάμηνο του 2015, έκανε σαφή σε όλους τον εκβιασμό της παρασιτικής κομματοκρατίας: Δεν θα δίσταζε να μετατρέψει τη χώρα σε Βενεζουέλα της Μεσογείου προκειμένου να μη χάσει τα προνόμιά της. Με οποιοδήποτε κόστος.
Όπως είχε προβλεφθεί, γλιτώσαμε την απόλυτη καταστροφή, μείναμε στο τέλμα. Η από πολλούς διαφημισμένη «επιστροφή στην κανονικότητα» σημαίνει απλώς τη σιωπηλή παρακμή. Μια Ελλάδα παρατεταμένης μιζέριας, που δήλωσε στους εταίρους της και στον κόσμο ολόκληρο, ότι αδυνατεί να ακολουθήσει τη σύγχρονη εποχή, αρνείται να αλλάξει, προτιμάει τη σταδιακή, αργή φθορά. Μια Ελλάδα των επιδομάτων.

… Η χώρα έχασε μια δεκαετία. Όλες οι δομές του κράτους χειροτέρεψαν. Μισό εκατομμύριο νέοι έφυγαν στο εξωτερικό. Το μισό ανθρώπινο δυναμικό υπολειτουργεί σε παρτ-τάιμ δουλειές. Η Ελλάδα πληρώνει την αδυναμία της κοινωνίας να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Πληρώνει την αδιαλλαξία του χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας να εγκαταλείψει τα προνόμιά του.
…Οι παλιές, διαχωριστικές γραμμές στήνονται πάλι για να εξαπατηθούν οι ιθαγενείς. Το πρωτάθλημα να συνεχιστεί, χωρίς αλλαγές, προετοιμάζοντας τη νέα χρεοκοπία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/441302_i-hameni-dekaetia

Το πολυαναμενόμενο σχέδιο «Στρατηγικής Ανάπτυξης» της κυβέρνησης δεν έπεισε κανέναν – Από την Βασιλική Σιούτη | LIFO

Το σημαντικότερο θέμα των ημερών ήταν η παρουσίαση του συγκεκριμένου σχεδίου καθώς αφορά την οικονομία της χώρας και τις προοπτικές της για τα επόμενα χρόνια. Πλην όμως…άνθρακες ο θησαυρός που τόσο περιμέναμε και τόσο διαφήμιζε η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα.

…Το πράγμα θα μπορούσε να είναι και αστείο, αν δεν αφορούσε σε κάτι τόσο σοβαρό: Το μέλλον της χώρας. Το «Αναπτυξιακό Σχέδιο» αυτό είναι η στρατηγική της χώρας για τα επόμενα χρόνια που θα κρίνει τη ζωή των πολιτών της. Και σχέδιο επί της ουσίας δεν υπάρχει.
Δεν το λένε μόνο οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι στηρίζουν όσο μπορούν την κυβέρνηση αυτή, αλλά το λένε και σχεδόν όλοι όσοι ξέρουν στοιχειώδη οικονομικά σε αυτή τη χώρα. Άλλωστε, είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει διαβάζοντας το. Το ότι δεν υπάρχει τίποτα που να έχει μετρηθεί και υπολογιστεί είναι κάτι αντικειμενικό, που δεν υπόκειται σε υποκειμενική κρίση.

…Μετά από τρία χρόνια στην κυβέρνηση, όπου το κράτος τους παρέχει απλόχερα όλους τους πόρους για να προσλαμβάνουν συμβούλους, τεχνοκράτες, μετακλητούς και να καταρτίζουν επιτροπές κτλ. δεν υπάρχει καμία σοβαρή δικαιολογία για την ανεπάρκεια να σχεδιαστεί ένα υποτυπώδες αξιόπιστο πρόγραμμα, έστω και στα περιορισμένα πλαίσια που υπάρχουν. Πρόκειται για ένα πολιτικό κείμενο που παρουσιάζει ανάγλυφα την αδυναμία του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/193895/to-polyanamenomeno-sxedio-stratigikis-anaptyksis-tis-kyvernisis-gia-tin-oikonomia-den-epeise-kanenan

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λαχείο – Aπό τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Έστω ότι είσαι ένα κόμμα της κάποτε «ριζοσπαστικής αριστεράς», που μεταβλήθηκε στην πιο ανθεκτική μνημονιακή κυβέρνηση της περιόδου της κρίσης. Τι χρειάζεσαι για να παραμείνεις στην εξουσία; Εκτός αποφασισμένων για όλα βουλευτών και στελεχών, αυτό που είναι επίσης αναγκαίο είναι ένας αντίπαλος που θα υπόσχεται ότι θα τα κάνει όλα χειρότερα από σένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν απολαμβάνει την ευλογία να έχει απέναντι του ακριβώς αυτό. O καλύτερος του σύμμαχος δεν είναι η αποθέωση από την τρόικα, ούτε ο μύθος της «εξόδου» από τα μνημόνια. Είναι η τύχη του να έχει αντίπαλο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

…Το «περίεργο» είναι η αντιπολιτευτική πρωτοτυπία της Νέας Δημοκρατίας. Ουσιαστικά, δεν διαφωνεί σε τίποτα από όσα υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στον τομέα της οικονομίας, απλώς επιθυμεί «βαθύτερες μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή να γίνουν όλα ακόμη χειρότερα. Δημιουργείται λοιπόν το παράδοξο, η κυβέρνηση να αποθεώνεται από την τρόικα για την ταχύτητα με την οποία υλοποιεί τις μνημονιακές εντολές, η ελληνική κοινωνία να βιώνει εδώ και οκτώ χρόνια τις συνέπειες της πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά επιβολής λιτότητας, τα όσα οραματίζεται ο Μητσοτάκης στην αγορά εργασίας να είναι ήδη σκληρή για τους εργαζόμενους πραγματικότητα και μια αξιωματική αντιπολίτευση σε κατάσταση σχιζοφρένειας. Να καταγγέλλει τα όσα συμβαίνουν στην οικονομία αλλά να διακηρύσσει ότι όλα μπορούν να βελτιωθούν αν απλά αυξηθεί η δόση του δηλητηρίου.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/128470/O-Kuriakos-Mitsotakis-einai-laxeio

Δημιουργία ως αντίσταση στην μετριότητα – Aπό τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE

Ένα από τα στοιχεία που διέπουν την κρίση και τον τρόπο που αυτή έχει εκφραστεί σε όλες τις κοινωνικές και οικονομικές δομές της πατρίδας μας είναι η αισθητική κυριαρχία ενός λαϊκισμού και μιας μικρό-αστικής δικτατορίας της μετριότητας που φαίνεται ότι αποτελεί το βασικό πολιτικό και πολιτιστικό πρόταγμα της εποχής μας.
Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής ότι με την όρο της μικροαστικής δικτατορίας της μετριότητας δεν προσδίδουμε ταξικό πρόσημο στον όρο. Απεναντίας η δικτατορία αυτή πολλές φορές εκπορεύεται και από τα ανώτατα πολιτικά ή οικονομικά κλιμάκια της κοινωνίας μας.
Με τον όρο αυτό εννοούμε την κυριαρχία ενός μοντέλου μετριότητας και υποκριτικής συντήρησης, που πίσω από τις κλειστές πόρτες χυδαιολογεί και ασχημονεί απέναντι σε θεσμούς και πολιτεία με αισχρό και φαιδρό τρόπο.

…Aν η κρίση δεν μας οδήγησε σε ένα μονοπάτι αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας, αναλογιζόμενοι τα λάθη και τις παραλείψεις μας, αλλά και τα σημαντικά προτερήματα που έχουμε ως κοινωνία και ως πατρίδα τότε κινδυνεύουμε να φτάσουμε σε κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες σήψης που θα μας κάνουν να αναπολούμε τις μνημονιακές μας περιπέτειες με νοσταλγία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/demioeryia-os-antistase-sten-metrioteta_gr_5b066783e4b05f0fc844a34e

Σταμάτης Κριμιζής: Δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε αξιοκρατία ως κράτος – Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO

Ο διακεκριμένος επιστήμονας και ακαδημαϊκός που μέσα σε ένα μήνα ήρθε αντιμέτωπος με το χειρότερο πρόσωπο της ελληνικής πραγματικότητας, μιλάει στη LiFO για τη δυσάρεστη περιπέτειά του ως πρόεδρος του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού.

…Το 1979 η Διεθνής Αστροναυτική Ένωση μετονόμασε τον Αστεροειδή 1979 UH σε 8323 KRIMIZIS – είναι ο μόνος επιστήμονας στον κόσμο τα όργανα του οποίου έχουν εξερευνήσει όλους τους πλανήτες, ενώ επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον του πρότειναν τη θέση του διευθυντή της NASA, αλλά εκείνος αρνήθηκε, λέγοντας «ήταν μια διοικητική θέση και θα με έβγαζε ολωσδιόλου από την επαφή με το επιστημονικό μου έργο».
Όπως υπογραμμίζει, ένα από τα πρώτα και κύρια χαρακτηριστικά που διαπίστωσε στον τρόπο ζωής στην Αμερική ήταν η αξιοκρατία.

…”Γινόμασταν, λοιπόν, ένας οργανισμός διακοσμητικός, χωρίς κανέναν επιτελικό ρόλο, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο: να αναλαμβάνουν την τύχη του διαστημικού οργανισμού άνθρωποι που δεν έχουν καμία γνώση για τον χώρο του Διαστήματος. Όπως σημείωνα και στην επιστολή παραίτησής μου, πολύ σύντομα μου έγινε σαφές ότι ο κ. γ.γ. Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων είχε αναλάβει, υπό την ανοχή του κ. υπουργού, τον ρόλο του “Τσάρου του Διαστήματος” στην Ελλάδα, αν και δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτό τον τομέα.
Φάνηκε, λοιπόν, πως εγώ περίσσευα, εφόσον δεν δεχόμουν να είμαι φερέφωνο κανενός.”

…Διάδοχος του κ. Κριμιζή στην προεδρία του ΕΛΔΟ είναι ο κ. Χριστόδουλος Πρωτοπαππάς, ο οποίος σε δηλώσεις του αμφισβήτησε το επιστημονικό προφίλ του κ. Κριμιζή, ενώ υποστήριξε ότι «η αξιοκρατία δεν πρέπει να περνάει από το κόσκινο μόνο του κ. Κριμιζή. Είμαστε κι εμείς άξιοι». Σε αυτό το σημείο ο κ. Κριμιζής μου περιγράφει την έκπληξή του για την επιλογή αυτή. Ανασύρω στη συζήτησή μας τις δημόσιες απόψεις του νέου προέδρου του ΕΛΔΟ, ο οποίος φωτογραφήθηκε στο Σούνιο, καταγγέλλοντας «τις κουφάλες τους Ευρωπαίους», λέγοντας επίσης πως όταν οι Έλληνες έχτιζαν ναούς, εκείνοι μιλούσαν άπλυτοι με άναρθρες κραυγές. Άλλη φορά μιλούσε για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον οποίο αποκαλούσε «Σοφό Άγιο της Τεχνολογίας».

…Τι κρατά απ’ όλη αυτή την ιστορία; «Ότι δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε αξιοκρατία ως κράτος. Υπάρχουν βολεμένοι που δεν το θέλουν αυτό και οι πολιτικοί μας έχουν μάθει τόσα χρόνια να συμβαδίζουν με αυτό το αναξιοκρατικό σύστημα, προωθώντας τους δικούς τους. Είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας η έλλειψη αξιοκρατίας και η κυριαρχία της μετριότητας. Ευτυχώς, η κοινωνία αντιστέκεται σε μεγάλο βαθμό. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύω και δίνω ομιλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Προσπαθώ να ενθαρρύνω μαθητές, φοιτητές και νέους ανθρώπους να συνεχίσουν να προσπαθούν, παρά τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/people_articles/193014/stamatis-krimizis-den-prokeitai-pote-na-exoyme-aksiokratia-os-kratos

Χαμένοι στην ανάπτυξη – Aπό τον Μηνά Κωνσταντίνου | THE PRESS PROJECT

Με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία την περασμένη εβδομάδα έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος προβλέψεων και εκτιμήσεων των δανειστών. Λιγότερους από τρεις μήνες από το ραντεβού Τσίπρα στην «έξοδο από τα μνημόνια», με ενημερωμένους τους δανειστές, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τις αγορές και με ελάχιστες πληροφορίες για εμάς τους υπόλοιπους για το κυβερνητικό σχέδιο που πρόκειται να ακολουθήσει, είναι οι «ρωγμές» μεταξύ των δανειστών που προσφέρονται για να δώσουν μία εικόνα για όσα αναμένεται να ακολουθήσουν προσεχώς.

…Η δημοσίευση της έκθεσης της Κομισιόν την περασμένη Πέμπτη προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις, καθώς η ίδια προχώρησε σε αισθητή αναθεώρηση προς τα κάτω των προβλέψεών της για την ελληνική οικονομία. Συγκεκριμένα οι Ευρωπαίοι αναμένουν ανάπτυξη της οικονομίας κατά 1,9% του ΑΕΠ το 2018 και 2,3% το 2019. Ποσοστά εμφανώς χαμηλότερα από το 2,5% που υπολόγιζε πριν έξι μήνες και για τα δύο χρόνια, και ακόμα πιο χαμηλά από το 3,1% του ΑΕΠ που προέβλεπε τον Νοέμβριο του 2016 για το έτος που διανύουμε.
…Αξίζει να σημειωθεί πως όλοι οι δανειστές, εγχώριες και ξένες αγορές λαμβάνουν ως δεδομένα τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, την απογείωση των πλειστηριασμών για το 2018 και το 2019, την πλήρη εκπλήρωση των μνημονιακών υποχρεώσεων για ιδιωτικοποιήσεις και «μεταρρυθμίσεις» και συνέχιση της βαριάς φορολογίας. Επίσης, εκτός των κινδύνων για την ευρύτερη γεωπολιτική κατάσταση και την διεθνή οικονομική συγκυρία, αντιμετωπίζουν ως σοβαρές απειλές και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης στη χώρα για μία σειρά από ήδη εφαρμοσμένα μέτρα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/128353/Xamenoi-stin-anaptuksi

Η κυβέρνηση δεν είναι πια στο απυρόβλητο – Από την Βασιλική Σιούτη | LIFO

5 σκάνδαλα των τελευταίων ημερών που αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα τελικά δεν αποδείχτηκε καλύτερη σε κανέναν τομέα.

…Ο θυμός του κόσμου για τους χειρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων είχε οδηγήσει πολλούς να υιοθετήσουν μια λογική τύπου «Κούγκι», όπως το εννοούσε ο Πάνος Καμμένος: ας γίνουν όλα στάχτη, αρκεί να υπάρξει εκδίκηση. Λογική που δεν οδήγησε πουθενά.
Γιατί έγιναν μεν όλα στάχτη, αλλά κανείς υπαίτιος δεν τιμωρήθηκε και τίποτα δεν διορθώθηκε. Αντιθέτως, όλα έγιναν ακόμα χειρότερα, αφού ακολούθησαν την ίδια συνταγή που κατήγγελλαν, με πιο ερασιτεχνικούς και επιζήμιους χειρισμούς. Και, φυσικά, με μεγαλύτερο ζήλο, ώστε να πείσουν τους δανειστές και το ελληνικό κεφάλαιο ότι θα είναι πιο αποτελεσματικοί, προκειμένου να τους στηρίξουν. Για να το αποδείξουν, έλαβαν ακόμα πιο εξοντωτικά μέτρα, υιοθετώντας ωστόσο μια φασαριόζικη ρητορεία, η οποία ισχυριζόταν ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα έπραττε. Μια εντελώς οργουελιανή κατάσταση.

…Η επιβίωση είναι μια δύσκολη υπόθεση για όλο και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ κάθε τόσο σκάνε σκάνδαλα που αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα τελικά δεν αποδείχτηκε καλύτερη σε κανέναν τομέα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/191259/i-kyvernisi-den-einai-pia-sto-apyrovlito

Σφάζονται παλικάρια στην ποδιά της Κεντροαριστεράς – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Το διακύβευμα αφορά την διαμόρφωση του σκηνικού ηγεμονίας στον αριστερό χώρο.

…Στην Κεντροαριστερά μαίνεται ένας αμείλικτος εμφύλιος σπαραγμός. Θα περίμενε ο αφελής παρατηρητής πως αυτός ο πόλεμος θα διεξαγόταν μεταξύ των δύο πολιτικών μπλοκ-πυλώνων: Του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πυλώνα του και του Αλέξη Τσίπρα με τον δικό του πυλώνα εξουσίας. Έλα όμως που συνήθως η σύγκρουση δεν διαλέγει την απευθείας σύγκρουση αλλά την τεθλασμένη. Σε τέτοιες περιπτώσεις επιλέγεται ένα πεδίο «θέατρο πολέμου» όπου διεξάγεται η σύγκρουση, αλλά οι πρωταγωνιστές κινούν τα νήματα αφήνοντας ενδιάμεσες δυνάμεις να υποστούν το πολεμικό κόστος. Το «Κίνημα Αλλαγής» και οι συνιστώσες του, κάθε μία ξεχωριστά, αναπαράγουν το δόγμα που επικρατεί στη Συρία. «Άσε τους άλλους να πολεμούν για σένα. Στο τέλος θα κάνουμε τον απολογισμό και θα μετρήσουμε τις απώλειες αλλά και θα διαμορφώσουμε τις ζώνες επιρροής».

