ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2016

Το Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Οκτώβριο του 2016, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Edito 587 – Από τον Φώτη Γεωργελέ | ATHENS VOICE

Ο θάνατος του βατράχου. Το νερό ζεσταίνεται σιγά-σιγά, χωρίς να το καταλάβει. Αργή κατάρρευση. Η οικονομία συνεχώς υποβιβάζεται σε χαμηλότερο επίπεδο. Φτωχαίνουμε σταδιακά ώστε να μην το αντιλαμβανόμαστε. Γύρω μας πολύς θόρυβος για να μένουν όλα ίδια. Καθημερινή παρακμή, προσγειωνόμαστε συνεχώς πιο χαμηλά. Χαμηλότεροι μισθοί, χαμηλότερες συντάξεις. Κάθε χρόνο θα είναι χειρότερες οι συντάξεις. Συνεχιζόμενη εξαπάτηση, θα έρθει η ανάκαμψη, στο μέλλον. Γιατί θα έρθει, αφού τίποτα δεν αλλάζει;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/edito-587

Η κρίση των media είναι και δική μας κρίση – Από τον Στάθη Χαϊκάλη | LIFO

Δεν αρκεί αυτό που επιλέγει ο αλγόριθμος του Facebook και τα παραληρήματα στο Twitter για να μάθουμε ή να προετοιμαστούμε για τα μελλούμενα. Δεν φτουράνε αυτά που γράφουν οι φίλοι μας και οι «φίλοι» μας στα social media. Γιατί μας βάζουν πιο βαθιά στη φούσκα των αυτοαναφορικών απόψεων. Κι αν κάποιον τον ενοχλούν τα υπάρχοντα 10 μέσα, είναι βέβαιο ότι ακόμα και τώρα μπορεί να βρει 2-3 που ’χουν κάτι χρήσιμο. Ενίοτε ενοχλητικό, αλλά πάντως επιβοηθητικό, γονιμοποιό. Εξίσου εύκολα θα καταφέρει να βρει 15-20 δημοσιογράφους που μοχθούν, συλλέγουν πληροφορίες και σέβονται αυτόν που τις καταναλώνει. Κι ας είναι απλήρωτοι από κάποιες δουλειές, κι ας νιώθουν την ανασφάλεια να απειλεί την οικογένειά τους.
Ο κλοιός της κρίσης που σφίγγει γύρω από τα media δεν μειώνει μόνο τη ροή των κακών ειδήσεων. Στομώνει κυρίως τον κρουνό της ροής της πληροφόρησης για τις 5-10 καλές ειδήσεις που συμβαίνουν κάθε μέρα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/opinions/116525

Μετέωρες ζωές στην Ελλάδα – Aπό τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο | INSIDE STORY

Για πόσον ακόμα καιρό θα μείνουν οι πρόσφυγες στα κέντρα φιλοξενίας της χώρας; Οι αντοχές των περισσότερων έχουν αρχίσει να εξαντλούνται, αλλά η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και οι κυβερνήσεις δεν φαίνονται ικανές να ανταποκριθούν στην ανάγκη των ανθρώπων να φύγουν από την ενδιάμεση κατάσταση, προς μία πιο μόνιμη πραγματικότητα.
…Χαρακτηριστικό παράδειγμα καταχρηστικής συμπεριφοράς σε βάρος των προσφύγων είναι η ευρεία ερμηνεία του άρθρου 5 της απόφασης 2015/1601 του Συμβουλίου, που επιτρέπει στα κράτη να αρνηθούν τη μετεγκατάσταση προσφύγων για λόγους εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης. Καθώς η απόφαση δεν προβλέπει χρονικό περιθώριο άρνησης, έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις όπου τα κράτη μέλη, αφού έκαναν συνέντευξη με τους αιτούντες άσυλο στην πρεσβεία τους και ενέκριναν τη μετεγκατάστασή τους, αρνήθηκαν να τους δεχθούν λίγες ημέρες πριν το ταξίδι, επικαλούμενα γενικά και αόριστα λόγους εθνικής ασφάλειας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/refugees-relocation-greece?token=35FQ3TXAW7&utm_source=insideStory&utm_campaign=2a22a97f94-unsubscribed20161029&utm_medium=email&utm_term=0_52e9cf69f7-2a22a97f94-125885477

