Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

© Victor Vasarely

© Lynn Buckham

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΜΟΔΑ – “L’ AIR DU TEMPS”

© Blair Breitenstein

Πηγή: Pinterest

Το παιχνίδι με τη μόδα έχει ενδιαφέρον, βάζει τη φαντασία να δουλέψει – ειδικά όταν υπάρχουν περιορισμένοι πόροι – και σε παροτρύνει να εξωτερικεύσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Είναι ένα βήμα προς την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης σου, όταν απελευθερώνεσαι από τις αυστηρές επιταγές της μόδας ή τα κοινωνικά στερεότυπα περί φαίνεσθαι και ακολουθείς το δικό σου δρόμο αυτοέκφρασης μέσα από την εμφάνιση σου, μεταξύ άλλων.

Η εμφάνιση αποτελεί μέρος της πανοπλίας σου και υποδηλώνει εμμέσως πλην σαφώς στοιχεία για την προσωπικότητα σου – είτε είσαι η ultra fashionista, είτε δηλώνεις υπεράνω και “δεν με απασχολούν καθόλου τα ρούχα, πόσο επιφανειακά είναι όλα αυτά”.
Σε κάθε περίπτωση, κάνεις μια δήλωση στον έξω κόσμο με την εμφάνιση σου, επικοινωνείς εξωλεκτικά. Το “façade” – η πρόσοψη υπάρχει. Και όλες οι προσόψεις χρειάζονται συντήρηση. Το τι κρύβεται πίσω από την πρόσοψη, αν υπάρχει κάτι ή μόνο το απόλυτο κενό είναι ένα άλλο θέμα.

© Miles Aldridge

© Valerie Carpender

© James Rieck

Τα περιοδικά (έντυπα & ψηφιακά) και οι fashion bloggers (διεθνείς & εγχώριες) συναγωνίζονται για την προσοχή σου. Ποια θα σου παρουσιάσει καλύτερα τις νέες τάσεις της μόδας, τα πέντε-δέκα κομμάτια που πρέπει όπως-και-δήποτε να έχεις στην γκαρνταρόμπα σου για να υποδεχτείς σωστά την άνοιξη και να είσαι στη μόδα, τα γνωστά.

Παλιότερα διαμαρτυρόμασταν για τη δικτατορία των περιοδικών μόδας και τα πρότυπα που προέβαλαν. Στη σύγχρονη εποχή των κοινωνικών δικτύων προέκυψε ένας εκδημοκρατισμός της μόδας. Η ενδυνάμωση του καταναλωτικού κοινού που μπορεί πλέον να επηρεάζει τις εξελίξεις και να παίρνει θέση στο διάλογο.
Το Ιnstagram έχει εξελιχθεί στο μέσο με την μεγαλύτερη επίδραση στο χώρο της μόδας και όχι μόνο.
Ο καθένας μπορεί να προβάλλει τη δική του ερμηνεία σε θέματα μόδας/εμφάνισης και να εμπνεύσει, να καινοτομήσει, να ενισχύσει το διάλογο και να πάει το θέμα ένα βήμα παραπέρα. Οι μεσάζοντες μεταξύ εμπόρων και καταναλωτών καταργούνται. Νέα, μικρά brands αναδύονται. Το μάρκετινγκ γίνεται πιο άμεσο, οι απόψεις των καταναλωτών αποκτούν φωνή. Υπάρχουν όμως και οι παρενέργειες λόγω υπερβολικής χρήσης, όπως σε κάθε μέσο.

© Greg Guillemin

© John Atkinson

© Przemek Kotynski

Κυριαρχεί πλέον η “οικονομία της προσοχής” (the attention economy) – όλοι διεκδικούν ένα κομμάτι της ανθρώπινης προσοχής, η οποία είναι εκ φύσεως περιορισμένη. Tο selfie culture, o εθισμός στα social media και ειδικά στο Ιnstagram που έχει στηθεί γύρω από την αποθέωση της “εικόνας” είναι υπαρκτός και προμελετημένος, όπως δηλώνουν κατά καιρούς πρώην στελέχη του κλάδου. Η νεά γενιά, πιο δεκτική στη διαφήμιση και κολλημένη στις οθόνες, ζει και αναπνέει μέσα από τα κινητά τηλέφωνα. Ο υπερκαταναλωτισμός ενισχύεται πλέον με πιο ύπουλο τρόπο. Για παράδειγμα, τώρα βιώνουμε το φαινόμενο του “Experiential Μarketing” – βαρεθήκαμε να βλέπουμε μόνο προϊόντα, θέλουμε και εμπειρίες που θα ενισχύουν το συναίσθημα που συνδέεται με την κατανάλωση των εν λόγω προϊόντων και θα μπορούμε να τις μοιραζόμαστε καλύτερα στo Ιnstagram για να κάνουμε πιο εμπνευσμένο “storytelling”… Με συναίσθημα. Wow… Τα ειδικά διαμορφωμένα photo booths για σέλφις σε κάθε εκδήλωση ήταν μόνο η αρχή.