Πίσω από αυτή την αδυσώπητη –ακόμη και επί του προσωπικού– σύγκρουση μεταξύ τάσεων στην Κεντροαριστερά κρύβεται –τι άλλο– η τακτική συμμαχιών λίγο πριν τη διεξαγωγή της εκλογικής αναμέτρησης και κυρίως το αμέσως επόμενο εικοσιτετράωρο από τη λήξη της ψηφοφορίας. Το διακύβευμα ωστόσο είναι σοβαρότερο και αφορά τη διαμόρφωση του σκηνικού ηγεμονίας στον αριστερό χώρο.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/441333_sfazontai-palikaria-stin-podia-tis-kentroaristeras

Ασχολείται κανείς με τους νεοναζί; – Από τον Θέμη Τζήμα | HUFFPOST GREECE

…υπάρχει ένα γενικότερο ερώτημα: πώς μπορεί η Χρυσή Αυγή, με υπόδικα μέλη και ένας εσμός ακροδεξιών, εν μέσω μάλιστα μιας υποτίθεται «προοδευτικής» ή και «αριστερής» κυβέρνησης να δρα πιο ανενόχλητα από ό,τι επί Σαμαρά, μετά τη δολοφονία Φύσσα;

…Είναι εξοργιστικό, ότι μια κυβέρνηση – υποτίθεται- της αριστεράς δεν έχει ούτε καν μια πολιτική αντιμετώπισης του ναζισμού και της ακροδεξιάς στα σώματα ασφαλείας- εκεί δηλαδή που θεωρητικά κανένα μνημόνιο δεν την εμποδίζει. Είναι εξίσου εξοργιστικό ότι καμιά οργανωμένη δύναμη δεν αποπειράται στα σοβαρά να «διώξει» από τους δρόμους τη ΧΑ.

…Είναι αδύνατον, δομικά και εν μέσω κρίσης, το ίδιο το σύστημα του οποίου η ΧΑ είναι η σκοτεινή εφεδρεία να την πολεμήσει, όσο τη χρειάζεται. Είναι αδύνατο- ακόμα και αν υπάρχουν επιμέρους καλές προθέσεις- ένα σύστημα εξουσίας που εδράζεται στην εξάρτηση, στην ανισότητα και στην αποβλάκωση των πολιτών να τους κινητοποιήσει προς οποιονδήποτε προοδευτικό σκοπό. Η “trashtv” -για παράδειγμα- των παλαιών και νέων καναλαρχών είναι βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ. Η Βουλή που συμπεριφέρεται σαν επιτροπή πρωτοκόλλησης και τα μέλη της που «φτύνουν» τους δοκιμαζόμενους πολίτες θρέφουν τον αποπροσανατολισμό και την τυφλή οργή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/ascholeitai-kaneis-me-toes-neonazi_gr_5b01014ae4b07309e05912d0

Η δίκη της Χρυσής Αυγής | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Όλες οι εξελίξεις σχετικά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/i-diki-tis-hrysis-aygis

Ο ναζιστής είναι κάθαρμα; – Aπό τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Mε αφορμή την καταδίκη του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλου.

…Ήρθε, λοιπόν το δικαστήριο, και είπε:

α) Ναι, η συνέντευξη του Ζαριανόπουλου «σκοπό είχε την άσκηση πολιτικής κριτικής»
β) Ναι, οι απόψεις των (σσ: χρυσαυγιτών) εναγόντων είναι «ακραίες» – δηλαδή, εμμέσως, αποδέχτηκε ότι οι χρυσαυγίτες, στελέχη και βουλευτές της Χρυσής Αυγής είναι φασίστες
γ) Ναι, ο Ζαριανόπουλος έχει το δικαίωμα να τοποθετείται απέναντι στις χρυσαυγίτικες απόψεις «τις οποίες, όπως κάθε πολίτης δικαιούται να αξιολογήσει»·

εντούτοις – απεφάνθη το δικαστήριο – ο Ζαριανόπουλος πρέπει να αποζημιώσει τους χρυσαυγίτες διότι, αξιολογώντας ως «καθάρματα» τα στελέχη και τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και αναφέροντας πως «βρώμιζαν» και «βρωμίζουν» τη χώρα, χρησιμοποίησε εκφράσεις
αφενός «που θίγουν την τιμή και την υπόληψή τους και προσβάλλουν την προσωπικότητά τους»,
αφετέρου η τοποθέτησή του «στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί συλλογικό εξυβριστικό χαρακτηρισμό, για όλα τα άτομα της σχετικής ολότητας, δηλαδή, για όλους τους βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής…».
Αυτά είπε το καλό, δημοκρατικό και αδέκαστο δικαστήριο.

Και τώρα εμείς, έχουμε τις εξής απορίες:
Η Χρυσή Αυγή ως ηγεσία, στελέχη, επιτελείο, δομή, είναι «ολίγον ναζιστικώς έγκυος»; ΄Η μήπως είναι ναζιστική ως «ολότητα»;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.imerodromos.gr/o-nazistis-ine-katharma-tou-nikou-bogiopoulou/

Μαύρα μέτωπα και θολά νερά – Από τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO

Αριστερά, Δεξιά και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός της εποχής μας.

…Αυτό, φυσικά, το γνωρίζουν στην κυβέρνηση και στους κύκλους που την υποστηρίζουν.
Ξέρουν πως, παρά τη στροφή των Ελλήνων προς τις αξίες της «ιδιωτικής επιχειρηματικότητας», η λέξη «νεοφιλελευθερισμός» βγάζει κάτι ψυχρό, απειλητικό, ξενικό. Γι’ αυτό την επαναλαμβάνουν απέναντι σε κάθε αντίπαλο επιχείρημα.
Ξέρουν, επίσης, ότι «από κάτω» κινείται ένας επιθετικός δεξιός λαϊκισμός που τρέφεται από τις διαψεύσεις, τα ψεύδη και τις αποτυχίες αυτής εδώ της κυβέρνησης. Εδώ, λοιπόν, έρχεται ένας συγκεκριμένος πειρασμός, ένας πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Έχει κανείς την αίσθηση πως πολλοί μέσα στην Αριστερά θα ήθελαν να πάρει σάρκα και οστά αυτή η άλλη δεξιά. Χωρίς ίσως να έχουν συνείδηση ότι τους απειλεί και τους ίδιους (και όχι μόνο λόγω της συγκυβέρνησης με τους ΑΝ.ΕΛ.), πιστεύουν ότι αυτή η εξέλιξη θα διαλύσει την κεντροδεξιά. Έτσι, λοιπόν, προτιμούν να υπάρχει μια ριζοσπαστική αντι-φιλελεύθερη και υπερσυντηρητική δεξιά στη χώρα. Δίχως να υπολογίζουν τις συνέπειες της κρυφής τους προτίμησης, αυτοί οι αριστεροί επιλέγουν την αντιδραστική δεξιά και απεχθάνονται εντονότερα τη φιλελεύθερη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/192877/mayra-metopa-kai-thola-nera

«Κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτήν την πολιτεία» – Από τον Γιώργο Ρακκά | HUFFPOST GREECE

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας σοβαρής όξυνσης στο επίπεδο και την ένταση με την οποία εκδηλώνεται η εγκληματικότητα στην ελληνική κοινωνία, μια κατάσταση που εκφράζεται με τραγικό τρόπο τόσο με γεγονότα που καταφέρνουν να απασχολήσουν την επικαιρότητα, όπως ο θάνατος του επιχειρηματία που χτυπήθηκε βάναυσα στο σπίτι του από τους ληστές που εισέβαλαν σε αυτό· βεβαίως υπάρχει και η αρνητική δημοσιότητα, όπως εκείνη που πήραν οι αλήστου μνήμης (και απύθμενης βλακείας) οδηγίες της ΕΛ.ΑΣ. μεταξύ των οποίων και η περίφημη «εάν στο σπίτι σας μπουν εγκληματίες, κάντε πως κοιμάστε…».

Η συγκεκριμένη ανακοίνωση σχολιάστηκε εκτενώς στις ιλαροτραγικές τις διαστάσεις, ωστόσο θέτει και καίρια ζητήματα με άκρως σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες: Όταν σηκώνει τα χέρια ψηλά ο κατ εξοχήν θεσμός που είναι επιφορτισμένος με την διαφύλαξη ενός από τα πιο θεμελιώδη δημόσια αγαθά που διασφαλίζουν την συνοχή της κοινωνίας, δηλαδή της ασφάλειας, του οικιακού ασύλου, της σωματικής ακεραιότητας, σε τελευταία ανάλυση, ενός ομαλού καθημερινού βίου δίχως να απειλείται η ίδια μας η ζωή, τι άραγε μπορεί να σημαίνει αυτό για την ίδια την βιωσιμότητα αυτής της χώρας;

…Η ακραία σχετικοποίηση του αγαθού της ασφάλειας, πυροδοτεί την ανάδυση μιας φοβικής κοινωνίας· μαζί με αυτήν έρχεται και η απαξίωση της δημοκρατικής πολιτείας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/kati-m-arrostainei-s-aeten-ten-politeia_gr_5ae96c7ee4b00f70f0ed4eff?utm_hp_ref=gr-blogs

Για τη βία του εξουσιαστή θα πούμε τίποτα; – Aπό τον Θάνο Καμήλαλη | ΤΗΕ PRESS PROJECT

Η συζήτηση των τελευταίων ημερών για τη βία, με αφορμή τη φασιστική επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη, έχει σχεδόν τα πάντα. Μικροπολιτικές εκατέρωθεν κατηγορίες, εξίσωση του γιαουρτιού με το μαχαίρι, μετακύλιση της ευθύνης στους… Αγανακτισμένους, καταδίκη «της βίας απ’όπου κι αν προέρχεται» με εμμονή στα τρικάκια του Ρουβίκωνα, ξέπλυμα, χαιρεκακία για τον δήμαρχο που «ας πρόσεχε» και, αν τύχει, κάποια κουβέντα για την ακροδεξιά και τον φασισμό. Υπάρχουν όμως και μορφές βίας για τις οποίες η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και δυστυχώς της κοινωνίας επιλέγει να σιωπά. Σήμερα, συμπτωματικά, είδαμε μερικές από αυτές.

…Το δικαστήριο έκρινε ένοχους τους μετανάστες, παρά την αντίθετη εισήγηση του εισαγγελέα, παρά τις αντιφατικές καταθέσεις των αστυνομικών και, το σημαντικότερο, την ύπαρξη βίντεο μέσα από τα κρατητήρια που δείχνει λεπτό προς λεπτό τι συνέβη εκείνη τη μέρα και το πώς οι αστυνομικοί μπαίνουν στο κελί τους, τους ξυλοκοπούν και τους τραυματίζουν σοβαρά, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.
Το βίντεο διαψεύδει κατάφωρα τους αστυνομικούς, που υποστήριξαν ότι έγινε απόπειρα απόδρασης (ενώ οι ίδιοι ανοίγουν το κελί για να τους ξυλοκοπήσουν), απόπειρα «στάσης» (οι μετανάστες, 8 με 10 μήνες κρατούμενοι ζητούσαν να ενημερωθούν για την κράτησή τους), ενώ επίσης ότι «γλίστρησαν και χτύπησαν μόνοι τους». Το δικαστήριο όμως, είχε άλλη άποψη, εφαρμόζοντας το ρητό «η Δικαιοσύνη είναι τυφλή» κάπως διαφορετικά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129558/Gia-ti-bia-tou-eksousiasti-tha-poume-tipota

Όταν για χρόνια χάιδευες τον τραμπουκισμό, εξέθρεφες τραμπούκους – Aπό την Κατερίνα Παναγοπούλου | ATHENS VOICE

Ο εκτσογλανισμός της κοινωνίας είχε προηγηθεί του τραμπούκικου ξυλοδαρμού του Γ. Μπουτάρη από φασίστες.

…Η λίστα με τις φράσεις που επί χρόνια δικαιολογούσαν πράξεις βίας, επιθέσεις, τραμπουκισμούς και αντιδημοκρατικές, φασιστικές συμπεριφορές δεν έχει τέλος.
Η εργαλειοποίηση της βίας έχει παρελθόν.

…Στα χρόνια του μνημονίου ήταν η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση, που η βία έγινε αποδεκτή ως δικαιολογημένη αντίδραση και ως όπλο στην πολιτική αντιπαράθεση. Χρόνια γεμάτα τραμπουκισμούς και επιθέσεις. Ο φασισμός κόκκινος ή μαύρος ποτέ δεν απομονώθηκε πραγματικά. Ποτέ δεν ειπώθηκε ξεκάθαρα ότι οποιαδήποτε εκδήλωση φασισμού, υπό οποιαδήποτε ταμπέλα και για οποιονδήποτε λόγο (είτε εθνικό, είτε οικονομικό, είτε οποιονδήποτε άλλο) πρέπει να καταδικάζεται.
…Διότι στα χρόνια των μνημονίων η ελληνική κοινωνία δεν διχάστηκε απλά. Τρελάθηκε. Αποσταθεροποιήθηκε. Η ρητορική του μίσους, οι κραυγές για προδότες, προσκυνημένους και δωσίλογους, η διάχυση της ανομίας και της ανοησίας, η προκλητική ανοχή και το χάιδεμα της τρομοκρατίας και των φασιστικών συμπεριφορών οδήγησαν να βγει στην επιφάνεια το περιθώριο. Το λούμπεν έγινε mainstream.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/444625_otan-gia-hronia-haideyes-ton-trampoykismo-exethreyes-trampoykoys

Βίαια πολιτικά παιχνίδια – Aπό τον Λεωνίδα Καστανά | ATHENS VOICE

Αν κάτι χρειάζεται αυτός ο τόπος, είναι η τόλμη του θετικού παραδείγματος.

Η πολιτική βία είναι εγκατεστημένη στην ελληνική κοινωνία και νομιμοποιημένη στο εθνικό φαντασιακό. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν την αντιμάχεται στα σοβαρά, κάποια την ανέχονται, άλλα τη χρησιμοποιούν. Οι εκδηλώσεις της δεν προκαλούν την έμπρακτη δημόσια καταδίκη. Δεν γράφονται γι’ αυτήν εκθέσεις στα σχολεία. Οι αρχές στέκουν αμήχανες μπροστά της. Σοβαρά αιματηρά γεγονότα χάνονται πολύ γρήγορα στη λήθη. Έχουμε μάθει να ζούμε μαζί έτσι ώστε οι εκφάνσεις της να μην έχουν άμεσες πολιτικές συνέπειες. Σε ποιο βάθος όμως υποσκάπτουν τους δημοκρατικούς θεσμούς;

…Η πολιτική βία έχει τη ρίζα της στον φόβο και το μίσος για τη δημοκρατία. Για τον φασίστα κάθε χρώματος είναι μίσος κοινωνικο-παθολογικό που μεταλλάσσεται σε ιδεοληψία και εκφράζεται ως πολιτική στάση. Για το πόπολο γίνεται ευκαιριακά μέσο προσοδοθηρίας, απόδοσης δικαιοσύνης ή άμυνας. Μια επικίνδυνη επικοινωνία που δίνει τη δυνατότητα στη βία από μέσο να μετατρέπεται σε μήνυμα και να παράγει τη δική της ιδεολογία. Ειδικά σε μια εποχή ανόδου λαϊκιστών ηγετών με αυταρχικές τάσεις που μπορούν να παρακάμπτουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και να ασκούν την εξουσία τους μέσω παρακρατικής βίας. Αν οι αποφάσεις των θεσμών δεν τους ικανοποιούν, μπορούν να στέλνουν τους «ειδικούς» να τους συνετίσουν…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/447285_viaia-politika-paihnidia

Μιχάλης Μπλέτσας: Η ανισότητα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του δυτικού κόσμου – Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO

Ο διευθυντής Πληροφορικής στο Media Lab του ΜΙΤ μιλάει στο LiFO.gr για την ελληνική πολιτική παθογένεια, τις προκλήσεις της εποχής, την πληροφορική και το πώς επηρεάζει τη ζωή μας η τεχνητή νοημοσύνη.

…μου εξηγεί ότι το κεντρικό μότο του εργαστηρίου που διευθύνει στηρίζεται στη φράση: «Ψάχνουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν ξέρουμε». Επίσης, εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά του για την ελληνική πραγματικότητα, τονίζοντας ότι «προσπαθούμε για πράγματα που δεν έχουν σημασία» και πως λειτουργούμε πάντοτε σύμφωνα με την «αρχή της ελάχιστης προσπάθειας».