Ο άνθρωπος-μυστήριο του ΤΑΙΠΕΔ και η πώληση του νερού (Μέρος 1ο) – Από τον Θάνο Καμηλάλη | THE PRESS PROJECT

Οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού στην Ελλάδα είναι επίμονες εδώ και χρόνια, παρά τη μαζική αντίδραση των πολιτών και τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μεταξύ άλλων, ένας άνθρωπος που φαίνεται να βρίσκεται πίσω από αυτές τις απόπειρες είναι ο Ευρωπαίος παρατηρητής του ΤΑΙΠΕΔ, Φιλίπ Μπουάν. Ένα όχι και πολύ ανεξάρτητο στέλεχος, αφού η άλλη του αποστολή είναι να προωθεί τα συμφέροντα των γαλλικών εταιρειών στη χώρα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/101901/O-anthropos-mustirio-tou-TAIPED-kai-i-polisi-tou-nerou-Meros-1o

Θανάσης Βαλτινός: “Με τέτοιους ηγέτες που πουλούν την ύψιστη ταπείνωση ως υπερήφανη στάση, ντρέπεσαι πια να λες ότι είσαι Έλληνας” – Aπό τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO

Ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας σπουδαίων βιβλίων, όπως “Η Κάθοδος των εννιά” και το “Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη” μιλά ατρόμητα και απαισιόδοξα για την παρακμή της κυβερνώσας Αριστεράς, την γλωσσική φτώχεια των νέων παιδιών και την “κατάρα” των γκραφιτάδων.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/arxeio_articles/94176

Η Ελληνίδα στην Αντίσταση – Από την Βάσω Κόλλια | HUFFPOST GREECE

Η συμμετοχή της Ελληνίδας στον πόλεμο του 1940, στην κατοχή και στην Αντίσταση στάθηκε καταλυτική για την αλλαγή της θέσης της γυναίκας. Οι Ελληνίδες όχι μόνον προσαρμόστηκαν στις δύσκολες στιγμές της χώρας, αλλά ανταποκρίθηκαν με αξιοθαύμαστο τρόπο στο κάλεσμα της πατρίδας. Η συμβολή τους ήταν μεγάλη και πολύτιμη. Οι Ελληνίδες της υπαίθρου αλλά και των αστικών κέντρων στήριξαν με κάθε τρόπο, όπως μπορούσαν, έναν στρατό απροετοίμαστο για πόλεμο, χωρίς κατάλληλο οπλισμό.
Μαζί με τους άντρες, δόθηκαν στον αγώνα με μια ψυχή. Με το ίδιο πάθος για την ελευθερία. Το χρέος να κρατήσουν τη γη που τους παρέδωσαν οι πρόγονοί τους, με τόσους αγώνες, ξύπνησε μέσα στις ψυχές όλων.
Μέχρι τότε, η Ελληνίδα ήταν παραγκωνισμένη, ήταν ένα «κατώτερο» φύλο.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/vassokollia/-_8045_b_12670516.html?utm_hp_ref=greece

Τι έκανες στον πόλεμο, φασίστα; – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | THE PRESS PROJECT

Το «Όχι» της 28ης Οκτώβρη, μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.
Ήταν αυτοί και οι πάτρωνές τους που για να διατηρήσουν την Ελλάδα κάτω από την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία, ξεκίνησαν έναν μονομερή εμφύλιο ενάντια στην ίδια την ελπίδα για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της κοινωνικής προκοπής.
Σήμερα, 76 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού το μεγαλύτερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από κάθε άλλη στον κόσμο, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι». Και θυμάται:

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/101939/Ti-ekanes-ston-polemo-fasista

Tραμπ- Κλίντον: εξωτερική πολιτική (Μέρος 1ο) – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE

Αν ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν το απεχθές άτομο που είναι– καταδεικνύοντας πόσο έχει εκπέσει το επίπεδο των ηγεσιών– θα μπορούσαμε να ακούσουμε ορισμένες προτάσεις του για την εξωτερική πολιτική· τώρα, δεν μπορούμε· κατά κάποιον τρόπο, το μέσο είναι το μήνυμα. Όσο για τη Χίλλαρυ Κλίντον, οι προτάσεις της είναι πιο επεξεργασμένες αλλά αντανακλούν το κατεστημένο που, ως κατεστημένο, δεν αναγνωρίζει τα σφάλματά του, ούτε προσβλέπει σε αλλαγή πορείας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/tramp-klinton-exoteriki-politiki

Κλίντον και Τραμπ: Η ίδια όψη του ίδιου νομίσματος – Από τον Άρη Χατζηστεφάνου | INFOWAR

Παρά το γεγονός ότι αρκετοί από τους δισεκατομμυριούχους που ελέγχουν σήμερα τις ΗΠΑ -και μέσω αυτών ένα μεγάλο τμήμα του πλανήτη – έχουν εκφράσει ανοιχτά πλέον τη στήριξή τους στην Κλίντον (και ορισμένοι γιουχάρισαν τον Τραμπ στο δείπνο), υπήρχε κάτι που συνένωνε τους δυο υποψηφίους. Ο Τραμπ και η Κλίντον μιλούσαν σε παλιούς γνώριμους, με τους οποίους συνεργάζονται σε σχεδόν καθημερινή βάση εδώ και δεκαετίες. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Κλίντον μιλά στους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ηγέτες της χώρας και δεν πληρώνεται για αυτό», αστειεύτηκε ο Τραμπ επιχειρώντας να μειώσει την αντίπαλό του και να τονίσει μια ειδοποιό, κατά τη γνώμη του, διαφορά: Ο ίδιος αποτελεί τμήμα της επιχειρηματικής ελίτ ενώ η Κλίντον μια πιστή υπηρέτρια της. Είναι ίσως ένα επιτυχημένο σχόλιο το οποίο όμως αφήνει πρακτικά αδιάφορο το υπόλοιπο 99,9 % του πληθυσμού.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://info-war.gr/klinton-ke-trab-i-idia-opsi-tou-idiou-nomismatos/

ΗΠΑ και Ρωσία εξασφαλίζουν την ισορροπία του τρόμου στη Συρία – Από τον Charles Glass | ΤΗΕ PRESS PROJECT

«Ο αγώνας για τη Συρία», όπως ο Πάτρικ Σιλ τιτλοφόρησε το κλασικό βιβλίο του το 1965, έχει κλιμακωθεί σταθερά από όταν η Βρετανία κατέλαβε την περιοχή από τους Τούρκους το 1918. Η Βρετανία την παρέδωσε έπειτα στη Γαλλία το 1920 και την πήρε πίσω από τον Βισύ το 1942. Μετά την ανεξαρτησία του 1946, η Συρία έγινε ένα θέατρο της αντιπαλότητας του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Σοβιετικής Ένωσης. Ο χείμαρρος των στρατιωτικών πραξικοπημάτων μεταξύ 1949 και 1970 κατέληξε στο πραξικόπημα του Χαφέζ αλ Άσαντ που έβαλε τη Συρία στο στρατόπεδο του Κρεμλίνου.
…Οι πάνω από 500.000 θάνατοι και η απώλεια των περιουσιών σχεδόν του μισού πληθυσμού της Συρίας, που υπολογίζεται σε περίπου 22 εκατομμύρια κατοίκους, αποτελούν απόδειξη της έλλειψης ενδιαφέροντος των ξένων προς την ίδια τη Συρία και της προτεραιότητας που βάζουν στους δικούς τους αντιτιθέμενους στόχους.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/102095/IPA-kai-Rosia-eksasfalizoun-tin-isorropia-tou-tromou-sti-Suria