© Lisa Maltby

Οι ναρκισσιστικές τάσεις που υπέβοσκαν σε κάποιους βγήκαν επιτέλους στην επιφάνεια και κάνουν πάρτυ. Η ενασχόληση με την “εικόνα” κατάντησε εμμονή και το ποστάρισμα φωτογραφιών από την “ειδυλλιακή ζωή” του καθενός ψυχαναγκασμός. Η μόδα ήταν το τέλειο πεδίο για να ξεκινήσει η δράση.
Το σχετικό lifestyle και ορισμένα πρότυπα που αναδύονται δυναμικά μέσα από τα social media πόσο συμβάλλουν τελικά στο ευρύτερο πλαίσιο του #empowerment που ευαγγελίζονται όλοι αυτό το διάστημα και είναι, όπως ισχυρίζονται, πολύ καυτό ζήτημα;

© Yang Na

“H Κοιλάδα Με Τις Κούκλες”

© Alex Gross

© Eugenia Loli

“Η διατήρηση του façade είναι το παν, ντάρλινγκ!”
Η δικτατορία των περιοδικών και του παλαιού μιντιακού status quo, τα δήθεν φοβερά και τρομερά In & Out και οι “χαρισματικοί” δημαγωγοί-opinion leaders παλαιάς κοπής, αντικαταστάθηκαν από την δικτατορία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας (όλοι εκείνοι/εκείνες οι εδραιωμένοι/ες ή wannabe insta-celebrities που ποζάρουν με ανυπέρβλητη αυταρέσκεια και χάρη μπροστά στον καθρέφτη τους με το κινητό πάντα στο χέρι ή απεγνωσμένα δήθεν cool με πόζα τύπου “Κοίταξε με. ΘΑΥΜΑΣΕ ΜΕ. Είμαι κι εγώ ΜΟΝΤΕΛΟ. Τι δεν καταλαβαίνεις;”) και των λοιπών celebrities από κάθε χώρο με τους χιλιάδες followers που αναβαθμίστηκαν σε Influencers – InstaQueens και καθορίζουν το FOMO σου, τι θα φορέσεις, που θα πας, τι θα πιεις, πόσα τατουάζ μανίκι με την ιστορία της ζωής σου θα χτυπήσεις, πόσα εκατοστά μουστάκι θα αφήσεις, ποια είναι η τελευταία λέξη στο insta-ποζάρισμα για να είσαι trendy, πως θα σοβαντίσεις το πρόσωπο σου, πως θα φτιάξεις φρύδι/νύχια/contouring, πως θα “σμιλεύσεις” τις ρυτίδες για να φαίνεσαι αφράτη και φρέσκια, πως θα ζήσεις το όνειρο σου και τον #καλύτερο εαυτό σου γενικότερα.

© Daisy Bernard

© Daisy Bernard

© Przemek Kotynski

Σαφώς και υπάρχουν διαδικτυακά πολλές διεθνείς και αξιόλογες παρουσίες που προσφέρουν μια εναλλακτική πρόταση ως προς τη μόδα και την εμφάνιση, ξεφεύγοντας από τα γνωστά στερεότυπα και κλισέ. Επιπλέον, υπάρχουν και brands που γεννήθηκαν αθόρυβα στο διαδίκτυο και αποτελούν case studies επιτυχημένης διαδικτυακής επιχειρηματικότητας, όπως η τριανταδιάχρονη Chiara Ferragni, η οποία τα τελευταία 10 χρόνια, μέσω του site της The Blonde Salad, εξελίχθηκε σε media star και στη συνέχεια έχτισε ολόκληρη αυτοκρατορία στο χώρο της μόδας, διεκδικώντας παράλληλα τη δέουσα αναγνώριση για εκείνη και κατ’επέκταση όλες τις εκπροσώπους του fashion blogging, τις οποίες μέχρι πριν κάποια χρόνια σνόμπαρε συστηματικά το κατεστημένο των περιοδικών μόδας.