…— Γιατί η πολιτική παθογένεια εξακολουθεί να μας απασχολεί;
– “Γιατί δεν έχουμε μάθει να είμαστε μια συναινετική κοινωνία πολιτών. Ύστερα από οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης δεν έχουμε συμφωνήσει στο τι πραγματικά έφταιξε, πώς επιμερίζονται οι ευθύνες αλλά και γιατί ταλαιπωρηθήκαμε τόσο άσχημα. Δεν μπορείς να ξεπεράσεις ένα πρόβλημα, αν δεν παραδεχτείς ότι υπάρχει.”

…— Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της παιδείας;
“Η απουσία αξιολόγησης. Η παιδεία μας είναι ακόμα προσκολλημένη στη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση, ενώ βρισκόμαστε ήδη στην τέταρτη. Επί της ουσίας, είναι συνδεδεμένη με την απλή μετάδοση γνώσης, όταν όλες σχεδόν τις απαντήσεις μπορούμε να τις βρούμε με ένα απλό κλικ στο Google. Δεν εκπαιδευόμαστε στις δεξιότητες που χρειάζονται σήμερα και προφανώς δεν περιορίζονται στην απλή γνώση. Επίσης, δεν επικεντρωνόμαστε στη δημιουργικότητα, στην ομαδικότητα, στην κριτική σκέψη, στην ανάλυση και στη σύνθεση. Το ζητούμενο δεν είναι η απάντηση αλλά η διαμόρφωση της σωστής ερώτησης. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι βαθιά αγκυλωμένο και προσκολλημένο στο παρελθόν.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/ideas_articles/194264/mixalis-mpletsas-i-anisotita-einai-to-megalytero-provlima-toy-dytikoy-kosmoy

Μεταρρύθμιση και Ιδεοληψία – Aπό την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE

Πώς άνθρωποι και παρατάξεις που εξευτέλισαν την παιδεία θα μπορέσουν τώρα να να την εκσυγχρονίσουν;

…Το πρόβλημα τώρα είναι πώς θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις μια κυβέρνηση τόσο φτωχή σε ιδέες. Η αντίληψη της ενίσχυσης του λυκείου έναντι του φροντιστηρίου είναι βεβαίως σωστή· τι θα γίνει όμως με το τεράστιο δίκτυο της παραπαιδείας που έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη συντεχνία εδώ και μισό αιώνα; Πώς θα αλλάξει το σχολείο όταν οι κυβερνήσεις θωπεύουν συνδικαλιστές καθηγητές και γονείς που συμμετέχουν σε μαθητικές καταλήψεις; Ο Έλληνας που παίζει το κομπολόι χαλαρά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ή κατεβαίνει σε συλλαλητήρια μαζί με ρασοφόρους και ρατσιστές –δηλαδή το κατασκεύασμα αυτού του σχολείου που συνδυάζει την εθνικιστική δεξιά με τη χυδαία αριστερά– είναι αντικείμενο πολιτικής κολακείας· τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία, αυτή η ψυχική ανισορροπία – την οποία επιδείνωσε η πολιτικοποίηση του σχολείου απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο τους Έλληνες από τη γνώση.

…Οι πολιτισμοί που δεν έχουν γνωρίσει Αναγέννηση αποστρέφονται το καινούργιο. Το χαρακτηριστικό της Αναγέννησης ήταν οι ανοιχτοί ορίζοντες, η περιέργεια του ανθρώπου, η θέληση να γνωρίσει… Εμείς θεωρούμε ότι τα ξέρουμε όλα.
…Στην ελληνική κοινωνία είναι πολύ περιορισμένες οι ομάδες των ανθρώπων που καινοτομούν. Και η κοινωνία τους θεωρεί ανεπιθύμητους: προτιμά την ομφαλοσκόπηση και τη σιγουριά. Είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την καινοτομία και την έρευνα· δεν είναι οικονομικό ζήτημα· είναι ζήτημα μυαλού. Στο βάθος, ο λόγος για τον οποίον είναι διαλυμένη η παιδεία είναι ο φόβος μήπως ενισχυθεί το ρεύμα μιας ανησυχίας: τόσο η αριστερά –δηλαδή η συντήρηση– όσο και η Εκκλησία εμποδίζουν οποιαδήποτε αλλαγή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/439629_metarrythmisi-kai-ideolipsia

Θα ξεφτιλίσουμε και τις πανελλαδικές; – Aπό τον Λεωνίδα Καστανά | ATHENS VOICE

Σε όλον τον κόσμο, η εισαγωγή σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή απαιτεί ένα βαθμό πρόσβασης ο οποίος αποκτάται και με κάποιου είδους αδιάβλητες ανακεφαλαιωτικές εξετάσεις στο τέλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μπορεί αυτές να διαφέρουν από τις δικές μας αλλά υπάρχουν. Κάποιες χώρες έχουν και άλλες διαδικασίες επιλογής εντός των σχολών μέχρι να καταφέρει ο φοιτητής/τρια να φτάσει στο πτυχίο. Η δυνατότητα οριζόντιας μετακίνησης εντός της σχολής επιτρέπει αλλαγές προσανατολισμού ανάλογα με τις επιδόσεις σε κάθε φάση. Με δυο λόγια αν δεν κάνεις για γιατρός γίνεσαι νοσοκόμος.

…Η αξιολόγηση είναι το σημαντικότερο στάδιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκπαιδεύει διότι δοκιμάζει τα πάντα. Κατανόηση, κρίση, ρίσκο, επιλεκτική ικανότητα, ταχύτητα, ψυχραιμία, θέληση, αποτελεσματικότητα, σαφήνεια. Αυτά δηλαδή που δεν είναι και τόσο δημοφιλή στη χώρα μας. Αυτό το έχει εμπεδώσει ο κάθε λαϊκιστής και ψάχνει τρόπους να ακυρώσει την αξιολόγηση και την αριστεία. Του χαλάνε την πιάτσα. Του ακυρώνουν την καθολική λουμπενοποίηση τους έθνους που είναι και ο στόχος του.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/439709_tha-xeftilisoyme-kai-tis-panelladikes

Φοιτητικές εκλογές: Ποιος νοιάζεται; – Aπό τον Δημήτρη Φύσσα | ATHENS VOICE

Από τις καταλήψεις του 1979 και μετά (οι οποίες, ήδη από τότε, είχαν γίνει για όλο και πιο εύκολες σπουδές), το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε συνεχή ύφεση.

…Τώρα αυτό που ζούμε –με μερικές σημαντικές εξαιρέσεις προσωπικής αυταπάρνησης φιλότιμων και ατρόμητων διδασκόντων και διδασκουσών– είναι ο αργός θάνατος των ελληνικών πανεπιστημίων, πολλά από τα οποία είναι απλά «άταφοι νεκροί». Όμως, οι φορολογούμενοι συνεχίζουν να τα συντηρούν, οι απασχολούμενοι σ’ αυτά συνεχίζουν να πληρώνονται, οι φοιτητές συνεχίζουν να παίρνουν πτυχία, οι κ. Φίλης και Γαβρόγλου να εκτελούν διάφορα απίθανα σχέδια (το πιο πρόσφατο: η πανεπιστημιοποίηση ενός αριθμού ΤΕΪ) κλπ. Α, και φυσικά γίνονται και οι φοιτητικές εκλογές, πάντα όλο και πιο αργά, πάντα όλο και πιο κοντά στο καλοκαίρι και τις διακοπές.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/443810_foititikes-ekloges-poios-noiazetai

Κοινωνία Των Πολιτών Και Φιλανθρωπία Στην Ελλάδα | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Τα τελευταία χρόνια η “Κοινωνία των Πολιτών” και τα κοινωφελή Ιδρύματα φαίνεται πως αναλαμβάνουν έναν όλο και πιο ενεργό ρόλο ως προς την αντιμετώπιση άμεσων κοινωνικών προβλημάτων και την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών ζωής για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Πόσο καλά όμως γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες τη δραστηριότητα των κοινωφελών ιδρυμάτων; Πώς αξιολογούν τη δράση τους; Πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι έννοιες όπως ο εθελοντισμός, η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία;

Η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μποδοσάκη χαρτογραφεί τις απόψεις των Ελλήνων πολιτών σε μια σειρά από θέματα που σχετίζονται με τον ρόλο της Κοινωνίας των Πολιτών και της φιλανθρωπίας στη χώρα μας. Η έρευνα εκπονήθηκε από τη Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης ΕΠΙ ΠΑΜΑΚ τον Ιανουάριο του 2018.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.dianeosis.org/research/civilsociety/

Πεδίον του Άρεως ώρα μηδέν: Ή αναγεννιέται ή πεθαίνει οριστικά – Από τον Δημήτρη Καλαντζή | HUFFPOST GREECE

Η μεγάλη επιτυχία των δύο πρόσφατων εθελοντικών διοργανώσεων στο Πεδίον του Άρεως, του «OΠΑ run» από τους φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου και του «Τρέχουμε στις γειτονιές της Αθήνας» από τους «Αθηναίους Δρομείς», έδειξαν ότι η τύχη του Πεδίου του Άρεως δεν έχει κριθεί. Απέναντι στην καθημερινότητα της παραβατικότητας, της απαξίωσης και του φόβου, υπάρχουν άνθρωποι με θέληση και πείσμα να ξανακάνουν το Πάρκο έναν ζωντανό δημόσιο χώρο πρασίνου για όλους.

…Με το πείσμα τους οι κάτοικοι του Πεδίου του Άρεως έχουν καταφέρει τον τελευταίο χρόνο να αναδείξουν τον απόλυτο παραλογισμό της Αθήνας: να διαθέτει έναν μεγάλο, πανέμορφο χώρο πρασίνου ανάμεσα σε πυκνοδομημένες γειτονιές, και αντί να τον διατηρεί «σαν τα μάτια της», ως κέντρο ζωής, ανάπαυσης, ψυχαγωγίας, άθλησης, επικοινωνίας και πολιτισμού, να τον έχει παραδώσει στη μαφία των ναρκωτικών.

…Μόνη ασυγκίνητη από τις εξελίξεις παραμένει η ηγεσία της Περιφέρειας Αττικής που έχει τυπικά και ουσιαστικά την ευθύνη λειτουργίας του Πάρκου. Από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε ως «εχθρούς» τους κατοίκους, αρνήθηκε οποιονδήποτε διάλογο μαζί τους, επιχείρησε να τους προσδώσει πολιτικές και οικονομικές (;) σκοπιμότητες και συνεχίζει την τακτική της «στρουθοκαμήλου» απέναντι στα προβλήματα, αντί να βγει με γενναιότητα, να παραδεχτεί τις αβελτηρίες της (κλειστά κιόσκια, κλειστές επί 8 μήνες παιδικές χαρές, κλειστές δημόσιες βρύσες, κλειστές δημόσιες τουαλέτες, παραμελημένο πράσινο, κατεστραμμένα πλακόστρωτα κ.α.) και να κηρύξει πανστρατιά για την αναγέννηση του Πάρκου.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/pedion-toe-areos-ora-meden-e-anayennietai-e-pethainei-oristika_gr_5af13f5ee4b0ab5c3d69209a?utm_hp_ref=gr-blogs

Αθήνα 2018 – Από τον Σπύρο Βλέτσα | ATHENS VOICE

Το μόνο κομμάτι της πόλης που εξαιρείται από την παρακμή και την εγκατάλειψη είναι το κομμάτι στο οποίο κινούνται οι τουρίστες. Εκεί, χάρη κυρίως σε ιδιωτικές επενδύσεις στο εμπόριο και την ψυχαγωγία, υπάρχει η εικόνα μιας κανονικής ευρωπαϊκής πόλης.
Καμία άλλη ελληνική πόλη δεν έχει το χάλι της σημερινής Αθήνας. Οι υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας κατάφεραν, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, η οικονομική κρίση να μη φέρει φαινόμενα διάχυτου εκφυλισμού.

…Εκεί που ο Δήμος έχει αποτύχει είναι στην βελτίωση της εικόνας περιοχών που βρίσκονται έξω από τo τουριστικό κομμάτι της πόλης. Εξάντλησε την φαντασία του κρεμώντας σημαιάκια και βάζοντας ταμπέλες στο ιστορικό τρίγωνο, για να σηματοδοτήσει μελλοντικούς πεζοδρόμους, αλλά ξέχασε τα τμήματα της πόλης που έχουν ανάγκη από παρεμβάσεις.

…Αυτή που έχει αφήσει το πιο έντονο αποτύπωμα στο σώμα της πόλης είναι η πολιτική της κυβέρνησης. Η ανοχή της απέναντι στη βία και την ανομία είναι συστηματική και προσχεδιασμένη. Αφού εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή πολεμική ρητορεία και διέψευσε τις υποσχέσεις για παροχές σε όλους, θέλει σήμερα να κρατήσει ένα κινηματικό προφίλ. Και αποφάσισε να το κρατήσει, θυσιάζοντας την Αθήνα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/441445_athina-2018

Επένδυση στην εκπαίδευση, εξάλειψη των γκέτο – Από τον Θανάση Παναγόπουλο | ATHENS VOICE

Έτσι σπάει ο φαύλος κύκλος της φτώχειας και μειώνονται οι ανισότητες.

Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει η Παγκόσμια Τράπεζα στην πρόσφατη μελέτη “Fair Progress? Economic Mobility across Generations Around the World”. Στη μελέτη εξετάζονται 148 χώρες προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχει σε αυτές αυτό που λέμε «δίκαιη ανάπτυξη». Κατά πόσο δηλαδή μπορούν οι λιγότερο προνομιούχοι, αυτοί που η οικογένεια τους δεν μπορεί να τους προσφέρει πολλά, να επιτύχουν υψηλά επίπεδα μόρφωσης και να κερδίσουν περισσότερα χρήματα από τους γονείς τους.
Και γιατί ασχολούνται τα «νεοφιλελεύθερα κοράκια» της Παγκόσμιας Τράπεζας με αυτό το ζήτημα; Όπως αναφέρεται στη μελέτη «η δυνατότητα που έχει κάποιος να μορφωθεί και να αυξήσει έτσι το εισόδημα του, τόσο στη διάρκεια της ζωής του όσο και σε σχέση με τους γονείς του, έχει μεγάλη σημασία για την καταπολέμηση της φτώχειας, τη μείωση της ανισότητας αλλά και για την τόνωση της ανάπτυξης».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/446696_ependysi-stin-ekpaideysi-exaleipsi-ton-gketo

«Ο νεοφιλελευθερισμός επιτίθεται στην εργασιακή αλληλεγγύη» – Από τον Τάσο Τσακίρογλου | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Σερζ Πογκάμ ασχολείται με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και ειδικότερα με την αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας που επιβάλλει παντού ο νεοφιλελευθερισμός, καθώς και με τις κοινωνικές συνέπειες που έχουν η σταδιακή καταστροφή της αλληλεγγύης και η διαδικασία εξατομίκευσης των εργαζομένων.

…”Μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω περισσότερο την επίδραση στους τρεις δεσμούς με παραδείγματα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια επισφαλή εργασία. Ετσι έχουν δυσκολία να οργανώσουν την οικογενειακή τους ζωή, όπως π.χ. οι γυναίκες, με αποτέλεσμα να αποσταθεροποιείται το οικογενειακό σύστημα. Δεύτερον, δεν έχουμε σταθερότητα στην αγορά εργασίας όταν δεν υπάρχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Είναι δύσκολο να οργανώσεις τον ελεύθερο χρόνο σου ή να συμμετέχεις σε εθελοντικές οργανώσεις όταν αναζητάς διαρκώς καλύτερες λύσεις για τη συμμετοχή σου στην αγορά εργασίας. Εχουμε επίσης έντονη επίδραση στη δυνατότητα να συμμετέχουμε στα συνδικάτα, ενώ –όταν βρισκόμαστε σε μια επισφαλή κατάσταση– μειώνεται η δυνατότητά μας να συμμετέχουμε γενικότερα στους θεσμούς, τους οποίους όλο και λιγότερο εμπιστευόμαστε. Ετσι έχουμε αδυνάτισμα και των τριών τύπων δεσμών σ’ αυτήν την κατάσταση.

Τελικά η δημοκρατία είναι δύσκολο να οικοδομηθεί με ένα τέτοιο σύστημα, επειδή οι εργαζόμενοι απασχολούνται με το να βελτιώσουν την κατάστασή τους και δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν τα αισθήματά τους και τις επιθυμίες τους στα άλλα κοινωνικά πεδία.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/arthro/o-neofileleytherismos-epitithetai-stin-ergasiaki-allileggyi

Συγγνώμη, έμεινα έγκυος – Από την Κατερίνα Λομβαρδέα | INSIDE STORY

Στα λόγια ξέρουμε να τιμάμε τις μητέρες. Στις πράξεις δεν τα πηγαίνουμε το ίδιο καλά. Ικανοποιώντας το αίτημα των αναγνωστών μας, αναζητήσαμε περιπτώσεις στον ιδιωτικό τομέα όπου παραβιάστηκαν οι ήδη ανεπαρκείς νόμοι για την προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας. Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά.

…Πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισεΗ απόφαση της 22ας Φεβρουαρίου 2018 να διευκολύνει τους επιχειρηματίες που «ζορίζονται», λέγοντας ότι μπορούν να απολύουν και εγκύους εργαζόμενες, στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, αν το επιτρέπει ο εθνικός νόμος –παρά τις δικλείδες προστασίας που υπάρχουν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Πίσω στα δικά μας, η ισχυρότερη εντύπωση που μας άφησε το ρεπορτάζ είναι πως οι περισσότερες παραβιάσεις δικαιωμάτων δεν συμβαίνουν «εν κενώ», αλλά σε ένα έδαφος ήδη προβληματικό: εργοδότες που παρανομούν συστηματικά απέναντι σε όλους τους υπαλλήλους, μια επιδεινούμενη κρίση στην εταιρεία, ένα ευρύτερο αρνητικό περιβάλλον (π.χ. capital controls). Όμως οι γυναίκες με τις οποίες μιλήσαμε όχι μόνο δεν προστατεύτηκαν μέσα στις δύσκολες συνθήκες, αλλά η κατάστασή τους χρησιμοποιήθηκε από τους εργοδότες ως αχίλλειος πτέρνα, για να πατήσουν πάνω και να τις «αποτελειώσουν». Στις περισσότερες μάλιστα περιπτώσεις μιλάμε για γυναίκες που ήταν υποδείγματα στην εργασία τους. Κι όμως, στην πιο αδύναμη στιγμή τους, αυτό δεν μέτρησε.

…«Οφείλουμε να ενημερωνόμαστε για τα δικαιώματά μας, όσο περιορισμένα κι αν είναι, και να πολεμάμε για να τα διεκδικήσουμε. Λένε πως αν μιλήσεις δεν θα βρεις άλλη δουλειά γιατί ο ένας εργοδότης θα το πει στον άλλον, κ.λπ. Να μην δίνουν σημασία και να μιλάνε».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2HC5w5U

Πρωτομαγιά, αυτή η «κόκκινη» – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Είναι από τις επετείους με τις πιο συγκινητικές ιστορικές αναφορές. Και παραμένει δραματικά επίκαιρη, παρ’ όλη τη «σπουδή» να αποδυναμωθεί, ο συμβολισμός της.

…Όλα ξεκίνησαν την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, οπότε η αμερικανική αστυνομία αιματοκύλισε τη μεγάλη, ειρηνική εργατική συγκέντρωση στην πλατεία Heymarket με αφορμή μια «προβοκατόρικη» βομβιστική επίθεση.
Δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν κι εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Συνελήφθησαν οκτώ διαδηλωτές, αναρχικοί ακτιβιστές οι περισσότεροι. Τέσσερις εκτελέστηκαν στην κρεμάλα, ενώ ένας πέμπτος αυτοκτόνησε στη φυλακή.

Το ελληνικό αντίστοιχο είναι σίγουρα η Πρωτομαγιά του ’36 στη Θεσσαλονίκη, όπου χωροφύλακες σκότωσαν δώδεκα καπνεργάτες και τραυμάτισαν πολύ περισσότερους – το τραγικό γεγονός αποτύπωσε στον «Επιτάφιό» του ο Γιάννης Ρίτσος.
Είχε δίκιο να αισιοδοξεί ο Σπάις. Λίγα χρόνια αργότερα, το εργατικό κίνημα γιγαντώθηκε σε Αμερική κι Ευρώπη κερδίζοντας – με πολύ μόχθο, αίμα κι αγώνα – μια σειρά κατακτήσεις, από το 8ωρο μέχρι συνδικαλιστικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/190925/protomagia-ayti-i-kokkini

31 Πράγματα Που Πρέπει Να Διεκδικήσει Η Ελλάδα Στην Ευρώπη – Από τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις σε συνεργασία με το ΕΛΙΑΜΕΠ καταγράφει 31 συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής τις οποίες η χώρα μας θα μπορούσε να προτείνει, να υποστηρίξει και να συνδιαμορφώσει στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

…Ποια θέση πρέπει να υποστηρίζει η χώρα μας στο θέμα της διακυβέρνησης της ευρωζώνης, ας πούμε; Τι εργαλεία πρέπει να προτείνει ή να διεκδικήσει για την ενίσχυση της απασχόλησης και των επενδύσεων; Τι πρέπει να διεκδικήσει στις πολιτικές μετανάστευσης που θα σχεδιάσει η Ε.Ε., στα θέματα κοινωνικής πολιτικής, στη δικαιοσύνη, στη φορολογία, στην αγροτική πολιτική, στην εκπαίδευση ή στην ενέργεια; Ποιο είναι το συμφέρον της χώρας μας σε κάθε περίπτωση και πώς μπορεί να το διεκδικήσει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.dianeosis.org/2018/05/31_european_policies/

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας θέλει να ποινικοποιηθεί η αγορά του σεξ, οι εργαζόμενοι διαφωνούν – Από την Κατερίνα Οικονομάκου | INSIDE STORY

Μια επεισοδιακή ημερίδα για την πορνεία –με τους άμεσα ενδιαφερόμενους όχι στο πάνελ, αλλά στο κοινό– βασίστηκε στην άποψη ότι η εργασία στο σεξ είναι πάντα αποτέλεσμα καταναγκασμού. Υπάρχει μία και μοναδική φεμινιστική αλήθεια; Και μπορούμε να γίνουμε η Σουηδία του Νότου;

…Θα μπορούσαμε να συζητάμε για ημέρες για το αν η σεξουαλική εργασία μπορεί να είναι ή όχι (και) ελεύθερη επιλογή ενός ενήλικου ατόμου. Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι ότι, ενώ όσα λέγονται σε αυτό το αμφιθέατρο από τους διοργανωτές και εισηγητές αφορούν τις πολύ πραγματικές ζωές χιλιάδων ανθρώπων που εργάζονται στον χώρο του σεξ στη χώρα μας και στις δικές τους ζωές θα έχει άμεσο αντίκτυπο το σουηδικό μοντέλο αν εφαρμοστεί, όπως προτείνει η ΓΓΙΦ, μεταξύ των εισηγητών δεν υπάρχει ούτε ένας εκπρόσωπός τους, όπως δεν υπάρχει εκπρόσωπος κάποιας από τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών που υποστηρίζουν τα δικαιώματά τους.

…Η Μαρία Ξανθάκη, όπως και η Άννα Κουρουπού, υπεύθυνη στη Red Umbrella Athens για την ενδυνάμωση της κοινότητας των εργαζομένων στο σεξ, εξηγούν ότι εκείνο που σταθερά υποστηρίζουν είναι να παρουσιαστούν ισότιμα και τα τέσσερα μοντέλα για τη σεξουαλική εργασία, να μελετηθούν «και να σχεδιαστεί ένα ελληνικό μοντέλο, κάτι που να ταιριάζει στη δική μας κοινωνική πραγματικότητα».

Στο μεταξύ, ενώ από την πλευρά της ΓΓΙΦ επανειλημμένα τονίστηκε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή του κοινωνικού διαλόγου και ότι όλες οι φωνές είναι ευπρόσδεκτες, στην ημερίδα αποσιωπήθηκε η θέση που έχουν διατυπώσει, με ανακοίνωσή τους, 11 οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών σχετικά με το πόρισμα. Σε αυτήν, οι οργανώσεις κάνουν λόγο για ένα πόρισμα «που θεωρεί εκ προοιμίου την εργασία στο σεξ ως εκμετάλλευση και συνεπώς την εξισώνει με τη σωματεμπορία, αγνοώντας το θεμελιώδες δικαίωμα του ατόμου στην αυτοδιάθεση, όταν δεν συντρέχουν συνθήκες βίας. Ακολούθως, δεν λαμβάνει υπόψιν την επιχειρηματολογία και την τεκμηρίωση διεθνών οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, που υποδεικνύουν την πλήρη νομιμοποίηση της εργασίας στο σεξ ως εργαλείο κοινωνικής ενσωμάτωσης. Η συγκεκριμένη στρατηγική υπηρετεί παράλληλα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας». Καταγγέλλουν ότι «το πόρισμα της Γενικής Γραμματείας εκπονήθηκε κατά πλειοψηφία από μια επιτροπή στην οποία αποκλείστηκαν εκπρόσωποι σωματείων εργαζομένων στο σεξ και οργανώσεων που ασχολούνται με την προάσπιση των δικαιωμάτων τους και την ενδυνάμωση τους».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2HC6Plk

Κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα κανάλια – Aπό την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE

Τα ιδιωτικά κανάλια απαντούν στα κρατικά με τη θεαματικότερη μεροληψία όλων των εποχών.

…Έχουμε μείνει πίσω όπως σε όλα: παντού η τηλεόραση έχει απογειωθεί καλλιτεχνικά· τα reality shows απευθύνονται πια μόνο σε υπέργηρους, αναλφάβητους και λούμπεν· δεν συνιστούν το κύριο σώμα των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι μόνο αισθητικό μιας και ποτέ δεν είναι «μόνο» αισθητικό: σήμερα, τα ιδιωτικά κανάλια –ως προέκταση και προϊόν μίμησης των ηλεκτρονικών μέσων– απαντούν στα κρατικά με τη θεαματικότερη μεροληψία όλων των εποχών· δεν μεταδίδουν ειδήσεις· μεταδίδουν γνώμες, σχόλια και κουτσομπολιά τα οποία εκφέρονται με σπουδαιοφάνεια και εντάσσονται στα δελτία ειδήσεων.

…Δημοσιογράφος πλέον μπορεί να γίνει ο κάθε αγράμματος, ο κάθε αήθης, ο κάθε ξεπουλημένος σε κομματικά και οικονομικά συμφέροντα – όχι, δεν ήταν πάντοτε έτσι· ούτε τα αντιπολιτευόμενα τηλεοπτικά κανάλια ήταν in-your-face φερέφωνα των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Εδώ έχουμε συμπυκνωμένη εικόνα media bias…

…Καθώς περνάει ο καιρός, η ποιότητα φθείρεται σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους· όταν η παιδεία καταρρέει, ακολουθεί η κατάρρευση όλων. Η δημοσιογραφία είναι το άριστο παράδειγμα του πώς η αγραμματοσύνη μπορεί να αποβεί πολύ επικίνδυνη, ιδιαίτερα σε χώρες χωρίς ιστορικές δημοσιογραφικές σχολές, χωρίς ισχυρούς θεσμούς επαλήθευσης, χωρίς watchdog groups που να επαγρυπνούν έναντι της παραπληροφόρησης και να αποκαλύπτουν τα ψέματα, τις παραπλανητικές υπερβολές, τις συκοφαντίες, τις διαστρεβλώσεις.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/445096_kyvernitika-kai-antipoliteyomena-kanalia

Το τραπέζι της διαπλοκής και πώς να το καταστρέψουμε – Aπό τον Θάνο Καμήλαλη | ΤΗΕ PRESS PROJECT

Με την απόφαση του ΕΣΡ για τις νέες τηλεοπτικές άδειες και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου από το Συμβούλιο της Επικρατείας, o διετής «πόλεμος» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους καναλάρχες για τη «ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου» οδεύει προς το τέλος του. Αν υπάρχει «νικητής», σίγουρα δεν είναι η κυβέρνηση, που σταδιακά απομακρύνθηκε από τις αρχικές προσδοκίες και χαμήλωσε σημαντικά τον πήχυ, προχωρώντας τελικά και ουσιαστικά σε συνθηκολόγηση. Το αν θα υπάρχει χαμένος στη νέα, παλιά εποχή το ξέρουμε όμως: Είναι αυτός που ήταν πάντα. Εκτός αν…

…Μπορεί οι υποθέσεις να είναι διαφορετικές, ουσιαστικά όμως κόμματα και μεγαλοεπιχειρηματίες είναι μέλη του ίδιου σαθρού παιχνιδιού. Μπορεί να χωρίζονται σε στρατόπεδα, να αλλάζουν συμμαχίες, να υποστηρίζουν μέσω των ΜΜΕ που ελέγχουν ή την επόμενη μέρα να βρίσκονται απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση (βλ. περίπτωση Ψυχάρη με μαύρα, μετά κόκκινα, μετά ξανά μαύρα πρωτοσέλιδα του τότε ΔΟΛ), αλλά δρουν και συνδιαλέγονται στο ίδιο σύστημα, που υπερβαίνει κατά πολύ τον κάθε Μαρινάκη και τον κάθε Σαββίδη.
Η διαπλοκή είναι πρόβλημα δομικό και όχι μεμονωμένα σκάνδαλα και περιπτωσιολογία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129016/To-trapezi-tis-diaplokis-kai-pos-na-to-katastrepsoume

Από το μαύρο της ΕΡΤ στο μαύρο μέσα στην ΕΡΤ – Από τους Κωνσταντίνο Πουλή, Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Υποβάθμιση του προγράμματος, απομάκρυνση ικανότατων στελεχών, αδιαφορία για την υλοποίηση στοιχειωδών επιχειρησιακών σχεδίων, δημιουργία ενός νέου οργανογράμματος – «εξαμβλώματος» και παροχή προκλητικών για την κοινωνία προνομίων σε «επαγγελματίες συνδικαλιστές, συνθέτουν τη νέα (και ταυτόχρονα πολύ παλιά) εικόνα της ΕΡΤ, με υπαιτίους τη διοίκηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Αυτά καταγγέλλει ο Νίκος Μιχαλίτσης, Γενικός Διευθυντής Τεχνολογίας της ΕΡΤ, που υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του μέσω ανοιχτής επιστολής και λίγο αργότερα, μίλησε εκτενέστερα στο ραδιόφωνο του TPP.

…Yπήρξαν δύο παρεμβάσεις της διοίκησης οι οποίες ήταν κρίσιμες για τη δομή της ΕΡΤ. Όπως είπα, το οργανόγραμμα και κάποιες προσθήκες στον Γενικό Κανονισμό Προσωπικού, προκλητικές για την κοινωνία. Η γνώμη μου είναι ότι εκεί θα έπρεπε να υπάρχει μια παρέμβαση από την πολιτική ηγεσία, που έχει τοποθετήσει αυτήν τη διοίκηση. Η γνώμη μου είναι λοιπόν ότι θα έπρεπε να έχει αντιδράσει η Πολιτεία, ειδικά όταν υπήρξαν πολλές αρνητικές κριτικές και όταν οι αποφάσεις δεν πάρθηκαν με διαφάνεια και διάλογο, αλλά ήρθαν αιφνιδιαστικά και παρουσιάστηκαν ως ένα σχέδιο το οποίο ήρθε και ψηφίστηκε άμεσα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/128787/mixalitsis

Κύκλωμα φαρμάκων: «Θα βγάλουμε πολλά λεφτά από τα νοσοκομεία» – Από τον Τάσο Τέλλογλου | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι χαμηλές τιμές πρωτοτύπων φαρμάκων στην Ελλάδα (μέσα στις τρεις χαμηλότερες) σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, η –σε κάποιες περιπτώσεις– κακή λειτουργία νοσοκομειακών μονάδων αποθήκευσης φαρμάκων και οι δυνατότητες παράλληλου εμπορίου μέσα στην Ε.Ε. από χώρα σε χώρα, ιδιαίτερα προς τις χώρες με πολύ ακριβότερα φάρμακα, οδήγησαν στη γιγάντωση ενός αποκρουστικού κυκλώματος διακίνησης κλεμμένων φαρμάκων από ελληνικά κρατικά φαρμακεία σε χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά και όχι μόνο. Στα πλαίσια αυτού του «πρωτότυπου» εμπορίου διακινήθηκαν, από το 2013 έως σήμερα, 14.500 σκευάσματα προς Ε.Ε. και τρίτες χώρες.

…«Θα βγάλουμε πολλά λεφτά από τα νοσοκομεία», φέρεται να λέει ο επικεφαλής του κυκλώματος Ντεγιάμπ. Παρ’ όλα αυτά, ο τζίρος του συγκεκριμένου κυκλώματος από το Λαϊκό Νοσοκομείο δεν ξεπερνάει το 12% των 25 εκατ. ευρώ που φέρεται ότι έχει διακινήσει από το 2013 σε αυτή την πρωτοφανή επιχείρηση κλοπής και εμπορίας ακριβών φαρμάκων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/964651/gallery/epikairothta/ellada/kyklwma-farmakwn-8a-vgaloyme-polla-lefta-apo-ta-nosokomeia

Η διαμάχη της Folli-Follie με το επενδυτικό κεφάλαιο Quintessential Capital Management – Από τον Χρήστο Ιωάννου | INSIDE STORY

H εταιρεία διαχείρισης επενδυτικών κεφαλαίων Quintessential Capital Management κατηγορεί μιαν ελληνική εταιρεία, από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες παγκόσμια στον κλάδο των επώνυμων κοσμημάτων, την πασίγνωστη Folli Follie, ότι μαγειρεύει τις οικονομικές της επιδόσεις. Τι απαντά η διοίκηση σε μία μάχη που μόλις αρχίζει και ωφελεί τους ανταγωνιστές.

…Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα της Quintessential Capital Management, η Folli Follie δεν είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη πολυεθνική εταιρεία μόδας με διψήφιο ρυθμό ανάπτυξης στην κύρια αγορά της, την Ασία, όπως προκύπτει από τις οικονομικές καταστάσεις της και από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της εταιρείας, αλλά μια μη κερδοφόρα εταιρεία που έχει μικρότερα έσοδα, μικρότερο μέγεθος δικτύου πωλήσεων και ανύπαρκτα ταμειακά υπόλοιπα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2LFAcp0

Εισαγγελέας καλεί Κουτσολιούτσο για Folli Follie – Από τον Χρήστο Ιωάννου | INSIDE STORY

Στην υπόθεση της Folli Follie οι εξελίξεις τρέχουν, αλλά αντί να πέφτει φως, σκοτεινιάζει. Πέφτει ο server της εποπτικής αρχής, δηλαδή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που χειρίζεται την υπόθεση, φεύγει με άδεια άνευ αποδοχών η επικεφαλής της εποπτείας εισηγμένων, και τελικά το διοικητικό συμβούλιο της εποπτικής αρχής υποχρεώνεται από τα γεγονότα να κάνει μήνυση και να στείλει τον φάκελο στον εισαγγελέα.

Tην περασμένη Παρασκευή 25 Μαΐου 2018, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Ελλάδας, αρμόδια εποπτική αρχή για τις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρείες, γνωστοποίησε ότι η διοίκηση της Folli Follie δήλωσε αδυναμία να δώσει στοιχεία που η Επιτροπή ζήτησε. Αποτέλεσμα ήταν να θέσει η εποπτική αρχή τη μετοχή της Folli Follie εκτός διαπραγμάτευσης για λόγους προστασίας του επενδυτικού κοινού.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://bit.ly/2kZSpm0

Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Σκέψεις σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο αναδοχής για τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με αφορμή την 6η Γιορτή Οικογενειών Ουράνιο Τόξο στην Ακαδημία Πλάτωνος.

…Η καταλληλότητα ενός γονιού δεν είναι θέμα φύλου, φυλής, κοινωνικής θέσης, ούτε καν σεξουαλικότητας. Δεν την προϋποθέτει καν η βιολογική συγγένεια – μπορεί ένας βιολογικός πατέρας να είναι άθλιος κι ένας θετός να αποδειχθεί πολύ καταλληλότερος.
Μια στρέιτ μάνα να είναι μέγαιρα και μια λεσβία εξαιρετική – είναι βέβαια λάθος να χρησιμοποιούνται τέτοια παραδείγματα. Η γονεϊκότητα έχει βασικά να κάνει με επιθυμία, παιδεία (όχι απαραίτητα την πανεπιστημιακή), αίσθημα ευθύνης, ωριμότητα, συναίσθηση…

…Εντούτοις, οι πολιτικές αντιδράσεις που προκαλούν τέτοια «περιθωριακά», υποτίθεται, ζητήματα ακόμα και όταν τίθενται με τους πλέον μετριοπαθείς όρους έχουν πάντα μεγάλο ενδιαφέρον αφού αποκαλύπτουν πολλά για το τι ακριβώς καπνό φουμάρουν στην πράξη οι πολιτικοί, τα κόμματα και οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι όσο αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις μειονότητες, τις κοινωνικές εξελίξεις, τις προκλήσεις του μέλλοντος –ενός μέλλοντος στο οποίο, όπως όλα δείχνουν, οι πολλές διαφορετικές μορφές οικογένειας θα είναι περισσότερο ο κανόνας παρά η εξαίρεση- την ίδια τη ζωή τελικά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/casus_belli/191794/i-prooptiki-anadoxis-paidion-apo-omofyla-zeygaria-kai-o-syntiritismos-toy-politikoy-systimatos

Φταίμε όλοι για το έγκλημα της Λέρου! – Aπό τον Κοσμά Βίδο | PROTAGON

Αυτή η αποτρόπαια υπόθεση έρχεται να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά πως αυτό που προβάλλουμε ως παραδοσιακό πρότυπο οικογένειας στην Ελλάδα μπορεί να είναι μία επί Γης Κόλαση. Έρχεται όμως και για να μας βάλει μπροστά στις δικές μας ευθύνες, κάθε φορά που υποπτευόμαστε αλλά σιωπούμε.

…Κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολο να παρέμβεις στις ενδοοικογενειακές υποθέσεις των γειτόνων σου, ακόμα και όταν υποπτευθείς πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Θέλει γενναιότητα. Γιατί μπορεί στο τέλος να βρεθείς υπόλογος για τον τρόπο που ενήργησες. Μπορεί ακόμα και να κινδυνεύσεις. Όμως η σιωπή, αυτή η… διαβόητη σιωπή της τοπικής κοινωνίας –της κάθε κοινωνίας τέλος πάντων από τον μικρόκοσμο των χωριών μας και των πολυκατοικιών μας ως τα πιο διευρυμένα σύνολα στις γειτονιές των πόλεων– είναι ντροπή για όλους μας. Το συνειδητοποιείς κάθε φορά που αποκαλύπτεται μια νέα υπόθεση κακοποίησης ανηλίκων.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/ftaime-oloi-gia-to-egklima-tis-lerou-44341628542

Αυτοί που μένουν πίσω – Από τον Γιάννη Παπαδόπουλο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πέρα από το πένθος, οι οικείοι των αυτοχείρων αντιμετωπίζουν το στίγμα, τις ενοχές και τη γραφειοκρατία.

…Με το ξεκίνημα της κρίσης στην Ελλάδα οι αυτοχειρίες εξελίχθηκαν σε θέμα που συχνά σκαρφάλωνε στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας. Ακόμη και χωρίς σαφείς ενδείξεις, σχεδόν κάθε νέο περιστατικό ταυτιζόταν μονοδιάστατα με την οικονομική κρίση και παρουσιαζόταν ως κρούσμα μιας εθνικής επιδημίας. Τα στατιστικά στοιχεία που κυριάρχησαν στον δημόσιο λόγο ή στην πολιτική αντιπαράθεση είχαν σε αρκετές περιπτώσεις απόκλιση από τα πραγματικά.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα δεδομένα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 2015 καταγράφηκαν 529 αυτοκτονίες, αριθμός μειωμένος σε σχέση με τις 565 του 2014, αλλά μεγαλύτερος από τις 377 του 2010. Η «Κ» μίλησε με συγγενείς που μέσα σε αυτό το κλίμα καλούνται να διαχειριστούν την απώλεια. Αυτές είναι οι ιστορίες εκείνων που μένουν πίσω.

…Περισσότερα από 280 άτομα, συγγενείς αυτοχείρων όπως σύζυγοι, τέκνα και αδέρφια, έχουν λάβει υπηρεσίες από το Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, που λειτουργεί στην Κλίμακα με την υποστήριξη του υπουργείου Υγείας. Η ομάδα των «survivors», όπως αποκαλούνται, έχει περιοδικές συναντήσεις στις οποίες παίρνουν μέρος, εναλλασσόμενα, έως και 12 άτομα. Από τις κλήσεις που δέχεται η γραμμή 1018 το 30%-35% προέρχεται από έμμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή από άτομα που τηλεφωνούν για κάποιον δικό τους.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/966210/interactive/epikairothta/ereynes/aytoi-poy-menoyn-pisw#secondPage

Ο διαστροφικός «ρεβιζιονισμός» του Ερντογάν και η παντουρκική παράνοια – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Ο ευρύτερος χώρος της Κεντρικής Ασίας με τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες αποτελεί το φυτώριο του Παντουρκισμού. Δεν είναι μόνον ο Ερντογάν που χρησιμοποιεί αυτή τη διάσταση. Την ιστορία της Παντουρκικής – Παντουρανικής δυναμικής πυροδότησε όχι ένας ισλαμιστής, αλλά ο άνθρωπος που έβαλε τις βάσεις του οικονομικού φιλελευθερισμού, δυτικόστροφος μεν αλλά ο πρώτος που έθεσε το ζήτημα του «Turk Islam Sentezi», που σημαίνει «Σύνθεση Ισλάμ και Τουρκίας», ο Τουργκούτ Οζάλ. Είναι ο άνθρωπος που πρώτος μίλησε για τον Τουρκισμό από τη Δυτική Κίνα και τους Ουιγούρους έως τη Βαλκανική.

…Η κοινωνία στην Τουρκία βιώνει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα «εθνικής αυτοπεποίθησης», ιδιαίτερα μετά την εκστρατεία του Αφρίν. Στον εμπλουτισμό αυτού του «συναισθήματος εθνικής αυτάρκειας» συνεισφέρουν όλοι οι μηχανισμοί διαμόρφωσης κοινής γνώμης. Ο αντιαμερικανισμός και ο αντιευρωπαϊσμός, καθώς και η αντιπαλότητα με το Ισραήλ, αποτελούν βασικά «κλειδιά» σε αυτό το ιδεολογικό στίγμα. Όλοι συμμετέχουν σε αυτό εκτός του πολιτικοποιημένου τμήματος των Κούρδων γύρω από κόμμα του HDP και όσοι κινούνται γύρω από το ΡΚΚ.
Οι σχεδιασμοί των Δυτικών, ΗΠΑ, Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας για την τρέχουσα περίοδο σε αυτήν την περιοχή, είναι από θολοί έως και πειραματικού χαρακτήρα. Η τάση που κυριαρχεί είναι διπλής όψεως. Από τη μία να περιοριστεί έως και να ακυρωθεί η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία και από την άλλη να διασωθεί η σχέση του ΝΑΤΟ με την Άγκυρα. Το εγχείρημα είναι σχεδόν ανέφικτο να υλοποιηθεί διότι κυρίαρχη τακτική της Άγκυρας είναι να απειλεί χωρίς να το διατυμπανίζει με την αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/439634_o-diastrofikos-revizionismos-toy-erntogan-kai-i-pantoyrkiki-paranoia

Ο Ερντογάν, η «λύκαινα» της τουρκική πολιτικής σκηνής και οι υπόλοιποι παίκτες – Aπό τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE

Κάτι λιγότερο από δυο μήνες έχουν απομείνει για την διενέργεια των Προεδρικών και των Κοινοβουλευτικών εκλογών στην γειτονική μας χώρα και το πολιτικό σκηνικό, όσο και αν προσπαθεί ο Τούρκος Πρόεδρος να παρουσιάσει την εικόνα της σιγουριάς και της σταθερότητας, αναδύει τουλάχιστον νευρικότητα και εκνευρισμό και στα στελέχη του Κυβερνώντος κόμματος αλλά και της αντιπολίτευσης .

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα, συνηγορούν ότι το βασικό στέλεχος της αντιπολίτευσης που θα αντιπαρατεθεί στον Τούρκο Πρόεδρο είναι η Μεράλ Ασκενέρ, πρόεδρος του κατ’ όνομα κεντροδεξιού κόμματος με την ιδιαίτερη ονομασία «Καλό Κόμμα». Η προερχόμενη από το υπερ – εθνικιστικό κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης, με την φασιστική υπό-ομάδα των «Γκρίζων Λύκων» στην αγκαλιά τους, φαίνεται ότι δεν συμμερίζεται τις αιτιάσεις στελεχών της αντιπολίτευσης για κοινό υποψήφιο από τον χώρο σύσσωμης της αντιπολίτευσης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-erntoyan-e-lekaina-tes-toerkike-politikes-skenes-kai-oi-epoloipoi-paiktes_gr_5ae97710e4b022f71a034057

Το παιχνίδι με τα σπίρτα στη Μέση Ανατολή: Ο Τραμπ, η τύχη της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, η παράνοια στη Γάζα και ο ρόλος του Ερντογάν – Aπό τον Νίκο Άγουρο | HUFFPOST GREECE

Οι εκτιμήσεις της επικεφαλής για το Ιράν του Ισραηλινού Ινστιτούτου Εθνικής Ασφάλειας αποκλειστικά στην HuffPost Greece.

Η απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, οι 60 νεκροί και χιλιάδες τραυματίες στα σύνορα της Γάζας, η διεθνής κατακραυγή ενάντια στο Ισραήλ, αλλά και ο ρόλος του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο είναι μερικά από τα φλέγοντα ζητήματα που συζητήσαμε με την Sima Shine από το Ισραηλινό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας (INSS). Η Shine είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας για το Ιράν, ενώ υπήρξε αναπληρώτρια γενική διευθύντρια για το ιρανικό αρχείο στο Υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων του Ισραήλ και επικεφαλής έρευνας στο Τμήμα Πληροφοριών της Mossad. Η πολυετής πείρα της στην εκπόνηση μελετών για τα περιφερειακά ζητήματα ασφάλειας, αλλά και οι επαφές της με κορυφαίους πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι χρήσιμη για να ερμηνεύσουμε ορισμένες από τις πολυεπίπεδες εξελίξεις και τα πυκνά γεγονότα. Ασφαλώς, οι θέσεις της αντανακλούν αμιγώς τις ισραηλινές γεωπολιτικές θεωρήσεις και ερμηνείες των γεγονότων, χρησιμεύουν, όμως, σε μια ρεαλιστική κατανόηση του πιο κρίσιμου και εύθραυστου νευρικού κέντρου του σύγχρονου κόσμου.

“Ως προς την επιθετικότητα του Ερντογάν απέναντι στην Ανατολική Μεσόγειο, θεωρώ ότι η τριμερής στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δημιουργεί εκνευρισμό στους Τούρκους, γιατί γνωρίζουν την προοπτική της και τα σημαντικά αμοιβαία οικονομικά οφέλη για τις χώρες μας. Ωστόσο πρέπει να καταλάβετε ότι ο Ερντογάν δεν μπορεί να παίζει παράλληλα σε πολλά μέτωπα, καθώς για εκείνον το σπουδαιότερο ζήτημα είναι το Κουρδικό και οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/to-paichnidi-me-ta-spirta-ste-mese-anatole-o-tramp-e-teche-tes-perenikes-semfonias-me-to-iran-e-paranoia-ste-yaza-kai-o-rolos-toe-erntoyan_gr_5afc56cae4b0779345d50ddf

Μια μετριοπαθής πρόταση για τη λύση του Παλαιστινιακού – Aπό τον Γιώργο Ρήγα | THE PRESS PROJECT

Καταρχάς να καθησυχάσω τον αναγνώστη που δικαίως δυσανασχετεί με τον φαινομενικά υπερφίαλο τίτλο. Όχι, οι παρακάτω γραμμές δεν είναι προϊόν επιφοίτησης και ούτε πρόκειται να υποδείξω κάτι που κανείς μέχρι τώρα δεν σκέφτηκε. Αντίθετα θα περιγράψω συνοπτικά ό,τι είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ εδώ και δεκαετίες αλλά επιλέγουν να μην το προωθούν διότι συνεπάγεται ουσιαστικές παραχωρήσεις από το ισχυρό μέρος της σύγκρουσης.

…Η λογική λέει πως μόλις λίγα χρόνια μετά το ολοκαύτωμα η διεθνής κοινότητα δεν θα άφηνε 650,000 Εβραίους στο έλεος κανενός επελαύνοντος στρατού. Αντίθετα, θα επενέβαινε και θα επέβαλε μια συμφωνία όπου η εβραϊκή κοινότητα είτε θα περιοριζόταν σε ένα θύλακα στα βορειοδυτικά του σημερινού Ισραήλ, είτε θα της κατοχυρώνονταν προνόμια αναγνωρισμένης μειονότητας σε ένα ενιαίο αραβικό κράτος. Δεδομένου ότι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών προέβλεπαν νίκη των Αράβων, δεν αποκλείεται όσοι εμπνεύστηκαν το σχέδιο διχοτόμησης του 1947 να είχαν εξαρχής κατά νου το σενάριο της μετέπειτα επέμβασης. Όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς και το Ισραήλ ιδρύθηκε σε όλα τα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης πλην Δυτικής Όχθης και Γάζας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129673/Mia-metriopathis-protasi-gia-ti-lusi-tou-Palaistiniakou

Οδοιπορικό στη Μάλτα: Η δολοφονία της Δάφνης στη Mafialand – Από την Τζένη Τσιροπούλου | THE PRESS PROJECT

Στη Μάλτα έφτασα tabula rasa: άγραφο χαρτί, σε σχέση με την πολιτική ιστορία της χώρας και τη ζωή εκεί. Ή σχεδόν άγραφο χαρτί. Η αλήθεια είναι πως η Μάλτα έγινε σημείο αναφοράς για τους δημοσιογράφους όταν στις 16 Οκτωβρίου του 2017 δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι της η Μαλτέζα δημοσιογράφος, Δάφνη Καρουάνα Γκαλιζία που ανάμεσα σε άλλα, είχε αναλάβει την έρευνα των Panama Papers σχετικά με τις offshore εταιρείες που διατηρούσαν πολιτικά πρόσωπα της χώρας της.

