ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017

Τo Street-Life.gr συγκέντρωσε για λογαριασμό των πολυάσχολων αναγνωστών του μερικές από τις πιο αξιόλογες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, απόψεις και συνεντεύξεις από την επικαιρότητα κατά το μήνα Οκτώβριο του 2017, έτσι όπως εμφανίστηκαν στα ελληνικά και ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

«Επενδύσεις» με κάθε κόστος για το Δημόσιο – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Ένα από τα δόγματα της κυβέρνησης Σαμαρά την περίοδο 2012-2014 ήταν το «επενδύσεις με κάθε κόστος». Τρία χρόνια αργότερα, το δόγμα επιστρέφει, εκπορευόμενο αυτήν τη φορά από τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία όσο κι αν το αρνείται επικοινωνιακά, στην πράξη έχει αναλάβει την ιδιοκτησία του, με τον ίδιο τρόπο που έχει αναλάβει και την ιδιοκτησία του τρίτου μνημονίου. Όμως αυτό το «αναπτυξιακό» μοντέλο, αφενός αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι έχει σοβαρό κόστος για το Δημόσιο, αφετέρου έχει δοκιμαστεί (και αποτύχει) στο παρελθόν.

…Πρώτον, δεν πρόκειται για επενδύσεις, εξού και τα εισαγωγικά που θα πρέπει να περιβάλλουν την έννοια όπως χρησιμοποιείται σήμερα. Μία επένδυση περιλαμβάνει ως συστατικό της και το επιχειρηματικό ρίσκο, την πιθανότητα δηλαδή να μην αποφέρει τα αναμενόμενα κέρδη για τον επενδυτή. Στο μοντέλο «επενδύσεων» που ακολουθείται σήμερα, με τρανά παραδείγματα αυτά των Fraport, Eldorado, Ελληνικού ομως:

Το Δημόσιο ξεπουλάει, έναντι σκανδαλωδώς χαμηλών τιμημάτων, δημόσια περιουσία στον «επενδυτή»
Το Δημόσιο αναλαμβάνει σειρά δεσμεύσεων και αποζημιώσεων του επενδυτή, εξαλείφοντας το επιχειρηματικό του ρίσκο, με τρανά παραδείγματα τα παραπάνω.
Το Δημόσιο έχει να αντιμετωπίσει παράλληλα και το σοβαρό μη οικονομικό κόστος τέτοιων «επενδύσεων» (π.χ. περιβάλλον και δημόσια Υγεία στη Χαλκιδική, απουσία πράσινου στο Ελληνικό). Παραχωρήσεις που θεωρητικά γίνονται χάρη της «οικονομικής ανάπτυξης», πρακτικά όμως δεν εκπληρώνεται (ή δεν θα εκπληρωθεί) ούτε αυτή η υπόσχεση.
Δεύτερον, το μοντέλο δεν είναι καινούριο. Είναι ακριβώς αυτό που εφαρμοζόταν για δεκαετίες, με κρατικοδίαιτους ολιγάρχες να ληστεύουν ουσιαστικά το ελληνικό κράτος, με ετεροβαρείς συμβάσεις και το πρόσχημα της εκτέλεσης έργων.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/117809/Ependuseis-me-kathe-kostos-gia-to-Dimosio

Πού πήγαν τα 165 δισ. ευρώ των ΕΣΠΑ και πότε «στερεύουν» τα ευρωπαϊκά λεφτά; – Από την Δήμητρα Καδδά | INSIDE STORY

Για δεκαετίες η Ελλάδα ζούσε με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, που χρηματοδοτούσαν από το πιο μικρό έργο σε ένα χωριό μέχρι τα πολύ μεγάλα έργα υποδομής. Μόνο που τώρα, τα λεφτά τελειώνουν. Και η χώρα δεν κατάφερε να τα αξιοποιήσει για να γυρίσει σελίδα.

…Όλα αυτά τα κονδύλια δεν έπιασαν και συνεχίζουν να μην πιάνουν τόπο στην Ελλάδα, όπως δείχνουν οι επίσημες μετρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

…Τώρα, η Ευρώπη βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο και συζητά τη μείωση των κοινοτικών επιδοτήσεων. Η Ελλάδα από την πλευρά της δεν μπόρεσε να θωρακιστεί μπροστά σε αυτήν την προοπτική, που όλοι γνώριζαν ότι κάποτε θα γινόταν πραγματικότητα. Η αλλαγή δεν ήρθε, ενώ τα μνημόνια και η κρίση έφεραν την κατακρήμνιση των κρατικών αλλά και των ιδιωτικών επενδύσεων.
Την περίοδο της κρίσης οι επενδύσεις στην Ελλάδα εξαερώθηκαν. Το ύψος των κεφαλαίων που έχουν επενδυθεί στην Ελλάδα, από 60 δισ. ευρώ την προηγούμενη δεκαετία, το 2016 μειώθηκε στα 21 δισ. ευρώ. Και πλέον οι ειδικοί κάνουν λόγο ακόμη και για ανάγκες επενδύσεων της τάξης των 100 δισ. ευρώ για να επιστρέψει η ελληνική επιχειρηματικότητα στην προ κρίσης εποχή (μιλώντας κυρίως για ιδιωτικές επενδύσεις και όχι για τα έργα που γίνονται από το κράτος).

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/espa-eyropaika-lefta

Ξέρουμε τι Παράγουμε και Εξάγουμε; – Aπό τον Περικλή Γκόγκα | HUFFPOST GREECE

Συνηθίζουμε να ακούμε ότι «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα». Στην καλύτερη περίπτωση όταν δεν φτάνουμε σε αυτόν τον επικίνδυνο μηδενισμό, θα ακούσουμε, θα λέμε και θα αναπαράγουμε άκριτα την άποψη ότι «η Ελλάδα είναι μία αγροτική χώρα». Μάλιστα, γίνεται, αν όχι επικίνδυνο, τουλάχιστον παράξενο και ενοχλητικό, όταν αυτή την άποψη αναπαράγουν σε κάθε ευκαιρία οι βουλευτές και οι κυβερνώντες μας. Οι άνθρωποι δηλαδή που έχουμε εκλέξει για να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της χώρας και να τη βοηθήσουν να αναπτυχθεί και να προχωρήσει στο μέλλον σε ένα πολύ ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Όταν όμως ούτε αυτοί οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τα προβλήματα αλλά και τα πλεονεκτήματα της χώρας μας, πώς περιμένουμε να δώσουμε λύσεις για τα πρώτα και να βασιστούμε στα δεύτερα για την επιτυχημένη ανάπτυξή μας;

…Για να δούμε λοιπόν ποια είναι η πραγματικότητα. Και θα το δούμε όχι διαισθητικά και με βάση τι ακούμε και πιστεύει ο κόσμος, αλλά με αριθμούς και στατιστικά στοιχεία.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/periklis-gogas/xeroume-ti-paragoume-kai-ti-exagoume_b_18380566.html?utm_hp_ref=greece

Τα Ρολόγια Της Ανάπτυξης – Από τον Διονύση Νικολάου | ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ

Ένα νέο εργαλείο της διαΝΕΟσις συγκεντρώνει τους βασικούς μακροοικονομικούς δείκτες σε μία σελίδα, δείχνοντας με μια ματιά προς τα πού πάει η ελληνική οικονομία.

…Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε; Ποιος θα την φέρει; Ποια οικονομικά μεγέθη θα τη στηρίξουν στρατηγικά; Η κατανάλωση ή οι επενδύσεις; Και εξίσου σημαντικό: Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο; Ποια στοιχεία θα μας το αποδείξουν; Αυτά τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και σε αυτά θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με αυτό το άρθρο αυτό, χρησιμοποιώντας το νέο εργαλείο που ανέπτυξε η διαΝΕΟσις.

Αυτός ο «Πίνακας Ελέγχου» είναι, ουσιαστικά, μία σελίδα στην οποία συγκεντρώνονται 13 διαφορετικοί δείκτες που παρακολουθούν μεγέθη της ελληνικής οικονομίας από τις αρχές του αιώνα, ή σε κάποιες περιπτώσεις από τα τέλη του προηγούμενου. Ο κάθε ένας από αυτούς τους δείκτες μας δίνει ένα μέρος της συνολικής εικόνας, αλλά από μόνος του δεν είναι πολύ χρήσιμος. Όλοι οι δείκτες μαζί, όμως, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της οικονομίας. Αν βρίσκεται σε ανάπτυξη ή μη, κι αν αυτή η ανάπτυξη είναι βιώσιμη ή επισφαλής.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.dianeosis.org/2017/10/ta-rologia-tis-anaptyksis/

Η Ελλάδα ένα απέραντο καζίνο (μέρος 2ο) – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Ο φόβος για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα «απέραντο καζίνο» εκφράστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, τον (μακρινό) Απρίλιο του 2011. Έξι χρόνια μετά, η προσπάθεια αυτή, στην οποία έχουν συντελέσει τρεις κυβερνήσεις, βρίσκεται στην τελική ευθεία. Το νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις στην αγορά παιγνίων» του υπουργείου Οικονομικών που συζητιέται αυτήν την περίοδο στη Βουλή, προσφέρει σε κάθε γειτονιά το… δικό της καζίνο, στον ΟΠΑΠ περισσότερα κέρδη και στο κοινωνικό σύνολο περισσότερα προβλήματα.

Την περασμένη εβδομάδα συζητήθηκε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, το νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις στην αγορά παιγνίων» του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο τροποποιεί για τρίτη φορά το πλαίσιο για την ανάπτυξη των μηχανημάτων VLTs (φρουτάκια – κουλοχέρηδες) από τον ΟΠΑΠ. Τα προβλήματα ξεκινούν από τον ίδιο τον τίτλο του νομοσχεδίου, καθώς όπως φαίνεται από μία απλή ανάγνωση των διατάξεων, αλλά και όπως υποστήριξαν σωστά βουλευτές της αντιπολίτευσης στη Βουλή, δεν πρόκειται για «Ρυθμίσεις στην αγορά παιγνίων», αλλά για τροποποίηση της σύμβασης με τον ΟΠΑΠ για την εκμετάλλευση των κουλοχέρηδων. Και μαντέψτε ποιος ωφελείται από αυτές τια αλλαγές.