Ωστόσο, όλη αυτή η υπερ-ενασχόληση και εμμονή με την εικόνα έχει επηρεάσει σημαντικά τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον εαυτό τους και βιώνουν την καθημερινότητα τους. Πιτσιρίκες (μοντέλες και μη) ξεκινούν τις διορθωτικές επεμβάσεις προσώπου από τα 15 για να φουσκώσει λίγο το χειλάκι, μήπως να “τονίσουμε” λίγο και τα ζυγωματικά; – οι πλαστικοί χειρουργοί κάνουν χρυσές δουλειές. Επώνυμες κυρίες κάποιας ηλικίας, καταξιωμένες στο χώρο τους, που μέχρι πρόσφατα κρατούσαν πιο ήπιο προφίλ μεταλλάσσονται σε μεγαλομπεμπέκες που αγωνιούν να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους σε κάθε περίσταση.
Μήπως έχεις την εντύπωση πως οι άντρες υστερούν σε ματαιοδοξία και υπερέκθεση; Έχει αναδυθεί ολόκληρη αγορά για προϊόντα περιποίησης αντρικής γενειάδας. Οι κρεμούλες, το μοναστηριακό παπαδολούκ και τα σχετικά προϊόντα αντρικού grooming κάνoυν θραύση. Άντρες όλων των ηλικιών (από πιτσιρίκια μέχρι αφιονισμένα παππούδια) ποζάρουν ημίγυμνοι, με αυτό το περίπου-ζοχαδιασμένο βλέμμα στο υπερπέραν – και πάντα με τατουάζ σε εμφανή σημεία – ως Survivor γατούλες του instagram. Άσε μας κουκλίτσε μου.

© Jonathan Viner

© Alex Gross

© Waldemar von Kozak

© Jonathan Viner

Μόνο ποιες είναι οι νέες trendy στάσεις στο σεξ δεν μας έχουν υποδείξει ακόμα, πρέπει να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα και για την #ενδυνάμωση της σεξουαλικής διάθεσης οπωσδήποτε, μιας και ως γνωστόν “Όταν πέφτουν οι επιδόσεις, αυξάνεται η διαφήμιση” και με τόσο αφιονισμένο ποστάρισμα στο instagram και καθήλωση με το προσωπικό brand του καθενός δε νομίζω ότι περισσεύει χρόνος για σεξ.

“Follow Τhe Money”

© OneQ

Όλες οι μοντέλες νέας φουρνιάς που κυκλοφορούν κατά καιρούς με τα πιο trendy ακαλαίσθητα ρούχα – βλέπε π.χ. “cropped παντελόνι ημικαμπάνα με ξέφτια σε total denim look” – (γιατί τις πληρώνουν να τα φοράνε, ενώ εσύ νομίζεις ότι έριξαν κάτι πρόχειρο πάνω τους και έβγαλαν τον σκύλο τους βόλτα) που στη συνέχεια εκθειάζουν τα περιοδικά/web sites “Πω πω genial, κοίτα πως το φόρεσε, αγόρασε το κι εσύ” – και μετά από έξι μήνες γράφουν “Πω πω τι χάλια τάση ήταν αυτή, ευτυχώς πέρασε πια, να, κοίτα σου έχω κάτι καινούριο να δοκιμάσεις – αγόρασε το κι εσύ TΩΡΑ” – ή εκείνες οι σούπερ ψαγμένες fashion bloggers που ποζάρουν με τα τελευταία “ugly sneakers” της μόδας και κάτι περίεργα culottes παντελόνια που πάνε μόνο σε όσες είναι 1.80 και αδύνατες, αλλά προσπαθούν να σε πείσουν ότι και 180 κιλά να είσαι πάλι ωραίο θα φαίνεται πάνω σου, επειδή το ΛΕΝΕ ΕΚΕΙΝΕΣ και “το concept είναι aspirational”, πως ακριβώς μας “ενδυναμώνουν” ως προσωπικότητες; Μόνο τα deals με τους χορηγούς τους ενδυναμώνονται στην παρούσα φάση, με το σύγχρονο και αναβαθμισμένο telemarketing των social media να διάγει βίο λαμπρό.
Τι να πει κανείς για κάποιες αναδυόμενες fashion bloggers – βιοπαλαίστριες που με στρατηγική “fake it till you make it” και ξύλινες πόζες opos Ameriki απαιτούν το θαυμασμό και την αποθέωση με εμπνευσμένες λεζάντες τύπου “Φοράω αυτό. Συχνάζω εκεί. Λιάζομαι παραπέρα”, ενώ το κοινό ζητωκραυγάζει στα σχόλια “Είσαι θεά! Κι άλλο κι άλλο”.