…Ποια ήταν, όμως, η Δάφνη; Ποια είναι η Μάλτα και πώς γίνεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα, εν έτει 2017, έτσι απλά μια μέρα, μέρα-μεσημέρι υπό το φως του ήλιου να ανατινάζουν μια δημοσιογράφο; Τι λέει η τοπική κοινωνία; Για τις επόμενες μέρες μου στο νησί θα προσπαθούσα να μάθω και να καταλάβω όσο περισσότερα γινόταν, μένοντας συχνά-πυκνά, παραδέχομαι εκ προοιμίου, με το στόμα ανοιχτό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129678/Odoiporiko-sti-Malta-I-dolofonia-tis-Dafnis-sti-Mafialand

Οι εκλογές στον Λίβανο, οι μνήμες του εμφυλίου και όσα πρέπει να γνωρίζετε για το χθες (και το αύριο) – Aπό τον Νίκο Άγουρο | HUFFPOST GREECE

Αποχαιρετώ τη Βηρυτό λίγες ημέρες πριν λήξει η προεκλογική περίοδος. Σήμερα, Κυριακή 6 Μαΐου, οι Λιβανέζοι πάνε στις κάλπες έπειτα από εννέα χρόνια. Η Βηρυτός του 2018 είναι ακόμη πληγωμένη, αλλά η οικονομία της πάει καλύτερα. Στη Χάμρα, ο Αχμέντ μου λέει ότι η λιβανέζικη λίρα είναι σε καλύτερη φάση, ότι η πόλη ανοικοδομείται ξανά και ότι ακριβά εστιατόρια, μπαρ και γκαλερί ανοίγουν στις χίπστερ γειτονιές του Gemmayzeh και του Mar Mikhael. Από τετράγωνο σε τετράγωνο η πόλη αλλάζει χαμελαιοντικά ύφος και πρόσωπα. Δίπλα στους μπετόν σκελετούς των μισογκρεμισμένων ξενοδοχείων με τους τρύπιους τοίχους από τις σφαίρες, δεσπόζουν υπερπολυτελείς μπουτίκ Tom Ford και Brioni και συγκροτήματα υπερμοντέρνων οροφοδιαμερισμάτων. Λίγο πιο μακριά, σε μια γειτονιά βρώμικη, ανάμεσα σε πάγκους φρούτων ξεπροβάλλει μια γιγαντοαφίσα του Χασάν Νασράλα της Χεζμπολάχ.

…Προτού, λοιπόν, αποχαιρετήσω την Βηρυτό του 2018 και λίγο πριν χρειαστεί να ερμηνεύσω το εκλογικό αποτέλεσμα της επόμενης ημέρας, οφείλω να σκάψω τις ρίζες του Λιβάνου και στις λάσπες, που ο Μααλούφ απεχθάνεται.

Πώς γεννήθηκε ο σύγχρονος Λίβανος…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/oi-ekloyes-ston-livano-oi-mnemes-toe-emfelioe-kai-osa-prepei-na-ynorizete-yia-to-chthes-kai-to-aerio_gr_5aee262fe4b041fd2d275361

Πραξικόπημα στη Βενεζουέλα; Γιατί όχι; – Από την Μαργαρίτα Λιβιεράτου | THE PRESS PROJECT

«Στην πραγματικότητα από τις 92 εκλογικές διαδικασίες που έχουμε παρακολουθήσει θα έλεγα ότι αυτή στη Βενεζουέλα είναι η καλύτερη παγκοσμίως».
Αυτές θα περίμενε κανείς να είναι οι δηλώσεις κάποιου ορκισμένου Τσαβιστή, στην πραγματικότητα όμως τις έκανε ο Τζίμι Κάρτερ, πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος βραβεύθηκε το 2002 με το Νόμπελ Ειρήνης για το έργο του στο Carter Centre.
Η βρετανική εφημερίδα The Guardian τόλμησε να αναφερθεί στο σχόλιο αυτό του Κάρτερ για τη Βενεζουέλα σε άρθρο γνώμης που φιλοξένησε το 2012. Ωστόσο την Τετάρτη η ίδια εφημερίδα φάνηκε να ενστερνίζεται την άποψη που έχουν πλέον υιοθετήσει τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης και χώρες οι οποίες καλούν –σχεδόν απροκάλυπτα— σε πραξικόπημα στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής, κυρίως μετά τη νέα εκλογική νίκη του Νικολάς Μαδούρο στις 20 Μαΐου.
Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ, όπως και οι περισσότερες χώρες, απέρριψαν το αποτέλεσμα των εκλογών.

…Η επίσημη δικαιολογία του MUD για το μποϊκοτάζ ήταν ότι δεν υπήρχαν επαρκείς εγγυήσεις πως δεν θα υπήρχε νοθεία στις εκλογές. Ωστόσο το εκλογικό σύστημα της Βενεζουέλας είναι ένα από τα πιο καλά προστατευμένα από τη νοθεία, ακριβώς εξαιτίας της πικρής εμπειρίας της χώρας προ του 1998. Ο Τζίμι Κάρτερ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, έφτασε στο σημείο να το χαρακτηρίσει «το καλύτερο παγκοσμίως».

…Με δεδομένο ότι ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Χούλιο Μπόρχες και άλλα μέλη της στηρίζουν την επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων εναντίον της χώρας, μοιάζει ξεκάθαρο ότι η στρατηγική τους είναι να οδηγήσουν τη Βενεζουέλα σε πλήρη κατάρρευση και να πάψουν να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δημοκρατική διαδικασία.

Τον Δεκέμβριο ο Τραμπ απείλησε με στρατιωτική επέμβαση στη χώρα: «Διαθέτουμε πολλές επιλογές για τη Βενεζουέλα περιλαμβανομένης της στρατιωτικής, αν κριθεί απαραίτητο».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129672/Praksikopima-sti-Benezouela-Giati-oxi

Γιατί μας μισούν; – Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο | LIFO

Μπορεί να μην υπάρχει πλέον Αποικιοκρατία αλλά υπάρχει η αμερικάνικη βουλιμική αρπαγή κάθε πόρου επί γης, προκαλώντας ένα υπόγειο ή απροκάλυπτο μίσος.

…Οι ιστορικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις μπορεί να μη μοιάζουν αμερικάνικες αλλά λειτουργούν όλο και πιο αμερικάνικα.
Τα ευρωπαϊκά πολιτισμικά απομεινάρια είναι ακόμα μερικά πανεπιστήμια, το ποδόσφαιρο, οι τοπικές κουζίνες, οι αρχαιότητες. Τα νέα παιδιά της Ευρώπης βιάζονται να γίνουν «αμερικανάκια».
Η Αμερική δεν είναι απλώς ο κυρίαρχος του κόσμου. Δεν βασίζεται μόνο στη δύναμη των όπλων της. Ηγείται στις επιστήμες, τις τέχνες, τα Πανεπιστήμια, το Διάστημα και κυρίως ως πρότυπο ζωής.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/194568/giati-mas-misoyn

Πώς οι ακτιβίστριες πέτυχαν να αναγνωρίσει η Σουηδία το σεξ χωρίς συναίνεση ως βιασμό – Από την Katarina Bergehed (Από την ιστοσελίδα του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο περιοδικό Time.) | ΤΗΕ PRESS PROJECT

Το 2013, η κοινωνία της Σουηδίας συγκλονίστηκε από την απόφαση ενός δικαστηρίου να απαλλάξει τρεις νέους άνδρες που κατηγορούνταν για το βιασμό ενός 15χρονου κοριτσιού με ένα μπουκάλι κρασιού μέχρι να αιμορραγήσει. Στην ετυμηγορία αναφερόταν ότι: «oι άνθρωποι που εμπλέκονται σε σεξουαλικές δραστηριότητες κάνουν πράγματα φυσικά και αυθόρμητα ο ένας στο σώμα του άλλου, χωρίς να ζητούν συναίνεση». Η απόφαση του δικαστηρίου και η υπόθεσή τους ότι η άρνηση του κοριτσιού να ανοίξει τα πόδια της μπορεί να ήταν σημάδι «συστολής» ήταν καταλύτης για εκτενείς διαμαρτυρίες. (Αργότερα καταδικάστηκαν στο εφετείο). Η υπόθεση προκάλεσε τη δημιουργία ενός νέου εθνικού κινήματος, το FATTA (“Get It”), το οποίο είχε ως στόχο να αναγνωριστεί στη νομοθεσία το απλό γεγονός ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.

…Παρά την επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, ενός δεσμευτικού πλαισίου συνθήκης για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών, η Σουηδία είναι μόλις η 10η χώρα στη Δυτική Ευρώπη που αναγνωρίζει νομικά ότι το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Μόνο εννέα άλλες χώρες (ή 7 αν υπολογίσουμε τη Μεγάλη Βρετάνια ως μία δικαιοδοσία) έχουν τέτοιους ορισμούς βιασμού. Οι ποινικοί νόμοι αλλού ορίζουν ακόμα το βιασμό με βάση τη σωματική βία ή τις απειλές βίας, τον εξαναγκασμό ή την ανικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της/του.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/129607/Pos-oi-aktibistries-petuxan-na-anagnorisei-i-Souidia-to-seks-xoris-sunainesi-os-biasmo

Η θεωρία της τοξικής αρρενωπότητας επανέρχεται στα χρόνια του #MeToo – Από την Χριστίνα Γαλανοπούλου | LIFO

«Σκοτώστε τους βιαστές», «αθωώστε τις παιδοκτόνους»: ζούμε σε μια εποχή που η ρητορική της υπερασπίζεται για όλα τις γυναίκες, βγάζοντας, όμως από τη συζήτηση τον άντρα.

Αν, ιστορικά, υπήρξαν τρία κύματα φεμινισμού, το 4ο, αυτό στο οποίο κολυμπάμε τώρα, είναι το πιο θολό.

..Ακόμη κι αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την καλοπροαίρετη παρατήρηση της Alison Jaggar ότι αυτό που ενοποιεί τα ποικίλα ρεύματα της φεμινιστικής θεωρίας είναι η κοινή δέσμευση στην εξάλειψη της υποταγής των γυναικών, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει τη θολότητα, τη μανία, την αγάπη για τα άκρα.
Από το να μπερδεύεται η φιλοφρόνηση και το φλερτ με το catcalling και την κουλτούρα του βιασμού, μέχρι το να επιχειρείται η προσπάθεια αθώωσης αποτρόπαιων πράξεων, επειδή έγιναν από γυναίκες στο πλαίσιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας (σ.σ.: ήδη κυκλοφορούν σχετικές αφίσες στην Αθήνα με αφορμή τη νεαρή παιδοκτόνο της Νέας Σμύρνης και άλλα παρόμοια περιστατικά), η σύγχυση είναι τεράστια.
Ναι, στις έμφυλες κοινωνίες ο σεξισμός είναι πιο εύκολα εντοπίσιμος, ωστόσο η απάλειψη του φύλου δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. Η εχθρική, καχύποπτη αντιμετώπιση συνολικά του ανδρικού γένους δεν είναι πανάκεια – η τακτική κάπου χωλαίνει.

…Η πατριαρχία κατέστρεψε τις γυναίκες, αλλά κατ’ αρχάς ρήμαξε τους άντρες ανά τους αιώνες. Ο Jackson Katz, εκπαιδευτικός, ακτιβιστής και συγγραφέας, με εξειδίκευση σε θέματα βίας εναντίον των γυναικών, πιστεύει ακράδαντα σε αυτή τη ζημιά, όχι από την πλευρά που αθωώνει το ανδρικό φύλο για τα όποια εγκλήματά του, αλλά για την πλευρά που ζητά από τον κοινωνικό ιστό τις ευθύνες για τους ρόλους που άνισα απένειμε στα δύο φύλα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/society_articles/194494/i-theoria-tis-toksikis-arrenopotitas-epanerxetai-sta-xronia-toy-metoo

Επικριτές του γαλλικού Μάη – Aπό τον Θανάση Γιαλκετσή | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Πενήντα χρόνια μετά τον Μάη του ’68 και η συζήτηση για το νόημα και τον χαρακτήρα εκείνης της εξέγερσης δεν έχει τελειωμό. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Γάλλου φιλοσόφου Σερζ Οντιέ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «L’ Obs».

…”Δεν απορρίπτω απολύτως τις αναλύσεις τους, αλλά αυτές δεν αρκούν για να καταλήξουμε – σύμφωνα και με τους ίδιους τους συγγραφείς τους!- σε μιαν ευθεία γραμμή που οδηγεί από το ’68 στον νεοφιλελευθερισμό. Οι αρχιτέκτονες της νεοφιλελεύθερης επανάστασης δεν ήταν προοδευτικοί.
Η Θάτσερ ήταν μια συντηρητική, προσηλωμένη στην αναστήλωση του κύρους της εξουσίας και οπαδός ενός ποινικού κράτους, ενώ ο Ρέιγκαν συσπείρωνε μια αντιδραστική και υπερφιλελεύθερη συμμαχία, η οποία, στο όνομα της «σιωπηλής πλειοψηφίας», υπεράσπιζε την τάξη και τον πατριωτισμό και επετίθετο στα συνδικάτα. Όσο για τους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού, αν ο Μίλτον Φρίντμαν μπορούσε να έχει ορισμένες ελευθεριακές αποχρώσεις για το ζήτημα των ναρκωτικών, ο Φρίντριχ Χάγεκ ήταν αλλεργικός απέναντι στους αμφισβητίες.

Ανακυκλώνοντας επιδέξια ορισμένα στοιχεία της αντικουλτούρας, η νεοφιλελεύθερη σκέψη τα αξιοποιεί ως εργαλεία για σκοπούς που δεν ήταν εκείνοι των πρωταγωνιστών του ’68. Καθώς αναμετριούνταν με αντιστάσεις στις επιχειρήσεις κι έπειτα με την κρίση, οι οικονομικές ελίτ είδαν την καπιταλιστική μηχανή να χωλαίνει και κατανόησαν ότι οι παλιές συνταγές «πειθάρχησης» ήταν ανεπαρκείς.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.efsyn.gr/arthro/epikrites-toy-gallikoy-mai

Δεν ταιριάζει μάλλον το «χρυσό ιωβηλαίο» στον Μάη του ’68 – Aπό τον Δημήτρη Πολιτάκη | LIFO

Παρά τη συμπλήρωση «στρογγυλής» πεντηκονταετίας από εκείνη την υπερβατική, ουτοπική συγκυρία, οι σχετικοί εορτασμοί μοιάζουν διστακτικοί και ξενέρωτα εγκρατείς.

…Στο μυαλό μου ο (παρισινός) Μάης του ’68, μέσω της σχετικής εικονογραφίας και του μύθου που αναπτύχθηκε, ήταν πάντα κάτι σαν αποθέωση όχι μόνο των νεανικών κινημάτων της δεκαετίας του ’60 και της γενιάς που πρώτη ερωτεύτηκε το ηδονιστικό τρίπτυχο sex & drugs & rock ‘n’ roll, αλλά ενός σφριγηλού μοντερνισμού πριν αυτός χαθεί για πάντα στον μεταμοντέρνο πολτό.
…Δεν έχει σημασία τι απέγιναν και ποια πολιτική κατεύθυνση πήραν πολλοί από τους ιθύνοντες, καθοδηγητές, ένθερμους υποστηρικτές (εκ του μακρόθεν έστω) της εξέγερσης. Σημασία έχει ότι πρόλαβαν να ζήσουν τον ενθουσιασμό, τη διέγερση και τον ουτοπικό οίστρο μιας ιστορικής στιγμής που βαστάει για τρεις ζωές.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/shortcut/192116/den-tairiazei-mallon-to-xryso-iovilaio-ston-mai-toy-68

Αποχαιρετισμός στο Interview – Aπό τον Γιάννη Νένε | ATHENS VOICE

Το περιοδικό – σύμβολο της pop κουλτούρας κλείνει για πάντα.

…Κρυστάλλινη σφαίρα της pop – αυτή ήταν η ονομασία που είχε δώσει το κοινό στο περιοδικό που έστησε ο Andy Warhol το 1969 και έγραψε μία συγκλονιστική τροχιά δημιουργώντας στην ουσία ένα ολόκληρο ρεύμα στον εκδοτικό χώρο αλλά και σαν περιοδικό-αξεσουάρ, δίνοντας τον τίτλο του hype σε όποιον το κρατούσε ή φύλαγε τα 40,6 x 55,8 cm και βάρους περίπου 1,5 κιλό το καθένα, τεύχη στο πάτωμα, στο καθιστικό του. Το περιοδικό συνέχισε να μεγαλώνει όμορφα ακόμα και μετά τον θάνατο του Warhol αλλά τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα καθώς και σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης που συνέβαιναν στην εταιρεία. Στις 22 Μαΐου του 2018, το περιοδικό (και το site) ανακοίνωσε ότι κατεβάζει τα ρολά, βάζοντας κυριολεκτικά τέλος σε μία ολόκληρη εποχή.