Το μνημόσυνο της Πολιτικής – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Η πολιτική απόδοση λοιπόν των κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη δεν μετριέται με όρους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης ούτε με όρους ορέξεων ενός εσωτερικού κομματικού ακροατηρίου. Μετριέται με όρους συνειδητοποίησης πως από το 2010 έως το 2016 τίποτε εκτός της απόλυτης πτωχοποίησης της κοινωνίας δεν συνετελέσθη ώστε το όχημα Ελλάς να είναι σε θέση να κινηθεί με σχετική ασφαλή σταθερότητα κατά την επόμενη περίοδο. Η εικόνα της αποσύνθεσης των θεσμών, της πρωτοφανούς εικόνας που δημοσιοποιείται από τα άδυτα της δικαστικής εξουσίας, της οργανικής ανεπάρκειας της ελληνικής επιχειρηματικότητας, της παθογενούς εμμονής των αρμοδίων στον απόλυτο ευνουχισμό της Παιδείας, αυτή είναι λοιπόν η αντικειμενική εικόνα την οποία λογικά θα έπρεπε να αναλύσουν και να προτείνουν τρόπους διαχείρισης οι δύο νέοι σε ηλικία πολιτικοί πρωταγωνιστές. Δεν τα κατάφεραν.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/mnimosyno-tis-politikis

Πού βαδίζουμε – Από τον Κώστα Βεργόπουλο | HUFFPOST GREECE

Κυβερνητικοί κύκλοι, κλείνοντας το μάτι, δε διστάζουν να επικαλούνται τη θεωρία του εκτινασσόμενου ελατηρίου: όταν αυτό υπερσυμπιεσθεί, τότε μπορεί να αναμένεται εντυπωσιακή εκτίναξη του στη συνέχεια. Ωστόσο, για να επισυμβεί η αισιόδοξη πρόβλεψη, θα πρέπει όχι μόνον το ελατήριο να μην έχει ήδη συνθλιβεί, αλλά και η συμπίεση του να σταματήσει κάποτε. Κατά την τελευταία 6ετία στην Ελλάδα, το οικονομικό ελατήριο δεν έχει πάψει να συμπιέζεται με τις συνεχείς και ακατάπαυστες περικοπές εισοδημάτων, δημοσίων και ιδιωτικών δαπανών και την εξουθενωτική υπερφορολόγηση των πάντων, με συνέπεια να έχουν αποδιοργανωθεί οι βάσεις της οικονομίας και να έχει απολεσθεί περίπου 30% του εθνικού εισοδήματος. Σήμερα, η συμπίεση συνεχίζεται απτόητη από όλες τις πλευρές, τόσο της ζήτησης όσο και της προσφοράς, τόσο των νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι το ελατήριο δεν έχει αμετάκλητα συνθλιβεί, πόσο τεκμηριωμένη και αξιόπιστη είναι η προσδοκία για εκτίναξη του, ενόσω οι ποικίλες συμπιέσεις όχι μόνο δεν παύουν, αλλά και επιτείνονται;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/kostas-vergopoulos/-_7761_b_12426196.html

Θράκη: το επόμενο βήμα – Από τον Ευρυπίδη Στυλιανίδη | H ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η αδιαφορία και τα λάθη της πολιτείας τα τελευταία χρόνια αφήνουν χώρο για έξωθεν παρεμβάσεις στη Θράκη και απειλούν να καταστρέψουν ένα μοναδικό πρότυπο ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας που οικοδόμησαν όλοι μαζί, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Η κοινωνία αυτή σεβάστηκε απόλυτα τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα. Απομόνωσε κάθε ακραία εθνικιστική συμπεριφορά και εξαφάνισε κάθε ίχνος φονταμενταλισμού με ελληνοευρωπαϊκό διαβατήριο. Κάθε φορά δε που την προσδιόριζε η «εμπιστοσύνη», μετέτρεπε τη Θράκη από «πύλη» σε «γέφυρα φιλίας» της Ευρώπης προς την Ανατολή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/881242/opinion/epikairothta/politikh/8rakh-to-epomeno-vhma