Πηγή: Pinterest

© Blair Breitenstein

© Eugenia Loli

Τι κοινό έχουν οι παραπάνω κατηγορίες;
Είναι γυναίκες που απευθύνονται σε άλλες γυναίκες και θεωρητικά αν τις ρωτήσεις υποστηρίζουν θερμά το κίνημα της γυναικείας ενδυνάμωσης μπλα-μπλα-μπλα, αλλά σε ποιο ακριβώς πλαίσιο και με ποια οπτική; Που εστιάζεται το όραμα; Ποια είναι η καινοτομία; Πως χρησιμοποιούν τη δύναμη στο πεδίο της επιρροής τους; Με το να καταφέρουν να γίνουν επιτέλους ΟΛΕΣ μοντέλα και να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στα καλλιστεία του Instagram;

© Danny Galieote

© Sarah Joncas

Μήπως υπηρετούν το ίδιο “τυραννικό” καθεστώς μόδας και αναπαραγωγής προτύπων/lifestyle για το οποίο διαμαρτύρονταν όλοι τα προηγούμενα χρόνια; Το status quo της αγοράς διατηρείται μια χαρά, παρά την οικονομική κρίση, αλλά αυξάνεται ο ανταγωνισμός.
“Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”.
Το παιχνίδι είναι ακριβώς το ίδιο, μόνο που αλλάζουν οι παίκτες και το μέσο. Τα μονοπώλια των μίντια περνούν σε διαφορετικά χέρια – νεότερα και διευρύνεται η πίτα, εν ολίγοις διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος.

© Eugenia Loli

© Eugenia Loli

© Alex Gross

© Miles Aldridge

© Miranda Tacchia

Η ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου, σε κάποια φυλή, και να αισθάνονται δημοφιλείς ή αποδεκτοί από τον κοινωνικό τους περίγυρο είναι έμφυτη. Με βάση αυτά τα δεδομένα χτίζονται οι αλγόριθμοι των κοινωνικών μέσων, ώστε να συντηρηθεί ο εθισμός και η καθήλωση στην οθόνη. Όμως εξίσου αναπόφευκτο είναι ότι ο κόσμος θα κουραστεί κάποια στιγμή να συντηρεί όλο αυτό το τσίρκο. Διαθέτουμε μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και δράσης από τις προηγούμενες γενιές και αντί να απελευθερωνόμαστε από ασφυκτικά πρότυπα (ομορφιάς, μόδας, lifestyle, κατανάλωσης), γινόμαστε ασυνείδητα περισσότερο δέσμιοι των νέων συνθηκών που έχουν αντικαταστήσει τις παλιές, παρά την όποια κοινωνική εξέλιξη.

© Cristian Girotto & Olivier Masson

© Przemek Kotynski

© Jordan Westre

Στην παρούσα φάση, είναι εμφανές ότι έχει χαθεί το μέτρο και αναζητούνται νέες ισορροπίες και εναλλακτικοί τρόποι διαχείρισης. Είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν νέες αντιστάσεις και ουσιαστικός αντίλογος, όχι μόνο υστερική πολιτική ορθότητα και μπλουζάκια #Women Empowerment. Μπορεί να διευρύνεται ο διάλογος με άτομα όλων των διαστάσεων/φύλων/εθνικοτήτων, όμως η ακλόνητη εσωτερική αυτοπεποίθηση και η ικανότητα ορθολογικής αξιολόγησης του εκάστοτε δελεαστικού πακέτου/μηνύματος/lifestyle που πλασάρει η κάθε εποχή αποτελούν “προϊόντα” που δεν προσφέρονται σε κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης – συνεπώς πρέπει να τα χτίσει ο καθένας μόνος του, στη βάση του, για να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής.

“Bisous à Tous”

Πηγή: Pinterest

“Αυτό που πάντα επιθυμούσα ήταν να αισθάνονται οι γυναίκες άνετα με τον εαυτό τους.
…Στη σημερινή εποχή δεν χρειάζεται να ακολουθείς τις τάσεις της μόδας ή κάποια μάρκα.
Στυλ είναι αυτό που βλέπεις όταν κοιτάς style icons όπως η Jane Birkin και η Brigitte Bardot. To στυλ τους δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο… μια ναυτική μπλούζα, τζην, ένα λευκό t-shirt.
Συνεπώς, το στυλ είναι αρμονία. Και μπόλικη αυτοπεποίθηση, να γνωρίζεις τον εαυτό σου… να ντύνεσαι σύμφωνα με το σωματότυπο σου.
Δεν χρειάζεται να ντυνόμαστε όλες το ίδιο. Αυτό που πάει σε μένα ή σε σένα δεν σημαίνει ότι δείχνει όμορφο και σε κάποια άλλη γυναίκα.
…Είναι κάτι εσωτερικό, το να μην γινόμαστε εμμονικές είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.” – Emmanuelle Alt, διευθύντρια της γαλλικής Vogue 

© Gil Elvgren

*Υστερόγραφο

 “Freedom! ’90” – George Michael