Τo Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Απρίλιο του 2018, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Γιατί η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει σοσιαλδημοκρατία – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE Παραμένουμε πεισματικά ανώριμοι και υπερήφανα καθηλωμένοι στον σοσιαλισμό των δήθεν ταπεινωμένων. Η έννοια και η πρακτική της σοσιαλδημοκρατίας έχει τρεις πόλους. Ο πρώτος είναι ιδεολογικός και προγραμματικός: ένα ή περισσότερα κόμματα συνθέτουν μια παράταξη με πρόγραμμα ελεύθερης, ελεγχόμενης οικονομίας και συστήματος προνοίας· ο δεύτερος είναι ηθικός και ψυχολογικός: η σοσιαλδημοκρατική παράταξη αποτελείται, ιστορικά, από ομάδες και άτομα που εμφορούνται από λογική, μετριοπάθεια και ρεαλισμό· ο τρίτος είναι ο κοινωνικός χώρος στον οποίον απευθύνεται η σοσιαλδημοκρατία, το ανθρώπινο δυναμικό που θα προσπαθήσει να την εφαρμόσει και να ζήσει με τους κανόνες της. Τα σημειώνω αυτά για να σχολιάσω τη δήθεν μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά, στη «σοσιαλδημοκρατία»: νομίζω ότι πρόκειται για μια αναγκαστική προσαρμογή, για μια υποκριτική συμμόρφωση στους όρους της ευρωπαϊκής επιτήρησης η οποία δεν μπορεί να οδηγήσει σε σοσιαλδημοκρατία, ούτε σε κομματικό, ούτε φυσικά σε κρατικό και κοινωνικό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα κομμουνιστογενών λαϊκιστών που λαχταρούσαν την εξουσία και που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να τη διατηρήσουν. …Όσο για το ήθος και την ψυχολογία που κομίζει στην πολιτική σκηνή έχω την αλγεινή εντύπωση, την οποία πράγματι έχω εκφράσει επανειλημμένως, ότι διανύουμε περίοδο κακιστοκρατίας: η σοσιαλδημοκρατία βασίζεται στην αξιοκρατία και στην ανάδειξη των αρίστων (όχι στην «αριστοκρατία») – αντιθέτως, τα οκνηρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξισώνονται με τον όχλο ο οποίος οργιάζει ενώ ο Νόμος εξασθενεί. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/437403_giati-i-metatopisi-toy-syriza-den-simainei-sosialdimokratia Μνημόνιο: Οι Εκκρεμότητες Πριν Από Το Τέλος – Από τον Ηλία Νικολαϊδη | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ Διατρέχοντας τη λίστα των παραδοτέων που απομένουν προκειμένου να κλείσει η τελευταία αξιολόγηση των ελληνικών μνημονίων. …Τα ζητήματα είναι γνωστά, αποτελούν συνέχεια προηγούμενων προαπαιτούμενων, κάποια μάλιστα επαναλαμβάνονται εδώ και καιρό αυτούσια στις εκθέσεις συμμόρφωσης. Αντίστοιχα οι -καλές ή κακές- λύσεις που βρίσκονται κατά περίπτωση και οι συμβιβασμοί για κάθε θέμα θεωρούνται σε αυτή τη φάση προβλέψιμες μεταβλητές. Ωστόσο, μόλις ένα μικρό μέρος από αυτά τα παραδοτέα (υπολογίζεται στα 12 από τα 88) έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα. Οπότε το ενδιαφέρον για τη λίστα αυτή ξεπερνά τον συμβολισμό του ότι πρόκειται για τα τελευταία μνημονιακά προαπαιτούμενα. Είναι μέτρα που αφορούν κρίσιμους τομείς της δημόσιας διοίκησης και της οικονομίας και, εκτός απροόπτου, θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν στο άμεσο μέλλον. Αλλά, πόσα γνωρίζουμε τελικά γι’ αυτά; Ακολουθούν κάποια σημαντικά σημεία. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.dianeosis.org/2018/04/mnimonio-telos/ Το «καταματωμένο» πλεόνασμα του ΣΥΡΙΖΑ ως νέο success story – Aπό την Βασιλική Σιούτη | LIFO Ο Αλέξης Τσίπρας δεν βρήκε κάποιους άλλους τρόπους να παράγει πλεονάσματα από εκείνους του Αντώνη Σαμαρά. Η ίδια συνταγή είναι, αλλά την εκτελεί με μεγαλύτερο ζήλο. …Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., τελικά, όχι μόνο δεν κατάργησε τους νόμους των προηγούμενων μνημονίων αλλά έφερε περίπου άλλους τόσους και συνεχίζει. …Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με το αναμφισβήτητο ταλέντο της στο (μικρο)κομματικό παιχνίδι, είναι πολύ πιο δραστήρια από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η επιδίωξή της για τις επόμενες εκλογές είναι, φυσικά, να μη βγει η ΝΔ πρώτη, αλλά και αν βγει, να μην έχει αυτοδυναμία. Για τον λόγο αυτό ενθαρρύνουν κάθε δημιουργία κόμματος στα δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τον Αντώναρο και την Παπακώστα μέχρι τους Μπαλτάκο, Καρατζαφέρη και Φαήλο Κρανιδιώτη. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/eptaimero/190132/to-katamatomeno-pleonasma-toy-syriza-os-neo-success-story Ομαδικό πορτρέτο της ελληνικής πολιτικής αφασίας – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO Η φετινή άνοιξη είναι η πρώτη ύστερα από αρκετά χρόνια που μοιάζει πολιτικά «αφασική», κάτι που αν δεν αποδειχθεί ψευδαίσθηση μπορεί να είναι τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο. Από κυβερνητικής πλευράς, το νέο αφήγημα είναι η συντεταγμένη θερινή έξοδος από τα μνημόνια και το θριαμβευτικό «come back» της ανάπτυξης. …Η αξιωματική αντιπολίτευση, με τη σειρά της, κάνει ό,τι μπορεί για να… κρατήσει τον Τσίπρα στην εξουσία. Αν η παρούσα είναι η χειρότερη κυβέρνηση που είχε ποτέ η χώρα, όπως την κατηγορούν, πόσο καλύτερη αλήθεια μπορεί να είναι μια συντηρητική παράταξη που παρότι θεωρείται «ακραία» νεοφιλελεύθερη, περισσότερο με ακροδεξιά, εθνικιστικά και θεοκρατικά ιδεολογήματα φλερτάρει παρά με αυτά μιας παράταξης συντηρητικής μεν, εξευρωπαϊσμένης και στοιχειωδώς «πεφωτισμένης» δε; …Είναι, επιπλέον, δεδομένο ότι ούτε κάποιο κίνημα ή κόμμα ούτε ο καινοφανής ηγέτης με πνοή, πυγμή, πειθώ, όραμα κ.λπ. που προσμένουν –αν δεν έχει εκλείψει το είδος– πρόκειται στο μεταξύ να αναφανεί. Ακόμα όμως κι αν αυτό συμβεί, ποιος –εκτός από κάτι ψεκασμένους συνωμοσιολόγους– πείθεται σήμερα από υποψήφιους σωτήρες, όσο και να λαϊκίζουν; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/casus_belli/186671/omadiko-portreto-gia-mia-afasiki-politiki-katastasi Κύριε υπουργέ, πόσα χρήματα έχει ένας λογαριασμός του Δημοσίου; – Aπό τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT «Κύριε υπουργέ Οικονομικών, ποιο το ακριβές υπόλοιπο ενός τραπεζικού λογαριασμού του ελληνικού κράτους». Μοιάζει μία πολύ απλή ερώτηση, στην οποία ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα έπρεπε (και όφειλε) να απαντήσει άμεσα και με άνεση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν λογαριασμό στην ΤτΕ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες εμφανίζεται να έχει πλεόνασμα δισ. από εισφορές όλων των δανειοληπτών. Για δεύτερη φορά όμως, στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών αρνήθηκε, υπεκφεύγοντας, να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση. Πρόκειται για την υπόθεση της εισφοράς του ν.128/1975, που καταβάλλει κάθε δανειολήπτης σε κάθε δόση που πληρώνει για δάνεια και πιστωτικές, και του μυστικού, εκτός κρατικού προϋπολογισμού, λογαριασμού του Δημοσίου που βρίσκεται στην Τράπεζα της Ελλάδος, θέμα που είχε αναδείξει το ThePressProject πριν από μερικές εβδομάδες. Έναν λογαριασμό που είχε δημιουργηθεί αρχικά, από τη δεκαετία του 60, για «την επιδότηση εξαγωγικών επιχειρήσεων», η χρήση του καταργήθηκε λόγω της εισόδου της Ελλάδας στην Ε.Ε (με απόφαση και του τότε Διοικητή της ΤτΕ) και για 24 χρόνια, από το 1991 μέχρι το 2015, εμφανιζόταν να είναι άχρηστος, καθώς η εισφορά έπρεπε να έχει καταργηθεί ενώ επίσης, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, στο διάστημα αυτό υπήρξαν έσοδα περίπου 9 δισ. ευρώ και «πληρωμές» (άγνωστο πού), 4,5 δισ. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126931/Kurie-upourge-posa-xrimata-exei-enas-logariasmos-tou-Dimosiou Όταν ο Φώτης βγάζει βόλτα τις φρεγάτες στις βραχονησίδες – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE Όλα εξελίσσονται στη βάση του δόγματος των «τριών ου»: κουτουρού. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία πως το Μέγαρο Μαξίμου υπό τη σημερινή του σύνθεση αδυνατεί να διαχειριστεί, έστω για το θεαθήναι, ευρέως βεληνεκούς κρίσεις. Με δεδομένο το έλλειμμα σχεδιασμού, η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης αρκείται να διαχειρίζεται τα επιφαινόμενα προκειμένου να μειώσει τις ασύμμετρες απώλειες. H συνήθης εικόνα του πρωθυπουργού να σπεύδει την ύστατη στιγμή να «συμμαζέψει» τα πράγματα, περιοριζόμενος στην επικοινωνιακή διαχείριση των απωλειών, αποτελεί πλέον (θα έπρεπε τουλάχιστον) άσκηση για φοιτητές στα αμφιθέατρα των σχολών Πολιτικής Επιστήμης με τον γενικό τίτλο «Τι πρέπει να αποφύγετε». Στο πλαίσιο αυτό της παθολογικής αδυναμίας, η κυβέρνηση προετοιμάζεται σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Το ένα αφορά τις δυσμενείς εξελίξεις στο «Μακεδονικό». Τα πράγματα, όπως αναμενόταν, δυσκόλεψαν και η εξ αρχής λανθασμένη τακτική του αρμόδιου και αποκλειστικού διαχειριστή Νίκου Κοτζιά οδηγεί αναπόφευκτα στην προετοιμασία της επερχόμενης διπλωματικής ήττας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/437414_otan-o-fotis-vgazei-volta-tis-fregates-stis-vrahonisides Διαιτησία επί εικασιών και προθέσεων – Από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων | THE PRESS PROJECT Κατά τον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σταθάκη, το Υπουργείο προσέφυγε σε δικαστική διαιτησία με την Ελληνικός Χρυσός αφ’ενός για να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον και αφ’ετέρου για να δοθεί “οριστική λύση” στο νομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η «επένδυση», με αποκλειστική ευθύνη της εταιρείας. Το αδιέξοδο προέκυψε μετά την απόρριψη της τεχνικής μελέτης (το “προσάρτημα”) της μεταλλουργίας από την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΝ, με την υπογραφή του προηγούμενου υπουργού (αποφάσεις Σκουρλέτη). Αυτή έχει δύο σοβαρότατες συνέπειες: πρώτον, δεν μπορεί να υλοποιηθεί ο στόχος της σύμβασης που είναι η μεταλλουργία χρυσού και δεύτερον, δεν μπορεί να εγκριθεί το Επενδυτικό Σχέδιο που, κατά τη σύμβαση, απαιτεί την προηγούμενη έγκριση όλων των τεχνικών μελετών. Τελικά τι πέτυχε η διαιτησία σε σχέση με τα δύο ανωτέρω ζητήματα, αλλά και με την απαίτηση της εταιρείας για ξεμπλοκάρισμα της διαδικασίας αδειοδοτήσεων για τις Σκουριές; Από νομική άποψη απολύτως τίποτα! …Είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι αντικείμενο της διαιτητικής δίκης δεν ήταν η εφαρμοσιμότητα ή μη της μεταλλουργικής μεθόδου της ακαριαίας τήξης, πολύ απλά γιατί τέτοιο θέμα δεν τέθηκε από την πλευρά του Δημοσίου. Όσα ακούγονται περί δήθεν επιβεβαίωσης της πληρότητας και ακρίβειας της τεχνικής μελέτης της εταιρείας από το διαιτητικό δικαστήριο είναι απλά παραπληροφόρηση. Σχετικά με την ακαριαία τήξη τα δεδομένα δεν έχουν αλλάξει: είναι μια μέθοδος ακατάλληλη για τα υψηλού αρσενικού συμπυκνώματα της Ολυμπιάδας, μια αδοκίμαστη «πατέντα» – κατά δήλωση του της Ελληνικός Χρυσός κ. Δ. Δημητριάδη – η οποία δεν έχει τεθεί πουθενά σε βιομηχανική εφαρμογή για σοβαρούς τεχνικούς και περιβαλλοντικούς λόγους, που είναι πολύ καλά γνωστοί και στους εφευρέτες της και στην εταιρεία που την “προτείνει”. Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι η μεταλλουργία είναι ουσιαστικά ένας όρος ON-OFF για τη σύμβαση και για την «επένδυση». Απόρριψη της μεταλλουργίας σημαίνει ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ παραβίαση της σύμβασης. Ενώ λοιπόν το Δημόσιο το είχε αυτό απόλυτα τεκμηρωμένο, τεχνικά και νομικά, ο κ. Σταθάκης πήγε και έχασε την υπόθεση θέτοντας ως ερώτημα στη διαιτησία την ΕΙΚΑΣΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗΣ παραβίασης της σύμβασης, που φυσικά δεν μπορεί να αποδειχθεί. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126509/Diaitisia-epi-eikasion-kai-protheseon Ήρωες σε μια αντιηρωική εποχή – Από την Αγγελική Σπανού | ATHENS VOICE Δεν διάλεξαν να ρισκάρουν τη ζωή τους, την ορφάνια των παιδιών τους, την οδύνη της συντρόφου τους και των αγαπημένων τους ανθρώπων για τα χρήματα. Ακολούθησαν ένα επάγγελμα που δεν προσφέρει υψηλά εισοδήματα και εύκολη ζωή, αλλά αντίθετα φέρνει μεγάλη καταπόνηση, δυσκολίες, αναμέτρηση με τον κίνδυνο. Και όλα αυτά σε μια εποχή αποθέωσης του ατομισμού, της ιδιοτέλειας, της επιφάνειας, της ανοησίας. …Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει υπεύθυνη ενημέρωση, ούτε καν τι έγινε στη Ρω δεν πληροφορηθήκαμε και χανόμαστε σε διαρροές και σενάρια μαζί με εκδοχές που έρχονται από την τουρκική πλευρά. Στο μεταξύ ο δημόσιος διάλογος εξελίσσεται με το συνήθη απλοϊκό τρόπο, τουρκοφάγοι εναντίον τουρκόφιλων, υπερπατριώτες εναντίον ενδοτικών, πλήθος περίπου ειδικών παράγει περισσότερη ανοησία απ όση μπορούμε να καταναλώσουμε. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που χαίρεται γιατί ο ΥΠΑΜ δεν είναι μπαλαρίνα, ο δημοσιογράφος που φοράει στολή παραλλαγής, ο χρυσαυγίτης που γαβγίζει, ο όχλος των social media που ουρλιάζει. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/434895_iroes-se-mia-antiiroiki-epohi Ο κίνδυνος της λήθης, τα ΜΜΕ και οι Έλληνες στρατιωτικοί – Aπό τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE Το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης ειδησεογραφίας είναι ο κίνδυνος της λήθης. Η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η σημαντικότητα των γεγονότων που προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε συνδυασμό με τα ανθρωποφάγικα ένστικτα μιας μερίδας της κοινής γνώμης οδηγεί στην καταβαράθρωση σημαντικών, μέχρι πρότινος, γεγονότων στην απαξία και την αφάνεια. …Αυτή η τελετουργία ελλοχεύει τον κίνδυνο να καταστήσει την κοινή γνώμη αναίσθητη απέναντι στις εξελίξεις και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να καταστήσουν το ζήτημα άλλο ένα θέμα στείρας και ανέξοδης αντιπαράθεσης. Η συνήθεια της κοινής γνώμης απέναντι σε μια σύλληψη από την Τουρκία δυο Ελλήνων αξιωματικών αποτελεί το καλύτερο άλλοθι για τα σχέδια της Άγκυρας. Για αυτό το λόγο ΜΜΕ και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα πρέπει να το αποφύγουν πάσι θυσία. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-kindenos-tes-lethes-ta-mme-kai-oi-ellenes-stratiotikoi_gr_5ae307d8e4b02baed1b97158 Η δίκη της Χρυσής Αυγής | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Όλες οι εξελίξεις σχετικά με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/i-diki-tis-hrysis-aygis Ο Μιχαλολιάκος ομολογεί τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου – Από την Γιώτα Τέσση | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Το ένα μετά το άλλο παρουσιάζονται στη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του Μιχαλολιάκου που κατασχέθηκε από τις Αρχές. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα βίντεο μέσα από τα οποία επιβεβαιώνεται ότι οι εγκληματικές επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου δεν είναι παρά υλοποίηση των κεντρικών εντολών του Αρχηγού. …Οσο για τις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών ή ιδεολογικών αντιπάλων τους, τα τάγματα εφόδου δεν είχαν παρά να εφαρμόσουν μερικές από τις οδηγίες του Αρχηγού: «Ο λύκος την καθαρίζει τη φωλιά του κι αυτή η φωλιά θα παραμείνει καθαρή… με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες, ό,τι θέλουν…» ή «Στο σκοτάδι γίνονται οι καλύτερες δουλειές». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.efsyn.gr/arthro/o-mihaloliakos-omologei-tis-epitheseis-ton-tagmaton-efodoy Το χρυσαυγίτικο φίδι του φασισμού δαγκώνει απροκάλυπτα – Από τον Γιώργο Μουργή | THE PRESS PROJECT Τα χθεσινά επεισόδια στη Μυτιλήνη έρχονται να αποδείξουν δυστυχώς, για άλλη μια φορά, ότι οι νεοφασιστικοί κύκλοι αποτελούν τη μήτρα της δημοκρατικής αποσταθεροποίησης, αλλά και το απότοκο του εθνικιστικού κλίματος που τελευταία τρέφεται από ανθρωποκτόνες δράσεις απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, γυναίκες και ανήλικα παιδιά. Η επανεμφάνιση των ταγμάτων εφόδου ενάντιά τους, όπως και ενάντια στους αλληλέγγυους, με τους νεογκοτζαμάνηδες να λειτουργούν ως παρακρατική παρέα με προαποφασισμένη τακτική και την πρόθεση να δολοφονήσουν, αποτελεί στοχευμένη ενέργεια, ενώ η μεθόδευση και η οργάνωση της επίθεσης με τη ρίψη ναυτικών φωτοβολίδων και άλλων επικίνδυνων υλικών, φανερώνει ότι ήταν προσχεδιασμένη. Η αγριότητα κατά απροστάτευτων ανθρώπων και η δράση τους εχθές, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το εάν αυτοί οι συγκεκριμένοι φασιστικοί κύκλοι επεδίωκαν να υπάρξουν ακόμα και νεκροί ώστε να «αξιοποιηθεί» το κάλεσμα που είχε προηγηθεί για συλλαλητήριο υπέρ της απελευθέρωσης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στις φυλακές της Ανδριανούπολης, προσδίδοντας δήθεν πατριωτικό χαρακτήρα στο στρατηγικό σχέδιο βίας, τραμπουκισμών και εξόντωσης που είχαν ετοιμάσει κατά των προσφύγων και των οικογενειών τους. Αν κάποιους εξυπηρετεί η παρουσία των φασιστών στο πολιτικό σκηνικό, λειτουργώντας ως κόφτες εκλογικών ποσοστών ή όργανα του βαθέως κράτους, τότε οδηγούμαστε στην απόλυτη παραφροσύνη με ανεξέλεγκτες συνέπειες μιας κοινωνικής σύγκρουσης όπου από τη μία θα στήνονται Γκοτζαμάνηδες, Ρουπακιάδες, Λιακόπουλοι και Στεργιόπουλοι και από την άλλη νεκροί Λαμπράκηδες, Φύσσες και Λουκμάν. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/127352/To-xrusaugitiko-fidi-tou-fasismou-dagkonei-aprokalupta Ποιοι ακόμα θα έπρεπε να βρεθούν στο εδώλιο για το αντιπροσφυγικό πογκρόμ της Λέσβου – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO Υπουργοί, δήμαρχοι και «δεν είδα-δεν ξέρω». Η «αποφράδα» νύχτα της 22ας Απριλίου έγραψε μια κατάμαυρη σελίδα στην ιστορία της Λέσβου αλλά και της νεότερης Ελλάδας γενικότερα. Όμως το πιο εξωφρενικό δεν ήταν οι πολύωρες ταραχές με τους δεκάδες τραυματίες πρόσφυγες και αλληλέγγυους, πολλά γυναικόπαιδα ανάμεσά τους, που ξεπερνούν σε μεγέθη τις χειρότερες μέρες του Αγίου Παντελεήμονα και το «εμβληματικό» χρυσαυγίτικο πογκρόμ του Μαϊου του ’11 γύρω από την Ομόνοια. Ήταν η σοκαριστική ανοχή των αρχών – παρότι τα ΜΑΤ είχανε κάνει τείχος ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους επιτιθέμενους, δεν προέβησαν ούτε σε μία σύλληψη κι ας παραβιαζόταν μπροστά τους σύσσωμος ο ποινικός κώδικας. Μέχρι και τα 2-3 δακρυγόνα έτσι, για τα μάτια, σε… λάθος κατεύθυνση, λέει, τα ρίξανε. …Καλοδεχούμενη έστω και κατόπιν… φασιστοεορτής η εισαγγελική παραγγελία – η δικάσιμος ορίστηκε για τις 9/5 -, ωστόσο δεν αρκεί. Σε μια χώρα όπου η αριστερή φαντασία θα ήταν πράγματι στην εξουσία θα όφειλαν, επιπλέον, να ελεγχθούν ποινικά ως συνένοχοι και ηθικοί αυτουργοί όχι μόνο των συγκεκριμένων ξενοφοβικών-ρατσιστικών επιθέσεων αλλά και όσων αντίστοιχων τυχόν συμβούν μελλοντικά, πατώντας στο «καλό παράδειγμα» της Μυτιλήνης: Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/opinions/190660/poioi-akoma-tha-eprepe-na-vrethoyn-sto-edolio-gia-to-antiprosfygiko-pogkrom-tis-lesvoy Ελλάς – Ελλήνων – Φασιστών – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας. Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα (…) οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»… …Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ’ αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών. 1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε! Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων! 2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.imerodromos.gr/ellas-ellinon-fasiston-tou-nikou-bogiopoulou/ Aφιέρωμα: 51 Χρόνια Από τη Χούντα Των Συνταγματαρχών Σαν σήμερα, το 1967, οι συνταγματάρχες κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία, γράφοντας την πιο μαύρη (και γελοία) σελίδα της μεταπολεμικής ιστορίας μας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://m.lifo.gr/topics/view/71 5 +1 Μύθοι για την ελληνική ιθαγένεια | GENERATION 2.0 Είναι πλέον γνωστό πως στην Ελλάδα κάθε δημόσια συζήτηση για την ιθαγένεια θα πυροδοτήσει μύθους και θα καλλιεργήσει φόβο ή ελπίδα, αναλόγως την πλευρά που το βλέπει κανείς. Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, ότι θα προέκυπταν άρθρα με στόχο την παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και τη διασπορά της ρητορικής μίσους. Στο παρακάτω κείμενο επιλέγουμε τα πιο κρίσιμα ψέματα που διαδόθηκαν, έχοντας στο νου μας το δικαίωμα που έχουν οι ενδιαφερόμενοι πολίτες στην ορθή ενημέρωση για τα δικαιώματα τους. Σημειώνουμε εδώ ότι ο όρος «ελληνοποίηση» χρησιμοποιείται για τη μετονομασία προέλευσης τροφών, όχι για το χαρακτηρισμό πολιτών. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://g2red.org/el/51-myths-about-greek-citizenship/ Η ρεβάνς – Από τον Λεωνίδα Καστανά | ATHENS VOICE Υπάρχει ελπίδα να ξεκολλήσουμε το κάρο της πατρίδας από την πολιτισμική λάσπη; …Η Ελλάδα δεν χάνει ευκαιρία να τσαλαβουτάει στο παρελθόν και μάλιστα στο χειρότερο παρελθόν της. Η έκδοση ενός βιβλίου, η προβολή μιας ταινίας, ο θάνατος ενός δημόσιου προσώπου, ακόμα και ένα διεθνές πολιτικό γεγονός γίνονται λαβές για ιδεολογικές αναγνώσεις της Ιστορίας και ιδιοτελείς προβολές στην πολιτική οθόνη του σήμερα. Μια αγωνιώδης αναζήτηση δικαίωσης στάσεων και επιλογών της νεότητας, μια ευκαιρία για αξίωση πλασματικής ισχύος. Ο κόσμος τρέχει πια τόσο γρήγορα και το μακρινό παρελθόν είναι αδύνατον να καθορίσει το τόσο αβέβαιο μέλλον. Απλά, μια ιδεολογική αυτοϊκανοποίηση. Η αντίθεση σ’ αυτό το σταυροδρόμι των πολιτισμών δεν είναι απλά πολιτική. Ως τέτοια παρουσιάζεται γιατί κανείς δεν θέλει να αγγίξει την αλήθεια. Δεν είναι καν η αντίθεση Ανατολής και Δύσης που αποτελεί την εύκολη ερμηνεία λόγω γεωγραφικής θέσης. Είναι ο φόβος του άγνωστου μέλλοντος που φυλάει τα έρημα. Είναι το καταφύγιο της παράδοσης, η απέχθεια της προόδου. Είναι η αδυναμία κατανόησης του τεχνολογικού δυτικού πολιτισμού, της χειραφέτησης των πολιτών, των ανεξάρτητων αρχών, της κουλτούρας των συνεργασιών, των ανοικτών θεσμών, της σύγχρονης παραγωγικής δημοκρατίας. Όλα όσα αδυνατούμε να κατανοήσουμε τα βαφτίζουμε αντιδημοκρατικά, φασιστικά, καπιταλιστικά ή ανθελληνικά και τα ρίχνουμε στη φωτιά της ιδεολογίας. Έτσι τα βγάζουμε από το πεδίο της τρέχουσας πολιτικής και νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/435447_i-revans Το Φορολογικό Πρόβλημα Της Ελλάδας – Από τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ Η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις και του ΙΟΒΕ αναδεικνύει τα πολλά προβλήματα και τις διαχρονικές στρεβλώσεις του περίπλοκου, άδικου και δυσλειτουργικού φορολογικού συστήματος της χώρας μας, και προτείνει μια σειρά από ρεαλιστικές και απαραίτητες λύσεις. …Η πολυμελής ερευνητική ομάδα, υπό το συντονισμό του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ Νίκου Βέττα, ανέλυσε τη σημερινή κατάσταση του φορολογικού συστήματος στη χώρα -σύμφωνα και με όσα έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση για τα επόμενα χρόνια-, κατέγραψε τα διαθέσιμα στοιχεία, έκανε τις απαραίτητες συγκρίσεις με φορολογικά συστήματα άλλων χωρών και κατέληξε σε μια σειρά από σενάρια για μια νέα προσέγγιση στη φορολογία εισοδήματος, και σε μια σειρά από κρίσιμες προτάσεις για την απλοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού φορολογικού συστήματος. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.dianeosis.org/2018/04/to-forologiko-provlima-tis-elladas/ Κραυγή εγκατάλειψης από τον άνθρωπο που αποκάλυψε μίζες εκατομμυρίων – Από τον Τάσο Τέλλογλου | INSIDE STORY Ο Αντώνης Κάντας είναι ο πιο γνωστός μάρτυρας δημόσιου συμφέροντος. Παρά τα όσα αποκάλυψε στη δικαιοσύνη για τις μίζες εξοπλιστικών προγραμμάτων, βρίσκεται σήμερα αβοήθητος σε μία κλινική, φορτωμένος με το διπλό κοινωνικό στίγμα, του ρουφιάνου και του μιζαδόρου και –το κερασάκι στην τούρτα– με δεκάδες δίκες. Άραγε ως ανταμοιβή από τη δικαιοσύνη; …Στο ίδιο σημείωμα έγραφε τα εξής: «Δυστυχώς δεν με ακολούθησε κανένας και το ξετύλιγμα στην αποκάλυψη της διαφθοράς έμεινε εκεί που το άφησα» και ότι «παρόλο που συνεργάστηκα με τις αρχές και επέστρεψα στο ελληνικό δημόσιο μέχρι και το τελευταίο ευρώ, για όλα όσα αποκάλυψα και που ήταν άγνωστα στις αρχές, είμαι κατηγορούμενος σε ισάριθμες δίκες». Επίσης ότι «είμαι η μοναδική περίπτωση στα δικαστικά χρονικά, με το ελληνικό δημόσιο να διορίζει δικηγόρους» και ότι «σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν οι κατηγορούμενοι βοηθούν στην καταπολέμηση της διαφθοράς, συνήθως μεταπίπτουν σε μάρτυρες κατηγορίας…». …Με πλησίασε μια δικηγόρος από τη γενική γραμματεία διαφθοράς που ήξερε τη δουλειά της. Μου είπε ότι ο Κάντας πρέπει να τιμωρηθεί για όσα έκανε, παρά τη συνεργασία του με τις αρχές, για λόγους που έχουν σχέση με την αξιοπιστία του συστήματος των ποινών. Την ρώτησα αν τα πράγματα γίνουν έτσι, τι μήνυμα θα πάρει ο επόμενος, που θα βρεθεί στη θέση του; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://bit.ly/2KSHINS Τουρκία: Χρονικό προδιαγεγραμμένων εκλογών – Από τον Γιώργο Βλαβιανό | INSIDE STORY Ό,τι κάνει και ό,τι λέει ο πρόεδρος Έρντογαν έχει μόνο ένα ακροατήριο και έναν στόχο: Το εσωτερικό της χώρας του και το πώς θα παραμείνει όσο περισσότερο μπορεί στην εξουσία. Και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε όταν οι προεκλογικές κορώνες αφορούν και εμάς. …Στην Αθήνα πολλοί χαρακτήρισαν την προκήρυξη των εκλογών εντελώς ξαφνική και αναπάντεχη. Μέχρι και την ημέρα της ανακοίνωσης, οι περισσότεροι συνέδεαν την επιθετική έναντι της Ελλάδας ρητορική Έρντογαν με οτιδήποτε άλλο εκτός του εσωτερικού του ακροατηρίου καθώς έκριναν ότι χωρίς πολεμικές ιαχές και συναισθηματικές κορώνες, το –κορεσμένο από λαϊκιστικές εξάρσεις– ελληνικό ακροατήριο δεν θα έδινε την πρέπουσα σημασία στις εξελίξεις. Και όμως υπήρχαν πολλοί μη φωνασκούντες που είχαν διαβλέψει τουρκικές εκλογές εντός του 2018. Απαρατήρητη είχε περάσει και η πρόβλεψη του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Τζέφρυ Πάιατ, ο οποίος μιλώντας στο Vice Greece, αφού αξιολόγησε ως «τρελά και κατασκευασμένα» ορισμένα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, αναφερόμενος ειδικά σε άρθρο των Παραπολιτικών είπε ότι «τους επόμενους 1-2 μήνες [couple of months] Ελλάδα και ΗΠΑ θα περάσουν μέσα από αναταράξεις μέχρι να επανεκλεγεί ο πρόεδρος Έρντογαν». …Οι αναταράξεις αποτελούν μέρος της στρατηγικής βάθους που εφαρμόζουν οι Τούρκοι έναντι της Ελλάδος. Από το 1974 η πολιτική αυτή δεν είναι συγκυριακή, αντιδραστική, ούτε συναισθηματική. Σε βάθος χρόνου οι Τούρκοι οικοδομούν έμπρακτα, χαράσσουν πορεία και δεν παρεκκλίνουν. Ξεκίνησαν με την υφαλοκρηπίδα και μεθοδικά πέρασαν στην αιγιαλίτιδα ζώνη, τον εθνικό εναέριο χώρο, τις γκρίζες ζώνες, τη Θράκη, την Ανατολική Μεσόγειο. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://bit.ly/2I79h8w Αυτά είναι τα βαθύτερα κίνητρα του Ερντογάν: συζήτηση με έναν κορυφαίο Έλληνα τουρκολόγο – Aπό τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO Ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Kωνσταντίνος Φίλης μιλά στο LiFO.gr για την αυξημένη ένταση στο Αιγαίο, τους κινδύνους που ελλοχεύουν, τον μεγαλοϊδεατισμό της Άγκυρας και τους δύο φυλακισμένους Έλληνες στρατιωτικούς. …Πολιτικός αυταρχισμός, ισλαμικός συντηρητισμός, κοινωνική αναταραχή, διώξεις, φυλακίσεις, αντιδυτικός λόγος και μια εξωτερική πολιτική με πολλαπλά μέτωπα ανοιχτά, που διακρίνεται λιγότερο από σταθερότητα και περισσότερο από αβεβαιότητα είναι μερικά από τα στοιχεία που συνιστούν τη νέα ταυτότητα της γειτονικής χώρας. Παράλληλα, σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, η στάση της Τουρκίας δημιουργεί έντονες ανησυχίες, αφού όλοι διαπιστώνουν πως εξελίσσεται σε έναν ολοένα και πιο αστάθμητο παράγοντα στη γεωπολιτική σκακιέρα. …”Είναι αμετροεπής, μεθοδικός και ασυγκράτητος. Επίσης, είναι περισσότερο προβλέψιμος απ’ όσο θα ήθελε, αλλά και περισσότερο απρόβλεπτος απ’ όσο εμείς θα θέλαμε. Μια διχασμένη προσωπικότητα με συγκεκριμένη στόχευση. Το σημαντικό είναι όμως ότι θεωρεί πως η προσωπική του αναμέτρηση δεν είναι με χώρες, ηγέτες ή προκατόχους του αλλά με την ίδια την Ιστορία. Η βαθύτερη επιθυμία του είναι να ξεπεράσει τον Κεμάλ και να είναι οι δικές του εικόνες σε δημόσια κτίρια και υπηρεσίες, αποκαθηλώνοντας, αν είναι εφικτό, ακόμα και εκείνες του Κεμάλ. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό του.” …”Στην πραγματικότητα, θέλει να αναβιώσει ένα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όχι μόνο στα λόγια αλλά και βάσει ενός χείριστου σεναρίου που θα αφορά την αλλαγή εδαφών και συνόρων, όπως έχουν διαμορφωθεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Συγκεκριμένα, να εξελιχθεί στον ηγέτη που παρέδωσε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που παρέλαβε.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/book_articles/187030/ayta-einai-ta-vathytera-kinitra-toy-erntogan-syzitisi-me-enan-koryfaio-ellina-toyrkologo Η παγίδα της ρητορικής φλυαρίας, ο Ερντογάν και το ταγκό με τις ΗΠΑ – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE Το οπλοστάσιο του προέδρου της Τουρκίας είναι επαρκές. Ο πρόεδρος της Τουρκίας εδώ και δύο χρόνια επιβαίνει ενός πολιτικού ποδηλάτου το οποίο πρέπει να κινείται συνεχώς αλλιώς θα σωριαστεί με επώδυνες συνέπειες για τον ίδιο, την οικογένειά του και το σύστημα διακυβέρνησής του. Αναπτύσσει λοιπόν την τακτική του ανοίγματος αλλεπάλληλων μετώπων, με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές του 2019, ενδεχομένως και νωρίτερα. Οι δημοσκοπήσεις παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα δεν είναι καθησυχαστικές. Η εκλογή δεν θα πρέπει απλά να είναι εξασφαλισμένη. Χρειάζεται και ένα αξιόπιστο και αξιοπρεπές πολιτικά ποσοστό για να θωρακίσει την παντοδυναμία του. …Αν δώσουμε βάση στις ισραηλινές πηγές, στρατιωτικές και πολιτικές, οι ΗΠΑ βρίσκονται στη φάση διαμόρφωσης της νέας στρατηγικής ανάπτυξής τους στην περιοχή. Τα «κλειδιά» είναι δύο. Η μεταφορά της τεράστιας βάσης τους από το Κατάρ στη Σαουδική Αραβία και η μεταφορά της επίσης τεράστιας βάσης τους από το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Για να υλοποιηθεί η νέα αμερικανική στρατηγική στην περιοχή θα πρέπει να διασφαλιστούν ευρύτερες συναινέσεις. Η ανατροφοδοτούμενη πολεμική ρητορική είναι ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούνται. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/431926_i-pagida-tis-ritorikis-flyarias-o-erntogan-kai-tagko-me-tis-ipa Πόσο πρέπει να μας τρομάζουν οι βρυχηθμοί του Ερντογάν – Aπό τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE Είναι ο νταής ο πιο ισχυρός σε μια αντιπαράθεση; Μπορεί το ερώτημα αυτό να φαντάζει ως μη πολιτικά ορθό όταν θέλει κάποιος να ανιχνεύσει τις διαδικασίες που συντελούνται στο πεδίο της γεωπολιτικής, και συγκεκριμένα στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις αλλά είναι σαφές ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποτελεί ίσως και την λύση στον γρίφο στο ποιος έχει να κερδίσει και ποιος έχει να χάσει από την συνεχόμενη ένταση ανάμεσα στις δύο γειτονικές χώρες. Είναι φανερό ότι η Τουρκία και ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν βιώνουν μια από τις δυσκολότερες στιγμές της νεότερης ιστορίας τους. Μπορεί η βιτρίνα της χώρας τους να φαντάζει ως μιας δύναμης περιφερειακής με οικονομικό και γεωπολιτικό εκτόπισμα αλλά η αλήθεια βρίσκεται σχεδόν στον αντίποδα. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/poso-prepei-na-mas-tromazoen-oi-vrechethmoi-toe-erntoyan_gr_5ad065c5e4b077c89ce73945 Συρία: Συστημική, δομική και πάγια η συμμαχία δυτικού φιλελευθερισμού και ισλαμιστικού τζιχαντισμού – Από τον Διονύση Σκλήρη | THE PRESS PROJECT Ο πόλεμος στη Συρία μπορεί να ιδωθεί από πολλές διαφορετικές πλευρές. Στο σημείωμα αυτό θα επικεντρώσουμε σε ορισμένα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη μελέτη του σε σχέση με τη δομή του κόσμου της παγκοσμιοποιημένης ύστερης νεωτερικότητας. …Από την αρχή της δεκαετίας του 1990 που κατέρρευσε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» και έληξε ο Ψυχρός Πόλεμος, οι Η.Π.Α. συμπηγνύουν «πολυεθνικές» συμμαχίες προθύμων, συχνά αλλά όχι κατ’ ανάγκην υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, προκειμένου να καταστρέψουν όσες χώρες είναι «κλειστές», ήτοι δεν είναι πρόσφορες για εκμετάλλευση από αμερικανικές εταιρείες, επενδύσεις, τράπεζες. …Όλοι αυτοί οι πόλεμοι είναι τρόπον τινά «πόλεμοι της παγκοσμιοποίησης» με την έννοια ότι έχουν έναν ολοκληρωτικό σκοπό, που είναι το ολοκληρωτικό άνοιγμα του σύνολου πλανήτη στις «αγορές», με οπωσδήποτε προνομιακή τη δράση εταιρειών, επενδύσεων, τραπεζών αμερικανικής προέλευσης. Αυτοί οι «πόλεμοι της παγκοσμιοποίησης» στρέφονται οπωσδήποτε ενάντια στη Ρωσία. Η Ρωσία είναι η μεγάλη πυρηνική δύναμη, διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία μπορεί να θέτει βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ενάντια σε παρόμοιους πολέμους και να αίρει έτσι τη νομιμοποίησή τους. Ένας κόσμος με διαλυμένη τη Ρωσία θα είναι ένας κόσμος, όπου οι Η.Π.Α. θα μπορούν να καταστρέφουν κατά βούληση οποιονδήποτε θεωρήσουν ως «παρία» του κόσμου τους, ακόμη και με τη νομιμοποίηση του Ο.Η.Ε. …Αυτό που είναι πολύ σημαντικό να επιμείνουμε είναι ότι η νατοϊκή Δύση καθοδηγούμενη κατ’ εξοχήν από τις Η.Π.Α. προέγραψε για καταστροφή ακριβώς αυτές τις χώρες που είχαν καθεστώτα με αυτά τα χαρακτηριστικά, ήτοι παναραβισμό, δηλαδή συγκρότηση συνοχής στη βάση του έθνους, «σοσιαλισμό», δηλαδή έναν συγκεντρωτικό κρατισμό με επίκληση του λαού και συγκρότηση στη βάση του εξισωτισμού και μια (σχετική) εκκοσμίκευση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε γιατί υπάρχει στη Δύση ένας ψευδής κυρίαρχος ιδεολογικός λόγος που πρέπει να καταγγελθεί. Ο κυρίαρχος αυτός λόγος είναι ότι η Δύση υπό την ηγεσία των Η.Π.Α. προωθεί τη δημοκρατία στον μουσουλμανικό κόσμο ανατρέποντας δικτατορικά καθεστώτα. Αυτό είναι ψευδές. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι προγράφονται για καταστροφή χώρες που έχουν παναραβισμό, δηλαδή εθνική αντί για θρησκευτική συγκρότηση, σχετική εκκοσμίκευση και κλειστό «αντι-αποικιακό» κρατισμό με έμφαση στην αυτάρκεια. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126824/Suria-Sustimiki-domiki-kai-pagia-i-summaxia-dutikou-fileleutherismou-kai-islamistikou-tzixantismou Πόλεμος στη Συρία, a news story as old as time – Από την Δανάη Καρυδάκη | THE PRESS PROJECT Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός ο πόλεμος θα αφορά τη διένεξη μεταξύ μονάχα δύο χωρών, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Και κάποιοι άλλοι βλέπουν αυτόν τον πόλεμο εντός του πλαισίου μιας σύγκρουσης μεγαλύτερων διαστάσεων ανάμεσα σε ισχυρότερους παίκτες, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία κατά πάσα πιθανότητα, το ξέσπασμα ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτό που, χτυπημένοι από οξύ δυτικοκεντρισμό, συνήθως ξεχνούν οι περισσότεροι οραματιστές αυτού του πολέμου είναι ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεσπάσει. Το επίκεντρό του είναι η Συρία και η έναρξή του κάπου στο μακρινό, πλέον, 2011. …Όποιο ερμηνευτικό σχήμα κι αν χρησιμοποιήσουμε για να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει στη Συρία δεν θα μας κάνει περισσότερο σοφούς ως προς τη στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στα γεγονότα. Κι αυτό διότι όσο κι αν προσπαθήσουμε να βρούμε διανοητικά ή ιδεολογικά την «καλή» και την «κακή» πλευρά και να σπεύσουμε να την υπερασπιστούμε, δεν μπορώ να φανταστώ μια ηθική πολιτική στάση υπέρ ενός πολέμου που διαρκεί ήδη 7 χρόνια, έχει οδηγήσει σε σχεδόν μισό εκατομμύριο νεκρούς και 5 εκατομμύρια ξεριζωμένους, έχει γκρεμίσει νοσοκομεία, σχολεία, μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχαιολογικούς χώρους, καφενεία, παιδικές χαρές, σπίτια. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126861/Polemos-sti-Suria-a-news-story-as-old-as-time Ο αδυσώπητος ρωσικός πόλεμος ενάντια στο Φανάρι – Από τον Αλέξανδρο Μασσαβέτα | INSIDE STORY Είναι υπόγειος, βρώμικος και διεξάγεται σε πολλά μέτωπα: στην Ουκρανία, στο Άγιον Όρος, στους Αγίους Τόπους. Ο πόλεμος που έχει κηρύξει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο η ρωσική εκκλησία, ελεγχόμενη απολύτως από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, μαίνεται εδώ και χρόνια. Η ελληνική κοινή γνώμη αντελήφθη την ένταση της σύγκρουσης ανάμεσα στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τη Μόσχα το καλοκαίρι του 2016, όταν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία σαμποτάρισε«Οχι» Μόσχας στη Σύνοδο της Κρήτης. Οι δολιοφθορές της Μόσχας κατά του Οικουμενικού Θρόνου, ωστόσο, είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα. …Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως θεσμού που βρίσκεται κοντά στην Ευρώπη και τις αξίες της παίζει σημαντικό ρόλο στην βούληση εκκλησιών να διακόψουν σχέσεις με την Μόσχα και να υπαχθούν σε αυτό. Παράλληλα, ενώ η ρωσική ορθοδοξία γίνεται αντιληπτή ως εθνοκεντρική, ξενοφοβική και αντιδραστική, το Οικουμενικό Πατριαρχείο προβάλλει ως εκφραστής μιας πιο σύγχρονης εκδοχής της Ορθοδοξίας, απαλλαγμένης από τον εθνικισμό και προσηλωμένης στα δημοκρατικά και οικουμενικά ιδεώδη. Έτσι, η ρήξη με την Μόσχα και η υπαγωγή στην Κωνσταντινούπολη σημαίνει, για τις εν λόγω κοινωνίες, χειραφέτηση από τον ρωσικό εθνικισμό και προσέγγιση με την Δύση. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://bit.ly/2rBURlo «Σ’ αυτή τη γη δεν υπάρχει παιδική ηλικία. Δεν υπάρχουν μέρες ξεγνοιασιάς»: Ταξίδι στην Παλαιστίνη – Από τις Τζένη Τσιροπούλου, Νάντια Ρούμπου | ΤΗΕ PRESS PROJECT Στις 14 Μάη του 1948, ο David Ben Gurion ανακηρύσσει την ίδρυση του «κράτους του Ισραήλ» και γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός του νεοσύστατου αυτού κράτους. Την επόμενη μέρα που ξημερώνει, οι Παλαιστίνιοι θα την λένε για πάντα Al Nakba: Η καταστροφή. Μαζί με το κράτος του Ισραήλ ξεκινάει η αιματηρή εκδίωξη των Παλαιστινίων από τα σπίτια τους και τη γη τους. 500 χωριά καταστράφηκαν, ενώ από το 1967 που το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, ο ισραηλινός στρατός έχει απαγάγει πάνω από 800.000 Παλαιστίνιους άντρες, γυναίκες και παιδιά. …Η Αλεξία Τσούνη είναι ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μέλος της φεμινιστικής συλλογικότητας «Το Μωβ». Ταξίδεψε από τις 31 Μαρτίου μέχρι τις 8 Απριλίου στο Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη και φιλοξενήθηκε από ντόπιους σε χωριά που ζουν υπό την κατοχή της ισραηλινής μπότας. Έγινε αυτόπτης μάρτυρας της βιαιότητας του στρατού και του αγώνα των Παλαιστινίων που μάς στέλνουν μήνυμα να μην τους λυπηθούμε ποτέ, αλλά να μεγαλώνουμε κάθε μέρα το κίνημα αλληλεγγύης στο όνομα της ελευθερίας και του δίκιου. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/127595/S-auti-ti-gi-den-uparxei-paidiki-ilikia-Den-uparxei-mia-mera-ksegnoiasias-Taksidi-stin-Palaistini Το Ισραήλ σκοτώνει Παλαιστίνιους και οι δυτικοί αδιαφορούν. Ο ανθρωπισμός τους είναι καθαρή υποκρισία – Aπό τον Mehdi Hasan (Δημοσιεύτηκε στο The Intercept) | THE PRESS PROJECT Αν η ιδέα της επέμβασης οδηγείται από οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί τότε – από τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως παρεμβατικοί φιλελεύθεροι – δεν ακούμε έναν ήχο, μία λέξη για να παρέμβουμε και να προστατέψουμε τους Παλαιστίνιους; …Δεν μπορούσα να μη θυμηθώ τη συζήτησή μου με τον φιλόσοφο που είναι γνωστός ως «BHL» το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς παρακολουθούσα φρικιαστικές εικόνες άοπλων Παλαιστίνιων διαδηλωτών στα σύνορα της Γάζας να πυροβολούνται στην πλάτη από τον «δημοκρατικό στρατό» του Ισραήλ. Πόσα «ηθικά ερωτήματα» έθεσαν στον εαυτό τους αυτοί οι Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές, αναρωτιέμαι, πριν σκοτώσουν πρόσφυγες από τη Γάζα που τόλμησαν να απαιτήσουν την επιστροφή στα σπίτια τους μέσα στην Πράσινη Γραμμή; …Αυτή η ηθική τύφλωση που τόσο πολλοί φιλελεύθεροι και προοδευτικοί στις ΗΠΑ έχουν ως προς τους Παλαιστίνιους πότε δεν έπαψε να με εντυπωσιάζει, ή καλύτερα να με αηδιάζει. Όπως σημειώνει ο Ισραηλινός συγγραφέας και οικονομολόγος Abraham Gutman «Αυτό το τυφλό σημείο είναι τόσο έντονα αισθητό που δημιούργησε ένα ολόκληρο καινούριο είδος προοδευτικών το PEP, Progressive-Except-on-Palestine (Προοδευτικός-εκτός-του-Παλαιστινιακού).» Το PEP, συνεχίζει, «είναι τρομοκρατημένο από τον διορισμό του Jeff Sessions ως γενικού εισαγγελέα, αλλά διατεθειμένο να διαφωνήσει ότι υπάρχει μια λεπτή διαφορά και ίσως να στηρίξει την κυβέρνηση του Ισραήλ, με τον [Ayelet] Shaked ως τον υπουργό δικαιοσύνης, που δημοσίευσε στο Facebook ένα άρθρο που αποκαλεί τα παιδιά των Παλαιστινίων «μικρά φίδια». …Και το PEP που τυγχάνει να είναι ένας περήφανος υποστηρικτής του φιλελεύθερου παρεμβατισμού θα υποστηρίξει παρεμβάσεις σχεδόν παντού εκτός από τις κατειλημμένες περιοχές. Η καρδιά τους ματώνει για τους Σύριους, τους Λιβανούς, τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς, τους Ρουαντέζους, τους Κοσοβάρους… αλλά όχι για τους Παλαιστίνιους. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126439/To-Israil-skotonei-Palaistinious-kai-oi-dutikoi-adiaforoun-O-anthropismos-tous-einai-kathari-upokrisia Ντοκουμέντο: Η γραφειοκρατία του ISIS – πώς η τζιχαντιστική οργάνωση έστησε το «χαλιφάτο» της | LIFO Το καθεστώς βαριάς φορολογίας και παράνοιας μέσα απο 15.000 υπηρεσιακά της έγγραφα που άφησαν πίσω τους οι τζιχαντιστές στο Ιράκ και ανευρέθηκαν από μία δημοσιογράφο των New York Times. Tο Ισλαμικό Κράτος (ISIS) έγινε γνωστό για τις ωμότητές του. Όμως, η τζιχαντιστική οργάνωση κρατούσε την εξουσία σε πολλές περιοχές μέσω δύο συμπληρωματικών εργαλείων: τη βία και τη γραφειοκρατία. Η δημοσιογράφος των New York Times, Rukmini Callimachi, ταξίδεψε πέντε φορές στο Ιράκ μέσα σε έναν χρόνο και «σάρωσε» παλιά γραφεία του ISIS, προκειμένου να συγκεντρώσει περισσότερα από 15.000 έγγραφα που άφησαν πίσω τους οι τζιχαντιστές, καθώς το «χαλιφάτο» τους κατέρρεε. Αυτά τα εσωτερικά έγγραφα εξηγούν εν μέρει πώς ο ISIS κατάφερε να κρατήσει υπό τον έλεγχό του τόσα πολλά εδάφη, για τόσο πολύ καιρό. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/now/world/189894/ntokoymento-i-grafeiokratia-toy-isis-pos-i-tzixantistiki-organosi-estise-to-xalifato-tis Ψυχρός Πόλεμος 2.0; – Από την Μαργαρίτα Λιβιεράτου | THE PRESS PROJECT Μετά τις απελάσεις δεκάδων διπλωματών και από τις δύο πλευρές, Δύση και Ρωσία μοιάζουν να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Προετοιμαζόμαστε για έναν δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της έντασης; …Η Τερέζα Μέι προσπάθησε να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης μακριά από το γεγονός ότι δεν πηγαίνουν καλά οι διαπραγματεύσεις για το Brexit. Ταυτόχρονα, με αφορμή τη δηλητηρίαση Σκριπάλ, η οποία παρουσιάστηκε ως η πρώτη επίθεση με χημικό όπλο στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να πάρει την ΕΕ και τις ΗΠΑ στο πλευρό της Βρετάνιας, δημιουργώντας ένα κοινό δυτικό μέτωπο εναντίον της Μόσχας προκειμένου να επιτύχει οικονομικά οφέλη από τις μελλοντικές εμπορικές σχέσεις που θα ήθελε να συνάψει το Λονδίνο με Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον. Μέχρι στιγμής η Δύση φαίνεται ενωμένη στην αντίδραση της και εξακολουθεί να στηρίζει τη Βρετανία. Μένει να φάνει αν αυτό θα συνεχιστεί. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/126438/Psuxros-Polemos-20 Η υστερία με τα fake news: Πόσο παλιό είναι το πρόβλημα και, κυρίως, ποιο είναι το πρόβλημα; – Aπό την Βασιλική Σιούτη | LIFO Επικρατεί μεγάλη σύγχυση γύρω από τον όρο, κυρίως επειδή χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό καταχρηστικά, ειδικά από τους πολιτικούς. …Λογίζεται, άραγε, για την κυβέρνηση ως «fake news» η περσινή δήλωση του πρωθυπουργού ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσει ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα», όταν λίγες μέρες μετά, προκειμένου να κλείσει την αξιολόγηση, συμφώνησε με τους δανειστές για νέα μέτρα δισεκατομμυρίων ευρώ; Είναι ή όχι «fake news» η έξοδος από τα μνημόνια, όταν δεν καταργείται ούτε ένας μνημονιακός νόμος, αλλά, αντιθέτως, τα υπάρχοντα μνημόνια συμπληρώνονται με νέους νόμους, μέτρα και δεσμεύσεις; …Ακριβώς, λοιπόν, επειδή οι πολιτικές εξουσίες χρησιμοποιούν τον όρο καταχρηστικά και επειδή είναι οι πρώτες στην κατασκευή ψευδών ειδήσεων, καθίσταται σαφές ότι όσες από αυτές εξαγγέλλουν μηχανισμούς ελέγχου των «ψευδών ειδήσεων» έχουν σκοπό τον έλεγχο της ενημέρωσης. …Αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια είναι οι μέθοδοι διάδοσης με το πέρασμα της επικοινωνίας και της ενημέρωσης στην εποχή του Διαδικτύου. Κατά τ’ άλλα, οι ψευδείς και οι κατασκευασμένες ειδήσεις είναι τόσο παλιές όσο και οι ειδήσεις. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/media_articles/189193/i-ysteria-me-ta-fake-news-poso-palio-einai-to-provlima-kai-kyrios-poio-einai-to-provlima Η απώλεια της ιστορικής μνήμης – Aπό τον Θανάση Γιαλκέτση | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα ομιλίας που εκφώνησε ο Ουμπέρτο Εκο (1932-2016) στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στις 21 Οκτωβρίου 2013. …Το πρόβλημα που διακυβεύεται είναι το ότι κανένας πολιτισμός (με την ανθρωπολογική έννοια του όρου, νοούμενος ως σύστημα επιστημονικών και καλλιτεχνικών ιδεών, μύθων, θρησκειών, αξιών και καθημερινών συνηθειών) δεν μπορεί να υπάρχει και να επιβιώνει χωρίς συλλογική μνήμη. …Τι συμβαίνει στον αδαή, ο οποίος για πρώτη φορά αναζητάει στο διαδίκτυο στοιχειώδεις πληροφορίες για το Ολοκαύτωμα; Η ανικανότητά του να φιλτράρει συνεπάγεται την αδυναμία του να διακρίνει. Κατ’ εμέ, το να έχουμε 10.000 ιστότοπους για το ίδιο θέμα ισοδυναμεί με το να μην έχουμε κανέναν, επειδή ένα άτομο (ιδιαίτερα ένας νέος) δεν είναι σε θέση να επιλέξει αυτούς που είναι σημαντικοί και αξιόπιστοι, και ακόμη και αν ήταν σε θέση να το κάνει, δεν θα είχε τον χρόνο για να τους ερευνήσει όλους. Αυξήσαμε την ικανότητα της μνήμης μας, αλλά δεν έχουμε ακόμη βρει τις νέες παραμέτρους φιλτραρίσματος. Οταν αναμετριόμαστε με το διαδίκτυο, δεν έχουμε στη διάθεσή μας ούτε έναν κανόνα για να επιλέγουμε τις πληροφορίες, ούτε έναν κανόνα για να ξεχνάμε αυτό που είναι ανώφελο να θυμόμαστε. Διαθέτουμε κριτήρια επιλογής μόνο στον βαθμό που είμαστε διανοητικά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τον Γολγοθά της πλοήγησης στο διαδίκτυο. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.efsyn.gr/arthro/i-apoleia-tis-istorikis-mnimis Η ισότητα προς τα κάτω ευνοεί την τυραννία – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE Συχνά, η Ελλάδα μοιάζει με το ασφυκτικό Γιάντε, ή μ’ ένα σιταροχώραφο, ή μ’ έναν κήπο γεμάτο παπαρούνες μερικές από τις οποίες είναι αποκεφαλισμένες. …Στον σημερινό κόσμο, η αρχή της ισότητας ερμηνεύεται ως ισότητα μεταξύ ανομοίων· μεταξύ ικανών και ανεπαρκών, ευφυών και ανοήτων, μεταξύ εντίμων και ανεντίμων. Οι άνθρωποι που κοπιάζουν, που διαπρέπουν, που καταλαμβάνουν επαξίως κοινωνικές θέσεις, που αποκτούν πλούτο και προσωπική ευτυχία θεωρούνται είτε επαίσχυντα τυχεροί ―λες και η τύχη, το γόητρο, η ευζωία είναι υπόθεση μηδενικού αθροίσματος― είτε επαίσχυντα υπερτιμημένοι. Οι πολλοί δεν αντέχουν στη σκέψη ότι υπάρχουν συνάνθρωποί τους εξυπνότεροι, ωραιότεροι και αγαθότεροι. Γι’ αυτό, κάνουν ό,τι μπορούν για να τους μεώσουν: «κολούειν τους υπερέχοντας». Πρόκειται περισσότερο για αυτοκαταστροφική παρά για καταστροφική συμπεριφορά. Αν και, πράγματι, ο διασυρμός δημιουργεί υποψίες έναντι της ακεραιότητας των «υπερεχόντων», στην πραγματικότητα βλάπτει τους πολλούς, οι οποίοι, αντί να επενδύουν χρόνο και ενέργεια στη βελτίωση της δικής τους ζωής, αφοσιώνονται στην απαξίωση και στην επιδείνωση της ζωής των άλλων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/435434_i-isotita-pros-ta-kato-eynoei-tin-tyrannia Στην επικράτεια του θράσους – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO Τελικά, αυτό το «τι πειράζει» είναι ο βαθύτερος πυρήνας μιας κανονικής αιμορραγίας. …Γι’ αυτό άλλωστε σπανίζουν και οι εμπειρίες αληθινής αυτοκριτικής. Αντί γι’ αυτές βλέπουμε κάποιον να αναρωτιέται πάντα γιατί να ζητήσει συγγνώμη. Στην καλύτερη περίπτωση βλέπουμε κάποιες τελετουργίες αυτοκάθαρσης και συγγνώμες δίχως συνέπειες. …Αυτή όμως η στάση ψυχικής αυτοπροστασίας και απόσυρσης έχει αφήσει στο απυρόβλητο την επικράτεια του θράσους και της αντιδημοκρατικής αναίδειας. Το ότι λογαριάζουμε, επίσης, διάφορες συμπεριφορές ως γραφικές και αξιογέλαστες παρά ως επικίνδυνες, σημαίνει ότι έχουμε πέσει στην παγίδα μιας ψεύτικης ανοχής. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/189116/stin-epikrateia-toy-thrasoys Γκραφιτοτουρίστες της συμφοράς: H νέα μάστιγα της Αθήνας – Από τον M. Hulot | LIFO Δεκάδες τουρίστες και street artists έρχονται στην πόλη μόνο και μόνο για να βάψουν όπου βρουν επειδή κανείς δεν τους εμποδίζει, λερώνοντας τα πάντα και αδιαφορώντας για το αισθητικό αποτέλεσμα. …Κανένας δεν ενδιαφέρεται, βλέπεις κόσμο να βάφει όπου να ‘ναι στο κέντρο της Αθήνας, ακόμα και με το φως της μέρας, και να μη διαμαρτύρεται κανείς. Έχει γεμίσει το κέντρο με ξένους που έρχονται μόνο για να βάψουν, επειδή είναι πανεύκολο. Αγοράζουν σπρέι και μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα. …Ο τρόπος που διαφημίζεται η ασυδοσία που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα, την οποία παρουσιάζουν ως τη Μέκκα του γκραφίτι και ως μια πόλη όπου ο καθένας κάνει ό, τι του καπνίσει ανενόχλητος, χωρίς τιμωρία, έχει προσελκύσει ένα νέο είδος τουρίστα. Τον βλέπεις αυτήν τη στιγμή σε όλο το κέντρο, αλλά ειδικά στα Airbnb των Εξαρχείων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/athens_articles/187689/gkrafitotoyrismos-h-nea-mastiga-tis-athinas Τριάντα ημέρες στην πιάτσα ναρκωτικών του Πεδίου του Άρεως – Από τον Δημήτρη Καλαντζή | HUFFPOST GREECE Πέρασα τριάντα ημέρες στην πιάτσα ναρκωτικών του Πεδίου του Άρεως για να διαμορφώσω τη δική μου κρίση για το πρεζεμπόριο στο Πάρκο χωρίς να βασίζομαι σε διηγήσεις άλλων, παρακολουθήσεις εξ αποστάσεως ή – ακόμα χειρότερα – αποστειρωμένα στοιχεία «ερευνών». …Μέρα με την ημέρα έγινα για τους τοξικοεξαρτημένους «αυτός που δεν “πίνει” αλλά θέλει να γράψει στο blog του για εμάς…». Αν κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους; Σαφώς όχι. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις πιάτσες της πρέζας… Μόνο συναλλαγή και ενίοτε λίγη συμπάθεια. Πολλοί δεν θέλησαν να μου μιλήσουν. Άλλοι όμως προθυμοποιήθηκαν να δώσουν ακόμα και το όνομά τους για “να γίνει γνωστή και η δική μας ζωή στον κόσμο”. …Η πιάτσα εμπορίου ναρκωτικών στο Πεδίον του Άρεως ελέγχεται από ένα αυστηρά ιεραρχημένο κύκλωμα «Αφγανιστανών», όπως τους λένε οι Έλληνες χρήστες, συνδυάζοντας την αφγανική και πακιστανική καταγωγή των μελών του. Υπάρχει ο «μεγάλος» που κανείς δεν έχει δει αλλά όλοι του αποδίδουν τεράστια εξουσία και διασυνδέσεις σε πολλά επίπεδα και υπάρχουν οι δύο επόμενοι της ιεραρχίας που εμφανίζονται για λίγο στην πιάτσα και μιλάνε μόνο με τα «πρωτοπαλίκαρα» τους. Ο ένας «υπαρχηγός» είναι ένας 45άχρονος ασιάτης που φορά συνήθως τυπικό κοστούμι χωρίς γραβάτα κι ο άλλος, μεγαλύτερος σε ηλικία, ντύνεται εκκεντρικά και, όταν έρχεται, του στήνουν καρέκλα/θρόνο για να κάτσει προς τη πλευρά της Μαυρομματαίων και να παρακολουθεί την κίνηση στο δρόμο. Οι «υπαρχηγοί» μοιάζουν κάπως με «φυλάρχους» που όλοι υπηρετούν με σεβασμό αν όχι δουλικότητα. Τα «πρωτοπαλίκαρα» – εντόπισα τουλάχιστον πέντε κατά τις ημέρες που ήμουν στην πιάτσα – είναι 30 με 40 χρονών και στέκονται σε σημεία που μπορούν να ελέγχουν όλο το εμπόριο και τους εξαρτημένους. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/trianta-emeres-sten-piatsa-narkotikon-toe-pedioe-toe-areos_gr_5ad863f9e4b0e4d0715d8a3a?utm_hp_ref=gr-blogs Ζωή σε αναμονή: Πώς είναι να περιμένεις ένα μόσχευμα για χρόνια – Aπό την Κυριακή Αξιώτη | HUFFPOST GREECE Άνθρωποι που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ή περιμένουν ένα μόσχευμα για να συνεχίσουν να ζουν μιλούν στη HuffPost Greece. Τι ισχύει στην Ευρώπη για τη δωρεά οργάνων και γιατί η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι ένα βήμα πίσω. …Στην HuffPost Greece για τη δωρεά οργάνων στην Ελλάδα μίλησαν όλοι τους αλλά και όλοι όσοι συναντήσαμε στoυς θαλάμους των νοσοκομείων, στα εξωτερικά ιατρεία ή στους συλλόγους των μεταμοσχευθέντων. Είπαν πολλά που δεν γνωρίζαμε, πολλά για τα οποία δεν μας είχε δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσουμε σε βάθος. Συζήτησαν ιστορίες οι οποίες κάθε φορά λειτουργούσαν ως ένα επιπλέον κίνητρο για να προχωρήσουμε και να διηγηθούμε όσον το δυνατόν περισσότερες μαρτυρίες μπορούμε. …Να σημειωθεί πως αυτή τη στιγμή στη χώρα μας τα άτομα που βρίσκονται σε λίστα για μεταμόσχευση ήπατος είναι 156. Από αυτούς συνήθως κάθε χρόνο μεταμοσχεύονται 20-30 άτομα. Να αναφερθεί επίσης πως ενώ στους νεφρούς και στην καρδιά μπορεί να δοθεί παράταση ζωής μέσω της μηχανικής υποστήριξης, στο ήπαρ δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Πάνω από 1.000 άνθρωποι στη λίστα αναμονής για τους νεφρούς …Η ελλιπής πληροφόρηση κατά τον ίδιο -αλλά και σύμφωνα με τα λεγόμενα όλων όσων μας μίλησαν- δεν είναι ο μόνος λόγος των χαμηλών επιδόσεων της Ελλάδας αλλά παράλληλα σοβαρή αιτία είναι και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο ιατρικό σώμα όπως και ο υπερβολικός φόρτος εργασίας στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ώστε να μην πραγματοποιείται, κάποιες φορές, έγκαιρα η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και η διάθεση των οργάνων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/zoe-se-anamone-pos-einai-na-perimeneis-ena-moscheema-yia-chronia_gr_5ad4fe90e4b016a07e9f7302?68a&utm_hp_ref=gr-homepage Γιατί ο πληθυσμός της Ελλάδας γερνάει τόσο γρήγορα; – Από τον Βασίλη Καψάσκη | LIFO Με αφορμή το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικονομικής Δημογραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, Αλεξάνδρα Τραγάκη, μιλάει στο LiFO.gr για τη μείωση της γονιμότητας, τα στερεότυπα της μητρότητας και τον κίνδυνο να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια κοινωνία γερόντων. …”Σε άλλες χώρες η μείωση ήταν σταδιακή, αλλά σ’ εμάς πολύ απότομη. Και μέσα σε δέκα χρόνια έπεσε πάρα πολύ. Έτσι, τη δεκαετία του ’90 βρεθήκαμε κάτω από ένα πολύ χαμηλό και μάλλον ανησυχητικό όριο. Για να καταλάβετε, το πρόβλημα με την Ελλάδα, αν θεωρήσουμε ότι είναι πρόβλημα, είναι πως βρισκόμαστε κάτω από αυτό το όριο εδώ και 30 χρόνια. Ενώ, δηλαδή, άλλες χώρες βρέθηκαν στα 1,5 ή στα 1,4 παιδιά ανά γυναίκα, μετά ανέκαμψαν.” …”Υπάρχουν προβλέψεις του ΟΗΕ που υποστηρίζουν ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας θα ανέρχεται στα 8.000.000 μέχρι το 2050.” …”Να δημιουργήσουμε ένα κλίμα όπου ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας θα είναι εφικτός. Να μπορεί, δηλαδή, η εργαζόμενη μητέρα να αφιερώνει χρόνο στην οικογένειά της, χωρίς να διακινδυνεύει τη δουλειά ή τον μισθό της. Να υπάρχουν παροχές στήριξης των γονιών και της οικογένειας, από βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι φοροαπαλλαγές και επιδόματα, αλλά κυρίως να δημιουργηθεί ένα κλίμα ασφάλειας.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/greece_articles/190802/giati-gernaei-toso-grigora-o-plithysmos-tis-elladas Θεοφάνης Τάσης: «Το διαρκές φαίνεσθαι στα social media γεννά ένα διαρκές άγχος» – Aπό τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO Ο συγγραφέας και καθηγητής Φιλοσοφίας σε μία συζήτηση για τον εθισμό στα social media, την αυτοπραγμάτωση των νέων και το δίλημμα «μνήμη ή λήθη». …«το διαρκές φαίνεσθαι γεννά ένα διαρκές άγχος. Ακριβέστερα, μια selfie συνιστά αυτοεπιβεβαίωση της αυτοεικόνας και μια αναγκαία επαλήθευση του φαίνεσθαι του εικονιστικού υποκειμένου, ενώ η κοινοποίηση και ο διαμοιρασμός της εμπειρίας ως εικόνας γίνονται προϋποθέσεις της αξίας εαυτού και του “ανήκειν” σε κάτι που τον υπερβαίνει». …Ο κ. Τάσης μου αντιτείνει ότι στην περίοδο αυτή το εικονιστικό υποκείμενο αποτελεί το νέο ανθρωπολογικό υπόδειγμα, δηλαδή ένας εαυτός με αναφορά την εικόνα του στο Διαδίκτυο. Σήμερα μας γοητεύει το αυθεντικό, το χειροποίητο και το ιδιαίτερο. Όλα γίνονται εξατομικευμένα και ο καθένας εμπορεύεται την εικόνα του εαυτού του μέσω της αύξησης της ορατότητάς του. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/people_articles/190217/theofanis-tasis-to-diarkes-fainesthai-genna-ena-diarkes-agxos 9 ερωτήσεις που δεν έγιναν και δεν απάντησε ο Ζούκερμπεργκ – Από τον Δημήτρη Αθανασιάδη | ATHENS VOICE Ήταν θέμα και θέαμα. Ο 33χρονος που ξεκίνησε από το δωμάτιό του, πριν παρατήσει το Χάρβαρντ, μια επιχείρηση που άλλαξε τον κόσμο φτάνοντας στο σημείο να μετρά 2 δισεκατομμύρια λογαριασμούς στην υπηρεσία της, κατέθετε σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση ενώπιον των Αμερικάνων Γερουσιαστών μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης Cambridge Analytica. …Τι σημαίνει ιδιωτικότητα στην εποχή των social media; Στη συζήτηση που άνοιξε με τον πιο επίσημο τρόπο για πρώτη φορά και ενδεχομένως να αλλάξει πολλά στο επιχειρηματικό μοντέλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με το μέσο Αμερικανό να χρησιμοποιεί τουλάχιστον 8 αντίστοιχες εφαρμογές στην καθημερινότητά του, η ερώτηση σε ποιον ανήκουν τα δεδομένα, ειδικά όταν παραχωρούνται με την άδεια του χρήστη στη συμφωνία των 3.200 λέξεων που μάλλον δεν ενδιαφέρεται και πολύ να διαβάσει, μπορεί να έχει πολλές απαντήσεις. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/life/technology/433682_9-erotiseis-poy-den-eginan-kai-den-apantise-o-zoykermpergk Μια ερμηνεία της θρησκείας – Aπό τον Θανάση Γιαλκέτση | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ Ο Τέλμο Πιεβάνι είναι καθηγητής Φιλοσοφίας των βιολογικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Το ακόλουθο κείμενο είναι απόσπασμα άρθρου του που δημοσιεύτηκε στο θεωρητικό-πολιτικό περιοδικό Micromega. …Η έρευνά του εκκινεί από μιαν υπόθεση: η θρησκεία, όπως πολλές εκφράσεις της ανθρώπινης φύσης, είναι ριζικά αμφίσημη και παράγει τόσο έναν Οσάμα μπιν Λάντεν όσο και έναν Δαλάι Λάμα. …Πώς θα μπορούσαν να συνυπάρχουν πολυάριθμες ομάδες, αποτελούμενες από έναν μεγάλο αριθμό ξένων οι οποίοι έπρεπε να συντονίζονται; Μέσα από μεγάλους Θεούς, οι οποίοι βλέπουν τα πάντα, εμπνέουν φόβο και επιτηρούν τον σεβασμό των κοινωνικών και ηθικών κανόνων. Αυτός είναι ο μηχανισμός που, στην πορεία χιλιετιών, ώθησε ανώνυμους ξένους να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, να συνάπτουν συμβάσεις, να εμπορεύονται από απόσταση. Θρησκευτικότητα και ηθικοί κώδικες, των οποίων η προέλευση δεν συνέπιπτε, κατέληξαν έτσι να ταυτίζονται. Αυτή είναι η κοινωνική πλευρά της υπόθεσης. Υπάρχει έπειτα και η γνωστική, η οποία καθιστά τις θρησκευτικές πεποιθήσεις αδιαπέραστες από τις εξελίξεις των επιστημονικών γνώσεων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.efsyn.gr/arthro/mia-ermineia-tis-thriskeias Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας: Πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε η «Τεχεράνη της Ευρώπης»; – Aπό τον Θεοδόση Γκεάτη | LIFO Επιτακτικότερη παρά ποτέ είναι η εκκοσμίκευση της Ελλάδας. …Οι καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα κατά τη διάρκεια της ψήφισης του συμφώνου συμβίωσης, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ακυρώνει τη μετριοπαθή αλλαγή στο περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, η υποκίνηση σε έγκλημα κατά της ζωής και της αξιοπρέπειας των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας από τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και η εκ νέου ηθική διολίσθησή του κατά την απολογία του στο δικαστήριο του Αιγίου («αν είχα ένα όπλο και μου το επέτρεπε ο νόμος, θα τους σκότωνα») επαναφέρουν με τον πιο επιτακτικό τρόπο το ζήτημα των σχέσεων της ορθόδοξης Εκκλησίας με το ελληνικό κράτος. Μάνα του ελληνικού λαού χαρακτήρισε η Εκκλησία εαυτήν, δια στόματος της Ιεράς Συνόδου, με την απόφαση της 4/10/2017, για να τοποθετηθεί κατά του επαναπροσδιορισμού των σχέσεών της με την ελληνική πολιτεία. Καίτοι αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό σε όλα τα υποκείμενα, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με καχυποψία απέναντι σε αυτή την μητρική σχέση. Πρόκειται μάλλον για μια άστοργη μάνα, που κηρύττει το μίσος, νομιμοποιεί τη βία, στοχοποιεί τους ευάλωτους και περιφρουρεί τα οικονομικά συμφέροντά της. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/guest_editors/186912/diaxorismos-kratoys-ekklisias-pote-epiteloys-tha-papsoyme-na-eimaste-i-texerani-tis-eyropis Το χαμένο Πάσχα – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO Τι είναι, τελικά, αυτή η γιορτή που αρέσει ακόμα και σε πολλούς άθεους και αγνωστικιστές; …Από τη μία έχουμε την πιο επιτυχημένη γιορτή των ιδιωτικών αναμνήσεων. Από την άλλη, την ιδιαιτερότητα ενός μηνύματος που, έστω και χιλιοπαιγμένο, διατηρεί ακόμα τη μελωδία του. Η προσδοκία μιας νίκης επί του θανάτου, με άλλα λόγια η ουτοπία της υπέρβασης και της επικράτησης εναντίον της φθοράς και του κακού, δεν μπορεί να αφήσει πολλούς αδιάφορους. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/187208/to-xameno-pasxa Ο Μυστικός Δείπνος του ντα Βίντσι – Από την Γιολάντα Γραμματικάκη | INSIDE STORY Το 1495, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δημιούργησε ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην Ιστορία της Τέχνης που έχει εμπνεύσει άπειρες εκδοχές. Το θέμα του Μυστικού Δείπνου ήταν συχνό στην εκκλησιαστική απεικόνιση από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια (συναντάται ήδη στις ρωμαϊκές κατακόμβες) λόγω της διπλής του σημασίας: είναι η ανακοίνωση του Ιησού προς τους μαθητές του ότι κάποιος ανάμεσα τους θα τον προδώσει αλλά και η εγκαθίδρυση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας. …Στο σύνολό του, ο Μυστικός Δείπνος είναι μια σύνθεση γεμάτη δραματουργία, κίνηση και θεατρικότητα. Η προδοσία, ο φόβος, και η βεβαιότητα του θανάτου είναι διάχυτα, σαν να βλέπουμε ταινία στο σινεμά. Είναι σταθμός στην ιστορία της τέχνης και ένα έργο πάνω στο οποίο βασίστηκαν πολλοί καλλιτέχνες για να εκφράσουν δικές τους ιδέες. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://bit.ly/2jPpn8e Η Εύα μεγάλωσε ως μάρτυρας του Ιεχωβά και αφηγείται την εμπειρία της – Από τον Γιώργο Τσιτιρίδη | LIFO Πώς βιώνει ένα παιδί την διαφορετικότητα μέσα από ένα θρησκευτικό δόγμα και πώς αποφασίζει να απορρίψει τη θρησκεία του; …”Όταν έμαθαν αρχικά ότι είμαι ομοφυλόφιλος η αντίδραση ήταν άμεση. Στα 16 μου εκδιώχθηκα από την οικογενειακή εστία άσχημα. Αποκλείσθηκα από παντού γιατί αυτή είναι η διαφορά μου σε σχέση με άλλες περιπτώσεις που έχω ακούσει. Όταν φεύγεις από εκεί λόγω θρησκείας θεωρείσαι νεκρός ακόμα και για τους γονείς σου. Έχουν την υποχρέωση και το δικαίωμα να μην σου μιλήσουν ποτέ. Οπότε από εκεί που έχεις έναν κόσμο προστατευμένο και περιχαρακωμένο, κλειστό από παντού ξαφνικά σε πετάνε στην θάλασσα χωρίς σωσίβιο και με ελάχιστες γνώσεις κολύμβησης. Δεν είχα υποστήριξη από πουθενά, ένα αποκούμπι, μια γιαγιά μια θεία ένα ξάδελφο ένα φίλο. Θεωρώ το ότι είμαι ζωντανή και σου μιλάω αυτή την στιγμή είναι μεγάλο επίτευγμα.” …”Αυτό για το οποίο τους κατηγορώ, είναι ότι με απομάκρυναν με τον πιο σκληρό τρόπο. Χωρίζουν οικογένειες για μια πίστη και αυτό είναι άσχημο. Γίνονται πάρα πολύ σκληροί για να σε κάνουν να σπάσεις και να δεις ότι χωρίς αυτούς είσαι ένα τίποτα, είσαι χαμένος.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/society_articles/102275/i-eya-megalose-os-martyras-toy-iexova-kai-afigeitai-tin-empeiria-tis Σταμάτης Κριμιζής στην «Κ»: Νιώθω εξαπατημένος, δεν υπάρχει αξιοκρατία – Από τον Σάκη Ιωαννίδη | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Για την απόφασή του να παραιτηθεί από την προεδρία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού και το παρασκήνιο της μεταφοράς αρμοδιοτήτων του ΕΛΔΟ στη Γενική Γραμματεία Ταχυδρομείων και Τηλεπικοινωνιών μιλάει στην «Κ» ο Σταμάτης Κριμιζής. «Νιώθω εξαπατημένος», τονίζει χαρακτηριστικά και υπογραμμίζει πως «δεν θα γινόμουν φερέφωνο ανθρώπων που δεν ξέρουν τίποτα για το Διάστημα». Ο βετεράνος πλανητικός επιστήμονας, ο μόνος που έχει «ταξιδέψει» σε όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος με όχημα τα επιστημονικά όργανα που σχεδίασαν ο ίδιος και η ομάδα του για τη NASA, με εμπειρία στη διοίκηση διαστημικών προγραμμάτων στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ, φαίνεται πως είχε μια ανώμαλη προσγείωση σε μια πρωτόγνωρη, για τον ίδιο, κατάσταση. «Ο σωστός τρόπος για να κάνεις ένα διαστημικό πρόγραμμα είναι να πεις ποιος είναι ο σκοπός, οι προδιαγραφές, ο τρόπος υλοποίησης. Αυτού του είδους οι λεπτομέρειες δεν υπήρχαν, παρά μόνο γενικότητες. Χρειάζεται ένας άλλος προγραμματισμός με τα κατάλληλα άτομα», σημειώνει με έμφαση. Στην επιστολή του αφήνει αιχμές αδιαφάνειας και πιθανών οικονομικών συμφερόντων αλλά δεν θέλει να επεκταθεί. «Η δική μου θέση δεν ήταν να κάνω τον ντετέκτιβ για ζητήματα οικονομικής διαφάνειας, αυτό θα ήταν υπόθεση ενός νομικού συμβούλου ή οικονομικού διευθυντή που ήταν στο οργανόγραμμα του Οργανισμού», τονίζει. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/961545/article/proswpa/synentey3eis/stamaths-krimizhs-sthn-k-niw8w-e3apathmenos-den-yparxei-a3iokratia Κάν’ το όπως η Φινλανδία – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Η παιδεία βρίσκεται στο επίκεντρο της εθνικής πολιτικής της Φινλανδίας, ενώ τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε ένα εξαγώγιμο προϊόν κύρους – υπάρχουν φινλανδικές εταιρείες, και ιδίως start ups, που «εξάγουν» μοντέλα εκπαίδευσης ή σχολικού περιβάλλοντος βασισμένα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από την εξέλιξη της Φινλανδίας σε χώρα-πρότυπο, με εξαιρετικές επιδόσεις στους τομείς της τεχνολογίας και της επιστήμης. Στο κέντρο του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος βρίσκονται οι μαθητές – όλων των ηλικιών. Σε όλους δίνονται οι ίδιες ευκαιρίες, ανεξάρτητα από το κοινωνικό και το οικονομικό τους υπόβαθρο, ενώ το ωρολόγιο πρόγραμμα παρέχει ατομική υποστήριξη και καθοδήγηση σε κάθε μαθητή ανάλογα με την προσωπικότητά του. Ο ανταγωνισμός, η σύγκριση, η βαθμοθηρία δεν έχουν θέση στα θρανία της Φινλανδίας, όπου η διδασκαλία αποδίδει τα μέγιστα μέσα από την ενθάρρυνση και την επιβράβευση των μαθητών. Ο στόχος της είναι η δημιουργία αισθήματος ασφάλειας και η ανάπτυξη των ψυχοκοινωνικών και συναισθηματικών τους δεξιοτήτων, ενώ τα παιδιά ενθαρρύνονται να σκέφτονται ανεξάρτητα και να δρουν δημιουργικά. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/961409/gallery/periodiko-k/reportaz/kan-to-opws-h-finlandia ΤΟP: Οι χώρες με σπουδές χωρίς δίδακτρα – Από την Αθηνά Λεβέντη | DOC TV Ποιες είναι οι 15 χώρες που προσφέρουν εντελώς δωρεάν ή πολύ χαμηλά δίδακτρα στους φοιτητές; Που σπουδάζει κάποιος χωρίς να του κοστίσει ένα χέρι κι ένα πόδι; Υπάρχει ελπίδα για μεταπτυχιακό ή το κόστος του είναι απαγορευτικό; Ο βρετανικός Independent έφτιαξε μια χρήσιμη λίστα με 15 χώρες, ευρωπαϊκές και μη. Η λίστα απαντά επίσης στο σημαντικότατο ερώτημα αν τα μαθήματα αυτά γίνονται στα αγγλικά -διότι πόσοι να μιλάνε Ινδικά ή Τσέχικα στην Ελλάδα; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10547 Υπάρχει life coaching για παιδιά; – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Βασικές αξίες όπως η δράση, η εξέλιξη, η αγάπη, η δέσμευση, η συλλογικότητα, αλλά και η εντιμότητα, η εργατικότητα και η συνειδητότητα είναι η βάση για μια ζωή με πληρότητα. Επιπροσθέτως, η ανάληψη προσωπικής ευθύνης από τον καθένα μας είναι η ύψιστη μορφή ανθρώπινης ωριμότητας που μπορούμε να επιδείξουμε. Είναι αυτή που κάνει τη διαφορά. Ίσως είναι και η στιγμή της πραγματικής ενηλικίωσης για τον καθένα μας. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να φταίει ο «άλλος», κάτι στο οποίο είμαστε πολύ καλοί στη χώρα μας. Αυτό όμως με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε θυματοποίηση, θυμό, αδράνεια, κατάθλιψη και τελικά δυστυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν κανονικοποιηθεί πλέον τα χαμηλότερα επίπεδα ευτυχίας. Σαν να έχουμε παραδεχτεί ότι δικαιούμαστε πια λιγότερη ή συχνά καθόλου χαρά. Αυτές οι διαπιστώσεις οδήγησαν τον Στέφανο Ξενάκη στη δημιουργία του «Ναι μπορώ». Όπως μας λέει ο ίδιος, το «Ναι μπορώ» είναι «ένα όνειρο ζωής, ένα νέο μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, μια νέα πρακτική φιλοσοφία ζωής, που φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας από την Α΄, κιόλας, Δημοτικού, για να δώσει σε μικρούς αλλά και μεγάλους τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουν τη ζωή που θέλουν. Αυτά που θα ευχόμασταν να μας είχαν δείξει κι εμάς από νωρίς στη ζωή μας». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/961412/article/periodiko-k/taseis/yparxei-life-coaching-gia-paidia Αυτό που απομένει – Από τον Διονύση Χαριτόπουλο | LIFO «Κουλτούρα είναι αυτό που απομένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες». …Άλλο γνώση, άλλο κουλτούρα. Το πρώτο χρειάζεται για να τα βγάζουμε πέρα στα προφανή. Το δεύτερο για να βλέπουμε πέραν του προφανούς. …Και αυτό που απομένει στον διαβασμένο άνθρωπο, όταν ξεχάσει όσα έμαθε, είναι ένα ευρύ μυαλό, ασκημένο να στοχάζεται αυτόνομα, πρωτότυπα και παραγωγικά. Με δική του σκέψη και κρίση. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/guest_editors/188773/ayto-poy-apomenei Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών: Ένας θησαυρός από μοναδικά αντικείμενα που δεν χορταίνει να κοιτά το μάτι – Από την Έφη Παπαζαχαρίου | POPAGANDA Η Μαρία Αργυριάδη, ψυχή του υπέροχου μουσείου, μιλάει στην Popaganda για τα παιχνίδια που απαρτίζουν μία από τις σπουδαιότερες συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. …Ένα Μουσείο λοιπόν για μικρούς και μεγάλους, ένα Μουσείο στο οποίο ο καθένας έχει διαφορετικούς λόγους να πάει. Ένας θησαυρός από αναμνήσεις που ξυπνάνε για τους μεγαλύτερους όταν βλέπουν παιχνίδια που κάποτε ίσως κράταγαν στα χέρια τους… Ένας θησαυρός από πολύτιμα στοιχεία της ιστορίας και της παράδοσής μας –από τους αρχαίους χρόνους ως τον 20ο αιώνα- ή της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς μας που αναδύονται εντυπωσιακά τοποθετημένα και οργανωμένα και μας μαθαίνουν χίλια πράγματα… Ένας θησαυρός από μοναδικά αντικείμενα που δεν χορταίνει να κοιτά το μάτι… “Η πρώτη έκπληξη μπορώ να πω, ήταν όταν ανακάλυψα ότι τα παιχνίδια και οι κούκλες αντανακλούν την καθημερινή ζωή των ενηλίκων. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει αντιγραφεί σε παιχνίδι, ακόμα και η γκιλοτίνα της γαλλικής επανάστασης. Τα κουκλόσπιτα και γενικότερα τα κτήρια αντιγράφουν την αρχιτεκτονική της εποχής που κατασκευάστηκαν. Τα ρούχα στις κούκλες αντιγράφουν την μόδα της εποχής που φτιάχτηκαν, τα οχήματα το ίδιο. Ακόμα και τα μικροαντικείμενα ή τα φαγητά στα μπακάλικα μιλούν για την εποχή τους.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://popaganda.gr/benaki-toys-museum/ Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου: Όλα όσα πρέπει να ξέρεις – Aπό την Τίνα Μανδηλαρά | LIFO Ανάμεσα στις δράσεις που πρόκειται να ανακοινωθούν σε λίγες μέρες, η LiFO ξεχώρισε τις δέκα πιο σημαντικές, τις οποίες καταγράφει αποκλειστικά για τους αναγνώστες, μαζί με ρεπορτάζ για το τι ακριβώς σημαίνει ο θεσμός «Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» για την πόλη. …Για όλους όσοι δεν το γνωρίζουν, από τον Απρίλη, συγκεκριμένα από τις 23, και για έναν ολόκληρο χρόνο η Αθήνα γίνεται η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Μαδρίτη. Στόχος αυτού του θεσμού, που τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO, είναι η πόλη να οδηγήσει τους πολίτες στην ανάγνωση και στην ανακάλυψη των διαδρομών των συγγραφέων, να τους θυμίσει ότι το βιβλίο δεν είναι για να μένει στο ράφι αλλά για να διαβάζεται, να κυκλοφορεί, να διαδίδεται. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/book_articles/188530/athina-2018-pagkosmia-proteyoysa-vivlioy-ola-osa-prepei-na-ksereis Σοφία Κοκοσαλάκη: «Στα 89 μου θα μετακομίσω στην Κρήτη» – Aπό την Έλις Κις | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Λίγες ημέρες πριν λάβει μια τιμητική διάκριση στην ιδιαίτερη πατρίδα της, η Ελληνίδα σχεδιάστρια, που ζει στο Λονδίνο, μιλάει για την πορεία της, τις επιρροές της και παρουσιάζει τη νέα συλλογή κοσμημάτων της στο «Κ». …Η απονομή θα γίνει από τον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη και εστιάζει, σύμφωνα με τους διοργανωτές, στην προσφορά της για την ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού, και ειδικά της Κρήτης, στον παγκόσμιο στίβο της μόδας. «Με τριγυρίζουν συνέχεια κάποιες εικόνες, όπως η Θεά με τα Φίδια, είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω. Είναι αναφορές και επιρροές, το υποσυνείδητο που δουλεύει», σημειώνει. «Από την άλλη, έχω μια αισθητική λίγο “σνομπ”, βλέπω αυτή την απομίμηση της κληρονομιάς, μια φτηνή εκδοχή της, μια υπερβολή. Γίνεται μια εκμετάλλευση όταν δεν προσεγγίζεις κάτι με ευαισθησία, όταν το παίρνεις και του αλλάζεις τα φώτα. Και πρέπει να σκέφτεσαι και τη γυναίκα του σήμερα, τι γίνεται στον κόσμο της μόδας. Όμως, η τάση για την Ελλάδα υπήρχε πάντα, όπως το ’60 και το ’70, και θα υπάρχει πάντα. Είναι σαν καμπύλη και επιτέλους αρχίζει να γίνεται και προϊόν». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/961744/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/sofia-kokosalakh-sta-89-moy-8a-metakomisw-sthn-krhth Η βιομηχανία μόδας και το wabi-sabi: Πώς εξοστρακίστηκαν οι όμορφες φθορές του χρόνου – Από τον Θανάση Παναγόπουλο | ATHENS VOICE Οι ιδιότητες που κινδυνεύουν να χαθούν καθώς τα ρούχα μας γίνονται fast food. …Τα ρούχα αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για το πως αλλάζει η σχέση μας με τα υλικά αγαθά. Πριν από 20 ή 30 χρόνια δεν υπήρχε καμιά σχέση στην ποσότητα των φθηνών ρούχων και παπουτσιών που μας «παρακαλάνε» να τα αγοράσουμε από τις βιτρίνες ή την οθόνη του κινητού μας. Όταν κάτι χαλούσε, ήταν σχεδόν υποχρεωτικό να το επιδιορθώσεις και να συνεχίσεις να το φοράς. Είναι πλέον πιο εύκολο να πετάς τα παλιά πράγματα και να αγοράσεις κάτι καινούργιο. …Δεν πρέπει όμως να μπερδευόμαστε, το wabi-sabi δεν υπάρχει σε όλα τα παλιά αντικείμενα. Τα φανταχτερά και ομοιόμορφα υλικά δεν το έχουν ακόμα κι αν έχουν μεγάλη ηλικία (για παράδειγμα, δεν θα βλέπαμε πολλά από αυτά που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε wabi sabi στο Παλάτι των Βερσαλλιών). Ούτε είναι ορατό σε ρούχα που έχουν ξεχειλώσει και έχουν λεκέδες από λάδι. Είναι εμφανές σε αντικείμενα που συμμορφώνονται με συγκεκριμένες αρχές σχεδίασης όπως η ύπαρξη υλικών «των οποίων η αποσύνθεση είναι εκφραστική και ελκυστική». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/look/fashion/432379_i-viomihania-modas-kai-wabi-sabi-pos-exostrakistikan-oi-omorfes-fthores-toy Όσα ακυρώνουν την κριτική του εστιατορίου – Από την Ελένη Ψυχούλη | LIFO Για να μεταφέρεις σωστά μια άποψη, πρέπει να έχεις πάει πολλές φορές και για πολύ χρόνο σε ένα μαγαζί. …Αφετέρου, η κριτική κάνει ακόμη ένα μεγάλο λάθος. Στο εστιατόριο πρέπει να πας πεινασμένος, αλλιώς υπάρχουν και τα μπαρ, αλλά όχι μόνο γιατί πεινάς, αλλιώς υπάρχουν και τα φαστ/ορθάδικα/περίπτερα/ντελιβεράδικα/τυροπιτάδικα/το ψυγείο σου. Πεινασμένος για φαγητό αλλά και για χαρά, επικοινωνία, γέλιο, καλοπέραση εν γένει. Το εστιατόριο είναι μια συνολική εμπειρία και όχι μόνο μια ξερή κουζίνα. Ο πελάτης που πάει κάπου για να βυθιστεί αυτιστικός σε ένα πιάτο, μου κάνει κάπως σαν το χειρούργο που συγκεντρώνεται πάνω σε ένα σώμα. Κι αυτό δεν είναι χαρά της ζωής. Όσο μιλάμε για το φαγητό, θα έπρεπε να μιλάμε για το ντεκόρ, τη μουσική, τις ιστορίες ζωής πίσω από τον μάγειρα ή τον επιχειρηματία, τις τουαλέτες, τον κόσμο τριγύρω, αναλύοντας διεξοδικά την κάθε λεπτομέρεια που κεντά τον καμβά του «επεράσαμε όμορφα» ή «χάλια». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/taste_articles/190272/osa-akyronoyn-tin-kritiki-toy-estiatorioy «Δεν έχουμε ακόμα το καλύτερο ελαιόλαδο» – Από τον Δημήτρη Ρηγόπουλο | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ο δοκιμαστής και σύμβουλος ποιότητας ελαιολάδου Βασίλης Φραντζόλας καταρρίπτει διαδεδομένους μύθους και πιστεύει ότι το ελληνικό ελαιόλαδο μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο. Αλλά όχι με μαγικό τρόπο. …Αυτό δεν σημαίνει ότι το ελληνικό ελαιόλαδο δεν μπορεί να γίνει καλύτερο. «Αλλά όχι ξαφνικά, με μαγικό τρόπο. Απαιτείται παροχή ελαιοκομικής και ελαιοπαραγωγικής παιδείας, κάτι το οποίο σήμερα βρίσκεται δυστυχώς στο απόλυτο μηδέν. Χωρίς εκπαίδευση σε βάθος, χωρίς εξειδικευμένους επιστήμονες, χωρίς υψηλό επίπεδο γνώσεων και εμπειριών με στόχο όλα αυτά να περάσουν στο παραγωγικό κύκλωμα του ελαιολάδου, είναι αστείο να μιλάμε για υψηλή ποιότητα». Του ζητάω να μιλήσει με νούμερα. «Η Ελλάδα παράγει συνήθως περί τους 250.000 τόνους ελαιόλαδο και 120.000 τόνους βρώσιμες ελιές, χωρίς να υπάρχει σχολή Μέση, Ανωτέρα ή Ανωτάτη η οποία να πραγματεύεται τη διαδικασία στο ελαιοτριβείο ή την παραγωγή βρώσιμης ελιάς. Η Γαλλία, με παραγωγή μόνο 5.000 τόνων, απονέμει στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ Master στην επιστήμη του ελαιολάδου. Βγάλτε μόνοι τα συμπεράσματά σας». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/958213/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/den-exoyme-akoma-to-kalytero-elaiolado Αναμνήσεις από το Ρομίλντα – Aπό τον Δημήτρη Πολιτάκη | LIFO «Παράξενα κορίτσια με σαράντα πυρετό ταξιδεύουνε με οίστρο στις Κυκλάδες…» Ρομίλντα, Ανθή Μαρίνα, Ροδάνθη, Μιλένα, Νταλιάνα, Δήμητρα: οι «ναυαρχίδες» της GA Ferries. …Τα γυναικεία ονόματα προσέδιδαν μια χάρη και μια οικειότητα που απουσίαζε από τις διάφορες «Παναγίες» αλλά και από το brand identity άλλων εταιριών. Ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που ξυπνά στον κόσμο, σε όσους, τέλος πάντων, είχαν πάρει κάποτε γεύση από τη μεγαλειώδη ταλαιπωρία του «γύρου των Κυκλάδων σε 80 ημέρες» (ώρες σίγουρα), μια νοσταλγία που αρνείται πεισματικά να ακυρωθεί παρά τις μνήμες ατέλειωτης κακουχίας και ωρών που δεν πέρναγαν με τίποτα, καθώς παρατηρούσες ζαλισμένος από τις μπίρες τα νύχια σου να μεγαλώνουν και δεν θυμόσουν πού έχεις παρατήσει εκείνο το ογκώδες βιβλίο που είχες πάρει ειδικά για το ταξίδι. …Ήταν μια σαδιστικού τύπου απόλαυση να παρατηρείς όσους το έπαιρναν για πρώτη φορά με στόχο τον συγκεκριμένο προορισμό και παρουσίαζαν μια ανάταση όταν, μετά από καμιά εικοσαριά ώρες, έφτανε επιτέλους στη Σαντορίνη, τελευταία στάση πριν από το «νησί». «Είμαστε σχεδόν εκεί» αναφωνούσαν λυτρωτικά. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/shortcut/187315/anamniseis-apo-to-romilnta Ζούμε στη γραφικότερη* χώρα του κόσμου (φωτογραφίες) – Από τον Μάνο Βουλαρινό | ATHENS VOICE Αυτές οι 20 εικόνες είναι πιο ελληνικές κι από τη φέτα. …Απολαύστε τις υπεύθυνα και καθώς τις απολαμβάνετε, αποστασιοποιηθείτε λίγο. Σκεφτείτε ότι δεν ζείτε στη χώρα των φωτογραφιών. Σκεφτείτε ότι ζείτε σε μια χώρα μακρινή και ότι η Ελλάδα είναι για σας ό,τι είναι και το Αζερμπαϊτζάν ή η Ακτή του Ελεφαντοστού. Και όταν θα έχετε πλήρως αποστασιοποιηθεί αναρωτηθείτε: Μπορεί αυτή η χώρα να τα καταφέρει; Αξίζει να τα καταφέρει; Και μπράβο σας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/438844_zoyme-sti-grafikoteri-hora-toy-kosmoy-fotografies Announcing The Winners Of The 2018 World Changing Ideas Awards – Από τον Morgan Clendaniel | FAST COMPANY We’re pleased to announce the winners of the 2018 World Changing Ideas Awards. World Changing Ideas, now in its second year, celebrates businesses, policies, and nonprofits that are poised help shift society to a more sustainable and more equitable future. Below, you can see the winners in 12 different categories. Each category was judged by a jury of prominent social entrepreneurs, venture capitalists, thinkers, and designers, plus a Fast Company editor. The winners were picked from a list of 240 finalists, which were chosen from a pool of nearly 1,400 total entries. All the entries deeply impressed us with their creativity, boldness, and potential for real impact–especially poignant in a year where any progress has seemed, at times, impossible. You can see the full list of finalists and judges here. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.fastcompany.com/40532898/2018-world-changing-ideas-awards-winners The Infuriating Innocence of Mark Zuckerberg – Aπό τον Stephen Marche | THE NEW YORKER We’ve known the dangers of Facebook for years. We certainly knew of them before social media, with and without Cambridge Analytica, twisted and fractured the political information that ultimately led to the election of Donald Trump. And that is why the Zuckerberg apology rings so hollow. The reason that Zuckerberg will apologize so fulsomely is that he wants to insist that the power remains his, even though it’s obvious that he can’t wield it responsibly. It doesn’t matter what he says or even what he does. It matters what we do, what the users do, what the governments of the world do. …What do you say when a guy’s been fooling you for fifteen years? It’s not like we weren’t told that using Facebook could have serious consequences for our digital privacy. They wrote on the wall at Facebook that they were going to break things. What did we think they were going to do? Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.newyorker.com/culture/cultural-comment/the-infuriating-innocence-of-mark-zuckerberg Watching the watchers in Silicon Valley – Από την Alexandra Suich Bass | 1843 MAGAZINE – THE ECONOMIST How technology firms keep track of journalists. Compared with the cold, impenetrable fortresses of Wall Street, tech firms project an image of being more like bouncy castles – approachable and fun. This easy-going reputation, a remnant of Silicon Valley’s early days, is as out-of-date as a typewriter. These companies are desperate to control the media’s narrative: they go to great efforts to keep tabs on reporters like me, whose job it is to keep tabs on them. …Tech companies categorise reporters depending on what they’ve written. Those who’ve said positive things about the firm are grouped into the “friendly” cohort, and are the first to be planted with stories. Ones who alternate between taking swipes and reporting good news are known as “independents”: strong-willed and uncontrollable. Then there are the “untouchables”, journalists who have written even mildly critical things that the company boss has taken issue with. Just as Donald Trump’s White House excludes some journalists from press briefings, tech companies blacklist “untouchables”, banning them from attending product launches or interviewing executives. …I have rarely in my career encountered so much secrecy. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.1843magazine.com/dispatches/dispatches/watching-the-watchers-in-silicon-valley Mark Zuckerberg has been apologizing for reckless privacy violations since he was a freshman – Από τον Matthew Yglesias | VOX Enough is enough. Once upon a time, the US government wisely believed that it would be a bad idea to subject promising young internet startups to the bureaucratic morass involved in things like HIPAA or GLBA compliance. But the young internet startups are all grown up now, and can easily afford to hire vast armies of lawyers and compliance experts who will help them avoid breaches that lead to massive fines. There is no longer a need to treat Facebook like a delicate flower whose agility will vaporize if it is held legally accountable for its actions. That means disclosure rules for advertising, it means financial consequences for privacy violations, it means firm antitrust action to restrain further acquisitions and try to uphold some semblance of competition in this marketplace, and it means taking a close look at whether the development of ever more sophisticated ad targeting algorithms is being done in a way that serves the public’s interest in creating a robust media infrastructure. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.vox.com/2018/4/10/17220290/mark-zuckerberg-facemash-testimony Can Instagram keep its nose clean? – Από τον Gian Volpicelli | THE GUARDIAN The photo-sharing app has avoided the scandal that has engulfed its owner, Facebook. But can it stay unscathed? …Instagram’s cast-iron popularity confirms its emerging status as Facebook’s crown jewel. The app is gaining users at a breakneck pace: it only took it five months to leap from 700 million users in April 2017 to 800 million in September. It is especially popular with younger people: in March 2018, a survey by the Pew Research Center found that 71% of Americans aged 18 to 24 were on Instagram, and that more than half of them visited it daily. … It is worth noting, too, that many people do not know that Instagram belongs to Facebook: according to a recent DuckDuckGo survey, 56.9% of Americans are unaware of the connection. Not that Facebook or Instagram were ever keen on emphasising that connection in their marketing material – a stance that, in retrospect, has paid off. …Yet Instagram shares many of the problems and flaws that have catapulted Facebook into the spotlight. The blight of fake news and foreign interference has marred Instagram at least as much as it has Facebook: according to Facebook’s own testimony before the US Congress, last year, 170 Instagram accounts were found to have spread propaganda from Russia’s Internet Research Agency, compared to only 120 Facebook pages. “Instagram is as large a component of election propaganda as Facebook, if not larger,” says Jonathan Albright, a data journalist and research director at Columbia University’s Tow Center for Digital Journalism. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theguardian.com/technology/2018/apr/28/instagram-at-the-crossroads-profits-facebook-data-scandal-politics-influencers-mental-health The Wellness industry thrives on the fear of death – Από την Rosie Spinks | QUARTZY Remember when we were normal about food? …Although “eating disorder” may sound serious, most women I know underwent an eating shift not too different at some point in their lives. The moment where they learned that food was not a neutral actor and they developed, intentionally or not, a “relationship with food.” Indeed, while eating disorders affect a small portion of the population, the number of people with “disordered eating”—which is different from eating disorders only in terms of the intensity of the associated behaviors—in developed nations is growing. …Yet it’s precisely because we haven’t fully framed wellness—and its main tentpoles of food, fitness, and self care—as a mutation of privilege that something has gotten lost. Namely, that the whole industry is a sophisticated bait and switch. The narrative is that wellness is for everyone, that strong is the new skinny, that it’s not about a diet or weight but about being your happiest, truest self. We distinguish our obsession with plant-based diets and ancient grains from the punitive, calorie-obsessed diet culture that came before it—but in reality, it’s simply diet culture 2.0. …There is no doubt that in uncertain times, food is a great mechanism of control. And wellness is appealing because it presents a glowing, Instagrammable solution to a problem that we all share. That problem, quite simply, is the spiritual work of being alive. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://quartzy.qz.com/1256525/the-wellness-industry-thrives-on-the-fear-of-death After six months of #MeToo, the burning question seems to be: how soon can these guys come back? – Από την Hadley Freeman | THE GUARDIAN Months are like dog years for men, so four months on the sidelines for a man is definitely the same as decades of groping for a woman. Gosh, remember the #MeToo movement? That was exciting, wasn’t it? All that talk about how nothing was ever going to be the same again. No longer would men get away with sexually exploiting women, and powerful men who once seemed untopplable were duly toppled. Red lines, everyone said, had been drawn. And six months on from the beginning of this movement, there’s only one question, really, that is being asked: how soon can these guys come back? …All of these men are multimillionaires, so concerns about their current lack of employment are not based on them no longer being able to pay the gas bill. Rather, it shows that, despite the alleged realigning of power dynamics by #MeToo, men are still seen as the stars of the show and women as faceless background nobodies. You know, it’s that classic Hollywood plot: man strives for success, man gets success, man frantically masturbates in front of women and gives them the crusty paw, man makes glorious comeback. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theguardian.com/world/2018/apr/28/six-months-metoo-how-soon-guys-come-back-hadley-freeman How babies learn – and why robots can’t compete – Aπό τον Alex Beard | ΤΗΕ GUARDIAN If we could understand how the infant mind develops, it might help every child reach their full potential. But seeing them as learning machines is not the answer. …A professor of early-childhood development at Temple University in Pennsylvania, Kathy Hirsh-Pasek, seemed to agree. She had written that “just as the fast food industry fills us with empty calories, what we call the ‘learning industry’ has convinced many among us that the memorisation of content is all that is needed for learning success and joyful lives”. She had also written an influential book that laid out her reservations about the word-rush: Einstein Never Used Flashcards: How Children Really Learn and Why They Need to Play More and Memorize Less. I thought she might have some answers. …Even in utero, babies are learning. At that stage, they pick up sounds. One-hour-olds can distinguish their mother’s voice from another person’s. They arrive in the world with a brain primed to learn through sensory stimulation. We are natural-born explorers, ready made for scientific inquiry. We have to understand this if we were to realise our learning potential. “We enter the world ready to ‘read the perfect cues out of the environment’,” said Hirsh-Pasek. I thought back to Toco. He read the environment, too – or at least what his eye cameras saw and ear microphones heard. But robots can only reach out in ways they have been programmed to, can only learn from stimuli they were instructed to pay attention to. It limits them to a small range of experiences that would shape their behaviours. There is no meaning in their methods. Babies, on the other hand, are social learners. “We arrive ready to interact with other humans and our culture,” said Hirsh-Pasek. The real genius of human babies is not simply that they learn from the environment – other animals can do that. Human babies can understand the people around them and, specifically, interpret their intentions. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theguardian.com/news/2018/apr/03/how-babies-learn-and-why-robots-cant-compete The Myth of ‘Learning Styles’ – Από την Olga Khazan | THE ATLANTIC A popular theory that some people learn better visually or aurally keeps getting debunked. …“Teachers like to think that they can reach every student, even struggling students, just by tailoring their instruction to match each student’s preferred learning format,” said Central Michigan University’s Abby Knoll, a PhD student who has studied learning styles. (Students, meanwhile, like to blame their scholastic failures on their teacher’s failure to align their teaching style with their learning style.) Either way, “by the time we get students at college,” said Indiana University professor Polly Husmann, “they’ve already been told ‘You’re a visual learner.’” Or aural, or what have you. The thing is, they’re not. Or at least, a lot of evidence suggests that people aren’t really one certain kind of learner or another. …Willingham goes so far as to say people should stop thinking of themselves as visual, verbal, or some other kind of learner. “It’s not like anything terrible is going to happen to you [if you do buy into learning styles],” he says, but there’s not any benefit to it, either. “Everyone is able to think in words, everyone is able to think in mental images. It’s much better to think of everyone having a toolbox of ways to think, and think to yourself, which tool is best?” Husmann says the most important thing, for anyone looking to learn something new, is just to really focus on the material—that’s what the most successful students from her study did. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theatlantic.com/science/archive/2018/04/the-myth-of-learning-styles/557687/ Jon Hamm is ready to break free from Don Draper – Από τον Μaximilian Potter | ESQUIRE What do you do when the thing that brought you success is what you need to leave behind? …After Mad Men poured its last martini in 2015, critics asked repeatedly: Would Hamm be able to transcend the character who made him famous and enjoy a successful second act? The question was rooted less in his acting ability than in the lazy assumption that audiences would look at him and see only Draper. The rebuttal is Hamm’s work. In the three years since Mad Men ended, he’s done everything but play into expectation. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.esquire.com/style/big-black-book/a19672147/jon-hamm-interview-2018/ Charlize Theron on having kids her way – Aπό την Chelsea Handler | ELLE She grew up during apartheid in South Africa and fought her way to Hollywood greatness. Now she squares off with her biggest challenge yet: parenthood, both onscreen and off. …Bolstering the dark comedy is Cody’s clever, poignant dialogue, which is at once funny “ha-ha” and funny “hmmm.” And while, yes, Tully is a mom movie, albeit one of a very specific socioeconomic status, it’s also a rumination on aging and the erasure of one’s identity when faced with the relentless monotony and drudgery of not just mom life, but life in general. In a phone interview with her good friend Chelsea Handler, who has famously chosen “otherhood”—aka not having children—Theron unloads all that’s weighing her down. —Katie Connor “When I first filed [for adoption], my mom showed me a letter I’d written when I was little; I asked if we could go to the orphanage. In South Africa, orphanages were everywhere, and I wanted a brother or sister. I was always aware that there are so many children in this world who don’t have families. Adoption is a very personal thing—I know people whom I love dearly who don’t feel that they could raise another child as their own. I respect that. But for me—and I can’t be the only person out there—I never saw a difference in raising an adopted child versus my own biological child. I don’t feel like I’m missing out on something. This was always my first choice, even when I was in a relationship. I was very honest with my partners that I was open to having my own biological kids but that adoption had to be a part of my life. I felt that strongly about it.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.elle.com/culture/celebrities/a19744768/charlize-theron-tully-film-interview/ Leave a Reply Cancel ReplyYour email address will not be published.CommentName* Email* Website Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment. Notify me of follow-up comments by email. Notify me of new posts by email. Current ye@r * Leave this field empty Δ