Μαζικός αυνανισμός – Από την Αγγελική Σπανού | ATHENS VOICE

Ο πρωταγωνιστής της εποχής είναι η «αδιευκρίνιστη ψήφος». Δεν βρίσκει ικανοποιητική διέξοδο, αμφιταλαντεύεται, αναρωτιέται, απογοητεύεται, θα καταλήξει την τελευταία στιγμή, μπορεί να πάει, μπορεί και να μην πάει στην κάλπη. Δεν πιστεύει ότι έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει τα πράγματα, δεν ελπίζει και δεν φοβάται πια, δεν έχει έντονη την αίσθηση της ατομικής ευθύνης και δεν παρακολουθεί συστηματικά τις εξελίξεις, έχει μια γενική εικόνα της δυσώδους κατάστασης και τη σαφή αίσθηση του δικού του προβλήματος ή και αδιεξόδου. Δεν πολυνοιάζεται για το τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ ούτε εμπνέεται από τα μεγάλα λόγια για την έξοδο από την κρίση, όλοι το ίδιο είναι, ψέματα λένε, για το συμφέρον τους νοιάζονται, τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί, επομένως γιατί να ενδιαφερθεί, γιατί να κάνει το καθήκον του στον δικό του μικρόκοσμο, γιατί να προβληματιστεί. Αλλωστε, με τον διχασμό που υπάρχει θα πρέπει να ταυτιστεί με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο, και δεν το θέλει, άσε που δεν υπάρχει κάτι τρίτο για να κρυφτεί εκεί.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/mazikos-aynanismos

Ανάσα ρευστότητας σε μικρούς επιχειρηματίες – Από τον Δημήτρη Μαλλά | CNN GREECE

Οι τρεις αυτές περιπτώσεις είναι ενδεικτικά ορισμένα μόνο παραδείγματα της λίστας με τις 44 επιχειρήσεις που έχει ήδη βοηθήσει η AFI, μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία (ΑΜΚΕ), ο μοναδικός οργανισμός στην Ελλάδα που παρέχει πρόσβαση σε μικροχρηματοδότηση και δωρεάν εκπαίδευση ανεξαρτήτως είδους επιχείρησης ή τομέα δραστηριότητας. Πρακτικά, η AFI, η οποία έχει ήδη εγκρίνει συνολικά 53 χρηματοδοτήσεις, απευθύνεται σε ευάλωτους μικροεπιχειρηματίες που δεν έχουν πρόσβαση σε δανειοδότηση από τις παραδοσιακές τράπεζες ή σε άλλη μορφή χρηματοδότησης και ιδιαίτερα σε ανέργους, γυναίκες και νέους.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.cnn.gr/money/epixeiriseis/story/51175/anasa-reystotitas-se-mikroys-epixeirimaties

Μια χώρα για τους αρτιμελείς – Aπό την Μαρία Λούκα | INSIDE STORY

Για τους περισσότερους, μια τρύπα στο πεζοδρόμιο ή ένας ασυνείδητος που παρκάρει σε λάθος σημείο είναι εμπόδια που ξεπερνιούνται. Για έναν άνθρωπο με αναπηρία, μπορεί να γίνουν ο λόγος που θα μείνει σπίτι του και δεν θα βγει παρά μόνο ελάχιστες μέρες τον χρόνο. Και τα προβλήματα για τα ΑμΕΑ δεν σταματούν στους δρόμους. Εκεί είναι μόνο η αρχή.
… Η προσβασιμότητα είναι ίσως το σοβαρότερο ζήτημα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και ένας από τους τομείς στους οποίους η Ελλάδα υστερεί αρκετά σε σχέση με το εξωτερικό. Σύμφωνα με παλιότερες εκθέσειςΔιαβάστε εδώ τα συμπεράσματα έρευνας της ΚΑΠΑ Research που έγινε το 2013 που είχαν γίνει για λογαριασμό της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, τρεις στους τέσσερις αδυνατούν να μετακινηθούν λόγω έλλειψης υποδομών ή κινούνται με πολύ μεγάλη ταλαιπωρία. Επιπλέον, σε ποσοστό 71,8% δυσκολεύονται πάρα πολύ όταν κάνουν χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Το 88,2% αξιολογεί την ανεπάρκεια των υποδομών ως τον πιο ανασταλτικό παράγοντα για μια αξιοπρεπή ζωή.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/mia-hora-gia-toys-artimeleis?token=107EY3146M&utm_source=insideStory&utm_campaign=d9a570d0ed-unsubscribed20161022&utm_medium=email&utm_term=0_52e9cf69f7-d9a570d0ed-125885477