Το ρεπορτάζ αυτό αποτελεί συνέχεια ενός ρεπορτάζ του Κώστα Εφήμερου τον Αύγουστο του 2015. Εκεί, μπορούν να βρεθούν οι σχετικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι τα φρουτάκια είναι η χειρότερη μορφή τζόγου με πολύ υψηλά ποσοστά εθισμού των παικτών σε αυτά, το άγχος των ΜΜΕ να προχωρήσει η «επένδυση» του ΟΠΑΠ (που ξοδεύει εκατομμύρια ως διαφημιστική δαπάνη σε αυτά) και τις πιέσεις που ασκήθηκαν όταν η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιχείρησε να αντισταθεί στα σχέδια του Οργανισμού

Στο δεύτερο μέρος, θα ασχοληθούμε με το τι συνέβη από το 2016 κι έπειτα, όταν δηλαδή φαίνεται ότι η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υποχώρησε (και εδώ) ξεκινώντας (και αυτή) να κάνει τα χατίρια του ΟΠΑΠ και των μετόχων του (Μελισσανίδης, Κοπελούζος κ.α.). Το τι προβλέπει το νέο νομοσχέδιο και το πώς η ελληνική κυβέρνηση αλλά και η Επιτροπή Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) φαίνεται ότι αψηφούν τις ευρωπαϊκές οδηγίες και παρεμβάσεις, για να ικανοποιήσουν τα σχέδια μίας ιδιωτικής, μετά το ξεπούλημα του 2013, εταιρείας, που παράλληλα κατέχει και το μονοπώλιο στον μη διαδικτυακό τζόγο της χώρας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118968/I-Ellada-ena-aperanto-kazino-meros-2o

Οι κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα – Από την Δήμητρα Καδδά | INSIDE STORY

Πολλοί μιλούν τα τελευταία χρόνια για τη «μεγάλη απόβαση» των Κινέζων επενδυτών στην Ελλάδα. Πόσο μεγάλη είναι στην πραγματικότητα, τι προοπτικές έχει και ποιοι δείχνουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας;

…Η επέλαση των κινεζικών κεφαλαίων ανά την Ευρώπη είναι τεράστια. Πυροδοτεί μάλιστα συζητήσεις για το πώς θα ενισχυθεί η εγχώρια βιομηχανία, προκειμένου να την αντιμετωπίσει.
…Σύμφωνα με στοιχεία που έχει στην διάθεσή του ο ΣΕΒ από την Τράπεζα της Ελλάδας, την ελληνική πρεσβεία στο Πεκίνο και άλλες πηγές, οι κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα εστιάζονται στις µεταφορές, την εφοδιαστική αλυσίδα, τις επικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα.
…Η πραγματική παρουσία της Κίνας στην Ελλάδα είναι –σύμφωνα με πηγές της αγοράς– πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που αναφέρουν οι επίσημοι αριθμοί και οι λίστες με συμφωνίες, υφιστάμενες ή κυοφορούμενες.
Και τούτο διότι πέρα από τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, που αποτιμώνται σε έναν βαθμό, υπάρχουν και άλλα πεδία, όπου η αποτίμηση είναι δυσκολότερη.
Η αγορά ακινήτων είναι το ένα από αυτά. Το άλλο είναι η ναυτιλία, με την ισχυρή χρηματοδότηση ελληνικών ναυτιλιακών επιχειρήσεων από κινεζικές τράπεζες.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/kinezikes-ependyseis-ellada

Όλα τα ταξί είναι κίτρινα – ή μήπως όχι; – Από την Κατερίνα Λομβαρδέα | INSIDE STORY

Η εφαρμογή Beat (πρώην taxibeat) δέχεται τις τελευταίες μέρες ένα τσουνάμι δημόσιας υποστήριξης, καθώς φαίνεται ότι κινδυνεύει από νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Τι ακριβώς διακυβεύεται και ποιος έχει τα περισσότερα να χάσει από την υπόθεση;

…Το taxibeat επιχείρησε να δώσει ταυτότητα στους επαγγελματίες οδηγούς. Και μαζί, έδωσε στον καθέναν από αυτούς την ευκαιρία να ξεχωρίσει. Και τα νούμερα δείχνουν ότι το πέτυχε, αφού από την ίδρυσή του το 2011 μέχρι σήμερα, έχει σταθερά ανοδική πορεία. Σήμερα το Beat (η ονομασία άλλαξε μετά την εξαγορά από την Daimler) συνεργάζεται με 8.500 περίπου οδηγούς ταξί και εξυπηρετεί περισσότερους από 500.000 πελάτες.
…Όταν ο επιβάτης κατεβαίνει από το ταξί, καλείται να αξιολογήσει την εμπειρία του με ένα έως πέντε αστέρια.
…Και η ίδια η εταιρεία έχει βάλει τον πήχυ ψηλά: αν ένας οδηγός πέσει κάτω από τα 4,5 αστέρια, αυτομάτως αποβάλλεται από το Beat δια παντός.

…Κάθε μήνα, το Beat λύνει τη συνεργασία του με περίπου 200 οδηγούς λόγω χαμηλής αξιολόγησης. Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του φαίνεται ότι απειλείται από το επικείμενο νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Υποδομών, το οποίο πρακτικά θα στερήσει από την Beat ένα μεγάλο μέρος της ευελιξίας της, υποχρεώνοντάς την να προσλαμβάνει με τριετείς συμβάσεις τους οδηγούς.

Αυτή τη στιγμή η εταιρεία δεν έχει καμία σύμβαση με τους οδηγούς, παρά μόνο τη συμφωνία ότι θα εισπράττει το 12% από κάθε διαδρομή για τη διαμεσολάβηση που τους παρέχει.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/taxi

Η θεία από το Σικάγο και η συνάντηση στην Ουάσινγκτον – Από τον Νίκο Γεωργιάδη | ATHENS VOICE

Το ταξίδι στην Αμερική προγραμματίστηκε σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία για το State Department. Βλέπετε, με την υπογραφή του πρωτοκόλλου παράδοσης παραλαβής στον Λευκό Οίκο, υπέβαλαν την παραίτησή τους από το Υπουργείο Εξωτερικών στην Ουάσινγκτον περί τις 5.000 υπάλληλοι όλων των βαθμίδων.
…Το μόνο στοιχείο που δεν τίθεται σε αμφισβήτηση είναι η, από την περίοδο Ομπάμα κιόλας, αναβάθμιση της γεωπολιτικής ανάγκης που αισθάνεται η Αμερική να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τη σημαντικότητα του ελληνικού θύλακα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βαλκανική. Όχι διότι η Αθήνα έκανε κάτι το ιδιαίτερο για την αναβάθμισή της. Πώς θα το πετύχαινε άλλωστε. Τη βασική «δουλειά» την έφερε εις πέρας ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν. Η ελληνική διπλωματία δεν χρειάστηκε να κουνήσει το δαχτυλάκι της. Η σταδιακά επιδεινούμενη σχέση καχυποψίας μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας διαμόρφωσε συνθήκες αναβάθμισης του ελληνικού παράγοντα, ο Θεός της Ελλάδας ή κάτι ανάλογο.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/i-theia-apo-sikago-kai-i-synantisi-stin-oyasingkton

«Ασφαλείς» χρεωκοπημένοι – Από τον Θάνο Καμήλαλη | THE PRESS PROJECT

Στην Ελλάδα της 7ετούς (και διαρκούς) οικονομικής κρίσης, ένας τομέας έχει πληγεί ελάχιστα. Δεν είναι η Παιδεία φυσικά, ούτε η Υγεία και η Πρόνοια. Είναι οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και οι αμυντικές δαπάνες. Με βάση αυτό,η συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ για αναβάθμιση των F-16 έναντι εκτιμώμενου κόστους 2,4 δισ. δολαρίων, μπορεί να μοιάζει με κακόγουστο αστείο, αλλά δεν προκαλεί έκπληξη. Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων και πολιτικών επιλογών, με σαφές κόστος.

…Ας κάνουμε μια μικρή βόλτα τώρα στη χώρα που αποφάσισε ότι το βασικό της πρόβλημα ήταν τα μη αναβαθμισμένα F-16:

Στην Ελλάδα 3,8 εκατ. άνθρωποι (το 35,6% του πληθυσμού) βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας. Σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,2% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας (έλλειψη βασικών καταναλωτικών αγαθών) το 22,4%, ενώ το 17,2 του πληθυσμού ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο κανένα μέλος της να μην έχει κανονική δουλειά.

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέα «διαπραγμάτευση» με την τρόικα, σχετικά με τα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης, που θα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, περικοπές οικογενιακών και προνοιακών επιδομάτων (και νέα μείωση του ΕΚΑΣ).

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118405/Asfaleis-alla-xreokopimenoi

«Λαγέ, μαδάς;» – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

…Ο Τσίπρας – σύμφωνα με τους φίλους του – πήγε στις ΗΠΑ ώστε μεταξύ άλλων να φέρει και «επενδύσεις» που θα ανοίξουν δουλειές στην Ελλάδα. Αντιθέτως τι μάθαμε; Ότι εκεί, η καταχρεωμένη Ελλάδα, η Ελλάδα του ΕΝΦΙΑ και της κατάργησης του ΕΚΑΣ, η Ελλάδα του δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, συνήψε συμφωνία να φεσωθεί επιπλέον 2,4 δισ. δολάρια. Γιατί; Για να αγοράσει αμερικανικά F-16! Συμφωνία που, όπως είπε ο Τραμπ, θα ανοίξει, μεν, δουλειές (όλοι τις ίδιες αθλιότητες και τα ίδια ψέματα λένε στους λαούς τους), αλλά που; Στις ΗΠΑ…

Πήγε, δηλαδή, ο Τσίπρας στις ΗΠΑ για να ταΐσει κι αυτός, όπως όλοι οι προκάτοχοί του, τις «Λόκχιντ» και για να μπορεί ο Τραμπ που ταίζει τις «Λόκχιντ» με το αίμα του ελληνικού και όλων των λαών, να πουλάει παραμύθια στον αμερικανικό λαό περί νέων θέσεων εργασίας (στις… ΗΠΑ).

…Ο Τραμπ μας είπε πόσο ευτυχής είναι για την ύπαρξη της βάσης της Σούδας στην Ελλάδα. Μιλάμε για την Σούδα που ως άντρο του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού εγκλήματος έχει παρασημοφορηθεί δυο φορές από τους Μπους, τη μια στον πόλεμο του Κόλπου και την άλλη στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Αυτή είναι η Σούδα. Αυτό είναι και το Ακτιο, αυτή (θα) είναι και η Ανδραβίδα που οι Αμερικάνοι τη θέλουν για βάση drones, αυτές θα είναι και οι νέες βάσεις (!) από Καστέλι μέχρι Κάρπαθο που καμιά άλλη κυβέρνηση πλην της «αριστερής» του ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε ποτέ να θέσει: Νέες βάσεις!

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.imerodromos.gr/lage-madas-tu-nikou-bogiopoulou/

“Αντιαμερικανισμός” – Από τον Κωνσταντίνο Πουλή | THE PRESS PROJECT

Ο “αντιαμερικανισμός” είναι μια πολύ προβληματική έννοια από αναλυτική άποψη. Όσο θα ήταν και ο “ανθελληνισμός” για να κρίνουμε τον Σημίτη, τον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Εδώ και δεκαετίες (από τις αρχές του 20ου αιώνα), αυτή ήταν η αντίδραση της Αμερικής στην πολιτική κριτική που δεχόταν. Η κριτική στις ΗΠΑ για τον πόλεμο στο Ιράκ, εκ μέρους της Γαλλίας, είχε ως συνέπεια οι “french fries” να μετονομαστούν προσωρινά σε “freedom fries”. Γίνονταν διαδηλώσεις το 2003 για τον πόλεμο του Ιράκ, και οι Αμερικανοί αναρωτιόντουσαν “γιατί μας μισούν;”

Η κεντρική αμερικανική απάντηση, που αναπαράγεται από την εδώ “μένουμε Αμερική” διανόηση, ήταν πως πρόκειται για ανθρώπους που ζηλεύουν την ελευθερία και την επιτυχία της Αμερικής, και γι’ αυτό την κατηγορούν. (Βλ. τη συνέντευξη του Max Paul Friedman εδώ σχετικά.) Μόλις προσπεράσουμε την ιδεολογική χειραγώγηση, η λογική λέει ότι μάλλον πρόκειται για την εύλογη κριτική που ασκείται σε μια αυτοκρατορία. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις κινούμαστε μεταξύ κριτικής και κολακείας, ενώ στην περίπτωση του τωρινού πρωθυπουργού μας η ανάληψη πρωθυπουργικών καθηκόντων σήμανε μεταξύ άλλων και το ταχύτατο και ανερυθρίαστο πέρασμα από την κριτική στην κολακεία ώσπου να πεις κύμινο.