…Ήταν η εποχή που άρχιζε το μεγάλο ταξίδι των πληροφοριών. Τα αγγλικά είχαν αρχίσει να ομιλούνται από πολλούς νέους. Η ελπίδα έμοιαζε ευκολοφόρετη, η μουσική pop και οι ελεύθερες τέχνες εξαπλώνονταν παντού, μαζί με τον καινούργιο κινηματογράφο, το gay κίνημα, τις global διακοπές, τη μόδα, το στιλ του δρόμου, τις φωτογραφίες στιγμής. Οι polaroids έγιναν το πρώτο instagram και τα περιοδικά ήταν τα πρώτα social media – χμ, οκ, με πολύ καλύτερη αισθητική.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/media/445587_apohairetismos-sto-interview

Πώς η «Οικονομία της Προσοχής» γεμίζει τις τράπεζες δεδομένων – Aπό τον Γιάννη Παπαϊωάννου | LIFO

Όλες οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας σήμερα ανταγωνίζονται στο χρόνο που ξοδεύουμε χρησιμοποιώντας τα προϊόντα τους. Πόσο συχνά τα ελέγχουμε. Πόσο εθισμένοι είμαστε σε αυτά. Οι χρήστες, δηλαδή, είναι οι κύριοι πόροι της οικονομίας τους.

…Το Facebook, το Instagram, το Twitter, το Snapchat και η λοιπή ψηφιακή συμμορία, παρέχουν ως γνωστόν ψηφιακά προϊόντα, και ενώ όλα είναι ελεύθερα στη χρήση τους, οι υπάλληλοι τους κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί. Για να κερδίσουν χρήματα, οι εταιρείες πωλούν τα δεδομένα που συγκεντρώνουν από εμάς, τους χρήστες τους, σε διαφημιζόμενους και άλλα τρίτα μέρη. Αυτό το έχουμε καταλάβει, πλέον, όλοι. Αυτή η τάση γέννησε μια νέα οικονομία – την «Οικονομία της Προσοχής», η οποία είναι ουσιαστικά μια κούρσα που τερματίζει στις πιο βαθιές σκέψεις, όνειρα, ιδέες και λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Δεν είναι κρυφό άλλωστε, ότι οι τεχνολογικές εταιρείες προσλαμβάνουν ομάδες νευρο-επιστημόνων για να «χακάρουν» τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου και να χτίσουν «ντοπαμινούχες» υπηρεσίες, με σκοπό να μας κρατήσουν όλους γαντζωμένους στις οθόνες.

…Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα βομβαρδιζόμαστε με περισσότερα από 1.000 διαφημιστικά μηνύματα την ημέρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι διαφημίσεις γίνονται όλο και ανόητες, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο πια να πουν για τα προϊόντα, απλά ικετεύουν την προσοχή μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κοινωνικά μέσα καλύπτονται με γελοία πρωτοσέλιδα άρθρων όπως «Νόμιζα ότι θα πεθάνω, αλλά δεν θα το πιστέψετε πώς αυτή η πολική αρκούδα έσωσε τη ζωή μου» που όταν κάνεις κλικ, μια σειρά από ηλίθια κινούμενα GIFάκια σε στέλνουν σε ένα βίντεο του YouTube, το οποίο, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με πολικές αρκούδες, απλά θέλει να κάτι να πουλήσει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολιτική αφορά όλο και λιγότερο τις πραγματικές πολιτικές εξελίξεις και περισσότερο δραματικές δράσεις (και τίτλους) που αποσκοπούν να προσελκύσουν θετική ή αρνητική προσοχή σε διάφορες οργανώσεις, κινήματα, παράγοντες και πολιτικά κόμματα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/technology_articles/193506/pos-i-oikonomia-tis-prosoxis-gemizei-tis-trapezes-dedomenon

Η βιομηχανία του ύπνου – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Μια τεράστια αγορά προϊόντων, συσκευών και εφαρμογών αναπτύσσεται με αφορμή την παγκόσμια επιδημία προβληματικού ύπνου, η οποία πλήττει και την Ελλάδα.

Ο Τζεφ Μπέζος, ο δισεκατομμυριούχος επικεφαλής της Amazon, υποστηρίζει ότι οι 8 ώρες ύπνου κάθε βράδυ είναι προτεραιότητά του και αποδεικνύονται ωφέλιμες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους μετόχους της εταιρείας του. Η Αριάνα Χάφινγκτον συγκαταλέγεται στους πιο ένθερμους οπαδούς του καλού ύπνου, με μότο το «κοιμήσου, για να φτάσεις στην κορυφή». Η αμερικανική εταιρεία υπηρεσιών υγείας Aetna εφάρμοσε πριν από δύο χρόνια ένα πρόγραμμα ανταμοιβής για τους εργαζομένους της που κοιμούνται καλά: 500 δολάρια τον χρόνο για όσους μπορούσαν να αποδείξουν ότι κοιμούνται 7 ή περισσότερες ώρες για 20 συνεχόμενα βράδια. Μέχρι πρόσφατα, οι λίγες ώρες ύπνου ήταν το καύχημα πολιτικών και επιχειρηματιών: η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε δηλώσει ότι o ύπνος είναι για τους αδύναμους, ο Μπιλ Κλίντον κοιμόταν 4 ώρες την ημέρα και ο Ντόναλντ Τραμπ υπερηφανευόταν ότι δεν χρειαζόταν περισσότερο από 1 ώρα ύπνο στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Την τελευταία δεκαετία ωστόσο, με αφετηρία τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρίσκεται σε εξέλιξη μια «επανάσταση» στην κουλτούρα του ύπνου, ο οποίος από παρίας μετατρέπεται σιγά σιγά στο νέο «Ιερό Δισκοπότηρο» του ευ ζην και αναδεικνύεται σε μέτρο επιτυχίας και σύμβολο καταξίωσης.

Τα στοιχεία ωστόσο δείχνουν ότι ο καλός ύπνος είναι μάλλον πολυτέλεια για ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη. Η ανάγκη και η απαίτηση για περισσότερο και καλύτερο ύπνο από τη μια και η αδυναμία εκατομμυρίων ανθρώπων να τον εξασφαλίσουν από την άλλη οδήγησαν στη δημιουργία και στη γιγάντωση μιας αγοράς ειδών και βοηθημάτων ύπνου, η αξία της οποίας υπολογίστηκε το 2016 στα 50 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και προβλέπεται ότι θα φτάσει τα 80 δισ. μέχρι το 2022 – μελέτη της εταιρείας ερευνών αγοράς Research and Markets.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/965820/gallery/periodiko-k/reportaz/h-viomhxania-toy-ypnoy

Πώς γεννιούνται οι πραγματικά δημιουργικές ιδέες – Από την Φύλλις Γαβριηλίδου | HUFFPOST GREECE

Πάντα υπάρχουν επαναστατικές ανακαλύψεις για όποια δημιουργική ιδέα κι αν μιλάμε. Υπάρχει όμως κάτι πολύ βαθύτερο που οδηγεί σε αυτές, πολύ πέρα από την απλή έκλαμψη δημιουργικότητας που νομίζουμε.

Οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε διάφορους συνειρμούς όταν ακούμε τη λέξη δημιουργικότητα. Άλλοτε πρόκειται για κάποιον καλλιτέχνη που ζει κλεισμένος σε ένα εργαστήριο και παράγει μανιωδώς τέχνη. Άλλοτε πάλι πρόκειται για κάποιον τρομερά ευφυή άνθρωπο που έχει διαρκώς καινοτόμες ιδέες. Η αλήθεια όμως κρύβεται κάπου αλλού και σίγουρα δεν καθιστά τη δημιουργικότητα χαρακτηριστικό κάποιας προνομιούχου ελίτ. Αντιθέτως, είναι κάτι που, αν δεν το έχουμε, μπορούμε να εκπαιδευτούμε για να το αποκτήσουμε.

Σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθούμε σε τρία πράγματα που αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις για να είναι κανείς δημιουργικός. Πάμε λοιπόν να τα δούμε.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/pos-yennioentai-oi-praymatika-demioeryikes-idees_gr_5aec335ce4b07358f8b0ff06?utm_hp_ref=gr-blogs

Coaching για αρχάριους – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Μόδα, ανάγκη, εργαλείο, μέθοδος, τέχνη ή επιστήμη; Τι είναι το coaching, πόσο κοστίζει, πώς διαμορφώνεται η αγορά στην Ελλάδα και, κυρίως, «δουλεύει»;

…Το coaching είναι μια μεθοδολογία. Μέσω μιας δημιουργικής διαδικασίας που ακολουθεί δομημένες συζητήσεις, οι οποίες βασίζονται σε ανοιχτές ερωτήσεις, ενεργητική ακρόαση και ενσυναίσθηση, προκαλεί τη σκέψη του πελάτη-coachee και τον βοηθά να βρει τις δικές του λύσεις και να μεγιστοποιήσει την προσωπική και επαγγελματική του δυναμική. Μπορεί να βοηθήσει ένα στέλεχος που θέλει να ανελιχθεί ή θέλει να ανταποκριθεί σε μια νέα εργασιακή πρόκληση, έναν CEO να αποδώσει τα μέγιστα, μια επιχείρηση να βελτιώσει τις προοπτικές της. Γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνδυάζοντας επιρροές από την αθλητική προπονητική, την ψυχολογία και διάφορα κινήματα αυτοβελτίωσης, και άρχισε να αναπτύσσεται τη δεκαετία του 1990, όταν εμφανίστηκαν και οι πρώτες σχολές εκπαίδευσης για coaches.
…Οι business coaches ανέλαβαν δράση αρχικά για να διαχειριστούν στελέχη με προβλήματα απόδοσης. Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, το αίτημα των επιχειρήσεων άλλαξε και το ζητούμενο έγινε η ενδυνάμωση, η ανάπτυξη των ικανοτήτων και η μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων των διοικητικών στελεχών, τα οποία ανέλαβαν οι νεόκοποι executive coaches. Έρευνα του Harvard Business Review που πραγματοποιήθηκε το 2009 με τη συμμετοχή 140 coaches κατέγραψε ότι στο 48% των περιπτώσεων καλούνταν για να αναπτύξουν υψηλές δεξιότητες στα στελέχη ή για να διευκολύνουν κάποια εργασιακή αλλαγή ή μετάβαση. Σταδιακά εμφανίστηκαν και άλλα είδη coaching, όπως life-personal, career, start-up, ακόμα και family ή σεξ.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/963755/gallery/periodiko-k/reportaz/coaching-gia-arxarioys

Αφιέρωμα: Στα άδυτα των ελληνικών μουσείων | LIFO

Ένα μεγάλο αφιέρωμα της LIFO για την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/topics/view/136

Η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» υποκλίνεται στο μεγαλείο της ελληνικής κουζίνας | ATHENS VOICE

«Οκτώ ελληνικά εστιατόρια στη Γαλλία στη βίβλο της γαστρονομίας»

Η ελληνική μεσογειακή κουζίνα που περιλαμβάνεται από το 2010 στην Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Unesco για τα ευεργετικά της στοιχεία, προσελκύει όλο και περισσότερους Γάλλους, γράφει η εφημερίδα Le Figaro.

Απέχοντας πολύ από τις άσχημες καρτ-ποστάλ με τον μουσακά να κολυμπάει στο λάδι, τον fluo ροζ ταραμά και τα ραγισμένα πιάτα, η ελληνική κουζίνα κερδίζει εμπιστοσύνη και εύσημα, αναφέρει η γαλλική εφημερίδα, απαριθμώντας τα βραβεία που έχει αποσπάσει τους τελευταίους μήνες. Στους φετινούς νικητές της «βίβλου» της γαστρονομίας, οκτώ εστιατόρια με ελληνική κουζίνα βραβεύτηκαν με αστέρια Michelin και το «Bib Gourmand», το οποίο απονέμεται για εξαιρετικά καλή κουζίνα σε λογικές τιμές.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/taste/445217_i-galliki-efimerida-le-figaro-ypoklinetai-sto-megaleio-tis-ellinikis-koyzinas

Γιατί τα νέα μπακάλικα και οι λαϊκές έχουν γίνει το κύριο εργαλείο της μαγειρικής μας; – Aπό την Ελένη Ψυχούλη | LIFO

Επιτέλους μαγειρεύουμε με δικά μας υλικά.

Δεν ξέρω αν όλα μαζί συντονίστηκαν σε μια ολική επαναφορά της ελληνικότητας, οι φούρνοι, τα νεο-μπακάλικα και τα γούστα μας που άλλαξαν, αλλά ο ντάκος και το κριτσίνι σε χιλιάδες εκδοχές, αρώματα, ζυμώματα και αλεύρια είναι τα παντοδύναμα νέα σνακ, αυτά που γύρισαν την πλάτη στο αλλοτινό σάντουιτς με σολομό και μπαγκέτα με προσούτο-παρμεζάνα.

…Τα νέα μπακάλικα, πάλι, που ξαναέβαλαν στην κάθε γειτονιά έναν άλλον μπακάλη που παίζει στα δάχτυλα την ελληνικότητα και τα βαζάκια της νέας γενιάς παραγωγών, πέραν του ότι έχουν και του πουλιού το γάλα σε ντάκο-κριτσίνι, έχουν και ένα νέο «έτοιμο» που μεταμορφώνεται με το άνοιγμα ενός καπακίου σε υγιεινό, χωρίς συντηρητικά, μοντέρνο γεύμα με γεύση από γιαγιά.
… Πέρα από την οικονομία, οι απανταχού λαϊκές, θεσμός αθηναϊκός που καθιέρωσε ο Ελ. Βενιζέλος το 1929, έχουν κάθε λόγο να επιστρέψουν από το ρετρό στην απόλυτη μόδα…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/taste_articles/191808/giati-ta-nea-mpakalika-kai-oi-laikes-exoyn-ginei-to-kyrio-ergaleio-tis-mageirikis-mas

Στο μυαλό του Χάρρυ Κλυνν – Από τον Δημήτρη Αθανασιάδη | ATHENS VOICE

Ο «γελωτοποιός της Ρωμιοσύνης» που είχε πάντα χιούμορ made in Greece.

…Η επιστροφή του στην Ελλάδα θα σηματοδοτήσει την αλλαγή της νυχτερινής διασκέδασης στην Αθήνα, αφού για πρώτη φορά παρουσιάζονται χιουμοριστικά και εμπνευσμένα shows εμβόλιμα στα προγράμματα των μπουάτ της Πλάκας. «Αιγόκερως», «Ζυγός», «Διαγώνιος». Χειροκρότημα και χαμός.

…Την ίδια περίοδο κυκλοφορούν οι περίφημοι σατιρικοί δίσκοι του και μπαίνουν σε κάθε ελληνικό σπίτι, εκτοπίζοντας μεγάλα ονόματα από τα charts, και ο χαρισματικός κωμικός συνεργάζεται με όλα τα ονόματα του πενταγράμμου: Γρήγορης Μπιθικότσης, Βασίλης Τσιτσάνης, Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Φίλιππος Nικολάου, Δήμητρα Γαλάνη, Bίκυ Mοσχολιού, Λάκης Xαλκιάς, Mανόλης Mητσιάς, Δημήτρης Mητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Tάνια Tσανακλίδου, Eλπίδα, Xαράλαμπος Γαργανουράκης, Aντώνης Kαλογιάννης, Eλένη Bιτάλη, Χάρις Αλεξίου, Άννα Bίσση.
Τι ήταν αυτό που έκανε τον Χάρρυ Κλυνν άπαιχτο; Οι περίφημες μιμήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου; Οι ήρωες που είχε επινοήσει, o «Τραμπάκουλας», ο «Βασίλης» και οι άλλοι, σκιαγραφώντας την Ελλάδα της εποχής του; Τα κείμενα του επί χρόνια στενού συνεργάτη του Βασίλη Κακουλίδη;
Η τάση του να σχολιάζει τα «κακώς κείμενα» των δημοσίων πραγμάτων με αθυροστομία και λεκτική δεινότητα ταυτόχρονα; Υπήρξε ένας από τους πρώτους που αντιτάχθηκαν στο νοσηρό κλίμα του «Αυριανισμού», όπως στον περίφημο «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας» λόγο του, οι κεραίες του έπιαναν την Ελλάδα που άλλαζε και αναζητούσε τη νέα της ταυτότητα και τα νούμερά του είχαν μια μοντέρνα αριστοφανικότητα που κανένας άλλος μέχρι τότε δεν είχε εμφανίσει. Ίσως για αυτό υπήρξε επί μακρόν ο εμπορικότερος καλλιτέχνης.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/culture/444797_sto-myalo-toy-harry-klynn

Συνομιλώντας με έναν σύγχρονο Έλληνα πυροβάτη – Aπό τους M. Hulot & Διονύση Ανεμογιάννη | LIFO

Ιστορίες έκστασης και μυστικισμού στα ελληνικά Αναστενάρια.