Ο Νόαμ Τσόμσκι για την εκπαίδευση που υπακούει στις «αγορές» – Από τους Χρόνη Πολυχρονίου & Λίλι Σέιτζ | THE PRESS PROJECT

Καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της νεώτερης περιόδου, αρχίζοντας από την περίοδο που είναι γνωστή ως Διαφωτισμός, η μόρφωση θεωρούταν ευρέως το πιο σημαντικό προσόν για την οικοδόμηση μιας αξιοπρεπούς κοινωνίας. Όμως, αυτή η αξία φαίνεται να έχει πέσει σε δυσμένεια στη σύγχρονη περίοδο, ίσως ως αντανάκλαση της κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, δημιουργώντας εν εξελίξει ένα γενικό πλαίσιο όπου η παιδεία μειώνεται ολοένα και περισσότερο για την απόκτηση επαγγελματικών, εξειδικευμένων δεξιοτήτων που καλύπτουν τις ανάγκες του επιχειρηματικού κόσμου.
Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της παιδείας και ποια η σύνδεσή του με τη δημοκρατία, με αξιοπρεπείς ανθρώπινες σχέσεις και με μια αξιοπρεπή κοινωνία; Τι ορίζει μια μορφωμένη και αξιοπρεπή κοινωνία; Ο διεθνούς φήμης γλωσσολόγος, κοινωνικός κριτικός και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι μοιράζεται τις απόψεις του σχετικά με την παιδεία και τον πολιτισμό σε αυτήν την αποκλειστική συνέντευξή του για το Truthout.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/102014/O-Noam-Tsomski-gia-tin-ekpaideusi-pou-upakouei-stis-agores

Η Αγλαΐα Κρεμέζη έχει ζήσει όλη της τη ζωή γράφοντας για καλό φαγητό – Από τον Μ. Hulot | LIFO

Μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες συγγραφείς φαγητού αφηγείται στη LiFO τη ζωή της και την πορεία της στον κόσμο της μαγειρικής. Είναι η πρώτη που έγραψε για τα ταπεινά υλικά, για τα λαχανικά και τα φρούτα της λαϊκής και τα αρωματικά που δεν είχε σκεφτεί κανείς να πει την ιστορία τους. Και σε όλα τα κείμενά της επιμένει στα εποχικά, σε όσα παράγονται στα περιβόλια και στα χωράφια, χωρίς την ανάγκη εντατικής καλλιέργειας.
“Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι ότι σε πάρα πολλά εστιατόρια, αντί να δουν πώς μαγειρευόταν ένα φαγητό στην αυθεντική του εκδοχή και να ρωτήσουν τη μαμά τους και τη γιαγιά τους, κοιτάζουν πώς το μαγείρεψε ο τάδε σεφ στη Νέα Υόρκη στο ελληνικό εστιατόριο, και μάλιστα το “πειράζουν” ακόμα περισσότερο. Φτιάχνουν, δηλαδή, ένα πιάτο από την τέταρτη παραλλαγή. Και με ενοχλεί που έχουν ανοίξει χιλιάδες φούρνοι, σε κάθε γωνία, και απλώς ανακατεύουν μείγματα που παίρνουν έτοιμα, όπως κάναμε παλιά το κέικ από το κουτί. Ψωμί από την αρχή, αληθινό, πολύ λίγοι φούρνοι φτιάχνουν”.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/taste_feature/118917

Πίτερ Μπρουκ, ο τελευταίος μεγάλος δάσκαλος του Θεάτρου – Από την Ματίνα Καλτάκη | LIFO

Με αφορμή το Battlefield, μία παράσταση που βασίζεται σε ένα μέρος της θρυλικής Μαχαμπαράτα και ανεβαίνει αυτό τον Οκτώβριο στο “Θέατρον”, ένα λεπτομερές πορτρέτο του μεγαλύτερου εν ζωή θεατρικού σκηνοθέτη.
… Ο Μπρουκ… έζησε πολύ και αυτά τα σπουδαία που κατάφερε είναι μέρος πια της θεατρικής/σκηνικής μας παιδείας, σε μια εποχή που δεν σέβεται τους μεγάλους δασκάλους, όχι επειδή έχει κάτι καινούργιο να προτείνει, αλλά επειδή βαριέται εύκολα και προτιμά την επιφανειακή έκπληξη από την επίμονη εμβάθυνση. Ακόμη χειρότερα: ο Μπρουκ επιδιώκει την απόλυτη συμπύκνωση και απλότητα, ένα θέατρο χωρίς εξωτερικά στηρίγματα, θέατρο στην άδεια σκηνή και στο άπλετο φως, όπου το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό που μεταφέρουν οι άνθρωποι (ερμηνευτές και θεατές) ο ένας στον άλλον.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/theater_articles/117548