…Η κριτική στην Αμερική δεν συνιστά αντιαμερικανισμό: είναι κριτική προς συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις και πρακτικές. Το να αλλάζει τροπάρι ο πρωθυπουργός είναι συνηθισμένο, αλλά ας θεωρήσουμε ότι δεν είναι ανώφελο να υπενθυμίζουμε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνει ο πρωθυπουργός και εκφράζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: ότι όσα είπαμε ισχύουν. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα μας για να έχουν σημασία τα λόγια και όχι τα ρόπαλα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118625/Antiamerikanismos

Σε νέα φάση η Δίκη της Χρυσής Αυγής: Αρχίζουν οι Καταθέσεις των Προστατευόμενων Μαρτύρων – Από την Ελευθερία Κουμάντου | HUFFPOST GREECE

Η δίκη της Χρυσής Αυγής περνάει στο επόμενο στάδιο μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης των μαρτύρων κατηγορίας. Το πρώτο διήρκησε 2,5 ολόκληρα χρόνια, μέσα στα οποία πραγματοποιήθηκαν 192 δικάσιμοι, λίγες σε σχέση με τον χρονικό διάστημα. Τους τελευταίους μήνες η δίκη έχει ικανοποιητικούς ρυθμούς, περίπου 10 δικασίμους τον μήνα.
Έχουν εξεταστεί οι τρεις κύριες υποθέσεις: η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα, και η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στην ίδια περιοχή. Στη συνέχεια, εξετάστηκε η κατηγορία σχετικά με την εγκληματική οργάνωση.
Κατά τη διάρκεια αυτών των 2,5 χρόνων, κατέθεσαν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων θύματα της Χρυσής Αυγής, συγγενείς και φίλοι τους, αυτόπτες μάρτυρες των επιθέσεων, δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, καθηγητές Πανεπιστημίου, δήμαρχοι, αστυνομικοί.
…Κατά την προανακριτική διαδικασία, οι προστατευόμενοι μάρτυρες , σύμφωνα με πληροφορίες είχαν καταθέσει λεπτομέρειες σχετικά με την εκπαίδευση των μελών της οργάνωσης, την ιεραρχία, τις δράσεις της.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/eleutheria-koumantou/oi-sygklonistikes-martyries-ton-prostateuomenon-martyron-sti-diki-tis-xrisis-augis_b_18417908.html?utm_hp_ref=greece

«Ακολουθώντας την πορεία της Χρυσής Αυγής» με τον Δημήτρη Ψαρρά – Από τους Μηνά Κωνσταντίνου & Ορέστη Βέλμαχο | THE PRESS PROJECT

Ο δημοσιογράφος και μάρτυρας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Δημήτρης Ψαρράς, ακολουθεί εδώ και δεκαετίες τις δράσεις της εγκληματικής Οργάνωσης. Μιλώντας στο ΤΡΡ και την εκπομπή το «ΜηνΌρε του TPP», αποκαλύπτει τους τρόπους δράσης της Χρυσής Αυγής. Αναφέρεται στο παρόν και το παρελθόν τους, φωτίζει σκοτεινά σημεία στην ιστορία της ναζιστικής οργάνωσης.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής κρατάει από τον Απρίλιο του 2015, και από τα δικαστικά έδρανα έχουν περάσει μέχρι στιγμής σχεδόν 200 συνήγοροι υπεράσπισης, αναμένονται περισσότεροι από 300 μάρτυρες, ενώ οι κατηγορούμενοι είναι 68. Η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης είναι η πιο μεγάλη και πολύκροτη στη σύγχρονη ιστορία και δεν υπάρχει προηγούμενο.

Ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών και ερευνητής, Δημήτρης Ψαρράς, μελετά τις οργανώσεις της ακροδεξιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη, καθώς και ειδικά τη δράση της Χρυσής Αυγής εδώ και τρεις και πλέον δεκαετίες, και είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που είναι βαθείς γνώστες του μοντέλου της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, γεγονός που τον έφερε και στο εδώλιο να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η κατάθεσή του κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες, με τον ίδιο να παραθέτει πολύ σημαντικά στοιχεία για την πορεία της δίκης, κάτι που τον έφερε πολλάκις στο στόχαστρο του ναζιστικού μορφώματος.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118179/Sunenteuksi-me-ton-Psarra

Το συγκλονιστικό ρεπορτάζ για τον Ασπρόπυργο που δεν διαβάστηκε ποτέ – Από τον Μάκη Μυλωνά | ATHENS VOICE

Ποιοι κερδίζουν από την ανομία και το χάος.

Πριν από μερικές εβδομάδες, το διμηνιαίο περιοδικό 1843 του Economist δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ για την κατάσταση που επικρατεί στον Ασπρόπυργο Αττικής, υπό τον σαφής τίτλο «Europe’s Heart Of Darkness».
Ο δημοσιογράφος Alexander Clapp και ο φωτογράφος Simon Norfolk επισκέφθηκαν την περιοχή και κατέγραψαν όλα όσα είδαν, τα οποία ήταν κάτι παραπάνω από συγκλονιστικά. Πόλεμος συμμοριών, απαγωγές, διακίνηση ναρκωτικών, διακίνηση παράνομων προϊόντων, κάθε λογής γκέτο, εκμετάλλευση παράτυπων μεταναστών και η Χρυσή Αυγή σε ρόλο αυτόκλητου σερίφη αλλά και…διαιτητή κάθε παράνομης πράξης.
… Σήμερα, όλοι καταδικάζουν το γεγονός αλλά σε 2-3 μέρες τα πάντα θα έχουν ξεχαστεί. Μέχρι την επόμενη επίθεση. Μέχρι να ξεχαστούν ξανά.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/sygklonistiko-reportaz-gia-ton-aspropyrgo-poy-den

Πώς να είσαι άνθρωπος σε απάνθρωπους καιρούς – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Συζητώντας με τον Γιώργο Τυρίκο-Εργά, έναν από εκείνους τους ιδιαίτερους ανθρώπους που σου δίνουν ελπίδα και κουράγιο απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν.

…Συνιδρυτής και ενεργός ακτιβιστής της ΜΚΟ «Αγκαλιά» (Βραβείο Raοul Wallenberg Prize 2016 του Συμβουλίου της Ευρώπης και Alexander Langer International Award 2017), βρέθηκε κι ο ίδιος συχνά στην πρώτη γραμμή μαζί με τους άλλους εθελοντές της Αγκαλιάς, περιθάλποντας περισσότερους από 17.000 πρόσφυγες τον πρώτο χρόνο της “κρίσης”. Ο άνθρωπος αυτός με συγκίνησε όχι μόνο για την πολυμάθεια, την προσφορά και τον αντικομφορμιστικό τρόπο ζωής αλλά και για το ρηξικέλευθο πνεύμα, τους ευρείς ορίζοντες και την αλήθεια της καρδιάς του.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/people_articles/164758

28η Οκτωβρίου: Ο Μύθος ως Γεγονός – Από τον Κώστα Λουλουδάκη | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Σήμερα, όταν σκεφτόμαστε το φασισμό και το ναζισμό, συνειρμικά, και όχι αδικαιολόγητα, μας έρχονται στου νου εικόνες από σειρές με πειθαρχημένους άριους να παρελαύνουν με δάδες και σκεφτόμαστε τον ρατσισμό, τον σοβινισμό, τον πόλεμο, την καταστροφή. Εύκολες πλάνες… Γιατί μπορεί αυτά να ισχύουν, όμως στρέφουν την προσοχή μακριά από τους αστικούς θεσμούς και τα παραδοσιακά πολιτικά και στρατιωτικά πρόσωπα που βοήθησαν το φασισμό να εδραιωθεί σχεδόν στο σύνολο των κρατών της Ευρώπης. Χωρίς, λοιπόν, την συναίνεση, την αποδοχή και την ενεργό συμμετοχή της παραδοσιακής αστικής ελίτ, ο φασισμός δεν θα είχε αποδοχή.

…Από το 1936 που η Ελλάδα ζούσε κάτω από ένα φασιστικό πολιτικό καθεστώς, αναζητούσε την ομοίωση με τα καθεστώτα του ναζισμού και του φασισμού που κυριαρχούσαν στην κεντρική, την νότια και την ανατολική Ευρώπη: από την Φιλανδία ως την Ιταλία, την «υγειονομική ζώνη», δηλαδή, απέναντι στην ΕΣΣΔ σύμφωνα με τον Τσώρτσιλ. Λογικό, καθώς ο κοινοβουλευτισμός μοιραζόταν το βασικό επιχείρημα για την ύπαρξη των καθεστώτων αυτών: Την αντιμετώπιση του κουμμουνιστικού κινδύνου.
…Έτσι, με τα σενάρια τρόμου να κυριαρχούν, με την ανοικτή βία του καθεστώτος που προκαλούσε φόβο, μα και με λίγο παντεσπάνι που μοίρασε η φασιστική κυβέρνηση, η μεγάλη μάζα του λαού παρέμεινε απαθής.
…Τα φαινόμενα όμως απατούσαν. Η απάθεια του κόσμου σιγά- σιγά εγκαταλείπεται και παραχωρεί την θέση της στην παθητική και στην ενεργητική αντίσταση.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.imerodromos.gr/28i-oktovriou-o-mythos-os-gegonos-tou-kosta-louloudaki/

Τι γράφουν τα σχολικά βιβλία της ιστορίας για το ηρωικό ΟΧΙ; – Από την Κορίνα Φαρμακόρη | LIFO

Αν ρωτήσουμε κάποιον στην τύχη «τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου», το πιθανότερο είναι να μας απαντήσει «το ΟΧΙ». Ενδεχομένως να γνωρίζει και ότι το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Τι γνωρίζει όμως για τον ίδιο τον Μεταξά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είπε το περίφημο ΟΧΙ; Μπορεί και τίποτα, όπως διαπίστωσα βλέποντας το έκπληκτο βλέμμα ενός εφήβου, όταν του είπα ότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας. Ενώ σε γενικές γραμμές οι μαθητές γνωρίζουν για τη δικτατορία του Παπαδόπουλου, αγνοούν το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του 1936 και στο μυαλό τους ο Μεταξάς είναι μάλλον ένας γενναίος πρωθυπουργός που αρνήθηκε περήφανα να παραδώσει τη χώρα του στους Ιταλούς. Αυτή η άγνοια δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τον τρόπο με τον οποίο περιγράφεται το καθεστώς στα σχολικά βιβλία.

