To Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Ιανουάριο του 2018, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Εάν η ελευθερία του Τύπου είναι δημοκρατία, τότε αυτό πώς το ονομάζετε; – Aπό την Manuel Nunes Ramires Serrano στο Open Democracy | ΤΗΕ PRESS PROJECT Η υπεράσπιση της ελευθερίας των Μέσων δεν ήταν ποτέ πριν τόσο σημαντική. Οι κυβερνήσεις γίνονται όλο και πιο δαιμόνιες στην προσπάθειά τους να κρύψουν την αλήθεια. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να γίνουν επίσης πιο δαιμόνιοι για να την αποκαλύψουν. …Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας δεν είναι το αν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση, αλλά το τι θα συμβεί στις κοινωνίες μας, αν αποτύχουμε. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να γνωρίζουν ότι στον σημερινό κόσμο, αυτοί είναι η τελευταία άμυνα κατά της χειραγώγησης και της παραπληροφόρησης. Η σοβαρή δημοσιογραφία που στηρίζεται σε γεγονότα, δεν είναι απλώς μια απαίτηση, αλλά ένα υπαρξιστικό αντίδοτο ενάντια στον ναρκισσιστικό εθνικισμό, τον μηδενισμό και τη μνησικακία. Η ελευθερία του Τύπου δεν είναι κάτι που μπορείς να το παρατήσεις μια μέρα και να το διεκδικήσεις την επόμενη. Είναι το μέσο με το οποίο οι δημοσιογράφοι κάνουν την εξουσία να λογοδοτήσει. Την ημέρα στην οποία θα σταματήσουμε να τη χρησιμοποιούμε, οι δημοκρατίες μας θα γίνουν ανούσιες έννοιες, χωρίς κανένα πραγματικό νόημα. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122634/Ean-i-eleutheria-tou-Tupou-einai-dimokratia-tote-auto-pos-to-onomazete Εσείς πιστεύετε όσα διαβάζετε; – Aπό τον Ηλία Νικολαΐδη | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Πόσα γνωρίζουμε για τα διαδικτυακά hoaxes; Πόσοι επηρεάζονται από τη νέου τύπου προπαγάνδα; Εξαρτάται η καταπολέμηση των fake news από εξελιγμένους αλγορίθμους ή από εμάς τους ίδιους; Η διασπορά ψευδών ειδήσεων στο διαδίκτυο, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι ένα πολυσυζητημένο παγκόσμιο φαινόμενο. Κάποιοι έχουν φτάσει, συχνά βάσιμα, να ισχυρίζονται ότι συμβάλλει στη χειραγώγηση εκλογικών αναμετρήσεων, άλλοι αρκούνται στο να το στηλιτεύουν, άλλοι το μελετούν και προσπαθούν να βρουν λύσεις. Το «Κ» ζήτησε τις σκέψεις τεσσάρων Ελλήνων που, με διάφορους τρόπους, έχουν ασχοληθεί εκτενώς με αυτό. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/944215/gallery/periodiko-k/reportaz/eseis-pisteyete-osa-diavazete Η θλιβερή «φιλία» των Ελλήνων δημοσιογράφων με την Εξουσία – Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο | LIFO Μια παλιά, νοσηρή ιστορία που επιπλέον θεωρείται φυσιολογική. Ουδέποτε κατάλαβα, γιατί ορισμένοι δημοσιογράφοι κομπάζουν επειδή γνωρίζονται με πολιτικούς. Το γεγονός θα έπρεπε να αποκρύπτεται. …Όταν βλέπω στα εστιατόρια πολιτικούς και δημοσιογράφους να ανθυποσουρώνουν σαν φιλαράκια για να διοχετευτεί ένα απόρρητο υπουργικό έγγραφο, μια υποκλοπή ή κάτι σχετικό, καταλαβαίνω πόσο δίκαιη είναι η αηδία του κόσμου για τους μεν και για τους δε. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/opinions/176428/i-thliveri-filia-ton-ellinon-dimosiografon-me-tin-eksoysia Πουλώντας τη Δικαιοσύνη για τους έξι του ΤΑΙΠΕΔ – Aπό τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT Με την προσθήκη ουσιαστικά τεσσάρων μόνο λέξεων, στο προτελευταίο άρθρο από τα 400 του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης, η κυβέρνηση επιχειρεί (ξανά) να απαλλάξει τους έξι εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ για την υπόθεση – σκάνδαλο των 28 ακινήτων του Δημοσίου, υπακούοντας για ακόμα μία φορά στις πιέσεις των δανειστών. Ακόμα και όταν αυτές αφορούν παρέμβαση στη Δικαιοσύνη… …Ενώ λοιπόν η αντιπολίτευση ασκεί κριτική σε απλές κυβερνητικές δηλώσεις κριτικής προς δικαστικές αποφάσεις, σωπαίνει σε διατάξεις όπως αυτή του άρθρου 399, όπου οι παρεμβάσεις νομοθετούνται. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά. Από την αρχή της μνημονιακής περιόδου, δημιουργήθηκε μία καινούρια κατηγορία τεχνοκρατών, που θεσμοθετήθηκε από τους δανειστές και, μολονότι έχει ιδιαίτερα σοβαρά καθήκοντα, απολαμβάνει πλήρους ασυλίας. Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι που είναι πάνω από τον νόμο, όπως όλα ταστελέχη του Υπερταμείου και (σταδιακά) του ΤΑΙΠΕΔ, τα στελέχη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τα τραπεζικά στελέχη που εμπλέκονται στην αναδιάρθρωση «κόκκινων» δανείων, ενώ η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων βάσει του ιδρυτικού της νόμου «δεν υπάγεται σε κανενός είδους έλεγχο είτε από κυβερνητικούς είτε από κρατικούς φορείς». Το «περίεργο» εδώ είναι ότι τα κόμματα σωπαίνουν, ενώ οι Ενώσης Δικαστών έχουν καταγγείλει επανειλημμένα τις διατάξεις περί ασυλίας, ως προβληματικές και με ζητήματα συνταγματικότητας Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122454/Poulontas-ti-Dikaiosuni-gia-tous-eksi-tou-TAIPED Οι μετέωρες μεταρρυθμίσεις που θα κρίνουν τη μετα-μνημονιακή εποπτεία – Aπό την Δήμητρα Καδδά | INSIDE STORY Η τρίτη αξιολόγηση ολοκληρώνεται πιο γρήγορα από κάθε άλλη, καθώς οι θεσμοί βιάζονται να προλάβουν τη λήξη του μνημονίου τον Αύγουστο 2018. Παρόλα αυτά, κρίσιμες εκκρεμότητες μεταφέρονται ακόμα μία φορά στο μέλλον. Από το έγκαιρο κλείσιμό τους θα εξαρτηθούν πολλά, από την εμπιστοσύνη των αγορών μέχρι το είδος της μετα-μνημονιακής εποπτείας. …Το inside story καταγράφει τη νέα αυτή «γενιά» αναβολών σε κρίσιμες παρεμβάσεις, που τώρα συμφωνούνται με την τρίτη αξιολόγηση. Καταγράφει επίσης και τις πρώτες δεσμεύσεις για την μετά μνημονίου εποχή. Κάνει όμως και μία αναδρομή σε αυτά που δεν έγιναν και στην αποτίμηση των επιπτώσεων που είχε αυτή η καθυστέρηση αλλά και τα λάθη στην χάραξη των ίδιων των μνημονίων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: Όταν ο Α. Τσίπρας προφήτευε λέξη προς λέξη τι θα γινόταν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – Από την Κατερίνα Παναγοπούλου | ATHENS VOICE Αλλά έλεγε ότι θα γίνει με κυβέρνηση ΝΔ. 17 Ιανουαρίου 2015. Ακριβώς 3 χρόνια πριν. Ο Αλέξης Τσίπρας εκφωνεί πανηγυρικό λόγο στο Αγρίνιο. Μία εβδομάδα μετά κερδίζει τις εκλογές συγκεντρώνοντας 36,34% έναντι 28,8% της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά. …«Θα υποσχεθεί, μήπως, ο κ. Σαμαράς ελάφρυνση στον φόρο εισοδήματος; Ποια ελάφρυνση; Όταν έχει καταργήσει το αφορολόγητο όριο των €12000, που εμείς θα το επαναφέρουμε για όλους» Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παρέλαβε το αφορολόγητο στις 9.545 ευρώ και τον Μάιο του 2016 το μείωσε στα 8.636 ευρώ. Τον Μάιο του 2017 ψήφισε ότι από 1.1.2020 το αφορολόγητο θα υποχωρήσει στα 5.681 ευρώ. Να σημειωθεί ότι η ομιλία του κ. Τσίπρα κατέληγε ως εξής: «Λέει τόσα ψέματα… “που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα ‘λεγαν”, όπως γράφει ο Μενέλαος Λουντέμης. Στις 25 Ιανουαρίου ο λαός με την ψήφο του, κάνει τα Μνημόνια παρελθόν». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/413132_otan-o-tsipras-profiteye-lexi-pros-lexi-ti-tha-ginotan-me-kyvernisi-syrizanel Η συνέντευξη της κ. Μπαζιάνα ήταν τελικά μια δήλωση ταυτότητας – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO Η κ. Μπαζιάνα μιλάει στο τέλος του 2017 και είναι βέβαια η σύντροφος του Έλληνα πρωθυπουργού. Αλλά οι κουβέντες της παραπέμπουν στην εξήγηση των πραγμάτων και στη θέαση που έχει ο αγανακτισμένος του 2011. Σαν να μη μεσολάβησε η εμπειρία της κρίσης, καταλυτικές αλλαγές στις πολιτικές παραστάσεις και στη γνώση των δεδομένων. …Και η αντίληψη, τέλος, που αναδίδει μια εντυπωσιακή ηθική έπαρση, πως μόνο μια συγκεκριμένη θεώρηση της ζωής και της πολιτικής περνάει τις πύλες του Παραδείσου. …Το θέμα με αυτόν το λόγο (που είδαμε και στη συγκεκριμένη συνέντευξη) δεν είναι η αριστερή του ασυνέπεια αλλά η φοβερή του καθήλωση στις γνωστές ευκολίες. Η εσωτερική του αδράνεια και ο λαϊκίστικος συναισθηματισμός που γεμίζει τα κενά. …Το σημαντικό είναι ότι αυτή η σκηνοθεσία έχει πάντα το κοινό της. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/175881 Η μαμά Ελληνίδα – Aπό την Ρέα Βιτάλη | PROTAGON Το παιδί ζει μια συνεχή παιδικοεφηβική ηλικία. Δηλώνει επαναστάτης, κομμουνιστής, βαφτίζει το παιδί του Ερνέστο, υποκλίνεται στους Αμερικανούς, θαυμάζει τον Μαδούρο, βγάζει το καπέλο στη Μέρκελ. Και η μαμά Μπέτυ καμαρώνει: «Ο Αλέξης μου είναι καλό παιδί, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα». Ετσι συμβαίνει με μεγάλη μερίδα ελληνίδων μαμάδων. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.protagon.gr/apopseis/blogs/i-mama-ellinida-44341543695 O Τσίπρας μειώνει έως και 5 φορές τους φόρους σε καναλάρχες, καζινάδες, βιομήχανους, εφοπλιστές! – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Δεν υπάρχει φόρος που δεν τον έχουν αυξήσει. Φορολογούν τον βιοπαλαιστή από το πρώτο ευρώ. Πήγαν το ΦΠΑ από τα νησιά μέχρι τα μακαρόνια στο 24%. Πήγαν το αφορολόγητο για τον φτωχό άνθρωπο στο μισό. Αύξησαν ξανά τους φόρους κατά 1 δισ. ευρώ στον προυπολογισμοό του 2018. Ωστόσο υπάρχουν και μερικοί που απολαμβάνουν το άλλο πρόσωπο της κυβέρνησης. Το φορολογικά φιλόστοργο. Διότι – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – μέσα στον κυκεώνα της φοροληστείας, υπάρχουν και 4 φόροι που αφορούν συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ τους έχει μειώσει. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.imerodromos.gr/o-tsipras-mioni-eos-ke-5-fores-tous-forous-se-kanalarches-kazinades-viomichanous-efoplistes-tou-nikou-bogiopoulou/ Το Mall στην Ακαδημία Πλάτωνος και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το μνημόνιο – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT Με την υπογραφή του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος από τον υπουργό Περιβάλλοντος, Γιώργος Σταθάκη, ξεκινάει η ανέγερση του «Αcademy Gardens», του Mall της εταιρείας Artume, δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, στη δυτική Αθήνα. Πρόκειται για μία υπόθεση που, εκτός της τοπικής κοινωνίας, είχε απασχολήσει έντονα και τον ΣΥΡΙΖΑ, το διάστημα που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, τόσο για τις μεθοδεύσεις γύρω από την «επένδυση», όσο και για την εμπλοκή της εταιρείας στα Luxleaks, που αποκάλυψε σειρά σκανδάλων φοροαποφυγής. Ως είθισται, οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, μολονότι το Mall δεν επιβάλλεται από κανένα μνημόνιο. Κι αυτό το τελευταίο, έχει ιδιαίτερη σημασία. …Κι επίσης, οι υποθέσεις όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δρα χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη (και παράλληλα τη δικαιολογία) των μνημονιακών δεσμεύσεων, είναι οι καλύτερες αποδείξεις της πολιτικής της κατεύθυνσης. Εκεί δηλαδή που δεν υπάρχει το «και τι να κάναμε», εκεί που δεν υπάρχει το «διαφωνώ, αλλά με αναγκάζουν», εκεί που όλα εξαρτώνται από την ίδια. Σιγά σιγά, τέτοια παραδείγματα πληθαίνουν, δίνοντας σαφείς αποδείξεις. Δεν είναι μόνο η Ακαδημία Πλάτωνος, όπως δεν είναι μόνο και το ότι η υπόθεση της Eldorado βρίσκεται μεν σε διαιτησία, αλλά χωρίς το σενάριο της λύσης της σύμβασης. Είναι και το δώρο στον ΟΠΑΠ με τα φρουτάκια χωρίς περιορισμούς, η μείωση του Ειδικού Φόρου Τηλεόρασης για τους καναλάρχες στο νέο τηλεοπτικό τοπίο που προετοιμάζεται το 2018, η «φωτογραφική» τροπολογία για το πρόστιμο της ΣΕΚΑΠ του Σαββίδη που είχε κατατεθεί προ μηνών, τα διόδια και η μη ενόχληση των κατασκευαστικών που αποδεδειγμένα είχαν δημιουργήσει καρτέλ κ.α. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122172/mall-platonos Ο Μαρινάκης απέναντι στο σύστημα (των άλλων) – Aπό τον Θάνο Καραμπουρνιώτη | THE PRESS PROJECT Ο γνωστός εφοπλιστής και πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι κλείνει το μάτι στα συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών της αρεσκείας της, την ώρα μάλιστα που βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση μαζί του κυρίως αναφερόμενος στις ποινικές διώξεις που έχει δεχτεί, αλλά και επειδή στο πρόσωπό του θεωρεί πως απεικονίζεται η ίδια η ομάδα του Πειραιά. Δε δίστασε κιόλας να χαρακτηρίσει χούντα το ”βρώμικο περιβάλλον που βιώνουμε”, ενώ τόνισε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων πως ”δεν έχω κανέναν κυβερνητικό ανάγκη”. …Ο πλούτος δεν κάνει διακρίσεις ούτε στο χρώμα, ούτε στην ιδεολογία, ενώ δεν προβληματίζεται με το πρόσωπο που βρίσκεται στην εξουσία για όσο καιρό του κάνει τα θελήματα. Ο Μαρινάκης δεν αποτελεί καμία εξαίρεση στον κανόνα, αντιθέτως τον επιβεβαιώνει στο έπακρο. Μέσα στα χρόνια που έχουν περάσει οι συνδιαλλαγές του με την εκάστοτε εξουσία αλλά και τους επίδοξους διαχειριστές της ουκ ολίγες. Για να δούμε λοιπόν κάποιες (είτε επιτυχημένες, είτε όχι) από αυτές με χρονική σειρά: Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122306/O-Marinakis-apenanti-sto-sustima Επαληθεύτηκαν οι φόβοι για τη Στέγη Γερόντων της Καλλιθέας – Aπό τον Σταύρο Μαλιχούδη | INSIDE STORY Πριν από τρεις μήνες δημοσιεύσαμε μία εκτενή έρευνα για την προβληματική λειτουργία της Στέγης Γερόντων στις Τζιτζιφιές, υπό την αιγίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου κάηκαν εκεί δύο γυναίκες. Το ατύχημα εγείρει εκ νέου ερωτήματα για τα ιδρύματα της Εκκλησίας, που βρίσκονται ουσιαστικά εκτός του ραντάρ των κρατικών υπηρεσιών. …Καθώς το κτίριο της Στέγης Πρόνοιας Γερόντων έχει υποστεί σημαντικές φθορές, οι 10 επιζώντες ένοικοί του αναμένεται πια να μεταφερθούν στο Μοσχάτο, σε άλλο χώρο της Εκκλησίας. Ενώ όμως η ανακριτική έρευνα της πυροσβεστικής συνεχίζεταιΟι έρευνες για τα αίτια της φονικής πυρκαγιάς στη Στέγη Πρόνοιας Γερόντων | ΕΡΤ, προσπαθώντας να διαλευκάνει εάν η πυρκαγιά οφείλεται σε βραχυκύκλωμα, καντηλάκι, ή άλλη αιτία, μια ερώτηση ζητά επιτακτικά απάντηση. Πώς κατέστη δυνατό να χάσουν τη ζωή τους δύο άνθρωποι σε έναν χώρο, ο οποίος θα έπρεπε να θεωρείται ασφαλής για εκείνους; …H Στέγη Γερόντων όμως, όπως επισημάνθηκε και στο προηγούμενο ρεπορτάζ, δεν υπάγεται στη νομοθεσία αυτή, καθότι ίδρυμα της Εκκλησίας. Εκεί υπάρχει μία μόνο «βάρδια», η πρωινή, και η γυναίκα που την καλύπτει, μαγειρεύει ταυτόχρονα. Όταν φύγει, στη 1:30 το μεσημέρι, η Στέγη ερημώνει και οι ηλικιωμένοι που έχουν κινητικά προβλήματα δεν μπορούν ούτε να πάνε στην τουαλέτα, αναγκαζόμενοι να χρησιμοποιήσουν τις πάνες που φορούν. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: 4 ερωτήματα και 600 λέξεις για το Σκοπιανό – Aπό την Ρεβέκκα Παιδή | HUFFPOST GREECE Πρώτον, τι σημαίνει λύση στο Σκοπιανό; Το πακέτο της επίλυσης του Σκοπιανού περιλαμβάνει πρώτ’ απ’ όλα συμφωνία στην ονομασία. Δεν αρκεί όμως αυτή. Λύση στο Σκοπιανό σημαίνει και τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα και την καπηλεία της ιστορίας από τη γειτονική χώρα καθώς και διευθέτηση μιας σειράς ζητημάτων που αφορούν ζητήματα γλώσσας, εθνότητας, επιθετικών προσδιορισμών. Τα παραπάνω σημεία θα πρέπει να διασφαλίζονται α) από την ονομασία στην οποία τελικά θα καταλήξουν οι δύο πλευρές, β) να εξασφαλίζονται ρητά ως όροι της συμφωνίας, και γ) να υπάρχει σαφές σχέδιο για την εφαρμογή του. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/4-erotemata-kai-600-lexeis-yia-to-skopiano_gr_5a551d8be4b01e1a4b1a81ff?utm_hp_ref=gr-homepage Μακεδονικό: Από την ίντριγκα στην «κωλοτούμπα» μέσω Σκοπίων – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE Το σχέδιο Τσίπρα για να αποδυναμώσει τον Μητσοτάκη από τα δεξιά ωφελεί τη χώρα; Στη Θεσσαλονίκη δόθηκε το στίγμα της σύνθεσης της ελληνικής εκδοχής της νέας Λαϊκής Δεξιάς με υπερσυντηρητικά χαρακτηριστικά, εθνικιστικό προσανατολισμό με ομοιότητες στο ιδεολογικό χαρμάνι που χαρακτηρίζει ανάλογους σχηματισμούς στον ευρωπαϊκό χώρο. …Η ιδεολογική βιτρίνα αυτού του νεφελώματος είναι μία απόλυτη «Γκρίζα Ζώνη» όπου τσαρλατάνοι δήθεν πανεπιστημιακοί και ντεμέκ επιστήμονες, γραφικοί τοπικοί παράγοντες, απόστρατοι, θεούσες και τέλος ο Φράγκος Φραγκούλης, κινούνται μέσα στα θολά νερά του εθνικισμού, της πατριδολαγνείας, επιχειρηματικών συμφερόντων, ξένων συμφερόντων, ντόπιων αναχρονισμών και εσωτερικών έριδων εντός της Ελλαδικής Εκκλησίας. Αυτό το μόρφωμα διαθέτει πελατεία. Το απέδειξε στη Θεσσαλονίκη. …Στο Μαξίμου ανακαλύπτουν τον Μακιαβελισμό ως πεμπτουσία του άρχειν. …Πρόκειται για μία καλή σκέψη τακτικής φύσεως αλλά απόλυτα ανήθικης σκέψης όσον αφορά το συμφέρον της χώρας. Η λογική που διέπει το εγχείρημα είναι απλή έως και απλοϊκή. Να αναγκαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κοντραριστεί με το υπερδεξιό – ακροδεξιό νεφέλωμα ώστε να αποδυναμωθεί εκλογικά έστω και με τη συγκρότηση ενός πολιτικού σχηματισμού, σκοτεινού χαρακτήρα, που δυνητικά θα του αποσπούσε ένα κρίσιμο 4% το οποίο με το συμπλήρωμα της Χρυσής Αυγής θα καθιέρωνε μία απώλεια της τάξης του 10% στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/413682_makedoniko-apo-tin-intrigka-stin-kolotoympa-meso-skopion Οι βασικότερες στιγμές της διαμάχης Ελλάδας – πΓΔΜ για το ονοματολογικό από το 1991 έως σήμερα – Από την Αγγελική Κουγιάννου | HUFFPOST GREECE Ο πόλεμος και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, εκτός από ανησυχία στο διεθνές περιβάλλον, δημιούργησε και νέες Συμπληγάδες για την ελληνική διπλωματία, αφού στάθηκε η αφορμή να γεννηθεί ένα νέο «εθνικό θέμα»: το λεγόμενο Μακεδονικό ή «Σκοπιανό». Έτος έναρξης θεωρείται το 1991. Έτος λήξης δεν υπάρχει. Αυτά τα 27 σχεδόν χρόνια, πολλές κυβερνήσεις προσπάθησαν να το επιλύσουν, χωρίς επιτυχία. Γιατί; Η πολιτική κληρονομιά που άφησε η έντονη εθνικοποίηση του ζητήματος (και στα δύο κράτη) ήδη από το 1992, δεν επέτρεπε την όποια αλλαγή, ακόμη και αν άλλαζε η στάση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, προς το διαλλακτικότερο. Ας θυμηθούμε λοιπόν τα κυριότερα γεγονότα αυτής της 27ετους πορείας και ίσως καταλάβουμε γιατί το ζήτημα παραμένει άλυτο. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/oi-vasikoteres-stiymes-tes-diamaches-elladas-pydm-yia-to-onomatoloyiko-apo-to-1991-eos-semera_gr_5a671aeee4b00228300644b7 Το συλλαλητήριο και τα απωθημένα – Aπό τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO Το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη ήταν σαν ένα νεύμα που απελευθέρωσε τις πιο διαφορετικές γνώμες, αποκαλύπτοντας πόσο περίπλοκος είναι ο συναισθηματικός και πολιτικός χάρτης της συγκυρίας. …Διαβάζοντας ιστορίες του παρελθόντος μπορεί να είσαι βέβαιος πως ο εθνικισμός διέθετε συχνά αυτή την ιδιαίτερη δύναμη που δεν είχαν άλλες, συγκροτημένες ιδεολογίες. Μπορούσε να γλιστράει και μέσα στον πιο συγκρατημένο φιλελεύθερο νου, να μετατρέπει τον ψύχραιμο αστό σε φανατικό, να δεσμεύει ανεπαίσθητα τα συναισθήματα των αριστερών ή των φιλελεύθερων ακόμα και εναντίον των πεποιθήσεών τους. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/177681/to-syllalitirio-kai-ta-apothimena Γνήσιος και νόθος πατριωτισμός – Από τον Γιώργο Στείρη | HUFFPOST GREECE Ο πατριωτισμός στη σύγχρονη Ελλάδα, επιπλέον της ελληνικότητας, υπηρετείται και εκφράζεται από την κοινωνική πλειοψηφία που θεωρεί τη σκληρή δουλειά μέσο ατομικής και συλλογικής προκοπής, που δεν εγκαταλείπει τους κοινωνικά αδύναμους, που σέβεται την θρησκευτικότητα όσο εκείνη σέβεται τον ανθρωπισμό, που εμπνέεται από την ιστορικότητα του έθνους και τις παραδόσεις του, που υπακούει στους νόμους, που καθοδηγείται από το ιδανικό μιας φιλελεύθερης και δημοκρατικής πολιτείας. Πατριώτης είναι εκείνος που δίνει το κάτι παραπάνω, σε κάθε τομέα της ζωής, δίχως να επιδιώκει την όποια ανταποδοτικότητα… …Και δεν είναι σίγουρα πατριώτης ο πατριδοκάπηλος, αυτός που σκόπιμα και δόλια φορτίζει το λαό για εθνικά θέματα, με σκοπό την αποκόμιση ιδιοτελών πολιτικών ή οικονομικών οφελών· που ενώ προσφέρει ελάχιστα στην Ελλάδα και τους συμπατριώτες του, πασχίζει να αναπληρώσει τα ελλείμματά του πουλώντας πνεύμα και εθνικοφροσύνη. Ο πατριωτισμός δεν εξαντλείται σε κορώνες και ιστορικές αναφορές. Δεν είναι λόγια και μεγαλόστομες ανακοινώσεις. Είναι πράξη που αποβλέπει στους συμπατριώτες, βίωμα ανιδιοτελές. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/ynesios-kai-nothos-patriotismos_gr_5a55d872e4b0baa6abf162be?utm_hp_ref=gr-homepage Ο ρόλος της Τουρκίας στην ΠΓΔΜ και οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν από την Ελλάδα – Από τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE Μέσα στον κυκεώνα των αναλύσεων και των προβλέψεων για την επίλυση ή μη του Σκοπιανού, μέσα στην δίνη της συζήτησης περί της ονοματοδοσίας του κράτους της ΠΓΔΜ, ένα από τα ζητήματα που δεν έχουν συζητηθεί σχεδόν καθόλου, είναι ο ρόλος της Τουρκίας στο νεοσύστατο γειτονικό μας κράτος, η επιρροή που προσπαθεί να ασκήσει και για ποιους λόγους δεν θα επιθυμούσε την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στην χώρα και στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/o-rolos-tes-toerkias-sten-pydm-kai-oi-kineseis-poe-prepei-na-yinoen-apo-ten-ellada_gr_5a59c9ece4b04f3c55a2b493 Η Aρπαγή του Nερού στην Ελλάδα – Από τον Γιάννη Παπαδημητρίου (Δημοσιεύτηκε στο 19ο τεύχος του Περιοδικού Βαβυλωνία) | THE PRESS PROJECT Ο όρος του τίτλου (στα αγγλικά water grabbing) χρησιμοποιείται διεθνώς για να ορίσει την κατάσταση, στην οποία ισχυροί παράγοντες, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, αποκτούν τον έλεγχο ή ανακατανέμουν τη χρήση υδάτινων πόρων για τους δικούς τους σκοπούς σε βάρος των τοπικών κοινοτήτων και των οικοσυστημάτων, στα οποία έχει βασιστεί η ζωή τους. Πρόκειται για έναν πλανητικό πόλεμο με αποκορυφώματα την εκδίωξη πληθυσμών λόγω της κατασκευής μεγάλων φραγμάτων, την ιδιωτικοποίηση των αποθεμάτων του νερού και των δικτύων ύδρευσης, την υποβάθμιση και μόλυνση του νερού εξαιτίας βιομηχανικών, μεταλλευτικών και βιομηχανικής κλίμακας αγροτικών δραστηριοτήτων και τον έλεγχο των πηγών και των διασυνοριακών υδάτων για στρατιωτικούς και οικονομικούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο που η παγκόσμια κλιματική αλλαγή βιώνεται κατά κύριο λόγο είτε ως πλημμύρα είτε ως ξηρασία, συνδέεται δηλαδή άμεσα με τη διαταραχή του θαυμαστού υδρολογικού κύκλου της φύσης. Στη χώρα μας λίγο-πολύ όλα αυτά τα μέτωπα είναι ανοιχτά. Θα περιοριστώ σε μια, εκ των πραγμάτων άνιση λόγω του περιορισμένου χώρου, αναφορά με έμφαση στα λιγότερο συζητημένα. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/123126/I-Arpagi-tou-Nerou-stin-Ellada Το πρόβλημα της λειψυδρίας καταστρέφει χώρες – Aπό τον John Hawthorne | ΤΗΕ PRESS PROJECT Καθαρό νερό. Είναι κάτι που σχεδόν όλοι μας θεωρούμε δεδομένο. Ανοίγουμε τη βρύση, γεμίζουμε το ποτήρι μας, το αφήνουμε λίγο να ξεχειλίσει και έπειτα το πίνουμε μονορούφι. Είναι ένα προνόμιο το οποίο αδυνατούμε να αντιληφθούμε. …Για να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας λύσης, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το πρόβλημα. Σε αυτήν την ανάρτηση θα σας βοηθήσουμε να καταλάβετε τα πώς, τι και γιατί του προβλήματος της λειψυδρίας. …Σε πολλές περιπτώσεις, το νερό και όχι το πετρέλαιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό για αυτούς που το στερούνται, ενώ οι πολέμαρχοι και οι τοπικές μαφίες το χρησιμοποιούν ως μέσον ισχύος και πολιτικής πίεσης. Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ύψιστης σημασίας για όσους ζουν χωρίς αυτό. Εκατομμύρια άνθρωποι θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και ξοδεύουν ώρες για λιγότερα από τέσσερα λίτρα νερό τη μέρα. Παιδιά στερούνται οποιασδήποτε μόρφωσης, έχοντας ως μόνη ευθύνη να περπατάνε δεκάδες μίλια τη μέρα για να φέρουν νερό. Ουσιαστικά, μια κοινότητα που δεν έχει πρόσβαση σε μια βιώσιμη πηγή καθαρού νερού είναι καταδικασμένη σε εξαφάνιση. Το καθαρό νερό συνεπάγεται οικονομική ανάπτυξη, εκπαίδευση, καλύτερο εισόδημα και υγιείς κοινωνίες. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122730/To-problima-tis-leipsudrias-katastrefei-xores Τι συμβαίνει με την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ελλάδα: Η κρίση, το «σκοτεινό σύννεφο» του λιγνίτη και η μάχη για την προστασία των αρχαίων μνημείων – Aπό τον Κώστα Μαυραγάνη | HUFFPOST GREECE Η χώρα μας στο «σταυροδρόμι» της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. …Η Ελλάδα, από άποψης ρύπανσης του αέρα, παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες από άποψης της γεωγραφικής περιοχής στην οποία βρίσκεται. «Πρώτον, διότι γύρω της υπάρχουν αρκετές πηγές ρύπανσης: πχ στο νότο έχουμε ερημικές περιοχές στη βόρεια Αφρική όπως η Σαχάρα, ανατολικά έχουμε χώρες πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα όπου έχουμε συστηματική καύση βιομάζας από αγροκαλλιέργειες και στα βορειοδυτικά έχουμε βιομηχανικές περιοχές της κεντρικής Ευρώπης» σημειώνει ο κ. Γερασόπουλος, υπογραμμίζοντας πως η χώρα μας «είναι συνεπώς περικυκλωμένη από διαφορετικών ειδών πηγές- ώστε από όπου και αν φυσάει να έχουμε μια αντίστοιχη συνεισφορά στο υπόβαθρο της περιοχής». Ως προς τη δεύτερη ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, δεν είναι άλλη από το κλίμα της, με τη μεγάλη ηλιοφάνεια και τις υψηλές θερμοκρασίες, που έχουν ως αποτέλεσμα να ευνοείται η δευτερογενής παραγωγή ρύπανσης. Έτσι, συμπληρώνει ο κ. Γερασόπουλος, «αν χαρακτηρίζαμε γενικώς τον ελλαδικό χώρο, θα λέγαμε, πρώτον, ότι είναι ένα σταυροδρόμι αερίων μαζών, άρα και ρύπανσης, και, δεύτερον, ότι είναι ένα ιδανικό, φυσικό εργαστήρι χημικών διεργασιών. Με βάση τα παραπάνω, αν θέλουμε να τοποθετήσουμε την Ελλάδα, και, για να είμαστε πιο ακριβείς την ανατολική Μεσόγειο, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, είναι μια περιοχή όπου εκ των προτέρων αναμένει κανείς ότι έχει αυξημένα επίπεδα ρύπανσης». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/ti-semvainei-me-ten-atmosfairike-repanse-sten-ellada-e-krise-to-skoteino-sennefo-toe-liynite-kai-e-mache-yia-ten-prostasia-ton-archaion-mnemeion_gr_5a670c14e4b002283006274d Το ρωσικό χέρι στην Κύπρο – Από τον Τάσο Τέλλογλου | INSIDE STORY Τέσσερα χρόνια μετά την κατάρρευση των κυπριακών τραπεζών και δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, οι θεσμοί του νησιού μοιάζουν να έχουν πέσει όμηροι ρωσικών ιδιωτικών συμφερόντων. Η πιο χαρακτηριστική υπόθεση της ρώσικης εισβολής είναι αυτή που συνδέει έναν πρώην βοηθό γενικού εισαγγελέα με το πιο διάσημο δικηγορικό γραφείο του νησιού. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: Ο μαχητικός Ισραηλινός ρεπόρτερ Γκιντεόν Λεβί μιλά στο LIFO.gr – Aπό τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO Ο έγκριτος δημοσιογράφος της Haaretz, της μεγαλύτερης ισραηλινής εφημερίδας, μιλά αποκλειστικά στο LIFO.gr καταγγέλλοντας την «κτηνώδη» Κατοχή στη Δυτική Όχθη και τις ωμότητες του ισραηλινού στρατού και στηρίζει την παλαιστινιακή αντίσταση. …Δεν μπορεί να χωνέψει ότι κάποιες ζωές στην Παλαιστίνη μετράνε λιγότερο από άλλες, χλευάζει την επίσημη ισραηλινή προπαγάνδα, υπερασπίζεται την κοινωνία των πολιτών στη χώρα του και παγκόσμια. Οραματίζεται μια κοσμική, δικαιωματκή, συμπεριληπτική δημοκρατία, αποτάσσεται τον θρησκευτικό φανατισμό από όπου κι αν προέρχεται, δεν αισιοδοξεί για το μέλλον, επαφίει εντούτοις τις ελπίδες του στο απρόβλεπτο της ανθρώπινης φύσης. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/world_articles/175713/o-maxitikos-israilinos-reporter-gkinteon-levi-mila-sto-lifo-gr Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE Έγινε σύμβολο και μαζί ανέκδοτο για την καινούργια εποχή σπατάλης, κενής δημοσιότητας και εξύμνησης αμφοτέρων στα ΜΜΕ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε «ο Τραμπ» στη δεκαετία του 1980. Ήταν προϊόν εκείνης της εποχής όπου golden boys και playboys κυνηγούσαν μανιωδώς το χρήμα, τη δόξα και το σεξ − σχεδόν πάντοτε με αυτή τη σειρά. Το πρόβλημα με την κατασκευή του Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι άσκησε συντριπτική επιρροή στη Νέα Υόρκη συμβάλλοντας στη μεταμόρφωσή της και ότι, στη συνέχεια, η επιρροή του εξαπλώθηκε εγκαινιάζοντας ένα καινούργιο Zeitgeist. Είναι θλιβερό, αλλά συνέβη. Να, περίπου, πώς. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/413179_o-tramp-sti-nea-yorki Τεχνολογίες αναγνώρισης φωνής και παρακολούθηση – Aπό τον Γιώργο Μουργή (Δημοσιεύτηκε στο The Intercept) | THE PRESS PROJECT Αυτά και άλλα απόρρητα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον πρώην υπάλληλο της NSA Edward Snowden αποκαλύπτουν ότι η NSA έχει αναπτύξει μια τεχνολογία όχι μόνο για να καταγράφει και να απομαγνητοφωνεί ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά αυτόματα να αναγνωρίζει και τους ομιλητές. Οι Αμερικανοί έρχονται αντιμέτωποι πιο συχνά αυτήν την τεχνολογία, γνωστή και ως αναγνώριση ή ταυτοποίηση φωνής, όταν τους ξυπνά η Alexa της Amazon ή καλούν την τράπεζά τους. Αλλά μια δεκαετία πριν οι φωνητικές εντολές όπως «Γεια σου Siri» και «OK Google» γίνουν συνηθισμένες καθημερινές φράσεις, η NSA χρησιμοποιούσε φωνητική αναγνώριση για να παρακολουθεί τρομοκράτες, πολιτικούς, εμπόρους ναρκωτικών, κατασκόπους, μέχρι και υπαλλήλους της ίδιας της υπηρεσίας. …Ειδικοί στις πολιτικές ελευθερίες ανησυχούν ότι αυτές και άλλες εκτεταμένες χρήσεις της φωνητικής αναγνώρισης απειλούν το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. «Αυτό δημιουργεί μια νέα δυνατότητα στη συγκέντρωση πληροφοριών και μια νέα δυνατότητα για κατάχρηση», εξήγησε ο Timothy Edgar, πρώην σύμβουλος του Λευκού Οίκου στον Διευθυντή της NSA. «Η φωνή μας ταξιδεύει σε όλα τα κανάλια επικοινωνίας ενώ δεν είμαστε εκεί. Σε μια εποχή μαζικής επιτήρησης, αυτή η δυνατότητα έχει βαθιές επιπτώσεις στην ιδιωτικότητα μας». …«Η κυβέρνηση αποφεύγει να συζητά αυτή την τεχνολογία γιατί εγείρει σοβαρά ερωτήματα που προτιμά να μην απαντήσει», δήλωσε ο αξιωματούχος. «Αυτό είναι ένα κρίσιμο κομμάτι αυτού που έχει συμβεί σε εμάς και τα δικαιώματά μας μετά την 11η Σεπτεμβρίου». Για να λειτουργήσει η τεχνολογία, ο αξιωματούχος σημειώνει, «δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα άλλο παρά να ανοίξετε το στόμα σας». Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/123008/Texnologies-anagnorisis-fonis-kai-parakolouthisi Το Άγιο Δισκοπότηρο της Γενετικής Μηχανικής – Aπό τον Antoine Danchin (Δημοσιεύτηκε στο Project Syndicate) | THE PRESS PROJECT Η CRISPR-Cas – μια μέθοδος γενετικής επεξεργασίας, πιο ακριβής και αποτελεσματική από κάθε προηγούμενη – είναι έτοιμη να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά για να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι αλλαγές είναι θετικές – βοηθώντας για παράδειγμα στην καταπολέμηση όγκων και νόσων που μεταδίδουν τα κουνούπια – απαιτείται η μέγιστη προσοχή των επιστημόνων. …Αυτό σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούν να εφαρμόσουν τον μηχανισμό CRISPR-Cas για τη διόρθωση ενός προβλήματος στο γονιδίωμα – κάτι αντίστοιχο με τη διόρθωση τυπογραφικών λαθών σε ένα γραπτό κείμενο. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepressproject.gr/article/122557/To-Agio-Diskopotiro-tis-Genetikis-Mixanikis Πώς Οι Διαγενεακές Σχέσεις Επηρεάζουν Την Απασχόληση Και Την Ευημερία Των Νέων Ελλήνων – Aπό την Φαίη Μακαντάση | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ Η διαΝΕOσις δημοσιεύει τα αποτελέσματα της ποιοτικής έρευνας για τους διαγενεακούς παράγοντες που επηρεάζουν την απασχόληση και την ευημερία των νέων στην Ελλάδα. Υπάρχουν λίγες επιστημονικές μελέτες που εξετάζουν την ελληνική αγορά εργασίας στη διάρκεια της κρίσης και ιδιαίτερα τους ποιοτικούς, διαγενεακούς παράγοντες που επηρεάζουν την απασχόληση και την ευημερία των νέων. Με την παρούσα εργασία επιχειρούμε να φωτίσουμε τη διαγενεακή μεταβίβαση πόρων και αξιών μέσα στην ελληνική οικογένεια και να αναζητήσουμε την ύπαρξη και τον βαθμό συσχέτισής της με την απασχόληση και την εκπαίδευση των νέων στην Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτό και σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ευρωπαϊκού ερευνητικού έργου Cultural Pathways for Economic Self-Sufficiency and Entrepreneurship (CUPESSE) στο οποίο συμμετέχει η διαΝΕΟσις, διεξήχθησαν διεξοδικές συνεντεύξεις με 10 οικογένειες και εκπροσώπους τριών γενεών –τους νέους, τους γονείς και τους παππούδες/γιαγιάδες– προκειμένου να παρακολουθήσουμε και να καταγράψουμε την εκπαιδευτική και επαγγελματική εμπειρία των νέων στην Ελλάδα, καθώς και τις σχέσεις τους με τους γονείς και τους παππούδες/γιαγιάδες. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.dianeosis.org/2018/01/pos-oi-diageneakes-sxeseis-epireazoyn-tin-apasxolisi-kai-tin-evimeria-twn-newn-ellinwn/ Η επιστήμη της ευτυχίας – Από τον Γιάννη Γορανίτη | INSIDE STORY Η σύγχρονη επιστημονική έρευνα έχει προχωρήσει τόσο που όχι μόνο μπορεί να προσδιορίσει και να μετρήσει τα επίπεδα ευτυχίας, αλλά υπόσχεται ότι η κατάκτησή της είναι ένας απολύτως εφικτός στόχος. Γιατί όμως η ανθρωπότητα δεν ακολουθεί τις επιστημονικές συμβουλές και επιμένει να δυστυχεί; …Πλέον όμως, οι επιστήμονες δεν σκύβουν απλώς πάνω από ένα πρόβλημα. Δεν ασχολούνται αποκλειστικά με το τι δεν πάει καλά, αλλά και με το τι πάει καλά, και κυρίως τι μπορεί να πάει καλύτερα βασισμένοι στο αριστοτελικό «Η ευτυχία μας εξαρτάται από μας». Και κάπως έτσι προέκυψε η επιστήμη της θετικής ψυχολογίας. Αν και η επιστήμη της θετική ψυχολογίας είναι σχετικά νεόκοπη και δέχεται σοβαρές επικρίσεις, οι ακόλουθοί της δηλώνουν βέβαιοι για την αποτελεσματικότητά της. Ο Πολ ΝτισάνΤο βιογραφικό του, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Γέιλ, έχει εκπονήσει σε συνεργασία με τον Νταν ΤομάσουλοΤο προφίλ του στο LinkedIn έναν σύντομο οδηγό για όσους επιθυμούν να κατακτήσουν την ευτυχία. Δεν πρόκειται για κάποια μαγική συνταγή, αλλά για μια σειρά απλών βημάτων και πρακτικών που μπορεί να εφαρμόσει ο καθένας και να δει άμεσα αποτελέσματα: Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: Φάτε τους πλούσιους – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE Κοινωνικός φθόνος και ταξικό μίσος «Αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάποια επιτυχία, κάτι πεθαίνει μέσα μου», παραδέχτηκε σε μια συνέντευξή του ο Γκορ Βιντάλ. Ο Βιντάλ ομολόγησε ότι νιώθει κάτι που η αριστερά έχει αναγάγει σε αρετή: πλην όμως, πρόκειται για άσκοπο, άχρηστο και ακατανίκητο συναίσθημα που την οδηγεί στο να πιέζει τους πάντες προς τα κάτω, να τους εξισώνει με το χειρότερο. Αν και ο φθόνος είναι αρχέγονος –από την ιστορία του Κάιν και του Άβελ μέχρι τη «Χιονάτη»– αρνούμαστε να τον δούμε ως κινητήρια δύναμη κοινωνικού εγκλήματος και, φυσικά, ανθρώπινης δυστυχίας. Αντιθέτως, ακολουθώντας την κυρίαρχη ηθική της αριστεράς, πολλοί άνθρωποι τον θεωρούν στοιχείο επαναστατικότητας: έτσι, ο βανδαλισμός, η επίθεση σε ατομική περιουσία, η δυσφήμηση και ο οστρακισμός προσώπων δικαιολογούνται εύκολα με δήθεν πολιτικούς, ταξικούς όρους. Και στη συνέχεια συγχωρούνται μολονότι ο ποινικός κώδικας προβλέπει διαφορετική αντιμετώπιση. Ο φθόνος είναι ζωώδης και αισθητικά χυδαίος… Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/politics/412724_fate-toys-ploysioys Γυναίκες, τι σάς θυμώνει σήμερα; – Aπό την Μερόπη Κοκκίνη | LIFO Πέντε δυναμικές γυναίκες (που δεν είναι βέβαια «τρελές» ή «υστερικές») μας μίλησαν για όλα αυτά που τις εξοργίζουν μέσα στον κόσμο των ανδρών. …Όταν θυμώνουν γίνονται «σκύλες», «παρανοϊκές», «υστερικές» και «τρελές» ενώ οι εκρήξεις θυμού ενός άνδρα δείχνουν δύναμη και επιβολή. Μια θυμωμένη γυναίκα κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άβολα ενώ μια θλιβερή, παθητική γυναίκα προκαλεί ευκολότερα τη συμπάθεια. Εξυπακούεται ότι η απελευθέρωση και η αποκωδικοποίηση του θηλυκού θυμού θα πάρει καιρό. Καθένας μπορεί να θυμώσει, αυτό είναι εύκολο. Το να θυμώσεις όμως με τον σωστό άνθρωπο, στον σωστό βαθμό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο δεν είναι και τόσο εύκολο, είχε πει – πολύ σοφά – κάποτε ο Αριστοτέλης. Μήπως τώρα είναι η ώρα; Πέντε δυναμικές και θυμωμένες γυναίκες μας μίλησαν για όλα αυτά που τις εξοργίζουν μέσα στον κόσμο των ανδρών. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/woman_articles/178147/oi-gynaikes-einai-thymomenes Όταν ο φεμινισμός παίρνει κάτω από τη βάση, η πορνεία της εξαθλίωσης αριστεύει – Από την Κέλλυ Ιωάννου | HUFFPOST GREECE Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει κάθε πεδίο της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας του σεξ με αποτέλεσμα νεαρές γυναίκες να πουλούν τις υπηρεσίες τους για τις χαμηλότερες τιμές στην Ευρώπη. Πριν πλήξει τη χώρα μας η κρίση, για να κάνει κάποιος σεξ με μία ιερόδουλη χρειαζόταν 50-100 ευρώ. Σήμερα χρειάζονται μόλις 15 ευρώ, ενώ όσον αφορά στις εκδιδόμενες του πεζοδρομίου η τιμή μπορεί να πέσει κάτω από τα 15 ευρώ. …Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι η πορνεία υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υφίσταται, παρά τις απαγορεύσεις και το εκάστοτε νομικό καθεστώς. Και αυτό γιατί ευνοείται σε ακραίες συνθήκες όπως η φτώχεια. To ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς μοιάζει μία πετυχημένη πολιτική για τη ρύθμιση της βιομηχανίας του σεξ σε διεθνές επίπεδο. Ορισμένες χώρες επιλέγουν την πλήρη απαγόρευση της πρακτικής (π.χ Αλβανία, Κίνα, Κροατία) ενώ άλλες χώρες (π. Νέα Ζηλανδία, Βέλγιο, Αυστρία) έχουν προσπαθήσει να ρυθμίσουν την πορνεία, παρέχοντας στους εργαζομένους του σεξ υγειονομικά και κοινωνικά οφέλη. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/otan-o-feminismos-pairnei-kato-apo-te-vase-e-porneia_gr_5a70fe46e4b0c2b2539fdfc0?utm_hp_ref=gr-blogs Υπάρχει «κακός φεμινισμός»; Ζητήσαμε τη γνώμη πέντε Ελληνίδων συγγραφέων – Aπό την Αναστασία Βαϊτσοπούλου | POPAGANDA Ρούλα Γεωργακοπούλου, Άντζελα Δημητρακάκη, Λένα Διβάνη, Ξένια Κουναλάκη και Άντζυ Ντίκινσον παίρνουν θέση με αφορμή την πολυσυζητημένη ανοιχτή επιστολή της Margaret Atwood για το κίνημα #MeToo. …Όργανα απόλαυσης ή θεματοφύλακες μητρότητας. Ο ρόλος των γυναικών στην ανδροκρατούμενη κοινωνία έχει καυτηριαστεί στο έργο της Margaret Atwood, μέσω των δυστοπικών της κόσμων που όμως θυμίζουν σε αρκετά σημεία τη σημερινή εποχή, καλή ώρα όπως το The Handmaid’s Tale που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες των τελευταίων ετών. Παρ’ όλ’ αυτά η ίδια γυναίκα πρόσφατα κατηγορήθηκε πως έχει ξεκινήσει Πόλεμο εναντίον των Γυναικών και με ένα πολυσυζητημένο άρθρο της αναρωτήθηκε αν είναι «Κακιά Φεμινίστρια». Η συγγραφέας σχολίασε πως το κίνημα #MeToo είναι «σύμπτωμα» ενός διαλυμένου νομικού συστήματος, όχι απάντηση στην κουλτούρα που επιτρέπει στον άνδρα να σηκώσει ή ν’ απλώσει χέρι. Πέρυσι είχε υπογράψει ανοιχτή επιστολή που ζητούσε δίκαιη διαδικασία για έναν φίλο της, καθηγητή του Πανεπιστημίου British Columbia, που αντιμετώπιζε «σοβαρές καταγγελίες», μεταξύ των οποίων και η σεξουαλική παρενόχληση, κι έπειτα από πολύμηνη έρευνα απολύθηκε. Ο σύλλογος διδασκόντων ανέφερε σε δήλωσή του ότι όλες, εκτός από μία από τις κατηγορίες -η πιο σοβαρή- δεν τεκμηριώθηκαν. Η Atwood θεώρησε πως έγινε μια «δίκη μαγισσών του Σάλεμ», όπου κατηγορούμενος σημαίνει ένοχος, ωστόσο πολλοί ήταν αυτοί που αντέδρασαν, ισχυριζόμενοι πως το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις δεν σημαίνει ότι ήταν αθώος. …Η Popaganda ζήτησε τη γνώμη πέντε Ελληνίδων συγγραφέων σχετικά με το ζήτημα που θίγει η Καναδή συνάδελφός τους. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://popaganda.gr/iparchi-kakos-feminismos/ Δεν υπάρχει σεξουαλική παρενόχληση στην Ελλάδα; – Από την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Νομίζω ότι θα πρέπει να ξεκινήσω αυτό το κείμενο δίνοντας συγχαρητήρια σε όλους τους Έλληνες άνδρες. Σε όλα αυτά τα εκατομμύρια αρσενικών που έχουν σταθεί υποδείγματα ηθικής, ωριμότητας, πολιτισμού, αυτοσυγκράτησης μπροστά στα θέλγητρα συναδέλφων, συνεργατών, υφισταμένων γένους θηλυκού. Σε όλους τους Έλληνες άνδρες, γιατί αυτοί δεν άπλωσαν ποτέ το χέρι, αυτοί δεν στρίμωξαν σε μια γωνιά του γραφείου ή του μπαρ ή της αίθουσας συσκέψεων την εκπαιδευόμενη, τη συνεργάτιδα, τη νεοπροσλαμβανόμενη, εκβιάζοντας σεξουαλικές υπηρεσίες και προσφέροντας ως αντάλλαγμα την εδραίωση της θέσης εργασίας ή την ανέλιξη στην ιεραρχία. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.kathimerini.gr/944126/article/periodiko-k/h-erwthsh/den-yparxei-se3oyalikh-parenoxlhsh-sthn-ellada Κάθριν Γκράχαμ, η γυναίκα που έριξε τον Νίξον – Aπό την Irene d’Athenes | LIFO Ποια ήταν στ’ αλήθεια η εκδότρια που ενσαρκώνει η Μέριλ Στριπ στη νέα ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «The Post»; …Η ταινία του Σπίλμπεργκ σκιαγραφεί πολύ καλά την προσωπικότητα αυτής της γυναίκας που είχε ανατραφεί για να λειτουργήσει ως αξεσουάρ των ανδρών στη ζωή της, μαζί και το άκρως σεξιστικό εργασιακό περιβάλλον που αμφισβητεί ανοιχτά το δικαίωμα μιας γυναίκας να παίρνει σοβαρές αποφάσεις, ακόμα και για την ίδια την περιουσία και την επιχείρησή της. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/media_articles/175875 Μαρία Ευθυμίου: Η λέξη «φασίστας» δεν χρησιμοποιήθηκε επί της ουσίας αλλά ως όπλο διάλυσης της κοινωνίας – Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO Η εξέχουσα Ιστορικός και συγγραφέας θεωρεί ότι η μεγαλύτερη επανάσταση είναι αυτή που συμβαίνει μέσα μας. …”Πατριωτισμός είναι να σέβεσαι και να διαφυλάσσεις την κοινωνία όπου ζεις. Όχι να την καις, να την ακυρώνεις και να την καταστρέφεις.” …”Οι σημερινοί νέοι μας έχουν εν πολλοίς μεγαλώσει με παροχές, επώνυμα ρούχα, χαλαρή και μη απαιτητική «παιδεία», σ’ ένα κλίμα ασυδοσίας που υπηρέτησε η δική μου γενιά, η γενιά των γονέων τους, και ολόκληρη η νεοελληνική μεταπολιτευτική κοινωνία. Κι είναι αυτά ακριβώς τα παιδιά που σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα της κρίσης, τη στιγμή που δεν έχουν μάθει να εργάζονται συστηματικά, να στοχεύουν, να κρίνονται, να αξιολογούνται, να αντέχουν και να αυτοπειθαρχούν. Εξού και οι δυσκολίες είναι ακόμα μεγαλύτερες.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/print/athinaioi/177685/maria-eythymioy-istorikos Γιατί δεν έχουν Audio Guides τα μεγάλα ελληνικά μουσεία; – Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο | LIFO Οι συσκευές πολυμεσικής ξενάγησης είναι ένα βασικό έσοδο για τα μεγάλα μουσεία του κόσμου και ένα εξαιρετικό εργαλείο για τους επισκέπτες. Μόνο που στην Ελλάδα φαίνεται να μη δίνουμε σημασία σε τέτοια πράγματα. Όχι πάντα για αθώους λόγους… …Σε μια ρευστή κοινωνικά περίοδο θα περίμενε κανείς ότι τα μεγάλα μουσεία στη χώρα μας δεν θα έμεναν προσκολλημένα σε παλιές τακτικές αλλά θα καινοτομούσαν. Συγκεκριμένα, όσον αφορά το audio guide, η κατάσταση στην πρωτεύουσα, εν αντιθέσει με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, χαρακτηρίζεται ξεπερασμένη. Η δυνατότητα των ηχητικών οδηγών ξενάγησης απουσιάζει από όλα σχεδόν τα μουσεία της Αθήνας, με αποτέλεσμα πολλές κατηγορίες επισκεπτών να μην μπορούν να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο των εκθεμάτων. …Αναρωτιέται, λοιπόν, εύλογα κάποιος: σε μια χώρα όπου ο τουρισμός θεωρείται «βαριά βιομηχανία» πώς είναι δυνατόν να απουσιάζει ένα βασικό μέσο ξενάγησης; Όταν το εισιτήριο αυξάνεται, ποιο είναι το ανταποδοτικό όφελος για τον επισκέπτη, από τη στιγμή που δεν παρέχονται οι ανάλογες υπηρεσίες; Πώς θα προσελκύσουν τα μουσεία τους νέους και τους μεμονωμένους επισκέπτες, όταν δεν προνοούν ώστε να υπάρχει η δυνατότητα των ηχητικών οδηγών ξενάγησης; Ποιος λογοδοτεί για τα διαφυγόντα κέρδη, όταν έξω από τα μουσεία υπάρχουν εταιρείες που κερδοσκοπούν, προσφέροντας σε τουρίστες τις αντίστοιχες συσκευές; Και γιατί πρέπει να εξαρτάται ο επισκέπτης ενός μουσείου μόνο από τους ξεναγούς; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/exhibitions_articles/178069/audio-guide Πώς θα αναπτυχθεί η τέχνη στην Ελλάδα; Απαντήσεις από την Artworks, τον οργανισμό για νέους καλλιτέχνες – Aπό την Χριστίνα Ροζάκη | HUFFPOST GREECE Η Artworks είναι ένας νέος οργανισμός που έχει ως στόχο την οικονομική στήριξη καλλιτεχνών 25 έως 35 ετών και την ενθάρρυνση της επαγγελματικής τους εξέλιξης, με ιδρυτική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του για την «Επανεκκίνηση και την Ενίσχυση των Νέων». Το πρώτο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ θα ενισχύσει 60 καλλιτέχνες, για χρονικό διάστημα 6 μηνών, που δραστηριοποιούνται σε Εικαστικές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, φωτογραφία, εγκαταστάσεις, performance, εικαστικό βίντεο, πολλαπλά και νέα μέσα, ψηφιακές μορφές τέχνης) και σε Κινούμενη εικόνα (μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, animation). Κάθε καλλιτέχνης θα λάβει το ποσό των 6.000 ευρώ και παράλληλα θα έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε σεμινάρια, workshops και masterclasses από διακεκριμένους επαγγελματίες του χώρου, με σκοπό την ανάπτυξη επιπρόσθετων δεξιοτήτων και την ανταλλαγή απόψεων. H HuffPost Greece μίλησε με τις Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου και Δήμητρα Νικολού, τους ανθρώπους πίσω από τον οργανισμό. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.huffingtonpost.gr/entry/pos-tha-anaptyxthei-i-techni-stin-ellada-apadiseis-apo-tin-artworks-ton-organismo-gia-neous-kallitechnes_gr_5a5f1691e4b096ecfca8c448?utm_hp_ref=gr-homepage Νέοι Ορίζοντες Όπως Νέα Αρχή – Aπό την Ζωή Παρασίδη | POPAGANDA Αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και το τρίτο στην Ευρώπη, δημιουργήθηκε από αποφυλακισμένους και η ομάδα της είναι ανοιχτή σε ανθρώπους αποκλεισμένους από την αγορά εργασίας που έχουν ανάγκη και όρεξη για δουλειά. Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση». Η φράση αυτή ανήκει στον André Breton ενώ τα τέσσερα τελευταία χρόνια αποτελεί το μότο μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης. Οι Νέοι ορίζοντες δραστηριοποιούνται κυρίως στον τομέα της δημιουργίας – συντήρησης κήπων και εξωτερικών περιβαλλόντων χώρων καθώς και στην παροχής υπηρεσιών καθαριότητας σε κτιριακές εγκαταστάσεις, η έδρα τους βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και αποτελούν ένα νέο μοντέλο επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, αφού δεν τους ενώνει ένας αγώνας ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό Το κυριότερο χαρακτηριστικό της επιχείρησης είναι πως αποτελείται από ανθρώπους που θέλουν να κάνουν μια νέα αρχή, που δυσκολεύονται να βρουν μια θέση στην αγορά εργασίας, όχι μόνο στην τρέχουσα οικονομική συνθήκη, αλλά εξαιτίας του στίγματος που τους ακολουθεί. Οι Νέοι Ορίζοντες ιδρύθηκαν το 2014 και είναι αποτέλεσμα του προγράμματος ΤΟΠΕΚΟ (τοπικές δράσεις για ευάλωτες ομάδες) με τίτλο «Δίκτυο για τη κοινωνική και επαγγελματική επανένταξη», το οποίο δημιουργήθηκε προκειμένου άνεργοι αποφυλακισμένοι και αποφυλακισμένες να προετοιμαστούν για την αγορά εργασίας. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://popaganda.gr/neoi-orizontes-koinwniki-synetairistiki-epixeirisi/ Πες με με το όνομά σου – Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο | LIFO Στην προτελευταία σκηνή του Call me by your name, υπάρχει ένας μονόλογος μεγάλης ποιητικής αξίας. Τον απευθύνει ένας μεσήλικας αρχαιολόγος στον 17χρονο γιό του που βιώνει το πρώτο τραύμα του έρωτα. Είναι γραμμένος από τον Τζέημς Άιβορι, με την πυκνή απλότητα ενός αρχαίου χορικού― ταυτόχρονα είναι ένας πικρός στοχασμός για το πέρασμα του χρόνου και το φιάσκο του κορμιού. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/imerologio/176102/pes-me-me-to-onoma-soy Ένα αντίο για τον Τζιμάκο, τον μεγάλο αιρετικό της ελληνικής μουσικής – Από τον Αντώνη Μποσκοϊτη | LIFO «Πήγα για τρίτη φορά στον άλλο κόσμο και δεν μου άρεσε καθόλου! Χωρίς σκηνικά, απέραντη μοναξιά και μύριζε αλβανική φούντα. Κάθισα ένα τέταρτο και όπου φύγει φύγει πίσω στο μπουρδέλο. Σε καμιά δεκαριά μέρες επιστρέφω στις πίστες!!! (Πρώτα ο γιατρός)». Αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα του τραγουδοποιού, ερμηνευτή και performer Τζίμη Πανούση στην προσωπική ιστοσελίδα του ακριβώς πριν ένα μήνα και μία εβδομάδα: 7.XII.2017. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/obituaries/176447/ena-antio-gia-ton-tzimako-ton-megalo-airetiko-tis-ellinikis-moysikis Τι έχει να κερδίσει το εστιατόριο και τι ο απλός καταναλωτής από τα βραβεία και τα άστρα; – Από την Ελένη Ψυχούλη | LIFO Πόσο αξίζει ένα βραβείο και τι προμηνύουν τα άστρα για την υψηλή γαστρονομία; …Μέσα στον γενικότερο βραβευμένο αχταρμά, τα σοβαρά βραβεία χάνουν το κύρος, την ισχύ και το νόημά τους, πνίγονται σε μια έκρηξη αστεροειδών όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί το βραβείο του restaurant of the year ‒ ποιο είναι άραγε; …Eύλογο, λοιπόν, το ερώτημα. Τι έχει να κερδίσει η γαστρονομία απ’ όλο αυτό το βραβευτιλίκι; Τι έχει να κερδίσει το εστιατόριο και τι ο απλός καταναλωτής; Άραγε πόση είναι η απήχηση ενός βραβείου στον κόσμο εκεί έξω; Μήπως, πάλι, όλο αυτό το πανηγύρι δεν είναι παρά ένας εσωτερικός διάλογος του σιναφιού; Όπως οι σεφ που δημιουργούν πιάτα για να τα ανεβάσουν στο fb, ίσα-ίσα για να τα δουν οι «αδελφοί» μάγειροι, όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται μεταξύ τους; Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.lifo.gr/articles/opinions/176322/ti-exei-na-kerdisei-to-estiatorio-kai-ti-o-aplos-katanalotis-apo-ta-vraveia-kai-ta-astra New York Voices: 100+1 ατάκες και διάλογοι που ακούστηκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης – Aπό τον Γιάννη Νένε | ATHENS VOICE Οι ατάκες που ακούγονται στο δρόμο είναι ένας εξαίρετος τρόπος να γνωρίσεις μία πόλη και τους κατοίκους της. Τα “overheard” κάθε πόλης δίνουν το στίγμα και το χιούμορ της. Όπως το δικό μας “Athens Voices”, έτσι και το @overheardnewyork στο Instagram δημοσιεύει ατάκες, φράσεις και διαλόγους που ακούγονται στους δρόμους, στα μπαρ, στο μετρό της Νέας Υόρκης. Μπείτε στο τριπάκι και διαβάστε ένα απάνθισμα από 100+1 τέτοιες σκηνές: …«Τα γκομενικά είναι σαν την αγορά κατοικίας: όσο περισσότερο είσαι στην αγορά τόσο περισσότεροι αναρωτιούνται ποιο να είναι το πρόβλημα που έχεις». …”Άστεγος φωνάζει σε μία περαστική κυρία με μεγάλη τσάντα: «Θα έπρεπε να πάρεις καλύτερη τσάντα. Κάτι μικρό, απλό και φινετσάτο».” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.athensvoice.gr/life/urban-culture/cities/413461_new-york-voices-1001-atakes-kai-dialogoi-poy-akoystikan-stoys “Fractures, Fears and Failures:” World’s Ruling Elites Stare Into The Abyss – Aπό τον Bill Van Auken | TRUEPUBLICA This week will see some 2,500 bankers, hedge fund managers, corporate CEOS, government officials and celebrities descend once again on the Swiss Alpine resort of Davos for the World Economic Forum (WEF). …Titled “Fractures, Fears and Failures,” the WEF’s 2018 Global Risks Report includes subheads such as “Grim Reaping,” “The Death of Trade,” “Democracy Buckles,” “Precision Extinction”, “Into the Abyss”, “Fears of Ecological Armageddon” and “War without Rules.” The report was drafted in conjunction with a survey conducted among nearly 1,000 banking and business executives, government officials and academics, which found that 93 percent of them feared a worsening of confrontations between the major powers in 2018. Fully 79 percent foresaw a heightened threat of a major “state-on-state” military conflict. The report cited both the confrontation between the US and North Korea, which has created the greatest threat of nuclear war since the height of the Cold War, and the increasingly complex inter-state conflicts produced by Washington’s military intervention in Iraq and Syria. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://truepublica.org.uk/global/fractures-fears-failures-worlds-ruling-elites-stare-abyss/ What does Hollywood’s reverence for child rapist Roman Polanski tell us? – Hadley Freeman | THE GUARDIAN It’s 40 years this week since the director and convicted sex offender went on the run. What does his continued success reveal about the film world’s true attitude towards sexual assault? …The facts have never altered. What has changed is how this case is discussed in the public sphere. For a long time, the simple – and somewhat simplistic – divide was that while people in mainland Europe viewed Polanski as a tragic artist undone by US prurience and corruption, Americans saw him, as he put it in his autobiography, as “an evil, profligate dwarf”. But, in truth, for many British and US actors, working with Polanski never lost its cachet, and arguably had even more once he became excluded from the US mainstream. …When the Harvey Weinstein story broke last October, the reaction among the movie industry was wide-eyed shock that someone so many of them knew and worked with could be a rapist. “I didn’t know. I don’t tacitly approve of rape,” said Meryl Streep. And yet only a decade and a half earlier, Streep had stood and applauded when Polanski won best director at the 2003 Oscars, not so much tacitly approving rape as explicitly celebrating a convicted child rapist. If only anyone had known about Weinstein they would never – never! – have worked with him, movie insiders say. And yet, for the past 40 years, many of them have been falling over themselves to work with a self-confessed child rapist, even defending him by pointing to his artistic credentials. …Weinstein is now firmly banished and actors are apologising for appearing in Woody Allen movies. And yet Polanski’s name is mentioned only sporadically, even though he is the only one with an actual conviction. Moreover, more allegations have been made against him… Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theguardian.com/film/2018/jan/30/hollywood-reverence-child-rapist-roman-polanski-convicted-40-years-on-run The post-Weinstein Golden Globes was an exercise in hypocrisy – Από την Maureen Callahan | NEW YORK POST And the award for ultimate hypocrisy goes to . . . the Hollywood class of 2018. This year’s Golden Globes were meant to be a defiant, vibrant celebration of a post-Weinstein industry, an awards ceremony about so much more than meaningless awards. We were promised a reckoning, the leveling of a male-dominated industry that institutionalized the rape, abuse and harassment of women for decades. …Meanwhile, not one presenting or accepting actress mentioned Rose McGowan, who kickstarted this entire movement and who says she was raped by Harvey Weinstein. Sitting together up front were Ashley Judd and Salma Hayek, who both went public with the abuse and torment Weinstein visited upon them; in the New York Times, Hayek wrote that Weinstein threatened to have her killed. These women are heroes. Not one of their colleagues called them out, thanked them, or acknowledged their bravery. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://nypost.com/2018/01/08/the-post-weinstein-golden-globes-was-an-exercise-in-hypocrisy/ The Sex-Abuse Victims America Ignored – Aπό τoν Alex Putterman | THE ATLANTIC It took way too long for the Michigan State University gymnastics scandal to capture the country’s attention—and it’s easy to see why. …But the women who spoke out in court, along with their supporters, asserted that they were victimized by others, too—that Nassar’s abuse, of gymnasts and other young athletes alike, could not have flourished without a network of enablers. According to the women, these enablers were authority figures at USAG, Michigan State University (MSU), the United States Olympic Committee, and the Twistars Gymnastics training center, among other entities, who repeatedly ignored, downplayed, or disregarded allegations against him. Despite Monday’s resignations at USAG, very few of these authority figures have faced formal repercussions. The apparent lack of accountability is particularly stark at Michigan State, where Nassar worked from 1997 through 2016 as a team physician and assistant professor. Numerous women gymnasts contend they reported Nassar’s behavior to athletic trainers or coaches, only to be met with skepticism and insistence that they continue seeing him. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theatlantic.com/education/archive/2018/01/the-sex-abuse-victims-america-ignored/551444/ 10 CEOs Predict What We’ll All Be Talking About A Year From Now – Από την Pavithra Mohang | FAST COMPANY 2017 was full of surprises–some of them more welcome than others. There’s no reason to expect this year won’t also hold its fair share of unexpected events. But the fact remains that every CEO is by necessity a futurist, charged with setting a course based as much on prior experience and current trends as on a best-guess forecast of what’s to come. So Fast Company reached out to 10 CEOs across a wide range of industries for their predictions on the top issues, ideas, challenges, and changes business leaders will be discussing this time next year. Here’s what they said. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.fastcompany.com/40508567/10-ceos-predict-what-well-all-be-talking-about-a-year-from-now How You Promote People Can Make or Break Company Culture – Από τους Jessica Rohman, Chinwe Onyeagoro & Michael C. Bush | HARVARD BUSINESS REVIEW Managing promotions effectively is one of the most powerful ways leaders can drive their company’s success. We surveyed over 400,000 U.S. workers in the past year and found that when people believe promotions are managed effectively, they’re more than twice as likely to give extra effort at work and to plan a long-term future with their company. They are also five times as likely to believe leaders act with integrity — a key underpinning of the high-trust, high-performing companies we’ve studied for the past three decades as part of the FORTUNE 100 Best Companies to Work For ranking. …Why, even in the best workplaces, do promotions pose such a challenge? Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://hbr.org/2018/01/how-you-promote-people-can-make-or-break-company-culture Why digital strategies fail – Aπό τους Jacques Bughin, Tanguy Catlin, Martin Hirt & Paul Willmott | ΜCKINSEY & COMPANY Most digital strategies don’t reflect how digital is changing economic fundamentals, industry dynamics, or what it means to compete. Companies should watch out for five pitfalls. …We find that a surprisingly large number underestimate the increasing momentum of digitization, the behavioral changes and technology driving it, and, perhaps most of all, the scale of the disruption bearing down on them. Many companies are still locked into strategy-development processes that churn along on annual cycles. Only 8 percent of companies we surveyed recently said their current business model would remain economically viable if their industry keeps digitizing at its current course and speed. How can this be, at a moment when virtually every company in the world is worried about its digital future? In other words, why are so many digital strategies failing? The answer has to do with the magnitude of the disruptive economic force digital has become and its incompatibility with traditional economic, strategic, and operating models. This article unpacks five issues that, in our experience, are particularly problematic. We hope they will awaken a sense of urgency and point toward how to do better. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.mckinsey.com/business-functions/digital-mckinsey/our-insights/why-digital-strategies-fail Is Facebook Destroying Society and Your Mental Health? – Από τον Ravi Chandra M.D. | PSYCHOLOGY TODAY We can also become more mindful and curious about social media’s effects on our minds, hearts and relationships, weighing the good and bad. We should ask ourselves how social media makes us feel or behave and decide whether we need to limit our exposure to social media altogether (by logout or deactivation) or simply modify our social media environment. Some people I’ve spoken with find ways of cleaning up their news feeds—from hiding everyone but their closest friends to “liking” only reputable news, information, and entertainment sources. Some even hide everyone altogether, eliminating the news feed entirely. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.psychologytoday.com/blog/the-pacific-heart/201801/is-facebook-destroying-society-and-your-mental-health How to Brag Without Annoying All Your Friends – Από την Anna Goldfarb | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE What feels great for you, though, might not be so much fun for whoever’s listening. A 2015 study, for instance, found that people tend to overestimate the extent to which others will feel happy for them when they share good news, and underestimate the extent to which they’ll feel annoyed. Irene Scopelliti, who authored this study, touched on this phenomenon in a recent TedX Talk on the psychology of bragging: People often brag with good intentions, and believe others may be experiencing the same delight at their news, she said — but “their beliefs often don’t match what their audiences’ experience in reality, resulting in what in our studies we call an ‘emotional miscalibration.’” And that’s particularly true, she added, when the bragging happens online. In part, it’s because the medium allows more room for self-promotion than the typical face-to-face interaction. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thecut.com/2018/01/how-to-brag-on-social-media-without-annoying-your-friends.html How To Communicate With People Who Disagree With You – Από τον Michael Grothaus | FAST COMPANY Research suggests oral, not written, communication works best. …Schroeder’s research also found the participants who listened to or watched the communicators talk were also less likely to dehumanize them–a phenomenon where we subconsciously belittle or demonize the cognitive capabilities and moral attributes of people who hold views other than our own. So whether it’s convincing a stranger that #MeToo matters, discussing politics with a friend, or explaining to other board members why your vision of the company is the right one, here are three tips to communicate effectively to give your argument the chance of being truly understood. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.fastcompany.com/40515575/how-to-communicate-with-people-who-disagree-with-you The Negative Voices in Your Teenager’s Head – Aπό τον Sean Grover | PSYCHOLOGY TODAY 7 Ways to Quiet Them …Listen, I’m going to tell you something that’s hard to say. Please listen because I really mean it. Don’t give up on me. Don’t hate me back. I need you to be stronger than me. I need you to be my parent, even though I say I don’t want one. I need you to be more patient than I can be, more understanding, more accepting. Even when I am yelling at you, even when I tell you that I hate you, I still need you to love me. This must sound crazy, but if I could tell you how to help me, this is what I would say… Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.psychologytoday.com/blog/when-kids-call-the-shots/201801/the-negative-voices-in-your-teenager-s-head How to Watch TV With Your Kids – Από την Anya Kamenetz | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE The last major piece of federally funded research on children and media, “Television and Behavior,” was published by the National Institutes of Mental Health. In 1982. “There has really been nothing since the 1982 NIMH report,” Dr. Victor Strasburger, an AAP member, told me, when it comes to big-time research. “Which I think is scandalous.” Since then, researchers have struggled to keep up with the onslaught of new devices and technologies. The 2016 American Academy of Pediatrics guidelines cite just a handful of small experiments involving touchscreens and young children, for example; no large-scale studies, meta-analyses, or longitudinal studies either. Nor do researchers have access to inside industry information about how game-makers produce the most effective content. And the bulk of the existing scientific literature on the effect of media on children reads like a list of the anxieties that keep any parent up at night: from obesity and low-quality sleep to academic delays and behavior difficulties, to addiction, and depression. …The most recent media guidelines from the American Academy of Pediatrics stress “joint engagement” and “avoiding solo use.” Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thecut.com/2018/01/how-to-figure-out-screen-time-with-your-kids.html The diabolical genius of the baby advice industry – Aπό τον Oliver Burkeman | THE GUARDIAN Every baffled new parent goes searching for answers in baby manuals. But what they really offer is the reassuring fantasy that life’s most difficult questions have one right answer. …I knew all these things – but what I didn’t yet understand was the diabolical genius of the baby-advice industry, which targets people at their most sleep-deprived, at the beginning of what will surely be the weightiest responsibility of their lives, and suggests that maybe, just maybe, between the covers of this book, lies the morsel of information that will make the difference between their baby’s flourishing or floundering. The brilliance of this system is that it works on the most sceptical readers, too, because you don’t need to believe it’s likely such a morsel actually exists. You need only think it likely enough to justify spending another £10.99 on, oh, you know, the entire future happiness of your child, just in case. Assuming you’ve got £10.99 to spare, what kind of monster would refuse? Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theguardian.com/news/2018/jan/16/baby-advice-books-industry-attachment-parenting Why We Forget Most of the Books We Read … and the movies and TV shows we watch – Από την Julie Beck | THE ATLANTIC Surely some people can read a book or watch a movie once and retain the plot perfectly. But for many, the experience of consuming culture is like filling up a bathtub, soaking in it, and then watching the water run down the drain. It might leave a film in the tub, but the rest is gone. …Presumably, memory has always been like this. But Jared Horvath, a research fellow at the University of Melbourne, says that the way people now consume information and entertainment has changed what type of memory we value—and it’s not the kind that helps you hold onto the plot of a movie you saw six months ago. In the internet age, recall memory—the ability to spontaneously call information up in your mind—has become less necessary. It’s still good for bar trivia, or remembering your to-do list, but largely, Horvath says, what’s called recognition memory is more important. “So long as you know where that information is at and how to access it, then you don’t really need to recall it,” he says. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.theatlantic.com/science/archive/2018/01/what-was-this-article-about-again/551603/ How to be happy with what you eat this year – Aπό τους Esquire Editors | ESQUIRE In 2017, we turned to comfort food. Now, we’re doing right by our bodies—and the world. It’s no wonder 2017 was a big year for comfort food. (Google’s most-searched recipe: beef stroganoff.) We were a nation seeking escape. And somehow, we made it through. Look, the year ahead won’t be any easier. And while it may be tempting to eat away our troubles, we’re not going to find any answers at the bottom of a big bowl of anxiety stew. (Not that we’d judge you for trying.) Instead, it’s time to make ourselves happier by becoming more thoughtful about what it means to eat—from getting tastier cuts of meat to indulging our cravings to following the advice of the nation’s top chefs. Here’s our guide to making smart choices about food in 2018. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.esquire.com/food-drink/food/a14783678/new-health-food-diet-restaurant-trends-2018/ Why Hobbies Make You Happy – Aπό την Susie Neilson | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE Americans, so the cultural-industrial myth goes, are doers. But is that all we are? Not if we want to be healthy, according to Patricia W. Linville, an associate professor at the Fuqua School of Business and psychology department at Duke University. Linville has studied the idea of “self-complexity” — or how a human sorts the many traits, roles, and other identity markers that make up him- or herself. She has found that the narrower a person’s vision of their “self” is, the more prone they are to depression and anxiety. For instance, Linville writes, consider a woman who thinks about her life mainly in terms of her career and her relationship to her husband. If her husband says something dismissive, half of her “self” takes a hit. If her boss issues her a harsh reprimand, again, that’s an attack on 50 percent of her identity. On the other hand, someone who considers themselves in a variety of lights — as a mother, sister, doctor, surfer, crossword-puzzle wiz, etc. — has less emotional dependence on any single one of these identity “baskets. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thecut.com/2018/01/why-hobbies-make-you-happy.html Improving Ourselves to Death – Από την Alexandra Schwartz | THE NEW YORKER Self-help advice tends to reflect the beliefs and priorities of the era that spawns it. …In our current era of non-stop technological innovation, fuzzy wishful thinking has yielded to the hard doctrine of personal optimization. Self-help gurus need not be charlatans peddling snake oil. Many are psychologists with impressive academic pedigrees and a commitment to scientific methodologies, or tech entrepreneurs with enviable records of success in life and business. What they’re selling is metrics. It’s no longer enough to imagine our way to a better state of body or mind. We must now chart our progress, count our steps, log our sleep rhythms, tweak our diets, record our negative thoughts—then analyze the data, recalibrate, and repeat. …“In a consumerist society, we are not meant to buy one pair of jeans and then be satisfied,” Cederström and Spicer write, and the same, they think, is true of self-improvement. We are being sold on the need to upgrade all parts of ourselves, all at once, including parts that we did not previously know needed upgrading. (This may explain Yoni eggs, stone vaginal inserts that purport to strengthen women’s pelvic-floor muscles and take away “negative energy.” Gwyneth Paltrow’s Web site, Goop, offers them in both jade and rose quartz.) There is a great deal of money to be made by those who diagnose and treat our fears of inadequacy; Cederström and Spicer estimate that the self-improvement industry takes in ten billion dollars a year. (They report that they each spent more than ten thousand dollars, not to mention thousands of hours, on their own quests.) The good life may have sufficed for Plato and Aristotle, but it is no longer enough. “We are under pressure to show that we know how to lead the perfect life,” Cederström and Spicer write. Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.newyorker.com/magazine/2018/01/15/improving-ourselves-to-death Leave a Reply Cancel ReplyYour email address will not be published.CommentName* Email* Website Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment. Notify me of follow-up comments by email. Notify me of new posts by email. Current ye@r * Leave this field empty Δ