The dangers of Hillary Clinton – By Ross Douthat | THE NEW YORK TIMES

One can look at Trump himself and see too much danger of still-deeper disaster, too much temperamental risk and moral turpitude, to be an acceptable alternative to this blunder-ridden status quo … while also looking at Hillary Clinton and seeing a woman whose record embodies the tendencies that gave rise to Trumpism in the first place.
Indeed what is distinctive about Clinton, more even than Bush or Obama, is how few examples there are of her ever breaking with the elite consensus on matters of statecraft.
She was for the Iraq War when everyone was for it, against the surge when everyone had given up on Iraq, and then an unchastened liberal hawk again in Libya just a few short years later.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.nytimes.com/2016/10/23/opinion/sunday/the-dangers-of-hillary-clinton.html

What Is It Really Like To Be A Syrian Refugee? – By Graham Vanbergen | TRUEPUBLICA

The UNHCR says that by the end of the year it is estimated that half of the population of Syria will be in need of aid. The Regional Response Plan for Syrian refugees totals US$2.9 billion. The governments of Lebanon and Jordan are also appealing for funds, asking for US$449 million and US$380 million respectively. The humanitarian appeal for inside Syria is for US$1.4 billion… This all adds up to US$5 billion, the largest appeal in history.
The Syrian conflict is now well into its fifth year and the Syrian agony continues without end in sight. The battle between the West and its allies and the Syrian government rages with all of its complexities, little understood by Western politicians and the media. In the last few years the conflict has resulted in what is now considered the worst humanitarian disaster in modern history. A third of the population has been displaced internally, and some 3.8 million Syrian refugees languish in refugee camps in neighbouring countries.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://truepublica.org.uk/global/what-is-it-really-like-to-be-a-syrian-refugee/

3 TVs and No Food: Growing Up Poor in America – By Nicholas Kristof | THE NEW YORK TIMES

What many Americans don’t understand about poverty is that it’s perhaps less about a lack of money than about not seeing any path out. More than 80 percent of American households living below the poverty line have air-conditioning, so in material terms they’re incomparably better off than poor families in India or Congo. In other ways their lives can be worse. The United States has one of the highest rates of child poverty in the industrialized world.
Too many American kids are set up for failure when they are born into what might be called the “broken class,” where violence, mental illness, drugs and sexual abuse infuse childhood. Yes, such young people sometimes do stupid things, but as a society, we fail them long before they fail us.
…There are no silver bullets to eradicate these challenges, but there is “silver buckshot” — an array of policies that make a difference.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.nytimes.com/2016/10/30/opinion/sunday/3-tvs-and-no-food-growing-up-poor-in-america.html

I Had No Sympathy for Working Moms Till I Became One – By Stella Bugbee | THE CUT – NEW YORK MAGAZINE

I did eventually claw my way back into a career. I cannot go back in time and correct my stance toward Aurelie, or try to change the culture of the office where we worked, to advocate for the right to leave at a decent hour and still be taken seriously. But I can at least try my best to create a more family-friendly work environment in my current role. As far as I can tell, parents don’t work less, they just need more flexibility (the truth is, we all probably do). I can allow my fellow moms on staff that. I can advocate for them to have longer leave.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://nymag.com/thecut/2016/10/what-everyone-must-understand-about-working-moms.html

A graphic history of sex: ‘There is no gene that drives sexuality. All sexuality is learned’ – By Homa Khaleeli | THE GUARDIAN