O Γιώργος Βραΐλας [ή Επίκουρος] πυροβατεί εδώ και 17 χρόνια. Στη συνάντησή μας σε ένα υπόγειο καφέ στα Σεπόλια –στην οδό Αντιγόνης, με την ταμπέλα να βρίσκεται μέσα στο χώρο του μαγαζιού- μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες του με τη φωτιά, τον μυστικισμό της πράξης της πυροβασίας -που είναι αναζωογονητική και πράξη εξαγνισμού-, για τα αναστενάρια της Μαυρολεύκης που του άλλαξαν τη ζωή κι άλλα πολλά που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον αλλά είναι άσχετα με το θέμα. Η συναρπαστική ιστορία του ξεκινάει από τα Εξάρχεια του ’88 και πάει κάπως έτσι…

“Υπάρχει μόνο ψυχολογική προετοιμασία. Προσωπικά, μια εβδομάδα πριν και μια μετά την πυροβασία είμαι αλλού. Τα πάντα μέσα μου περιστρέφονται γύρω από αυτή. Είναι σαν την προετοιμασία πριν τον πόλεμο και το διάστημα που ακολουθεί, στο οποίο προσπαθείς να προσαρμοστείς και πάλι στην καθημερινότητα. Η πυροβασία είναι ένας πόλεμος μεταξύ σκότους και φωτός. Το «πύρινο αλώνι» είναι ο ήλιος. Κι οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι 700 βαθμοί Κελσίου!”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/arxeio_articles/110707/synomilontas-me-enan-sygxrono-ellina-pyrovati

«Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζεται καλλιτέχνης σήμερα. Είμαστε επιχειρηματίες. Είμαστε έμποροι.» – Από την Πωλίν Κόκλα | LIFO

Aποσπάσματα από τη θρυλική, μηδενιστική συνέντευξη του Μάρλον Μπραντο στο Playboy (1963).

Στη συνέντευξη που έδωσε το 1979 στο Playboy, ο Μάρλον Μπράντο τα έβαλε με τον ίδιο του το μύθο. Μίλησε με περιφρόνηση για τη φτηνή μυθολογία που τον ακολουθεί, σάρκασε το καλοστημένο εμπόριο της δημοσιότητας του, και θέλησε να δείξει, με κάθε τρόπο, ότι είναι ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος, που έχει γίνει, ερήμην του, η καραμέλα των μαζικών μέσων.
Δεν είχε όμως αντιληφθεί ότι η «εικόνα» του είναι πολύ πιο δυνατή από την πραγματική ζωή του.

…”Υπάρχει ένας μεγάλο πρόβλημα στο θέμα της ηθοποιίας: δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ο καθένας είναι ηθοποιός! Ο καθένας έχει δοκιμαστεί κάποια στιγμή, όταν σκέφτεται κάτι ή νιώθει κάτι που δεν το δείχνει. Αυτό είναι ηθοποιία! Ο Σο είχε πει ότι το να σκέφτεσαι είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη προσπάθεια, αλλά εγώ θα ‘λεγα ότι είναι το να αισθάνεσαι. Το ν’ αφήνεις τον εαυτό σου να αισθάνεται πράγματα -να αισθάνεται την αγάπη ή την αγανάκτηση, το μίσος, την οργή… Είναι πολύ δύσκολο στους ανθρώπους να αντικρίσουν κατάμουτρα τον εαυτό τους.”

… – Τι θα λέγατε για την ηθοποιία σαν μορφή τέχνης;
– “Κατά βάθος ξέρεις πολύ καλά ότι οι ηθοποιοί δεν είναι καλλιτέχνες.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/retronaut_articles/191179/kanenas-den-exei-to-dikaioma-na-onomazetai-kallitexnis-simera-eimaste-epixeirimaties-eimaste-emporoi

Philip Roth, Towering Novelist Who Explored Lust, Jewish Life and America, Dies at 85 – Από τον Charles McGrath | ΤΗΕ NEW YORK TIMES

In the course of a very long career, Mr. Roth took on many guises — mainly versions of himself — in the exploration of what it means to be an American, a Jew, a writer, a man. He was a champion of Eastern European novelists like Ivan Klima and Bruno Schulz, and also a passionate student of American history and the American vernacular. And more than just about any other writer of his time, he was tireless in his exploration of male sexuality.

…Mr. Roth was the last of the great white males: the triumvirate of writers — Saul Bellow and John Updike were the others — who towered over American letters in the second half of the 20th century. Outliving both and borne aloft by an extraordinary second wind, Mr. Roth wrote more novels than either of them. In 2005 he became only the third living writer (after Bellow and Eudora Welty) to have his books enshrined in the Library of America.

“Updike and Bellow hold their flashlights out into the world, reveal the world as it is now,” Mr. Roth once said. “I dig a hole and shine my flashlight into the hole.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.nytimes.com/2018/05/22/obituaries/philip-roth-dead.html

‘An astonishing force field’: Philip Roth, as remembered by authors and friends | ΤΗΕ GUARDIAN

Friends and fans including writers Jonathan Safran Foer and Joyce Carol Oates, and his long-term reader Hermione Lee pay tribute to ‘a towering figure’ of literature.

…”He was an astonishing force field. Everything you said, whether it was useful or not, would be grist to the mill, this great mill of intellect and energy and imagination, churning over. You would find that something you’d said that he rather disagreed with would get put in the mouth of an unsympathetic character. He was very generous, and also fierce and demanding. He was prolific with jokes and stories – he loved to tell stories, and he loved terrible jokes.”

…”Roth was unafraid, and he wrote exactly what he wanted, as he wanted. He consumed the world, swallowed it whole.”

…”Philip Roth was a towering figure because he could do so much: humour, darkness, America, politics, pathos, history, sexuality, identity (particularly Jewish identity). He was brutally honest about himself, via his fictional alter egos, and never shied away from the dark side of the psyche, exploring themes of sex and anger and dysfunction with unflinching honesty.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/books/2018/may/23/philip-roth-remembered-authors-friends

How #MeToo revealed the central rift within feminism today – Από την Moira Donegan | THE GUARDIAN

It’s not a generational divide, but rather a split between two competing visions of feminism – social and individualist.

When the #MeToo moment began in earnest last October, many women felt optimistic, galvanised; others felt uncomfortable. As stories of abuse and harassment accumulated in the media, men began to experience consequences for their treatment of women. Some lost jobs, others were demoted, many faced public embarrassment. The careers of men such as Hollywood producer and alleged rapist Harvey Weinstein, masturbating comedian Louis CK, and predatory actor Kevin Spacey were declared dead. Others, like the groping chef Mario Batali, took a temporary “step back” from their public lives. A reckoning seemed to be underway, and many women felt that it was long overdue.

In the media and in private life, conversations about consent, hostile environments and power began, and there was a growing acknowledgment that a man’s unwanted sexual overtures were a symptom of broader social and political forces.

…A closer look at the arguments being made by these two camps reveals a deeper, more serious intellectual rift. What’s really at play is that feminism has come to contain two distinct understandings of sexism, and two wildly different, often incompatible ideas of how that problem should be solved. One approach is individualist, hard-headed, grounded in ideals of pragmatism, realism and self-sufficiency. The other is expansive, communal, idealistic and premised on the ideals of mutual interest and solidarity. The clash between these two kinds of feminism has been starkly exposed by #MeToo, but the crisis is the result of shifts in feminist thought that have been decades in the making.

…But there is a greater moral divide between these two strands of thought, because #MeToo and its critics also disagree over where to locate responsibility for sexual abuse: whether it is a woman’s responsibility to navigate, withstand and overcome the misogyny that she encounters, or whether it is the shared responsibility of all of us to eliminate sexism, so that she never encounters it in the first place.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/news/2018/may/11/how-metoo-revealed-the-central-rift-within-feminism-social-individualist

Prince Harry, Meghan Markle, and Royal Romance – Aπό την Lauren Collins | THE NEW YORKER

Marrying into the monarchy is rarely a fairy tale.

…A royal marriage is an acquisition, not a merger. In Markle, the Royal Family has found someone who can refresh their corporate culture even while being subsumed by it. Marrying into a family whose identity demands the effacement of your own is a tricky venture in the most straightforward of circumstances. Several of Harry’s previous girlfriends, in fact, were explicitly uninterested in the prospect, however much they may have adored Harry. Markle will immigrate to England and become a British subject. She was recently baptized into the Church of England. When other women realized what a royal life would entail, they took off; Markle took on a new country, a new nationality, and a new religion. Her most distinctive attribute may be that she sees becoming Harry’s wife as an opportunity.

Royal romances are not fairy tales. As several recent biographies show, they don’t always, or even very often, have happy endings. They are less about passion than about risk—low-libido, high-stakes transactions, in which the ratio of investment and return, give and take, has to achieve near-perfect balance in order that the protagonists may proceed much beyond the first kiss.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.newyorker.com/magazine/2018/05/21/prince-harry-meghan-markle-and-royal-romance

Why Silicon Valley can’t fix itself – Aπό τους Ben Tarnoff & Moira Weigel | ΤΗΕ GUARDIAN

Tech insiders have finally started admitting their mistakes – but the solutions they are offering could just help the big players get even more powerful.

Big Tech is sorry. After decades of rarely apologising for anything, Silicon Valley suddenly seems to be apologising for everything. They are sorry about the trolls. They are sorry about the bots. They are sorry about the fake news and the Russians, and the cartoons that are terrifying your kids on YouTube. But they are especially sorry about our brains.

Sean Parker, the former president of Facebook – who was played by Justin Timberlake in The Social Network – has publicly lamented the “unintended consequences” of the platform he helped create: “God only knows what it’s doing to our children’s brains.” Justin Rosenstein, an engineer who helped build Facebook’s “like” button and Gchat, regrets having contributed to technology that he now considers psychologically damaging, too. “Everyone is distracted,” Rosenstein says. “All of the time.”

…Building those “tools for human use” turned out to be great for business. The impulse to humanise computing enabled Silicon Valley to enter every crevice of our lives. From phones to tablets to laptops, we are surrounded by devices that have fulfilled the demands of the counterculture for digital connectivity, interactivity and self-expression. Your iPhone responds to the slightest touch; you can look at photos of anyone you have ever known, and broadcast anything you want to all of them, at any moment.

In short, the effort to humanise computing produced the very situation that the tech humanists now consider dehumanising: a wilderness of screens where digital devices chase every last instant of our attention. To guide us out of that wilderness, tech humanists say we need more humanising. They believe we can use better design to make technology serve human nature rather than exploit and corrupt it. But this idea is drawn from the same tradition that created the world that tech humanists believe is distracting and damaging us.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/news/2018/may/03/why-silicon-valley-cant-fix-itself-tech-humanism

These are the questions Brussels should have asked Mark Zuckerberg – Από τον Tristan Harris | THE GUARDIAN

The integrity of our future elections depends on structural reforms to how Facebook is allowed to operate.

…In fact, only a small group of MEPs spoke with him, and they had almost no time to prepare. The format allowed Zuckerberg to cherrypick his responses rather than reply to each individual point. As a former Google design ethicist who spent last week in Brussels with EU policymakers, I question whether this is real accountability or just a minimal concession.
Zuckerberg’s EU hearing, originally to be in private but ultimately livestreamed after public uproar, excluded many EU officials with the deepest understanding of technology and social media.

…Facebook has repeatedly appeared to treat these issues as a crisis of PR, not of democratic integrity, making mostly the small changes needed to avoid further scrutiny when the real solution to the problems at hand involves deep, structural changes to Facebook’s thinking and design, which enabled these problems in the first place.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/may/23/brussels-mark-zuckerberg-elections-facebook

Ignore the hype over big tech. Its products are mostly useless – Aπό τον John Harris | THE GUARDIAN

It’s years since Silicon Valley gave us a game-changer. Instead, from curing disease to colonies on Mars, we’re fed overblown promises.

Back in 1999, Google hit 1bn searches a year. Wifi began to make an impact about two years later. Thanks to the pioneers of Facebook and Twitter, the age of mass social media dawned between 2004 and 2006 – and non-stop posting, messaging and following was soon enabled by the iPhone, launched in 2007. These things have changed the world and, in hindsight, the way they became ubiquitous had a powerful sense of inevitability. But the revolution they represented is old now, and nothing comparable has come along for more than a decade.

Despite this, a regular ritual of hype and hysteria is now built into the news cycle. Every now and again, at some huge auditorium, a senior staff member at one of the big firms based in northern California – ordinarily a man – will take the stage dressed in box-fresh casualwear, and inform the gathered multitudes of some hitherto unimagined leap forward, supposedly destined to transform millions of lives.

…The endless noise emanating from Silicon Valley essentially has two complementary elements. One is all about dreams so unlikely that they beggar belief: the idea that the Tesla CEO Elon Musk will one day set up a colony on Mars; or that Facebook’s Mark Zuckerberg can successfully marshal an attempt to “cure, prevent and manage” all diseases in a single generation. Whatever its basis in fact, this stuff casts people and corporations as godlike visionaries, and then provides a puffed-up context for the stuff the big tech companies shout about week in, week out: stuff we either don’t need or, worse, which threatens some of the basic aspects of everyday civilisation.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/may/21/big-tech-products-silicon-valley

While Everyone Is Distracted By Social Media, Successful People Double Down On An Underrated Skill – Michael Simmons | THE MEDIUM

Right now, somewhere out in the world is a paragraph, chapter, or book that would change your life forever if you read it. I call this kind of information “breakthrough knowledge,” and mastering the ability to find breakthrough knowledge in our era of information overload is one of the most important skills we can develop.
We’ve all had breakthrough experiences. A phrase that a parent, mentor, or teacher said that stuck with us and changed everything. A “quake” book that shook us to our core.

…How do we use the limited time we have to find breakthrough knowledge in a sea of distraction?

…Although we think of information overload as one big problem, it actually consists of four problems that are each getting exponentially worse, and that together add up to one big crisis. This crisis risks making us collectively dumber instead of more intelligent, and tearing us apart instead of bringing us together. The crisis goes by many names, but the one that I think is most apt is Info-Apocalypse.

The four problems that make up the Info-Apocalypse are:

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://medium.com/the-mission/while-everyone-is-distracted-by-social-media-successful-people-double-down-on-a-totally-underrated-5a86701e9a27

21 millennials tell us how baby boomers have made their lives more difficult | BUSINESS INSIDER DEUTSCHLAND

Whiny, self-obsessed, not politically engaged enough — the accusations directed at millennials by older generations seem to be endless.
Millennials, or anyone born between 1980 and 2000, often get painted as pampered do-gooders with a naive worldview, whose priorities extend only to getting sabbaticals and being allowed to work from home.
Generation Y “has never been involved nor has it ever been engaged in politics,” Edzard Reuter, former head of Daimler, said to Südkurier in 2016.
That may apply to a few among the younger generation, but perhaps these generic criticisms are actually a little baseless and overlook the bigger picture — especially coming from the baby boomers, who will soon be reaching retirement having left their children and theirs in a world that’s seemingly impossible to navigate.

Decades of disregard for the climate, unfair policies, and structures being implemented between the generations and questionable ideas concerning success in the workplace have left 18 to 38-year-olds a heavy weight to bear.

Twenty-one young people from Germany told Business Insider of the problems the baby boomers have created and perpetuated in Germany and how they can be solved:

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.businessinsider.com/millennials-talk-about-the-baby-boomer-generation-2018-5?IR=T

The most creative people in business 2018 | FAST COMPANY

Meet 2018’s most inspiring leaders in the Fast Company community.

The 100 visionary leaders you’ll read about here hail from a wide range of fields. Each person has accomplished something truly novel over the past year that is having an impact on an entire industry. Here’s how we chose them.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.fastcompany.com/most-creative-people/2018

Read This Story and Get Happier
The most popular course at Yale teaches how to be happy. We took it for you. – Από τον Adam Sternbergh | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE

Professor Laurie Santos didn’t set out to create the most popular course in the history of Yale University and the most talked-about college course in America. She just wanted her students to be happy. And they certainly look happy as they file into a church — a literal church, Battell Chapel, that’s been converted to a lecture hall — on the Yale campus on a sunny April afternoon, lugging backpacks and chatting before taking their seats in the pews.

…“College students are much more overwhelmed, much more stressed, much more anxious, and much more depressed than they’ve ever been. I think we really have a crisis writ large at colleges in how students are doing in terms of self-care and mental health.” Then she adds, “Sadly, I don’t think it’s just in colleges.”

…The takeaway is simply this: We are inclined to assume that circumstances play the biggest role in our happiness, when research suggests they play the smallest role. (Lyubomirsky is quick to point out that this is only true if your most basic needs are met. If you’re a Syrian refugee, or stuck in an abusive relationship, then your circumstances obviously play an outsize role in your well-being.) What’s more, we grossly underestimate the extent to which changing our behaviors, rather than our circumstances, can significantly increase our well-being. “What we believe would make a huge difference in our lives actually, according to scientific research, makes only a small difference, while we overlook the true sources of personal happiness and well-being,” Lyubomirsky writes.

…But there are certain habits that have been shown to be consistent among happy people. Happy people devote time to family and friends. They practice gratitude. They practice optimism. They are physically active. They “savor life’s pleasures and try to live in the present moment,” as Lyubomirsky puts it.
…Gilbert makes the somewhat radical claim that happiness isn’t something we chase or achieve but rather something we manufacture. In other words, you don’t find happiness — you make it.
…Happiness, in the end, is a mind-set to be cultivated, not a condition to be imposed.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thecut.com/2018/05/how-to-be-happy.html