… Η συρρίκνωση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η εκδίωξη προοδευτικών εκπαιδευτικών, η υποχρεωτική ένταξη των μαθητών στην ΕΟΝ, η προσπάθεια δημιουργίας μιας καθαρά φασιστικής εκπαίδευσης που προέβαλλε ως πρότυπο τη σπαρτιατική αγωγή και την τυφλή υποταγή στον αρχηγό, ενώ επέβαλλε τον υποχρεωτικό τακτικό εκκλησιασμό, δεν αναφέρονται πουθενά. Πουθενά δεν συναντάμε και τον «Γ’ Ελληνικό Πολιτισμό», την ιδεολογία του οποίου διακήρυσσε ο δικτάτορας, ακολουθώντας το μοντέλο της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι. Αλλά και το δημόσιο κάψιμο των «προοδευτικών» βιβλίων κατά τα πρότυπα της ναζιστικής Γερμανίας αποσιωπάται, ενώ θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί, για παράδειγμα, ακόμα και στο βιβλίο του δημοτικού το γλαφυρό απόσπασμα από το «Καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/archaeology_articles/119221

Κράτος – ΕΡΤ «ξεπλένουν» Ναζί ανήμερα 28ης Οκτωβρίου! – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Σήμερα, το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, το κράτος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το κράτος του Ποταμιού και των Κεντρώων, το κράτος των πλουτοκρατών που αποτελεί συνέχεια εκείνου του κράτους που ποτέ δεν καταδίκασε δοσίλογους και μαυραγορίτες και έχτιζε τους «νέους Παρθενώνες» του με τα βόλια των χιτών και των ταγματασφαλι(η)τών, διέπραξε και τούτη την ύβρη:

Έδωσε βήμα για να «τιμήσουν» στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης την 28η Οκτωβρίου στους ναζί της Χρυσής Αυγής! Έδωσε μικρόφωνα (η ΕΡΤ) για να βγάλει λόγο ο ναζί Κασιδιάρης υπέρ φασίστα Μεταξά και κατά… μεταναστών (σ.σ: ο μοναδικός λόγος που μεταφέρουμε σε βίντεο την δήλωση του ναζί – ζητώντας συγγνώμη για αυτό – είναι για να μπορέσει άμεσα ο αναγνώστης μας να την συγκρίνει με τις φωτογραφίες και τα βίντεο που ακολουθούν).

…Σε αυτούς έδωσε βήμα ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου το κράτος του «δημοκρατικού συνταγματικού τόξου» και μικρόφωνα η κρατική ΕΡΤ.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.imerodromos.gr/kratos-ert-xeplenoun-nazi-animera-28is-oktovriou-tou-nikou-mpogiopoulou/

Ζούμε σε διαλυμένη χώρα…Τι δεν καταλαβαίνεις; – Από την Κατερίνα Παναγοπούλου | ATHENS VOICE

Ανυπαρξία του κράτους, ρατσιστικά αντανακλαστικά, διάλυση δημόσιου τομέα, ανορθολογικός παροξυσμός, ψεκασμένα μυαλά, όλα κρυμμένα μέσα σε μία παρέλαση.

…Εν προκειμένω όμως το θέμα δεν είναι η παρέλαση. Το θέμα είναι η αδυναμία αντίληψης ενός εκπαιδευτικού του χώρου που βρίσκεται, της περίστασης, της θέσης του, της στιγμής, του ρόλου του. Ένας εκπαιδευτικός μπορεί στην προσωπική του ζωή να κάνει ό,τι θέλει. Αλλά πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση του λειτουργήματος που ασκεί, του θεσμικού του ρόλου, της επιρροής που ασκεί στα παιδιά, αλλά και του ότι αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς για τους αυριανούς ενήλικους. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να διαχωρίζουν το ιδιωτικό από το δημόσιο. Την θεσμική συμπεριφορά από τις προσωπικές προτιμήσεις. Να σέβονται μία διαδικασία με την οποία ενδεχομένως μπορεί να διαφωνούν, αλλά οφείλουν να την τιμήσουν με την προσήκουσα συμπεριφορά και όχι να την μετατρέπουν σε τσίρκο.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/zoyme-se-dialymeni-horati-den-katalavaineis

Εμείς και ο Ρουβίκωνας – Από τον Κοσμά Βίδο | PROTAGON

Το αποτέλεσμα της ανηθικότητας και της ασυδοσίας μας το βλέπουμε καθημερινά, σε έναν κόσμο που μάς φαίνεται όλο και πιο επικίνδυνος. Αυτόν όμως τον κόσμο εμείς τον φτιάξαμε. Και όσοι αλωνίζουν και επιβάλλουν το δικό τους δίκαιο, δικά μας παιδιά είναι…

…Τι σχέση έχει; Όσο και αν στην αρχή μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, υποκεφάλαια διαφορετικού βεβαίως ειδικού βάρους αλλά της ίδιας τραγωδίας, της καθημερινής τραγωδίας που ζουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι και εκείνος που πετάει τα σκουπίδια του στα μούτρα μας, και οι γιατροί που εκμεταλλεύονται τον πόνο μας, και οι «επαναστάτες» που βανδαλίζουν τη δημόσια περιουσία, και οι Ρουβίκωνες που υποκαθιστούν με το έτσι θέλω τους θεσμούς.

Ενώ οι θεσμοί υπολειτουργούν, οι προαναφερθέντες (και πόσοι ακόμα σαν αυτούς!) λειτουργούν με αυθαίρετο τρόπο. Επειδή το κράτος τούς το επιτρέπει. Αυτό το κράτος που εμάς μας υποχρεώνει να ζούμε μέσα στα σκουπίδια του νεαρού, να χρυσώνουμε τους γιατρούς (ορισμένους γιατρούς) για να μην πεθάνουμε σαν το σκυλί στο αμπέλι, να πληρώνουμε ξανά και ξανά μέσα από τη φορολογία ό,τι καταστρέφουν οι θερμόαιμοι αντιρρησίες. Ακόμα και να επικροτούμε (ας μην κρυβόμαστε και αυτό το είπαν αρκετοί και το σκέφτηκαν ακόμα περισσότεροι) παραβατικές συμπεριφορές όπως αυτή των μελών του Ρουβίκωνα, θεωρώντας πως υπερασπίζονται τα δίκια μας. Χωρίς να καταλαβαίνουμε πως έτσι εξοικειωνόμαστε ακόμα περισσότερο με τον τραμπουκισμό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341503872-44341503872

Η Εκκλησία και το παιχνίδι με τον φόβο – Από τον Νικόλα Σεβαστάκη | LIFO

H Εκκλησία δεν μπορεί να διεκδικεί ιδεολογική ηγεμονία στις πρακτικές πολιτικές αποφάσεις για τη ζωή μας. Ούτε να απαιτεί να δικαιωθούν πολιτικά οι δικές της αντιλήψεις για την αρετή και το κακό.

…Το θέμα είναι η μεγάλη υποκρισία από την πλευρά της ηγεσίας της Εκκλησίας όταν αναρωτιέται: «Μα, εμείς δεν θα μιλάμε για τα κοινωνικά προβλήματα, όταν μιλούν όλοι;». Ξεχνούν όμως πως δεν μιλούν ως διανοούμενοι ή προσωπικότητες του δημόσιου χώρου. Επιδιώκουν να συν-νομοθετήσουν και να ορίσουν τον αυθεντικό ελληνικό τρόπο ζωής. Άλλο είναι η πνευματικότητα που επικαλούνται (η σεβαστή και αδιαμφισβήτητη) και άλλο εκείνο το «έχουμε το 98% των Ελλήνων με το μέρος μας». Αυτό το τελευταίο είναι κανονικό, κοσμικό πολιτικό παιχνίδι. Δεν έχει σχέση με τη θεολογία ούτε με την οντολογία του προσώπου αλλά με συγκεκριμένους αγώνες εξουσίας και επιρροής.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/second_thoughts/163630

Αφιέρωμα: Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου | ATHENS VOICE

10 άρθρα που πρέπει να διαβάσεις για να ξέρεις τι συμβαίνει

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/nomiki-anagnorisi-taytotitas-fyloy

Δύο σκέψεις για το δημοψήφισμα στην Καταλονία – Από την Σώτη Τριανταφύλλου | ATHENS VOICE

Πώς ενισχύονται οι βουκόλοι εθνικιστές…

Το 2010 το συνταγματικό δικαστήριο της Ισπανίας, μετά από διαβουλεύσεις τεσσάρων χρόνων, αποφάσισε να περικόψει τη νομοθεσία που εξασφάλιζε την αυτονομία (όχι την ανεξαρτησία) της Καταλονίας: δεν αναγνώρισε ούτε την επισημοποίηση της καταλανικής γλώσσας (έναντι της ισπανικής), ούτε την πρωτοκαθεδρία του περιφερειακού συστήματος δικαιοσύνης. Οι αργοπορημένες αυτές αποφάσεις ήταν σωστές σύμφωνα με το Σύνταγμα, αλλά λανθασμένες σε πρακτικό επίπεδο: δεν έπαιρναν υπόψη την εθνικιστική προπαγάνδα στην Καταλονία και τις δυνατότητες των αριστερών λαϊκιστικών κομμάτων να χειραγωγήσουν τα πλήθη. Στην ουσία, η ισπανική κυβέρνηση επέδειξε την τυφλότητα ή/και τη βλακεία που προκαλεί ποικίλες κρίσεις στην Ευρώπη. Παρόμοια συμπεριφορά οδήγησε στην αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ: αλαζονεία, προχειρότητα, υποτίμηση προβλημάτων, άγνοια της μαζικής ψυχολογίας – άρνηση να δούμε ότι η ενωμένη Ευρώπη δεν είναι όραμα μαζών κι ότι οι ηγεσίες έχουν αποτύχει να εξουδετερώσουν τον εθνικισμό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/dyo-skepseis-gia-dimopsifisma-stin-katalonia

Τα Στρατηγικά Αδιέξοδα της Τουρκίας – Aπό τον Χρήστο Λουτράδη | HUFFPOST GREECE

Ζούμε στην εποχή που όλα βρίσκονται υπό αναθεώρηση. Σταθερές και συντεταγμένες που κατά το παρελθόν αποτελούσαν θέσφατα για τις διεθνείς σχέσεις έχουν καταστεί είδος εν ανεπάρκεια. Στην ευρύτερη περιοχή μας το βιώνουμε αυτό με τις συνεχόμενες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Με αναφορά τον Συριακό εμφύλιο, τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους και τις προσπάθειες των Κούρδων του Ιράκ να αποκτήσουν μετά απο δεκαετίες αγώνα μια εθνική οντότητα με υπόσταση έθνος-κράτους, βιώνουμε συνεχείς ανατροπές στα δεδομένα που κυριαρχούσαν στις σχέσεις των χωρών της περιοχής.