Changes in sexuality over time have made the modern family what it is. What next? Homa Khaleeli asks the authors of a groundbreaking graphic guide, The Story of Sex.
…While the beginning of family life may sound like a wonderful moment, Brenot argues that it was also the start of women’s subjugation, with men taking possession of their female partner and offspring – which traditional marriage legalised. “Paternity is the beginning of male domination,” says Brenot simply. “The day that happened, men took possession of women.”
In the animal kingdom, Brenot argues, there is none of the domination of female partners that has been a hallmark of human societies through history, nor is there domestic violence. Instead, among animals “males fight against other males and females fight with other females,” he says. “Violence between men and women is only in humans – because of marriage, which puts men above women.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/oct/29/a-graphic-history-of-sex-there-is-no-gene-that-drives-sexuality-all-sexuality-is-learned

Richard Avedon, Dior and How They Changed Fashion Forever – By Colin Mcdowell | BUSINESS OF FASHION

The legendary photographer Richard Avedon introduced movement to some of the most formal clothes in the world, giving them a spirit that made them exciting for young people.
…He took clothes that were actually very structured and made them, if not totally casual, at least accessible, a fact that 7th Avenue realised and quickly capitalised on. It is no exaggeration to claim that it was Avedon who matched Dior’s masterstroke with his own masterstroke which was to make visible the possibilities of the new way of dressing. And he did so by Americanising its presentation.
… It was, in itself a new look and, although traditionalists in Paris tut-tutted, it was clear that Richard Avedon had, in one season, completed what Dior had started in 1947.
…We have all read critics who praise Richard Avedon as a polymath – and it is a valid claim for anyone who can photograph Dovima in Dior haute couture and Kate Moss in very little — but his lasting legacy is the precision of his technique.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.businessoffashion.com/articles/colins-column/how-richard-avedon-changed-fashion-forever

Why Jon Hamm Doesn’t Miss Playing Don Draper – By Jake Kring-Schreifels | ESQUIRE

The actor talks about putting Mad Men behind him, his comedic influences, and his new film, Keeping Up With the Joneses.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.esquire.com/entertainment/movies/q-and-a/a49747/jon-hamm-interview-keeping-up-with-the-joneses-mad-men/

Times they are a-changin’: Nobel jury says lyrics can be literature – By Karl Ritter | ASSOCIATED PRESS

However, the Vatican newspaper, L’Osservatore Romano, which frequently chimes in on pop culture, was among those not impressed by the award.
While Dylan has “great talent,” many of the artists inspired by his songs subsequently wrote “truly boring” lyrics, the paper said. It added that the Nobel decision certainly “must not have pleased real writers, such as potential winners Don DeLillo, Philip Roth or Haruki Murakami, who know the enormous work that goes into writing a novel.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://bigstory.ap.org/article/459da9c3821340859d31a0a4143440c6/times-changin-nobel-jury-says-lyrics-can-be-literature

The Founder of Hollywood’s Most Elite Sex Club Is Unhappy – By Mike Sager | ESQUIRE

He bought a mansion and filled it with debauchery. It still isn’t enough.

In a leafy enclave near Beverly Hills, behind an aging Tudor mansion, Snctm is hosting a pool party. The sun is radiant overhead, the sky is cloudless and blue; the therapeutic aroma from the eucalyptus trees mixes in the air with the scents of expensive perfume and hydroponic weed. Couples lie here and there on chaise longues or large blankets on the grass. A trio of topless young women, members of Snctm’s erotic-theater troupe, known as Devotees, float languorously on giant blow-up swans, sipping drinks through bent straws.
…Sitting poolside in a wicker chair, presiding over all, is Damon Lawner. A handsome man of forty-five with a lean and chiseled physique, he wears gauzy, low-slung pants and a necklace of fragrant mala beads he picked up during a sojourn in Bali. With his longish tousled hair and high cheekbones, his inner glow and sober mien, he looks like a hunky Hollywood guru. But the truth is Lawner never set out to save any souls besides his own. Four years ago, he was a cash-strapped real estate agent with a beautiful wife and two young daughters, struggling with monogamy, facing with dread the prospects of his fifth decade. As many men do when they reach his age, he began to ask himself, “Is this all there is?”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.esquire.com/lifestyle/sex/a49636/snctm-sex-club-founder/