Μια από τις χώρες που θα υποχρεωθεί να αλλάξει άρδην την στοχοθεσία και τον προγραμματισμό της στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, είναι η Τουρκία που βλέπει μετά από δεκαετίες να αλλάζουν τα πάντα στην ευρύτερη γειτονιά της.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/-_13637_b_18210772.html

Ακήρυχτος πόλεμος – Από τον Νίκο Μπογιόπουλο | ΕΝΙΚΟS

Πριν από το μακελειό στο Λας Βέγκας με τους 59 νεκρούς, είχε προηγηθεί το μακελειό στο Ορλάντο με τους 50 νεκρούς. Και πριν από αυτό, είχε προηγηθεί το μακελειό στο σχολείο του Κονέκτικατ με τους 26 νεκρούς. Πριν από το μακελειό στο Κονέκτικατ, σε διάστημα 18 μηνών η χρήση όπλων στα αμερικανικά σχολεία είχε προκαλέσει 17 θύματα. Στους 18 μήνες μετά το μακελειό στο Κονβέκτικατ, οι θάνατοι εξ αυτού του λόγου ξεπέρασαν τους 40. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

…Εύλογο, επομένως, και το συνακόλουθο ερώτημα: Τι κοινωνία είναι αυτή, τελικά, όπου όπως προείπαμε σε έναν πληθυσμό 325 εκατομμυρίων Αμερικανών, τα όπλα που υπάρχουν στα αμερικανικά σπίτια υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια (!), δηλαδή ένα όπλο για σχεδόν κάθε Αμερικανό, ανεξαρτήτως ηλικίας!
Πρόκειται προφανώς για μια κοινωνία βουτηγμένη στην «κουλτούρα του φόβου». Του «τρόμου». Του άκρατου ατομισμού. Της αποθέωσης της «δύναμης» και της επιβολής του «νόμου του ισχυρού». Του ανελέητου ανταγωνισμού και της αντιδραστικής βίας ως μέσου επιβεβαίωσης του εγώ.
…Όπως έλεγε ο Μουρ στο ντοκιμαντέρ του, αυτός ο «ακήρυχτος πόλεμος» στις ΗΠΑ δεν είναι παρά το τίμημα που πληρώνει ο αμερικανικός λαός για τον «Νο 1» ιμπεριαλιστή του πλανήτη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/539184/akiryxtos-polemos

Όταν σκοτώνουν τις γενναίες γυναίκες: Ποια ήταν η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία που δολοφονήθηκε στη Μάλτα – Aπό την Χριστίνα Γαλανοπούλου | LIFO

Η γενναία δημοσιογράφος που ηγήθηκε των αποκαλύψεων για τα Panama Papers μέσα από τη δουλειά, τις απόψεις και τα μάτια του μεγαλύτερου γιου της.

…Ο κόσμος την αγαπούσε για το θάρρος της, ξεκινούσε τη μέρα του με την ανάγνωση των όσων κατέγραφε σε καθημερινή βάση, σε γλώσσα απλή, ντοκουμενταρισμένη, ατρόμητη. Πίσω στην πατρίδα της ακόμη δεν ξέρουν αν η έμπειρη χρονογράφος πλήρωσε τις αποκαλύψεις της ή το γεγονός ότι αυτές είχαν βγει πλέον εκτός συνόρων…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/woman_articles/164599

Αντιτρομοκρατικά σχέδια Ευρωπαίων και G7 με στόχο τα προσωπικά δεδομένα – Aπό τον Μηνά Κωνσταντίνου | THE PRESS PROJECT

Σχέδιο που περιλαμβάνει την αύξηση των αρμοδιοτήτων και της εξουσίας των εθνικών αστυνομιών και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (Europol) προωθεί η Κομισιόν, το οποίο αναμένεται να συζητήσουν κατά τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής οι ηγέτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο στόχαστρο τίθενται, μεταξύ άλλων, οι δημόσιοι χώροι, τα προσωπικά δεδομένα και οι κρυπτογραφημένες συνομιλίες, με πρόφαση την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Την ίδια ώρα, προς την άλωση των περιορισμών της προστασίας των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των πολιτών πιέζουν και οι επτά ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, καθώς η G7 συνεδριάζει το επόμενο διήμερο, με το ίδιο ζήτημα να δεσπόζει στην ατζέντα της.

…Παράλληλα, οργανώσεις όπως η «Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών για την Ευρώπη», όχι μόνο θέτουν προβληματισμούς για την ασφάλεια, αλλά εκθέτουν τις αρχές για τη μέχρι τώρα δράση τους αναφορικά με την επεξεργασία των στοιχείων που συλλέγουν. Υπογραμμίζει, δε, ότι «είναι κάθε άλλο παρά σαφές ότι η κρυπτογράφηση είναι ένα εργαλείο-κλειδί, μέσω του οποίου οι τρομοκράτες αποφεύγουν τον εντοπισμό».
Όπως τονίζει σε έκθεσή της η εν λόγω οργάνωση, οι άνθρωποι πίσω από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2015 στο Παρίσι είχαν χρησιμοποιήσει μη κρυπτογραφημένα κινητά τηλέφωνα, ενώ ήταν ήδη γνωστοί στην αστυνομία.
Επιπροσθέτως, τονίζει πως αστυνομία γνώριζε επίσης, πριν τις επιθέσεις, τους ανθρώπους που συμμετείχαν στις βομβιστικές επιθέσεις στο σιδηρόδρομο της Μαδρίτης το 2004, τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο το 2005, τις δίδυμες εκρήξεις στις Βρυξέλλες το 2016, καθώς και τις επιθέσεις του 2017 σε Μάντσεστερ και Λονδίνο.
Όπως αναφέρει, η αδυναμία της αστυνομίας να παρακολουθήσεις τα στοιχεία που ήδη συλλέγει σε ανάλογες επιθέσεις προδίδει την έλλειψη πόρων για την εξέταση ενός «βουνού άχρηστων δεδομένων».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118509/Antitromokratika-sxedia-Europaion-kai-G7-me-stoxo-ta-prosopika-dedomena

«Η σύνδεση δεν είναι δυνατή»: Είναι δυνατόν το Ίντερνετ να καταστραφεί; Οι κίνδυνοι, οι απειλές και τα τρωτά σημεία του Διαδικτύου – Από τον Κώστα Μαυραγάνη | HUFFPOST GREECE

Μια συνολική κατάρρευση του Διαδικτύου, που θα επηρέαζε άμεσα και έμμεσα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας. Το εν λόγω σενάριο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Αποκαλυπτικό», καθώς το Ίντερνετ διέπει ένα τεράστιο εύρος ανθρώπινων δραστηριοτήτων- και μια απώλειά του η οποία θα διαρκούσε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα θα προκαλούσε, χωρίς υπερβολή, χάος. Ωστόσο, το προφανές ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Θα μπορούσε να συμβεί όντως κάτι τέτοιο;

Για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, πρωτευόντως θα έπρεπε να εξηγήσουμε την ίδια τη φύση του Ίντερνετ- το οποίο θεωρούμε τόσο δεδομένο σήμερα, ώστε αρκετά από τα θεμελιώδη τεχνικά χαρακτηριστικά του να αγνοούνται από πολλούς.
Στην ουσία, το Ίντερνετ είναι μια σειρά από διασυνδεδεμένα δίκτυα- από εκεί άλλωστε προκύπτει και το όνομά του. «Αν πάρουμε δεδομένα που μετακινούνται από ένα σημείο σε ένα δίκτυο σε ένα άλλο σημείο σε κάποιο μακρινό δίκτυο, μπορούμε να έχουμε πολλαπλές πιθανές διαδρομές που μπορούν να ακολουθήσουν. Ξέρουν πού πηγαίνουν επειδή ο κάθε προορισμός έχει μια συγκεκριμένη διεύθυνση, κατά κάποιον τρόπο σαν αριθμό τηλεφώνου» εξηγεί ο καθηγητής Άλαν Γούντγουορντ του Τμήματος Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ στη Μ. Βρετανία, ειδικός σε θέματα κυβερνοασφαλείας.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/2017/10/14/eidhseis-tech-diethnes-einai-dynaton-to-internet-na-katastrafei_n_18235056.html

Τα πλαστικά γίνονται αναπόσπαστο μέρος της τροφικής αλυσίδας – Από τον Μιχάλη Γιαννεσκή | THE PRESS PROJECT

Η μόλυνση σκοτώνει 15 φορές περισσότερα άτομα κάθε χρόνο από ότι οι πόλεμοι και κάθε είδους βία. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η θνησιμότητα θα αυξηθεί καθότι τα πλαστικά απορρίμματα διασπώνται σε τοξικά σωματίδια, τα οποία καταλήγουν στους ανθρώπινους ιστούς. Παρ΄ όλα αυτά, ο εθισμός στη χρήση των πλαστικών και τα λόμπι που ασκούν πιέσεις για να διασφαλίσουν οι βιομηχανίες τα κέρδη τους εμποδίζουν τον περιορισμό των επιβλαβών υλικών.

Το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet δημοσίευσε στις 19 Οκτωβρίου μια ογκώδη έκθεση για τις επιπτώσεις της μόλυνσης του περιβάλλοντος, σύμφωνα με την οποία 16% των πρόωρων θανάτων στον κόσμο (9 εκατομμύρια το 2015) οφείλονται στην μόλυνση των υδάτων, του εδάφους και του αέρα. Ο αριθμός αυτός είναι 15 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των νεκρών των πολέμων και της βίας.
Οι επιστήμονες που έγραψαν την έκθεση τονίζουν ότι ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων της μόλυνσης είναι σίγουρα πολύ μεγαλύτερος, διότι καθημερινά ανακαλύπτονται νέα στοιχεία για τις επιπτώσεις χημικών ουσιών που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την παραγωγή και τη χρήση πλαστικών.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thepressproject.gr/article/118820/Ta-plastika-ginontai-anapospasto-meros-tis-trofikis-alusidas

Ποινικές διώξεις για το σκάνδαλο με τα βλαστοκύτταρα – Από τους Μαρία Δήμα & Δημήτρη Τερζή | Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Ποινικές διώξεις σε βάρος 19 προσώπων της ιδιωτικής τράπεζας βλαστοκυττάρων Stem Health Hellas αλλά και των νόμιμων εκπροσώπων του ομίλου «Υγεία», στον οποίο ανήκε η εταιρεία έως το 2013, απαγγέλθηκαν από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας.
Οι διώξεις αφορούν τα κακουργήματα της «απάτης κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία και της άμεσης συνέργειας στην απάτη».

…Η «Εφ.Συν.» από την πρώτη στιγμή ήταν η μοναδική εφημερίδα που ερεύνησε σε βάθος το θέμα της Stem Health, η οποία άφησε «ξεκρέμαστους» 30.000 γονείς, αλλά και γενικότερα το ζήτημα των βλαστοκυττάρων στην Ελλάδα.
Τα συνεχόμενα ρεπορτάζ -ενδεικτικό το δημοσίευμα (10/6/2017) με τις αποκαλύψεις πρώην υπαλλήλου της εταιρείας όπου αναδεικνύονταν όλες οι παράμετροι κατάρρευσής της- προκάλεσαν την έρευνα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ).

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.efsyn.gr/arthro/poinikes-dioxeis-gia-skandalo-me-ta-vlastokyttara

Έντγκαρ Μπρόνφμαν Τζ, ο κύριος «επιχειρείν» και η ελληνική έκπληξη – Aπό την Μαρία Αθανασίου | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

O πρώην πρόεδρος της Warner Music και τώρα του μη κερδοσκοπικού οργανισμού στήριξης της επιχειρηματικότητας Endeavor αποκαλύπτει στο «Κ» το μυστικό για τη δημιουργία εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα και στον κόσμο.

…H Endeavor λειτουργεί εδώ και είκοσι χρόνια ως διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός στήριξης της επιχειρηματικότητας. Στην Ελλάδα ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και από τότε έχουν ενταχθεί στο δίκτυο 23 ελληνικές εταιρείες, ύστερα από αξιολόγηση 1.000 και πλέον εταιρειών. Σήμερα το δίκτυο αποτελείται από τις Hellas Direct, Papadimitriou, HotelBrain, Insurance Market, ERGON, Brainbox, Think Digital Group, Green Cola, Travelplanet24/Tripsta, blueground, FREZYDERM, Avocarrot, Sychem, Workable, CHB Group, Forky, KONBA και Yodiwo.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/932044/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/entgkar-mpronfman-tz-o-kyrios-epixeirein-kai-h-ellhnikh-ekplh3h

Η Ψυχική Υγεία θέλει δουλειά – Από τον Αντώνη Κατσαμάγκο | HUFFPOST GREECE

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτωβρίου, επιλέγει φέτος να αναδείξει και να φέρει στο επίκεντρο της προσοχής μας την αλληλεπίδραση της εργασίας με την ψυχική υγεία. Στόχος είναι να φωτιστούν οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η εργασία επιβαρύνει ή προάγει την ψυχική υγεία και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Η επιλογή αυτή είναι σύμφωνη με παλαιότερη διακήρυξη του οργανισμού, σύμφωνα με την οποία το 75% των ατόμων που αναζητούν ψυχιατρική υποστήριξη, είναι άτομα με μειωμένη εργασιακή ικανοποίηση και έντονο εργασιακό στρες, αλλά και επίκαιρη καθώς σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, έχουν αναδειχθεί πολλαπλώς οι συνέπειες της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας στην ψυχική υγεία του πληθυσμού.

…Το εργασιακό άγχος είναι μια κατάσταση την οποία ο εργαζόμενος μπορεί να διαχειριστεί και μόνος του, και είναι σημαντικό να το διαφοροποιήσουμε από το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout) που αποτελεί μια χρόνια διαδικασία και απαιτεί ειδική βοήθεια. Το burnout συνιστά ένα πολυδιάστατο φαινόμενο με πολλές δυσλειτουργίες και συνδέεται με ένα αίσθημα κενού και απουσία νοήματος. Ο εργαζόμενος αισθάνεται άδειος και χωρίς κανένα κίνητρο. Υπερβολικός φόρτος εργασίας, υψηλά επίπεδα εργασιακού στρες, υψηλές προσδοκίες, αύξηση των εργασιακών απαιτήσεων έναντι των εργασιακών παροχών και επαναλαμβανόμενες ματαιώσεις αποτελούν την πλέον συνήθη συνθήκη για την εγκατάσταση του συνδρόμου.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/antonis-katsamangos/-_13663_b_18227246.html

Η ψυχή δεν οφείλει να εκχωρείται μόνο στους ψυχιάτρους – Aπό τον Δημοσθένη Γκαβέα | HUFFPOST GREECE

Πάσχουμε οι Έλληνες από κατάθλιψη και γιατί προσφεύγουμε στη φαρμακολογία;

…Νέες λέξεις όπως Ladose, Xanax, εντάχθηκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Ακόμη και η γιαγιά στην επαρχία μπορεί να μιλήσει άνετα με όρους φαρμακολογίας, ενίοτε να κάνει και διαγνώσεις.
Όμως, τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα; Πράγματι η πλειονότητα του πληθυσμού υποφέρει από κατάθλιψη και άλλες αγχώδεις διαταραχές; Από πού προκύπτει αυτό; Πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και πόσο εύκολα προσφεύγουμε στη φαρμακολογία;

Μια ζοφερή εικόνα μας δίνει ο κ. Νικόλαος Θωμαΐδης, ο επικεφαλής του τμήματος Αναλυτικής Χημείας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής της επιδημιολογικής έρευνας η οποία κατέγραψε, βάσει των ευρημάτων στα λύματα της Αθήνας που καταλήγουν στην Ψυττάλεια, μια μεγάλη αύξηση ψυχοφαρμάκων και άλλων παράνομων ουσιών. Επί πέντε χρόνια, από το 2010 έως το 2015, εφάρμοσε μια μεθοδολογία που ονομάζεται «sewage epidemiology» δηλαδή επιδημιολογία λυμάτων προκειμένου καταγράψει την ποσότητα που οι πολίτες κατανάλωσαν σε φάρμακα και ναρκωτικά. Η έρευνα δημοσιεύθηκε το 2016 και τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά. Οι δειγματοληψίες ήταν σταθερές μια εβδομάδα κάθε μήνα επί πέντε συνεχή χρόνια.
Εκτός από τη δραματική αύξηση των ναρκωτικών ουσιών, καταγράφηκε και αύξηση στη χρήση ψυχοφαρμάκων.

Ειδικότερα, υπήρξε μια αύξηση κατά 35 φορές στα αντιψυχωσικά, κατά 19 φορές στις ηρεμιστικές ουσίες βενζοδιαζεπίνες και κατά 11 φορές στα αντικαταθλιπτικά . Στα αντικαταθλιπτικά, μεγάλη αύξηση έχει η ουσία citalopram, με 5150 αρχικά δόσεις το 2010 και 116.416 δόσεις το 2014, αυξημένη κατά 22 φορές. Ταυτόχρονα, ένα άλλο συστατικό, η οξαζεπάμη αυξήθηκε από 9400 δόσεις το 2010 σε 200.004 δόσεις, δηλαδή μια αύξηση κατά 23 φορές πάνω.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/2017/10/10/koinonia-pagkosmia-imera-psyxikis-ygeias_n_18225410.html

Μην αφήνεις το smartphone να ελέγχει το μυαλό σου – Από τον Γιάννη Γορανίτη | INSIDE STORY

Κορυφαία στελέχη εταιρειών τεχνολογίας προειδοποιούν για τις μη αναστρέψιμες συνέπειες που έχει στο ανθρώπινο μυαλό η διαρκώς ανερχόμενη «οικονομία της προσοχής» και ο εθιστικός σχεδιασμός των εφαρμογών. Μέχρι όμως να εισακουστούν από τη Σίλικον Βάλεϊ, θα πρέπει να αντιδράσει ο τελικός χρήστης. Μπορεί;

…Όλες αυτές οι πλατφόρμες μας προσφέρουν τόσες δυνατότητες δωρεάν και εμείς δεν έχουμε παρά να τις εκμεταλλευτούμε. Φαινομενικά δωρεάν. Γιατί στην πραγματικότητα, πληρώνουμε πολύ ακριβά τις υπηρεσίες τους. Το τίμημα δεν είναι άλλο από τον χρόνο μας. Και είναι πανάκριβο. Όταν ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν έγραφε την εμβληματική φράση «ο χρόνος είναι χρήμα» δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι διακόσια εβδομήντα χρόνια αργότερα, η φράση του θα αποκτούσε ακόμη πιο βαρύνουσα αξία. Στην ψηφιακή εποχή, το πολυτιμότερο νόμισμα είναι ο χρόνος και η συνεπαγόμενη προσοχή μας. Αυτή ζητούν όλοι οι κολοσσοί του internet και της τεχνολογίας.
…Σχεδόν όλες οι πλατφόρμες ακολουθούν αντίστοιχα μοντέλα. Ο Νιρ Εγιάλ, συγγραφέας του βιβλίου#1 Bestseller της Amazon στην κατηγορία Σχεδιασμός Βιομηχανικών Προϊόντων με τον πρόδηλο τίτλο “Hooked: How to Build Habit-Forming Products” έγραψε πρόσφατα ένα άκρως κατατοπιστικό άρθρο για τα κόλπα που αξιοποιούν οι κολοσσοί της πληροφορικής και της τεχνολογίας για να μας εθίζουν. Δεν ξέρουμε αν είναι οι τύψεις για την έως τώρα δραστηριότητά του, αλλά το μήνυμα του Εγιάλ είναι σαφές: «Μην τους αφήνετε να κοντρολάρουν το μυαλό σας».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://insidestory.gr/article/smartphone-attention-economy

Ψηφίζουμε Facebook για παγκόσμια κυβέρνηση και όλα θα πάνε καλά για πάντα – Από τον Δημήτρη Πολιτάκη | LIFO

Η φετινή περιοδεία του ιδρυτή του Facebook, του κυρίου και σωτήρος ημών Μαρκ Ζούκερμπεργκ, σε όλες τις ΗΠΑ μαζί με τις διακηρύξεις του για την «παγκόσμια κοινωνική αποστολή» του μέσου προκαλούν θυμηδία – όταν δεν προκαλούν έντονη ανησυχία.

…Ολόκληρο το 2017, ο ιδρυτής και CEO του μέσου στο οποίο όλοι δουλεύουμε τζάμπα, παρέχοντας περιεχόμενο με τις βαρυσήμαντες αναρτήσεις μας, ο κύριος και σωτήρας ημών Μαρκ Ζούκερμπεργκ, το έχει περάσει με τουρνέ ανά τις ΗΠΑ υπό τον τίτλο «Year of travel challenge» (σκοπός ήταν να δει από κοντά τη ζωή και τη λειτουργία των θεσμών σε όλες τις Πολιτείες της αμερικανικής επικράτειας, αλλά έμοιαζε σαφώς με προεκλογική εκστρατεία) και διακηρύξεις στη σελίδα του, όπου τονίζεται ότι το Facebook δεν είναι εταιρεία αλλά παγκόσμιο κοινωνικό πείραμα με απώτερο στόχο, ούτε λίγο ούτε πολύ, την εδραίωση μιας παγκόσμιας αντίληψης περί δημοκρατίας την εποχή της παραπληροφόρησης, της «φάρμας των τρολ» και των «fake news»…

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/shortcut/162716

Κατάθλιψη και social media: Ποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι το χειρότερο για την ψυχική υγεία; – Από την Κατερίνα Νανοπούλου | HUFFPOST GREECE

…Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Pittsburgh μελέτησαν τις επιπτώσεις των social media στις συνήθειες και τη διάθεση των χρηστών. Η έρευνα που έγινε σε 1.787 ενήλικεw ηλικίας 19 έως 32 ετών, και αφορούσε το Facebook, YouTube,Twitter, Google Plus, Instagram, Snapchat, Reddit, Tumblr, Pinterest, Vine και LinkedIn κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο χρόνο περνά ένας νέος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τόσο περισσότερο πιθανό είναι να παρουσιάσει κατάθλιψη.

Με ποιον τρόπο συνδέονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την κατάθλιψη; Η έκθεση του ατόμου σε μη ρεαλιστικές εικόνες, όχι μόνο δημιουργούν το αίσθημα της ζήλιας, αλλά και διαστρεβλωμένη αντίληψη σχετικά με την ζωή άλλων ανθρώπων. Μοιραία, η έκθεση αυτή καταλήγει σε σύγκριση με την ετυμηγορία να είναι πάντοτε ότι άλλοι ζουν «καλύτερες, πιο ευτυχισμένες και πιο επιτυχημένες ζωές».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.huffingtonpost.gr/2017/10/10/katathlipsi-kai-social-media_n_18226898.html?ir=Greece

H επίπλαστη τελειότητα του photoshop είναι ένας ιδεολογικός και αισθητικός ολοκληρωτισμός – Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο | LIFO

Είναι άραγε αυτή η αψεγάδιαστη ομοιομορφία μια νέα αισθητική βία- ειδικά για τις γυναίκες; Έχοντας εργαστεί πολλά χρόνια τώρα σε κινηματογράφο, θέατρο και διαφήμιση, η Ολυμπία Μυτιληναίου απαντά.

…”Η γυναίκα που υπακούει σε αυτά τα κελεύσματα, σε αυτές τις «σειρήνες» της προκάτ ωραιότητας και ευτυχίας, παρασύρεται σε μια δίνη αδίστακτης εκμετάλλευσης και ζει μια ζωή γεμάτη ψεύτικες ελπίδες, μια ζωή κούκλας κλεισμένης σε χρυσό κλουβί, χωρίς απόψεις, απαιτήσεις ή άλλα ενδιαφέροντα. Ούτε καν ξεχωρίζει από τη μάζα, όπως της υποσχέθηκαν. Το photoshop μας κάνει όλες να φαινόμαστε όμοιες, αποκρύπτοντας τα επιμέρους συναισθήματα –τι συναίσθημα να εκφράσει ένα κέρινο πρόσωπο;– και τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα μας διαφοροποιούσαν. Η προσωπικότητα και ο ψυχισμός μας γίνονται θυσία στην επίπλαστη ομοιομορφία που επιβάλλει ο πολιτισμός της κατανάλωσης. Ας σημειωθεί εδώ ότι στις ανεπτυγμένες χώρες δεν επιτρέπεται στους διαφημιστές να αλλοιώνουν υπερβολικά την πραγματικότητα.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/woman_articles/164075

Το photoshop της Ψωροκώσταινας – Από τον M. Hulot | LIFO

…”Έχει τύχει να πειράξω και σώματα που δεν χρειάζονταν τίποτα, αλλά το πόσο ρετούς θα κάνεις έχει σχέση με τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου και σε συμβουλεύουν. Ελέγχουν τα πάντα, τι θα πεις, πώς θα φωτογραφηθείς, τι θα φορέσεις. Όλη αυτή η υπερβολή με τα χρόνια επηρέασε πολύ τον κόσμο και φυσικά όχι μόνο τους επωνύμους. Κάνουν αμέτρητες πλαστικές, εμφυτεύσεις, μπότοξ, και βλέπεις πρησμένα χείλη, ανέκφραστα πρόσωπα, δεν κουνιέται τίποτα. Βάζουν βυζιά, κώλους, η lifestyle κατάσταση είχε και έχει μεγάλη επιρροή.”

…”Το παραμύθι αυτό νομίζω πως αρέσει σε όλους. Επειδή δούλευα στα περιοδικά κι έχω δει πολλούς διάσημους να μπαινοβγαίνουν, όταν συνηθίζεις την εικόνα τους στα περιοδικά, ακόμη και από κοντά να τους δεις, δεν τους βλέπεις όπως είναι στην πραγματικότητα, βλέπεις την εικόνα όπως την έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου. Είναι τρομερό αυτό το εικονικό που πλασάρεται. Αποτυπώνεται στον εγκέφαλο αυτό που έχεις συνηθίσει να βλέπεις.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/print_articles/163916

Δεν είναι τα σκυλάδικα, είναι τα πρωινάδικα – Από την Εύα Στάμου | ATHENS VOICE

Οι τηλεοπτικές εκπομπές που απευθύνονται στο γυναικείο κοινό προκαλούν θυμό, θλίψη και αφόρητη πλήξη.

…Δυστυχώς, είναι συνήθως οι γυναίκες που διεκδικούν τα «15 λεπτά δημοσιότητας» που θεωρούν ότι τους αναλογούν χρησιμοποιώντας το σώμα τους, έχοντας αποδεχτεί τον ρόλο του σεξουαλικού αντικειμένου. Πρόκειται για (πρόθυμα;) θύματα μιας ροζ υποκουλτούρας που τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αναλάβει τη συστηματική τους αποβλάκωση μέσω των ΜΜΕ – κάποιες εκπομπές της πρωινής και της μεσημεριανής ζώνης, διαφημίσεις «ομορφιάς», «γυναικεία» περιοδικά, παραλογοτεχνικά ρομάντζα.
Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται από τη βιομηχανία της ροζ υποκουλτούρας σαν μία ομοιόμορφη μάζα με κοινά ενδιαφέροντα: τα ζώδια, τις δίαιτες, τα ρούχα, το μακιγιάζ και τον σχολιασμό προσώπων αναγνωρίσιμων από την TV και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά. Το σεξιστικό πρότυπο της χαζοχαρούμενης νεαρής ή μεσήλικης Barbie, με τη μικροσκοπική φούστα και το αβυσσαλέο ντεκολτέ, που διανθίζει κάθε συζήτηση με υστερικές τσιρίδες αυτοϊκανοποίησης, πρωτοστατεί στα πρωινά τηλεοπτικά πάνελ.
Η οικονομική πραγματικότητα αγνοείται και η αναπαραγωγή του ίδιου lifestyle που προωθούσαν παρόμοιες εκπομπές προ κρίσης, εξακολουθεί να προάγεται και σήμερα.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/den-einai-ta-skyladika-einai-ta-proinadika

Ναι, αλλά ποιος είναι ο, διαβόητος πλέον, Harvey Weinstein; – Aπό τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο | LIFO

Το Χόλιγουντ τον γνώριζε. Η κοινή γνώμη τον έμαθε κυρίως λόγω του πρόσφατου σεξουαλικού σκανδάλου. Ποιος ήταν, όμως, πριν από όλες αυτές τις καταγγελίες και γιατί τον έτρεμε η κινηματογραφική βιομηχανία;

…Ούτως η άλλως, ο επιδραστικότερος διανομέας της μετα-στούντιο περιόδου του Χόλιγουντ είχε ανέκαθεν το ανάστημα και την πόζα μεγαλοπαραγωγού παλιάς κοπής, με τα πούρα, τον όγκο, το τρανταχτό του γέλιο και τις μάτσο, «no bullshit» συνήθειες να θυμίζουν παραδοσιακό δυνάστη με σύγχρονες επαγγελματικές τεχνικές. Κι ενώ τότε, τις δεκαετίες του ’30 και του 40 κυρίως, καμιά δεν έμπαινε στον κόπο να καρφώσει αυτά που γίνονταν εξακολουθητικά στα καμαρίνια και στα γραφεία (παρομοιάστε τις ανήθικες προτάσεις σκηνοθετών και παραγωγών με έναν μαιευτήρα που κάπνιζε αρειμανίως πάνω από την ετοιμόγεννη και κανείς δεν το έβρισκε απαράδεκτο), οι αναδρομικές κατηγορίες εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν μοιάζουν με χιονοστιβάδα που δεν παίρνει αναβολή, ακριβώς επειδή «ήγγικεν η ώρα» που οι γυναίκες του Χόλιγουντ διεκδικούν όχι μόνο ίσες απολαβές αλλά δίκαιη μεταχείριση και τη θέση που θεωρούν πως τους άξιζε εδώ και πολύ καιρό. Και είναι αποφασισμένες να καταθέσουν για να το πετύχουν, έτσι ώστε να μην ξαναβρεθεί καμία από τις νεότερες στη θέση τους.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/people_articles/164102

Δεσποινίς, σας ζητά ο κύριος διευθυντής στο γραφείο του – Από τον Δημήτρη Πολιτάκη | LIFO

Αυτήν τη φορά, ο ασκός του Αιόλου που άνοιξε παγκοσμίως με τις αποκαλύψεις για τον μεγιστάνα του Χόλιγουντ θα κλείσει μόνο όταν κλείσει και ο κύκλος επικαιρότητας της πολύκροτης υπόθεσης.

…Απλώς, με αφορμή τα έργα και τις ημέρες (και τις νύχτες) του αυτοδημιούργητου, «ανεξάρτητου» μεγαλοπαραγωγού και πρώην αφεντικού της πάλαι ποτέ κραταιής Miramax, άνοιξαν επιτέλους οι ασκοί του Αιόλου για τη βίαιη σεξουαλική παρενόχληση των γυναικών και την κυνική εκμετάλλευση της θέσης απόλυτης εξουσίας στους εργασιακούς χώρους. Αυτές τις μέρες ζούμε τη φάση που οι στρέιτ άντρες στέκονται άβολα να παρακολουθούν τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων και καταγγελιών κάνοντας μόκο και αυτοκριτική, ασχέτως του αν έχουν υπάρξει συστηματικοί πέφτουλες και αγροίκοι «θηρευτές» ή όχι.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/print/shortcut/164728

Ο Harvey Weinstein και άλλα σκληρά αγόρια – Από την Εύα Στάμου | ATHENS VOICE

Στην κουλτούρα του σεξισμού είναι σχεδόν αδύνατο για μια γυναίκα να μιλήσει για αυτά τα θέματα, να παραπονεθεί και να ζητήσει το δίκιο της, χωρίς η ηθική, τα κίνητρα, ακόμα και η ευφυΐα της να αμφισβητηθούν, δίχως να την πολεμήσουν −όχι μόνο άντρες αλλά και γυναίκες−, χωρίς να υποστεί bullying, να διασυρθεί και τελικά να μετανιώσει που τόλμησε να εκθέσει δημόσια όσα επιτρέπεται να συζητάμε μόνο ψιθυριστά. Και ναι, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μπορεί να ήταν απαραίτητο οι εικοσάχρονες να γίνουν σαραντάχρονες, ώστε να αποκτήσουν τη δύναμη που χρειάζεται για να καταγγείλουν έναν πανίσχυρο άντρα που όριζε την επαγγελματική τους τύχη.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politiki/o-harvey-weinstein-kai-alla-sklira-agoria

Γυναίκες, γιατί θυμώνουμε μόνο με τους άνδρες; – Από την Irene d’ Athenes | LIFO

Ναι, οι άνδρες παρενοχλούν και επιτίθενται σεξουαλικά, αλλά οι γυναίκες δεν είμαστε μόνο θύματα της πατριαρχικής νοοτροπίας. Την διαιωνίζουμε και οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί…

… Είναι όμως οι άνδρες αποκλειστικά υπεύθυνοι για την διαιώνιση αυτού του τοξικού περιβάλλοντος; Ο ρόλος των γυναικών περιορίζεται στην καταγγελία των περιστατικών; Ως γυναίκες αποδεχόμαστε την θέση του αιώνιου νηπίου που όπως υποφέρει από το ανδρικό χέρι, έτσι θα προστρέχει σε εκείνους για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα; Αυτή η θέση είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με το πατριαρχικό αφήγημα, ενισχύει την εξουσία των ανδρών και κολακεύει την ψευδαίσθηση τους ότι είναι οι φύσει και θέσει προστάτες των αδυνάτων. Επίσης βολεύει τις γυναίκες που αποποιούμενες κάθε ευθύνη για την συνεισφορά τους στην εμπέδωση προτύπων συμπεριφοράς, μοιρολατρικά αποδέχονται την καθεστηκύια τάξη στην ισορροπία των φύλων.
…Πως είναι δυνατόν τότε να απαιτούμε αποκλειστικά από τους άνδρες να αλλάξουν το πως φέρονται και να εθελοτυφλούμε όταν οι ίδιες οι γυναίκες επευφημούν την επίδειξη macho χαρακτηριστικών;

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/woman_articles/

Παντελής Βούλγαρης: «Είναι έρωτας αυτή η δουλειά» – Από τον Άθω Δημουλά | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Κ” – Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η σπαρακτική ιστορία της Πρωτομαγιάς του ’44 ζωντανεύει χάρη στην επιμονή του Έλληνα σκηνοθέτη να γυρίζει πάντα απαιτητικές ταινίες. Μιλάει στο «Κ» λίγο πριν κάνει πρεμιέρα το «Τελευταίο σημείωμα».

…«Είμαι περήφανος που λέω μια ιστορία για την Αντίσταση», λέει με κάποια συγκίνηση ο κ. Βούλγαρης. «Στην Αθήνα ένα μεγάλο μέρος της αστικής τάξης αντιστάθηκε και αυτές οι ιστορίες δεν είναι τόσο γνωστές». Μου λέει για την περίπτωση του Μινωτή, για τον Σκαλκώτα που πέρασε κι αυτός από το Χαϊδάρι, για τη Λέλα Καραγιάννη που έγινε θρύλος όταν χαστούκισε έναν Γερμανό αξιωματικό, για την εκτέλεση του 14χρονου Ανδρέα Λυκουρίνου, που σηκώθηκε στις μύτες για να φτάνει στο ύψος των υπολοίπων. «Έκανα μάθημα σε μια σχολή πριν από λίγα χρόνια και ρώτησα τα παιδιά τι σινεμά θέλουν να κάνουν και οι περισσότεροι μου μίλησαν για ταινίες φαντασίας. Εγώ τους είπα τότε ότι θέλω να γυρίσω μια ταινία για τον Ανδρέα Λυκουρίνο (σ.σ.: ένας χαρακτήρας της ταινίας παραπέμπει σε αυτόν). Δεν τον είχαν ξανακούσει. Όταν τους είπα την ιστορία του, μαρμάρωσαν. Μετά ήθελαν να μάθουν τα πάντα γι’ αυτόν. Τα παιδιά γενικώς θέλουν να μάθουν αυτές τις ιστορίες και όποτε μας καλούν από σχολεία σε όλη την Ελλάδα, προσπαθούμε πάντα με την Ιωάννα να πηγαίνουμε».

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/931560/gallery/periodiko-k/an8rwpoi/pantelhs-voylgarhs-einai-erwtas-ayth–h-doyleia

Πόσο κοστίζει να τρως καλά; – Από τον Μιχάλη Μιχαήλ | LIFO

Ένα σχόλιο για ένα πολύ ακριβό σπορ.

…Πέρα από αυτό, το κοινό ψάχνει. Θέλει να τρώει βιολογικά, έχει αποκτήσει συνείδηση για την προέλευση του κρέατος που τρώει, του αρέσουν τα καλά αυγά, περιμένει το πρωτόλαδο, θέλει εμφιαλωμένο κρασί και τυριά από την ελληνική ύπαιθρο.
…στη χώρα μας δεν λέει και δεν γράφει κανείς ότι το να τρως καλά, σύμφωνα με όσα γράφονται, είναι ένα πανάκριβο σπορ! Όλες αυτές οι συνταγές, οι όμορφες εικόνες, οι hip μάγειρες με τις εκλεπτυσμένες απόψεις και συνταγές απευθύνονται σε ένα άλλο κοινό, που σίγουρα έχει περισσότερα από 150 ευρώ την εβδομάδα να ξοδέψει στα ψώνια για φαγητό.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.lifo.gr/articles/kaloperasi/165912

Sex, Power, and the Systems That Enable Men Like Harvey Weinstein – Από τον Dacher Keltner | HARVARD BUSINESS REVIEW

For 25 years, I and other social scientists have documented how feeling powerful can change how ordinary citizens behave — what might be called the banality of the abuses of power. In experiments in which one group of people is randomly assigned to a condition of power, people in the ”powerful” group are prone to two shortcomings: They develop empathy deficits and are less able to read others’ emotions and take others’ perspectives. And they behave in an impulsive fashion — they violate the ethics of the workplace. In one experiment, participants in power took candy from children without blinking an eye.

…The challenge, then, is to change social systems in which the abuses of power arise and continue unchecked. And on this the social psychology of power offers some insights.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://hbr.org/2017/10/sex-power-and-the-systems-that-enable-men-like-harvey-weinstein

After Weinstein, let’s stop asking women to answer for their sex predator’s crimes – Από την Laura Bates | THE GUARDIAN

We do not ask why, or how, or with what possible motive men sexually harass and assault women. We focus on their victims, as if the abuse befell them by chance rather than by design, and could have been avoided with just a little more effort on their part. “But why didn’t you do this, or that, or the other, which might have prevented or resolved the situation?” women are repeatedly asked. The man at the centre of it all slips out of the frame altogether.

But even if women were to react in the various ways these unhelpful interrogators suggest, even if they followed the retrospective advice to the letter, the problem would remain unsolved. The issue is not one of imperfect victims, but of power imbalance and deeply ingrained misogyny.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/oct/14/after-weinstein-stop-asking-women-to-answer-for-sex-predators-crimes

The Men Taking Classes to Unlearn Toxic Masculinity – Από την Olivia Campbell | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE

The Rethink program is the latest in a growing number of courses targeted toward people who identify as men, including the Men’s Project at the University of Wisconsin, Masculinity 101 at Brown, and the Duke Men’s Project at Duke. The goal, proponents say, is to help men examine their own biases and behaviors in order to cut down on misogyny and gender-based violence.

…On the other hand, though, these classes are taking on a lot. Trying to undo a lifetime’s worth of lessons about how to act at home, in the workplace, and in public — it’s a lofty goal, especially when so much of what participants encounter outside the classroom contradicts what they learn within it. And some of the desired outcomes — increased vulnerability, more emotional openness — are difficult to measure.
But Hicks argues that these problems don’t negate what the classes can accomplish; the program, he says, isn’t designed as a fix for anything. It’s a step. Granted, it’s a step with limited reach — there’s probably a self-selection bias at work — but it’s a step nonetheless.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thecut.com/2017/10/the-men-taking-classes-to-unlearn-toxic-masculinity.html

Women and men are speaking out about abuse – is this the end of the patriarchy? – Από την Emine Saner | THE GUARDIAN

In the wake of the Weinstein allegations, claims of sexual abuse and harassment have spread to the theatre, the BBC, parliament and beyond. But does this remarkable show of solidarity and strength really mark a turning point?

…She thinks it is significant that the outpouring has spread from the largely US-based entertainment industry, to Britain’s theatre and art world, the BBC, charities and parliament; WhatsApp groups share stories of harassment in journalism, too. “It does feel like this is a really important moment that everyone who cares about the rights of women and girls should really grasp, and that means condemning such actions but also providing the resources to ensure that when women do finally come forward, they are actually helped in meaningful ways. It may well be a turning point in relation to the institutional culture of sexual harassment, but we cannot use this moment to create a culture of expectancy and then not meet needs.”

…“We need to remember how long-term and embedded these problems are,” says Bourke. “And how things change really slowly.” Perhaps the immediacy and clamour of social media has fooled us into thinking we’re at a tipping point, rather than something ephemeral that might burn out. Social media has been great for feminism, she says, and particularly in the context of sexual assault and harassment “because it has enabled people to get in touch and realise they’re not alone. But in terms of a political response, that’s not going far enough.”

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/oct/30/speaking-out-abuse-end-patriarchy-weinstein-allegations-sexual-abuse

What’s the best age to have a baby? – Aπό την Samantha Weinberg | 1843 MAGAZINE – THE ECONOMIST

To maximise their lifetime earnings, women should aim to have their first child between the age of 31 and 34.

…But while women may feel powerless to change childcare policy and entrenched social norms, they might be able to boost their earnings by waiting to conceive until they are more established in their careers. A study published in 2016 based on data from Denmark found that although all mothers experienced a short-term loss in earnings when they had a child, women who were 31 or older when they had their first baby had a higher lifetime income than women who had a baby before the age of 31. In fact, the study concluded that women who waited until 31 to have a child earned more over their entire careers than women without children.
The study’s authors suggest that older women, who tend to be more highly skilled, are harder to replace in the workplace – so companies may bend over backwards to support them. Older women may also be more attached to their careers, and less willing to give them up. And they tend to earn more so are better placed financially to offload their children on other people during the day.
Yet according to this study, there’s not much to be gained financially from delaying having children until after the age of 34.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.1843magazine.com/1843-answers/the-daily/whats-the-best-age-to-have-a-baby

Buy Experiences, Not Things – Από τον James Hamblin | ΤΗΕ ATLANTIC

Live in anticipation, gathering stories and memories. New research builds on the vogue mantra of behavioral economics.

…For Killingsworth, happiness is in the content of moment-to-moment experiences. Nothing material is intrinsically valuable, except in whatever promise of happiness it carries. Satisfaction in owning a thing does not have to come during the moment it’s acquired, of course. It can come as anticipation or nostalgic longing. Overall, though, the achievement of the human brain to contemplate events past and future at great, tedious length has, these psychologists believe, come at the expense of happiness. Minds tend to wander to dark, not whimsical, places. Unless that mind has something exciting to anticipate or sweet to remember.

…Experiential purchases are also more associated with identity, connection, and social behavior. Looking back on purchases made, experiences make people happier than do possessions. It’s kind of counter to the logic that if you pay for an experience, like a vacation, it will be over and gone; but if you buy a tangible thing, a couch, at least you’ll have it for a long time. Actually most of us have a pretty intense capacity for tolerance, or hedonic adaptation, where we stop appreciating things to which we’re constantly exposed. iPhones, clothes, couches, et cetera, just become background. They deteriorate or become obsolete. It’s the fleetingness of experiential purchases that endears us to them. Either they’re not around long enough to become imperfect, or they are imperfect, but our memories and stories of them get sweet with time. Even a bad experience becomes a good story.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.theatlantic.com/business/archive/2014/10/buy-experiences/381132/

The psychology behind spending big – Από την Tiffanie Wen | BBC

What drives people to spend thousands on products and experiences that could cost far less? Tiffanie Wen investigates.

…Expensive items and experiences are often branded as higher quality, exclusive, bespoke, or offering greater amenities or services. But are the most expensive things in life always better? What really makes people part with their hard-earned cash?
Research into how cost affects our perceptions shows that price matters so much to our understanding of value that we sometimes rate pricey things as superior or more effective, even if they are the exact same quality as the less expensive option.
…Some of us are searching for unique leisure experiences, even when they might be less pleasurable than other options, in order to build their “experiential CV.” “By collecting memorable experiences, consumers obtain a sense of accomplishment and progress, and enhance their self-worth,” Anat Keinan and Ran Kivetz write.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.bbc.com/capital/story/20171006-the-psychology-behind-spending-big

How to Override Your Own Personality – Από την Kristin Wong | ΤΗΕ CUT – NEW YORK MAGAZINE

We talk about personality as something that requires self-discovery. We travel and have new experiences to “find ourselves,” as if our selves have already been determined, and an epic trip to Europe will help us better understand what’s already within us. But what if that’s not how this works? What if personality is fluid, determined not just by nature and nurture, but also by the things we do? And what if, during your travels, you’re not so much finding yourself as you are creating yourself?

University of Cambridge psychologist Brian R. Little explores these questions both in his research and in his new book, Who Are You, Really? “We have moved beyond the old nature versus nurture debates,” Little said. “Because there are social influences that influence genetic expression and biological factors that can influence how we shape our social worlds.” It’s not either-or; instead, nature and nurture interact.
But beyond that, Little argues that the things we do can influence our nature and nurture, too, in order to shape our personality. According to his theory, it’s possible that actions such as travel, taking care of pets, or even going to parties can change who you are.

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.thecut.com/2017/10/how-to-override-your-own-personality.html